Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

The word molva could not be parsed. Trying a normal dictionary lookup:

No entries found. Showing closest matches:

mălăchē and mŏlŏchē, ēs, f., = μαλάχη and μολόχη, a kind of mallows (v. malva).

    1. 1. Form malache, Varr. L. L. 5, 21, § 103 Müll.; Plin. 20, 21, 84, § 222; App. Herb. 41.
    2. 2. Form moloche, Col. 10, 247 (poet.); cf. Plin. 20, 4, 14, § 29; App. Herb. 41.

mŏla, ae, f. [cf. μύλη, μύλος, mill, millstone; μύλαι, grinders, molar-teeth; cf. molaris],

  1. I. a millstone; and usu. plur. molae, a mill (driven by slaves, animals, or water): verbera, compedes, molae, Plaut. Men. 5, 6, 9: molarum strepitum audire, Enn. ap. Non. 506, 4 (Com. 7 Vahl. p. 153): molae oleariae duro et aspero lapide, Varr. R. R. 1, 55: trusatiles, Gell. 3, 3, 14: pumiceae, Ov. F. 6, 318: aquariae, water-mills, Pall. 1, 42: digni molam versare Nepotis, Juv. 8, 67: versatiles, Plin. 36, 18, 29, § 135: mola asinaria, i. e. millstone, too heavy for a man to drive, Vulg. Matt. 18, 6; id. Marc. 9, 41: molae olivariae, Paul. Sent. 3, 6, 36.
  2. II. Transf.
    1. A. Grits or grains of spelt coarsely ground and mixed with salt (hence called mola salsa), which it was customary to strew on the victims at sacrifices: mola etiam vocatur far tostum, et sale sparsum, quod eo molito hostiae aspergantur, Paul. ex Fest. p. 141 Müll.: sparge molam, Verg. E. 8, 82: molam et vinum inspergere, Cic. Div. 2, 16, 37: aut molā salsā aut ture comprecari, Plaut. Am. 2, 2, 109: molā salsā supplicare, Plin. 18, 2, 2, § 7: litare, id. praef. med.: consumpsi salsasque molas et turis acervos, Mart. 7, 5, 4.
    2. B. A false conception, moon-calf, mole, Plin. 7, 15, 13, § 63; 10, 64, 84, § 184.
    3. C. A jawbone, or the teeth: molas leonum confringet, Vulg. Psa. 57, 7.

Molae, ārum, f., in the relig. lang. of the Italic people, perh. the daughters of Mars, the protectresses of mills, Gell. 13, 22.

mŏlāris, e, adj. [mola], of or belonging to a mill or to grinding, mill-.

  1. I. Adj. (post-Aug.): molaris lapis, Plin. 36, 19, 30, § 137; Isid. 19, 10, 10: petrae molares, Grom. Vet. 401, 20: saxum, id. ib. 212, 9: lapis molaris, Vulg. Luc. 17, 2: deus, grinding, molar, id. Judic. 15, 19.
  2. II. Subst.: mŏlāris, is, m.
    1. A. A millstone; poet. for any large stone: ramis vastisque molaribus instat, Verg. A. 8, 250; Tac. H. 2, 22; Ov. M. 3, 59: lapis quasi molaris magnus, Vulg. Apoc. 18, 21; cf. Sen. Ep. 82, 25.
    2. B. (Sc. dens.) A grinder, molar: interque molares Difficili crescente cibo, Juv. 13, 212: presso stridere molari, id. 6, 160: molares superiores (of horses’ teeth), Col. 6, 29, 4; Pall. 4, 13, 9.

mŏlārĭus, a, um, adj. [mola], of or belonging to a mill or to grinding, mill- (anteclass.): asinus molarius, a mill-ass, an ass that turns a mill, Cato, R. R. 11, 4; Varr. R. R. 1, 19, 3.

* mŏlaxo, 1, v. a., for malaxo, Pelag. Vet. 5.

molemonĭum, ii, n., a plant that promotes vomiting, Plin. 26, 7, 25, § 40.

mŏlendārĭus, a, um, adj. [1. molo], of or belonging to a mill or to grinding, mill- (post-class.): asina molendaria, Dig. 33, 7, 18, § 2: meta (al. molendinaria), ib. § 5.

mŏlendīnārĭus, a, um, adj. [1. molo], of or belonging to a mill, mill- (post-class.).

  1. I. Adj.: molendinariae metae, Amm. 17, 4, 15: molendinaria meta (al. molendaria), Dig. 33, 7, 18, § 5.
  2. II. Subst.: mŏlen-dīnārĭus, ii, m., a miller, Inscr. Grut. 1114, 6.

mŏlendīnum, i, n. [1. molo], a millingplace, mill-house (eccl. Lat.), Aug. in Psa. 132, 4; 36, 2.

mōles, is, f. [prob. for mog-les; root magh-; cf. magnus; Gr. μόχθος, μογεῖν, μόγις; cf.: μοχλός, molīri, molestus; Germ. Mühe], a shapeless, huge, heavy mass, huge bulk.

  1. I. Lit.
    1. A. In gen. (poet.): Chaos, rudis indigestaque moles, Ov. M. 1, 7: vastā se mole moventem Pastorem Polyphemum, Verg. A. 3, 656: taurus et ipsa mole piger, Juv. 12, 12: stetit aequore moles Pinea, i. e. a fleet of large ships, Prop. 4 (5), 6, 19.
    2. B. Esp.
      1. 1. A mass, pile, a cliff or ridge of rock: in mole sedens, Ov. M. 2, 12; 13, 923.
      2. 2. A mass or pile of waves: venti, tantas audetis tollere moles, Verg. A. 1, 134; 5, 790.
      3. 3. A huge, massive structure, esp. of stone; a dam, pier, mole; a foundation, etc. (freq. and class.): molem atque aggerem ab utrāque parte litoris jaciebat, Caes. B. C. 1, 25: moles oppositae fluctibus, moles, Cic. Off. 2, 4, 14; cf. id. Verr. 2, 4, 53, § 118: aditus insulae muniti mirificis molibus, id. Att. 4, 16, 13: exstructa moles opere magnifico, incisaeque litterae, virtutis testes sempiternae, a monument, id. Phil. 14, 12, 33: moles propinqua nubibus, Hor. C. 3, 29, 10: insanae substructionum moles, huge buildings, piles, Cic. Mil. 31, 85; Hor. C. 3, 1, 34: sepulcri moles, i. e. a tomb, Luc. 8, 865: molem aggeris ultra venire, Juv. 16, 26.
      4. 4. A huge engine or machine, used at sieges: velut celsam oppugnat qui molibus urbem, Verg. A. 5, 439.
      5. 5. Warlike apparatus, munitions of war: belli, Tac. H. 1, 61: non alias majore mole concursum, with a greater mass, id. A. 2, 46.
  2. II. Trop.
    1. A. Greatness, might, power, strength, great quantity, heap: moles pugnae, Liv. 26, 6: molem invidiae austinere, Cic. Cat. 1, 9, 23; cf.: moles mali, id. ib. 3, 7, 17: vis consili expers mole ruit suā, Hor. C. 3, 4, 65: rerum, Suet. Aug. 84: fortunae, Tac. A. 15, 52: Herculea, Sil. 12, 143: densā ad muros mole feruntur, a vast crowd, immense body, Verg. A. 12, 575: curarum, multitude, crowd, Tac. A. 12, 66: tantae corporum moles in fugam consternati sunt, Liv. 38, 46, 4.
    2. B. Difficulty, labor, trouble: transveham naves haud magnā mole, without great difficulty, Liv. 25, 11: tantae molis erat Romanam condere gentem, so much labor did it cost, Verg. A. 1, 33: Corbuloni plus molis adversus ignaviam militum, quam, etc., Tac. A. 13, 35.

mŏlestē, adv., v. molestus fin.

mŏlestĭa, ae, f. [molestus], trouble, troublesomeness, irksomeness, uneasiness, annoyance, molestation, vexation, disgust, dislike, etc. (class.).

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: sine molestiā, Cato, R. R. 154; cf.: sine molestiā tuā, without trouble to yourself, Cic. Fam. 13, 23, 2: molestiam exhibere, to cause, id. ib. 12, 30, 1: habeo etiam illam molestiam, quod, etc., id. ib. 16, 12, 5: fasces habent molestiam, produce, cause, id. Att. 8, 3, 6: ex pernicie rei publicae molestiam trahere, to feel troubled, id. Fam. 4, 3, 1: capere, to be vexed, annoyed, id. Sull. 1, 1: alicui aspergere, to give, occasion, id. Q. Fr. 2, 10, 2: afferre, Ter. Hec. 3, 2, 9: demere, id. Ad. 5, 3, 33: molestiis se laxare, Cic. Fam. 5, 14, 3: navigandi, Suet. Calig. 23.
    2. B. In partic., of speech, stiffness, affectation: diligens elegantia sine molestiā, Cic. Brut. 38, 143: si nihil habere molestiarum Atticorum est, id. ib. 91, 315.
  2. II. Transf., concr., that which causes trouble, an annoyance: sermones ne et hic viris sint et domi molestiae, Plaut. Poen. prol. 35; of spots or blotches on the face: molestiae in facie, Plin. 28, 8, 28, § 109.

mŏlesto, 1, v. a. [molestus], to trouble, annoy, molest: aliquem, Petr. Fragm. ap. Fulg. p. 566, 28; id. Sat. 58; App. Herb. 71: neminem molestari volo nomine debiti, Dig. 34, 3, 20.
Absol.: uva raro valde molestat, is troublesome, Scrib. Larg. 71.

mŏlestus, a, um, adj. [moles],

  1. I. troublesome, irksome, grievous, annoying (class.; cf. importunus): abscede hinc, molestus ne sis! Plaut. As. 2, 4, 63: provincia, Cic. Mur. 8, 18: operosus ac molestus labor, id. N. D. 2, 23, 39: alicui odiosum et molestum esse, id. Sen. 14, 47: tu autem, nisi molestum est, paulisper exsurge, if it will not incommode you, id. Clu. 60, 168: nihil erit his laboriosius molestiusque provinciae? id. Leg. 3, 8, 19: arrogantia ingenii atque eloquentiae est multo molestissima, id. Div. in Caecil. 11, 36: tunica, a dress of pitch, in which a malefactor was burned (tunicam alimentis ignium et illitam et intextam, Sen. Ep. 14, 5), Juv. 8, 235; Mart. 10, 25, 5.
    1. B. In partic., of speech, labored, affected: simplex in agendo veritas non molesta, Cic. Brut. 30, 116: verba, Ov. A. A. 1, 464: pronuntiatio gesticulationibus, Quint. 11, 3, 183: dialectos, Suet. Tib. 56.
  2. II. Transf.
    1. A. That is done with difficulty, difficult (post-class.): molesta separatio, Dig. 9, 2, 27, § 14.
    2. * B. Dangerous, injurious: otium, Catulle, tibi molestum est, Cat. 51, 12.
      Hence, adv.: mŏlestē.
      1. 1. With trouble or difficulty (class.): moleste fero, I take it ill, it vexes, annoys me, Cic. Att. 13, 22, 4: molestissime fero, quod, etc., id. Fam. 3, 6, 5: molestius ferre, id. Q. Fr. 1, 1, 1, § 2: fero, I lament, Sen. Ep. 67, 13.
      2. 2. In a troublesome or offensive manner; of speech, in a labored manner, affectedly: mimice ac moleste, Cat. 42, 8: scribere, August. ap. Suet. Aug. 86: moleste uti distinctionibus, Quint. 11, 3, 181.

mŏletrīna, ae, f. [1. molo], a mill (ante-class.), Cato ap. Non. 63, 26.

mŏlĭcĭna, v. molocina.

mŏlīle, is, n. [mola], the drawing-ropes or traces of an ass in a mill, Cato, R. R. 10 and 11.

mōlīmen, ĭnis, n. [molior], a great exertion, effort, endeavor, attempt, undertaking (mostly poet., not in Cic.): ventus Trudit agens magnam magno molimine navem, Lucr. 4, 902: revellere Annosam pinum magno molimine, Ov. M. 12, 357: quanto cum fastu, quanto molimine circum Spectemus vacuam Romanis vatibus aedem, Hor. Ep. 2, 2, 93: sceleris, Ov. M. 6, 473: res, suo ipsa molimine gravis, Liv. 2, 56: rerum, Ov. P. 1, 2, 75: molimine vasto tabularia, id. M. 15, 809.

mōlīmentum, i, n. [molior], a great exertion, effort, endeavor, attempt, undertaking (good prose, but not in Cic.): magno cum molimento procedunt, Sisenn. ap. Non. 142, 5: neque se exercitum sine magno commeatu atque molimento in unum locum contrahere posse, * Caes. B. G. 1, 34, 3: motam certe sede suā parvi molimenti adminiculis, by machines of little power, Liv. 5, 22: eo minoris molimenti ea claustra esse, would cost the less labor, id. 37, 14: rex magni molimenti est, that has a great spirit of enterprise, Sen. Cons. ad Marc. 11, 3.

mŏlīna, v. molinus.

‡ mŏlīnārĭus, ii, m. [molina], a miller: molinarius, ὑδραλέτης, Gloss. Philox.

mŏlīnus, a, um, adj. [mola], of or belonging to a mill, mill- (eccl. Lat.): saxum, Tert. adv. Marc. 4, 35.
Hence, as subst.

  1. A. mŏlīna, ae, f., a mill, Amm. 18, 8, 11.
  2. B. mŏlīnum, i, n., a mill, Cassiod. Inst. Div. Litt. 29.

mōlĭo, īre, 4 (act. collat. form of molior).

  1. I. To build, erect (post-Aug.): neque quis quid molit, S. C. ap. Front. Aquaed. 129.
  2. II. In a pass. signif., to set in motion, start: jam sospitatricis deae peculiaris pompa moliebatur, App. M. 11, p. 261, 8.

mōlĭor, ītus, 4 (inf. molirier for moliri, Lucr. 5, 934), v. dep. n. and a. [moles].

  1. I. Neutr.
    1. A. To set one’s self or one’s powers in motion, to make exertions, exert one’s self, to endeavor, struggle, strive, toil, etc. (rare but class.; syn.: conor, nitor): viden ut misere moliuntur? Plaut. Curc. 1, 3, 32: agam per me ipse et moliar, Cic. Fam. 6, 10, 2: nōsti mores mulierum: Dum moliuntur, dum comuntur, annus est, Ter. Heaut. 2, 2, 11: horam amplius jam in demoliendo signo permulti homines moliebantur, Cic. Verr. 2, 4, 43, § 95.
    2. B. To set one’s self in motion, endeavor to depart, to depart: molientem hinc Hannibalem, Liv. 28, 44: dum naves moliuntur a terra, id. 37, 11: in quam (insulam) gladiatores navibus molientes, Tac. H. 2, 35.
  2. II. Act.
    1. A. To labor upon any thing, exert one’s self at or upon, set in motion, work an instrument or engine; to work any thing (cf. ago; class.).
      1. 1. Nihil enim agit (vita deorum), … nulla opera molitur, Cic. N. D. 1, 19, 51: res dura et regni novitas me talia cogant moliri, Verg. A. 1, 564: validam in vites molire bipennem, to work, i. e. wield, id. G. 4, 331: ancoras, to work, i. e. hoist the anchor, weigh anchor, Liv. 28, 17: agricola incurvo terram molitus aratro, i. e. to work, cultivate, till the ground, Verg. G. 1, 494; Col. 1 praef. 17; 11, 2, 19: erro molirier arva, Lucr. 5, 932: fores, to work, i. e. to force, to break open, Tac. A. 1, 39; 2, 82; Liv. 23, 18, 2; 24, 46, 5: Atharrias ad Philotam missus clausum aditum domus moliebatur, Curt. 6, 8, 20: habenas, to guide, Verg. A. 12, 327: fulmina molitur dextrā, hurls, id. G. 1, 329: ignem, id. A. 10, 131: opera, to begin work, Col. 11, 2, 2: aliquid sub divo moliri potest, id. 1, 8, 9.
      2. 2. To set in motion, bestir, rouse, cause to remove, displace (syn.: deicio, deturbo): montes suā sede, displaces, Liv. 9, 3: corpora ex somno moliebantur, aroused, id. 36, 24, 3: onera objecta, id. 25, 36.
      3. 3. To build, make, erect, construct (syn.: condo, fundo, construo): muros, to build, Verg. A. 3, 132: classem, id. ib. 3, 6: arcem, id. ib. 1, 424: atrium, Hor. C. 3, 1, 46: aedem, Flor. 1, 7: locum, prepares, Verg. A. 7, 158: pocula de inimicorum capitibus hominum, to construct, make, Sol. 15.
    2. B. Trop., to endeavor to do; to undertake, attempt, set about any thing (cf.: aggredior, apparo): nec ea, quae agunt, molientes cum labore operoso, performing, doing, Cic. N. D. 2, 23, 59: viam clipei molita per oras, made its way, Verg. A. 10, 477: inde datum molitur iter, id. ib. 6, 477: jamque alio moliris iter, Stat. S. 5, 2, 61: viam et gressus, Claud. Rapt. Pros. 1, 278; 3, 438: animum, to form or acquire for one’s self, Ov. A. A. 2, 119: laborem, to undertake, Verg. A. 4, 233: struere et moliri aliquid calamitatis alicui, to try to bring upon, Cic. Clu. 64, 178: fortissimis atque optimis civibus periculum moliri, id. Sest. 1, 1: pestem patriae nefarie, id. Cat. 2, 1, 1: perniciem rei publicae, id. ib. 1, 2, 5: insidias avibus, to lay snares, Verg. G. 1, 271: crimina et accusatorem, to bring about, find out, Tac. A. 12, 22: triumphos, Ov. M. 14, 719: fugam, Verg. A. 2, 109: moram, to cause, make, occasion, id. ib. 1, 414: opem extremam alicui, Val. Fl. 6, 431: dolos apertos, to devise, id. 5, 249: bellum in animo, to design, meditate, Vell. 2, 46: Athenienses urbem ex integro condere moliuntur, Just. 2, 15, 1: mundum efficere moliens deus, attempting, Cic. Univ. 4: fallere, Val. Fl. 3, 491: de occupando regno moliens, striving to usurp the government, Cic. Rep. 2, 35, 60: nuptias, to bring about, Tac. A. 12, 3: apud judices oratione molienda sunt amor, odium, etc., are to be excited, called forth, Cic. de Or. 2, 51, 206: tumorem, Col. 6, 17: vorandi facultatem, Cels. 1, 3: fidem moliri coepit, began to meddle with, disturb, Liv. 6, 11, 8.

1. mōlītĭo, ōnis, f. [molior], a putting in motion, moving, removing; a laborious undertaking, preparation, contrivance (rare but class.): molitio agrorum, a working, ploughing, digging, Col. prooem.: terrena, id. 11, 2, 98: facilis molitio eorum valli erat, a tearing out, demolishing, Liv. 33, 5, 6; a building, making, of the creation of the world, Cic. N. D. 1, 8, 19.
In gen., an enterprise, undertaking, Amm. 14, 9, 4.

2. mŏlĭtĭo, ōnis, f. [molo], a grinding (late Lat.), Ambros. Serm. 29.

1. mōlītor, ōris, m. [molior], one who undertakes to do a thing, an attempter, author, framer, contriver (class.): effector mundi molitorque deus, Cic. Univ. 5: ratis, Ov. M. 8, 302: caedis, Tac. A. 11, 29: novarum rerum, Suet. Dom. 10: maximorum molitores scelerum, Sen. Tranq. 7, 3.

2. mŏlĭtor, ōris, m. [1. molo], a miller (post-class.).

  1. I. Lit., Dig. 33, 7, 12, § 15.
  2. II. Transf., in mal. part., Aus. Ep. 90, 3.

mōlītrix, īcis, f. [1. molitor], she who attempts, frames, contrives (post-Aug.): novarum rerum, Suet. Ner. 35.

(mŏlĭtūra, ae, f. [1. molo], a false read. for moluntur, Plin. 15, 23, 25, § 52.)

1. mŏlĭtus, a, um, Part., from molo.

2. mōlītus, a, um, Part., from molior.

* mollĕo, 2, v. n. [mollis], to be soft, Theod. Prisc. 1, 28.

mollesco, ĕre, v. inch. n. [molleo], to become soft, to soften (poet. and in post-Aug. prose; cf. liquesco).

  1. I. Lit.: rura colit nemo: mollescunt colla juvencis, Cat. 64, 38: ebur, Ov. M. 10, 283: tactu, Plin. 12, 17, 37, § 76.
  2. II. Trop.
      1. 1. To become soft, mild, or gentle: tum genus humanum primum mollescere coepit, Lucr. 5, 1014: pectora, Ov. P. 1, 6, 8.
      2. 2. To become effeminate, unmanly: mollescat in undis, Ov. M. 4, 386: ne forte mollescat cor vestrum, Vulg. Jer. 51, 46.

‡ mollestra, ae, f., a sheepskin, sheep’sfelt, for wiping helmets, Paul. ex Fest. p. 135 Mull.

mollĭcellus, a, um, adj. dim. [mollis], soft, tender, delicate (poet.): nates, Cat. 25, 10.

mollĭcĭa, mollĭcĭes, v. mollitia.

mollĭcīna, ae, f. [mollis], a kind of soft garment (post-class.), Nov. ap. Non. 540, 22.

mollĭcŏmus, a, um, adj. [mollis-coma], soft-haired (post-class.): herbae, Avien. Perieg. 1082.

1. mollĭcŭlus, a, um, adj. dim. [mollis].

  1. I. Lit., soft, tender, delicate (poet.): escae, Plaut. Cas. 2, 8, 58: meus molliculus caseus, id. Poen. 1, 2, 154.
  2. II. Trop., voluptuous: versiculi, Cat. 16, 4; cf. adulescentulus, Charis. 183 P.

2. Mollĭcŭlus, i, m., a Roman surname, e. g. Ti. Minucius Molliculus, Liv. 40, 35.

mollĭfĭco, 1, v. a. [mollis-facio], to make soft, to soften, mollify, Caesar. Epist. Hortat. ad Virgg.; cf.: mollifico, ἁπαλύνω, μαλάσσω, Gloss. Lat. Gr.

mollĭfĭcus, a, um, adj. [mollifico], making soft, softening (post-class.): phlebotomia est mollifica corporis, Cael. Aur. Tard. 4, 1, 9.

mollīgo, ĭnis, v. mollugo.

mollīmentum, i, n. [mollio], a means of softening or mitigating (post-Aug.): calamitatum, Sen. Tranq. 10. 2.

mollĭo, īvi and ii, ītum, 4 (mollibat for molliebat, Att. ap. Non. 347, 16; Ov. M. 6, 21: mollirier for molliri, Ter. Phorm. 4, 3, 27), v. a. [mollis], to make soft, pliant, flexible, or supple, to soften (class.).

  1. I. Lit.: frigoribus durescit umor, et idem vicissim mollitur tepefactus, Cic. N. D. 2, 10, 26: lanam trahendo, by spinning, Ov. M. 2, 411: artus oleo, Liv. 21, 55: dum ferrum molliat ignis, Hor. S. 1, 4, 20: ceram, Ov. M. 8, 198: semina, id. ib. 7, 123: humum foliis, id. ib. 4, 741: glebas, id. ib. 6, 220: ventrem, to relax, purge moderately, Plin. 20, 5, 20, § 43: duritias, id. 28, 17, 70, § 34: agri molliti, softened, loosened, Cic. N. D. 2, 50, 130.
  2. II. Trop.
    1. A. To soften, moderate, mitigate; to tame, restrain, check; to render easier, lighter, pleasanter, or less disagreeable: Hannibalem juveniliter exsultantem patientiā suā molliebat, Cic. Sen. 4, 10: quā mons mollibat mare, broke the violence of the sea, Att. ap. Non. 347, 16: iras, Liv. 1, 9: impetum, id. 3, 35: indocili numero cum grave mollit opus, Ov. Tr. 4, 1, 6: poenam, id. ib. 3, 5, 53: clivum, to make the ascent of a hill easier, Caes. B. G. 7, 46: clivos, Liv. 21, 37, 3: verba usu, Cic. N. D. 1, 34, 95: translationem, id. de Or. 3, 41, 165: fructus feros colendo, to render milder, Verg. G. 2, 36: caelum, Plin. 2, 47, 47, § 124: lacrimae meorum me interdum molliunt, overcome me, Cic. Att. 10, 9, 2: Deus mollivit cor meum, softened, Vulg. Job, 23, 16.
    2. B. To soften, render effeminate or unmanly: legionem, Cic. Phil. 12, 3, 8: animos, id. Tusc. 2, 11, 27: vocem, to make soft or womanish, Quint. 11, 3, 24: puerum, to unman, Stat. S. 3, 4, 68.

mollĭ-pes, pĕdis, adj. [mollis-pes], softfooted (poet.): boves, Cic. poët. Div. 1, 9, 15.

mollis, e, adj. [Gr. μαλακός, ἀμαλός, μῶλυς; cf. βληχρός, perh. Lat. mulier (mollior)], easily movable, pliant, flexible, supple; soft, tender, delicate, gentle, mild, pleasant (class.; syn.: tener, facilis, flexibilis, lentus).

  1. I. Lit.: mollis juncus, Verg. E. 2, 72: comam mollishyacinthi, id. G. 4, 137: aurum, flexible, id. A. 10, 818: tiliae, Ov. M. 10, 92: crura, Verg. G. 3, 76: colla, id. A. 11, 622: bracchia, Ov. A. A. 1, 595: cervix, id. F. 4, 185: commissurae, Cic. N. D. 2, 60: molle litus, of soft sand, Caes. B. G. 5, 9: harena, Ov. M. 2, 577: aqua, id. A. A. 1, 476: fraga, id. M. 13, 816: castaneae, Verg. E. 1, 82: mollissima vina ( = mitissima, lenissima), id. G. 1, 341; cf.: molli mero, Hor. C. 1, 7, 19; and: molle Calenum, Juv. 1, 69: alvus, relaxed, open bowels, Cels. 3, 12: cibus, mild, not sharp, id. 4, 4, 4: ovum, soft, id. 4, 4, 5: prata, Verg. G. 2, 384: gramen, Ov. F. 6, 328: humus, id. A. A. 3, 688: lana, id. F. 2, 742: torus, id. Am. 2, 4, 14: arcus, slack, unbent, unstrung, id. H. 4, 92: feretrum, made soft by a layer of leaves, Verg. A. 11, 64: mollissima cera, Cic. de Or. 3, 45, 177: mollia panis, the soft part of bread, the crumb, id. 13, 12, 26, § 82: molles genae, soft, delicate, Ov. H. 10, 44: capilli, id. P. 3, 3, 17: manus, id. Am. 1, 4, 24: latus, id. M. 14, 710: molles Zephyri, soft, gentle, id. A. A. 3, 728; so, hiems, Stat. S. 3, 5, 83: aestas, Verg. G. 1, 312: caelum, Flor. 1, 16, 3; 4, 12, 27: Euphrates mollior undis, gentler, calmer, Verg. A. 8, 726: aditus, easy, Sil. 4, 491; so, iter, Quint. 4, 2, 46: via, id. 1, 6, 22: fastigium, gentle, not steep, Caes. B. C. 2, 10: clivus, Verg. E. 9, 8: modicis et mollibus clivis, Curt. 8, 39, 6: jugum montis, Tac. G. 1: trames, Ov. F. 3, 13.
    Prov.: molli bracchio objurgare aliquem, with a gentle arm, i. e. in a forbearing manner, Cic. Att. 2, 1, 6: in molli carne vermes nascuntur, it is the soft flesh that breeds the worms, Petr. 57.
    Subst.: mollia, ĭum, n., a kind of fishes, mollusks, Plin. 11, 51, 112, § 267.
  2. II. Trop.
    1. A. Tender, delicate, susceptible: mollibus annis, in tender youth, Ov. H. 1, 111: os molle, easily blushing, id. Tr. 4, 3, 70: mollissima corda, Juv. 15, 131: mollissimae aures, modest, Plin. Pan. 68.
      1. 2. In a bad sense, soft, effeminate, unmanly, weak (syn. effeminatus): philosophus tam mollis, tam languidus, tam enervatus, Cic. de Or. 1, 52, 226: Sabaei, Verg. G. 1, 57: viri molles, i. e. pathici, Liv. 33, 28; Sen. Ep. 87: disciplina, effeminate, Cic. Fin. 1, 11, 37: delicatiormolliorque ratio, id. ib. 5, 5, 12: vita, Ov. Tr. 5, 3, 9: desine mollium querellarum, Hor. C. 2, 9, 17: mollis teneraque vox, Quint. 11, 3, 23: educatio, id. 1, 2, 6: actio, id. 11, 3, 128: Gallorum mens est mollis ac minime resistens ad calamitates perferendas, Caes. B. G. 3, 19: sententiae, Cic. Cat. 1, 12, 30: si taedio laboris longaeque viae, ut est mollis ad talia gens (Gallorum), dilaberentur, Liv. 22, 2, 4: Romanos molliores facere ad paciscendum, id. 42, 62, 6; cf.: sunt qui in rebus contrariis parum sibi constent, voluptatem severissime contemnant, in dolore sint molliores, etc., Cic. Off. 1, 21, 71: molles in aure fenestrae, Juv. 1, 104.
    2. B. Soft, pleasant, mild, easy: orationem mollem teneramque reddidit, soft, pleasant, Cic. Brut. 9, 38: mollis et jucunda senectus, id. Sen. 1, 2: ita eum placidum mollemque reddidi, ut, etc., calm and gentle, id. Caecil. 10, 28: verba, Hor. Epod. 5, 83: mollia jussa, mild, easy, Verg. G. 3, 41: vincuntur molli pectora dura prece, soft, tender, touching, Tib. 3, 4, 76: sic accensum sed molliora referre jussum dimittit, to return a gentler answer, Tac. H. 4, 32 fin.: saepius molliora respondens, id. A. 12, 46: mollis versus, an elegiac or amatory poem, Ov. Tr. 2, 307; Prop. 1, 7, 19 (opp. durus versus, a heroic poem, id. 2, 1, 41): ridere mollia, to smile gently, Ov. A. A. 3, 513: cuncta tamen ad imperatorem in mollius relata, in a milder, more favorable light, Tac. A. 14, 39: pilenta, having a gentle motion, Verg. A. 8, 666; id. G. 2, 389: mollissima fandi tempora, id. A. 4, 293: hora mollior, more favorable, Ov. P. 3, 3, 84: signa, Cic. Brut. 18, 70: duriora Callon, jam minus rigida Calamis, molliora adhuc supra dictis Myron fecit, more agreeable, Quint. 12, 10, 7: mollis animus et ad accipiendam et ad deponendam offensionem, Cic. Att. 1, 17, 2: in inimicitiis auricula infima mollior, id. Q. Fr. 2, 13 (15), 4.
      Subst.: molle, is, n., softness, smoothness: molle atque facetum Vergilio adnuerunt Camenae, Hor. S. 1, 10, 45.
    3. C. Weak, untrustworthy: nihil est tam molle, tam tenerum, tam aut fragile aut flexibile quam voluntas erga nos civium, Cic. Mil. 16, 42.
      Hence, adv.: mollĭter.
      1. 1. Lit., softly, gently, agreeably (class.): molliter sustine me, Plaut. Ps. 5, 2, 7: aves nidos mollissime substernunt, Cic. N. D. 2, 52, 129: recubans, id. de Or. 3, 17, 63: ossa cubent, Ov. Tr. 3, 3, 76: excudent alii spirantia mollius aera, more easily, agreeably, Verg. A. 6, 847: cura molliter semina conlocandi, Plin. 15, 10, 9, § 35: colles ad orientem molliter devexi, gently, gradually, Col. 1, 2, 3 sq.
      2. 2. Trop.: quod ferendum est molliter sapienti, calmly, patiently, Cic. Sen. 2, 5: abnuere, Liv. 30, 3: delicate et molliter vivere, voluptuously, Cic. Off. 1, 30, 106: aegritudinem pati, sensitively, weakly, Sall. J. 82, 2: ne quid per metum, mollius consuleretur, too compliantly, Liv. 30, 7, 3: interpretari mollius aliquid, rather mildly, favorably, Tac. H. 2, 96.

mollĭtĭa (mollĭcĭa), ae, f., and mol-lĭtĭes (mollĭcĭes), ēi, f. [mollis], movableness, pliability, flexibility, suppleness; softness (class.).

  1. I. Lit.: mollitia cervicum, Cic. Or. 18, 59: lapidis, Plin. 36, 22, 45, § 162: lanae, id. 19, 3, 18, § 48: carnis, id. 9, 17, 28, § 61: teneritas et mollitia quaedam, Cic. Fin. 5, 21, 58.
  2. II. Trop., softness, tenderness, susceptibility; weakness, irresolution; effeminacy, voluptuousness, wantonness (cf.: inertia, desidia): quā mollitiā sum animi ac lenitate, numquam mehercule illius lacrimis ac precibus restitissem, Cic. Sull. 6, 18: agilitas mollitiesque naturae, sensitive disposition, id. Att. 1, 17, 4: frontis, bashfulness, Plin. Ep. 6, 29, 6: animi est ista mollities, non virtus, inopiam paulisper ferre non posse, weakness, irresolution, Caes. B. G. 7, 77: Niciae, Cic. Att. 12, 26, 2: inertiā et mollitiā animi, Sall. C. 52, 28: mollitia socordiaque, id. J. 70, 5: in munditiis, mollitiis deliciisque aetatulam agere, Plaut. Ps. 1, 2, 40: civitatum mores lapsi ad mollitiam, Cic. Leg. 2, 15, 38: mollities luxuriaque, Just. 1, 7, 13: vocis, Claud. ap. Eutr. 1, 441: Maecenas otio ac mollitiis paene ultra feminam fluens, Vell. 2, 88, 2; id. 1, 6, 2.
    Esp., unchastity, Plin. 28, 8, 27, § 106: corporis, Tac. A. 11, 2.

mollĭtōrius, a, um, adj. [mollis], emollient (late Lat.), Auct. de Virt. Herb. 30, p. 137.

mollĭtūdo, ĭnis, f. [mollis], suppleness, flexibility, softness (class.).

  1. I. Lit.: mollitudo vocis, flexibility of the voice, Auct. Her. 3, 11, 20: manuum, Pac. ap. Gell. 2, 26, 13: assimilis spongiis mollitudo, Cic. N. D. 2, 55, 136: viarum, Vitr. 10, 6 init.; 10, 2, 11.
  2. II. Trop., softness, susceptibility, weakness: humanitatis, Cic. de Or. 3, 40, 161: corrumpi mollitudine vitiorum, Arn. 2, 64.

mollītus, a, um, Part., from mollio.

mollūgo, ĭnis, f., a variety of the plant lappago, Plin. 26, 10, 65, § 102; also called molligo, Marc. Emp. 26.

molluscus, a, um, adj. [mollis].

  1. I. Soft: mollusca nux; and absol.: mollu-sca, ae, f., a kind of soft nut with a thin shell, Plaut. ap. Macr. S. 2, 14; Plin. 15, 22, 24, § 90.
  2. II. Subst.: molluscum, i, n., a fungus that grows on the maple-tree, Plin. 16, 16, 27, § 68.

1. mŏlo, ŭi, ĭtum, 3, v. a. [mola], to grind in a mill.

  1. I. Lit.: molendum usque in pistrino, Ter. Phorm. 2, 1, 19: hordeum in subtilem farinam, to grind into fine flour, Plin. 18, 7, 14, § 73: tolle molam, et mole farinam, Vulg. Isa. 47, 2.
    Absol.: in mola, Vulg. Matt. 24, 41: molentes in unum, at one mill or stone, id. Luc. 17, 35.
  2. II. Transf., in mal. part., Aus. Epigr. 71, 7; cf. Petr. 23.
    Hence, P. a.: mŏlĭ-tus, a, um, ground; as subst.: mŏlĭ-tum, i, n., food made of flour: edo lubentius molitum quam praehibeo a me, Plaut. Men. 5, 6, 13.

2. Mŏlo or Mŏlon, ōnis, m., a surname of Apollonius of Rhodes, a Greek rhetorician, one of Cicero’s teachers, who came to Rome as an ambassador of the Rhodians, Cic. Brut. 70, 245; 90, 311; id. Att. 2, 1, 9; Quint. 12, 6, 7, etc.

mŏlŏche, v. malache.

† mŏlŏchĭna, ae, f. [moloche], = μολοχίνη, a garment woven of fibres from the mallow: carbasina molochina ampelina, Caecil. ap. Non. 548, 14 (Com. Rel. v. 139 Rib.).
Also called mŏlucĭum or moli-cina, Nov. ap. Non. 539, 20 (Com. Rel. v. 71 Rib.).

mŏlŏchĭnārĭus (moloci-), ii, m. [moloche].

  1. I. A mallow-dyer, one who dyes with the color of mallows (ante- and post-class.), Plaut. Aul. 3, 5, 40.
  2. II. A seller of mallowcolored garments, Inscr. Mar. 939, 6.

† mŏlŏchītes, ae, m., = μολοχίτης, an Arabian gem of the color of mallows, perh. malachite, Plin. 37, 8, 36, § 114.

1. Mŏlon, v. Molo.

2. mōlon, ōnis, m., a plant, also called syron, Plin. 26, 7, 19, § 33.

Mŏlorchus, i, m., a poor vine-dresser near Nemea, who hospitably entertained Hercules when about to slay the lion of that place, Stat. S. 3, 1, 29; 4, 6, 51; id. Th. 4, 160; Mart. 4, 64, 30.
Poet.: Alpheum linquens lucosque Molorchi, i. e. the Nemean Forest, Verg. G. 3, 19.
Hence, Mŏlor-chaeus, a, um, adj., of or belonging to Molorchus (poet.), Tib. 4, 1, 13.

* mŏlorthus, i, m., a sounding-lead: gravis molorthus (al. molybdis), Stat. S. 3, 2, 30.

Mŏlossi, ōrum, m., = Μολοσσοί, the Molossians, a people in the eastern part of Epirus, Plin. 4 prooem.; Cic. Div. 1, 34, 76; Nep. Them. 8, 4.
They were so called from Molossus, the son of Pyrrhus, king of Epirus, and Andromache, acc. to Serv. Verg. A. 3, 297.
Hence,

Mŏlossĭa, ae, f., = Μολοσσία, Molossia, the country of the Molossi, in Epirus, Serv. Verg. A. 3, 297.

mŏlossĭambos, i, m. [molossus-iambus], a metrical foot consisting of three long syllables and an iambus (e. g. ādmīrābĭlēs), Diom. p. 478 P.

Mŏlossĭcus, a, um, adj. [Molossus], Molossian (ante- and post-class.): parasiti Molossici (v. Molossus, A.), i. e. as ravenous as Molossian hounds, Plaut. Capt. 1, 1, 18: carmen, consisting wholly of molossi (———; e. g.: Romani victores Germanis devictis), Diom. p. 513 P.

Mŏlossis, ĭdis, f., = Μολοσσίς, Molossis, the country of the Molossi, in the eastern part of Epirus, Liv. 8, 24.

mŏlossŏ-pyrrhĭchĭus, ii, m. [molossus-pyrrhichius], a metrical foot consisting of a molossus and a pyrrhichius (e. g. ādmīrābĭlĭs), Diom. p. 478 P.

mŏlosso-spondēus, i, m. [molossusspondeus], a metrical verse consisting of a molossus and a spondee (e. g. cōntūrbātōrēs), Diom. p. 479 P.

1. Mŏlossus, a, um, adj., = Μολοσσός, of or belonging to the Molossi, Molossian: missi de gente Molossā, Ov. M. 1, 226: canes, famed for their strength, Hor. S. 2, 6, 114: rex, Juv. 12, 108: gladii, id. 14, 162.
Also, subst.: Mŏlossus, i, m.

  1. A. A Molossian (hound): Molossus acer, Verg. G. 3, 405: Molossūm for Molossorum, Lucr. 5, 1063.
  2. B. In prosody: pes, a metrical foot consisting of three long syllables (e. g. Arpinas, evertunt), Quint. 9, 4, 82; Diom. p. 475 P.

2. Mŏlossus, i, m., son of Pyrrhus, king of Epirus, and Andromache, the progenitor of the Molossi, acc. to Serv. Verg. A. 3, 297.

mŏlū̆crum, i, n. [mola].

    1. A. A millbroom, i. e. a broom for sweeping out a mill: molucrum, quo molae verruntur, quod Graeci μυλήκορον dicunt, Paul. ex Fest. p. 140 Müll.
    2. B. A handle for turning a mill: molucrum, quo molae vertuntur, Paul. ex Fest. p. 142 Müll. dub.; al. teruntur; cf. A. supra.
    3. C. A square log of wood at the place where sacrifices were offered, or where the mola salsa was sprinkled on the victim: Cloatius in libris sacrorum, molucrum esse, aiunt, ligneum (al. lignum) quoddam quadratum, ubi immolatur. Idem Aelius in explanatione carminum Saliarium eodem nomine appellari ait, quod sub molā supponatur. Aurelius Opilius appellat, ubi molatur, Paul. ex Fest. p. 141 Müll.
    4. D. = Mola, a mooncalf, mole: molucrumtumor ventris, qui etiam virginibus incidere solet, Paul. ex Fest. p. 140 Müll.

1. Mŏlus, v. Tmolus.

* 2. Mŏlus or Mŏlos, i, m., = Μόλος, the father of Meriones, Hyg. Fab. 97.

mōly, yos, n., = μῶλυ.

  1. I. A plant with a white flower and a black root, Plin. 25, 4, 8, § 26.
  2. II. Another plant, a kind of nightshade, Plin. 21, 31, 105, § 180.

mŏlybdaena, ae, f., = μολύβδαινα.

  1. I. Sulphuret of lead, galena, Plin. 34, 18, 53, § 173.
  2. II. The plant leadwort (pure Lat. plumbago), Plin. 25, 13, 97, § 155.

mŏlybdītis, ĭdis, f., = μολυβδῖτις, the spume of lead, lead-ashes, Plin. 33, 6, 35, § 106.

mŏlybdus, i, m., and mŏlybdis, ĭdis, f., = μόλυβδος and μολυβδις, lead (pure Lat. plumbum), Stat. S. 3, 2, 30; v. molorthus.

multātĭcus, or, archaic, ‡ moltā-tĭcus, a, um, adj. [1. multa], of or belonging to fines, fine-: QVAISTORES AIRE MOLTATICOD DEDERONT, Inscr. Maff. Mus. Ver. 469, 2: AEDILES AERE MVLTATICO, Inscr. Donat. 263, 1.

multus (old form moltus), a, um; comp. plus; sup. plurimus (v. at the end of this art.), adj. [etym. dub.], much, great, many, of things corporeal and incorporeal.

  1. I. Posit.
    1. A. In gen.: multi mortales, Cato ap. Gell. 10, 3, 17: multi suam rem bene gessere: multi qui, etc., Enn. ap. Cic. Fam. 7, 6, 1 (Trag. v. 295 sq. Vahl.): multi fortissimi viri, Cic. Fam. 5, 17, 3: rationes, id. de Or. 1, 51, 222. tam multis verbis scribere, at such length, id. Fam. 3, 8, 1: beneficia. Cato ap. Fest. s. v. ratissima, p. 286 Müll.: multi alii, Ter. And. 5, 4, 28.
      When used with another adjective it is usually connected with it by a conjunction: multae et magnae contentiones, many great conlests, Cic. Phil. 2, 3, 7; 3, 10, 26: O multas et graves offensiones, id. Att. 11, 7, 3: multi et graves dolores, id. Verr. 2, 5, 45, § 119: multi et varii timores, Liv. 3, 16, 3: multae bonaeque artes animi, Sall. J. 28, 5: multa et clara facinora, Tac. A. 12, 31.
      But when the second adjective is used substantively the conjunction is omitted: multi improbi, Cic. Off. 2, 8, 28; 2, 19, 65: multi boni, docti, prudentes, id. Fl. 4, 8: multi nobiles, id. Planc. 20, 50: multa acerba habuit ille annus, id. Sest. 27, 58; 66, 139: multa infanda, Liv. 28, 12, 5: multa falsa, id. 35, 23, 2.
      Also, when the second adjective forms with its substantive a single conception: multa secunda proelia, victories, Liv. 9, 42, 5; 35, 1, 3; 41, 17, 1: multa libera capita, freemen, id. 42, 41, 11: multae liberae civitates, republics, Cic. Verr. 2, 4, 30, § 68: multos fortes viros, id. Cat. 3, 2, 7; id. Mur. 8, 17: multi clari viri, noblemen, id. Leg. 1, 5, 17: multi primarii viri, id. Verr. 2, 2, 61, § 149.
      Similarly, et is omitted between multi and adjectives which form with their substantives familiar phrases: multi clarissimi viri, Cic. Phil. 11, 10, 24: multi amplissimi viri, id. Fin. 2, 17, 55; id. Deiot. 14, 39; id. Fam. 10, 25, 2; id. Att. 10, 8, 7; 16, 16, 11; id. Verr. 1, 7, 19: multi honestissimi homines, id. Fam. 15, 15, 3: multi peritissimi homines, id. Caecin. 24, 69: multi summi homines, id. Arch. 12, 30; id. Har. Resp. 26, 56: multi clarissimi et sapientissimi viri, id. Planc. 4, 11; id. Cael. 18, 43.
      Et is also omitted when the substantive stands between the two adjectives: in veteribus patronis multis, Cic. Div. in Caecil. 1, 2: multa praeterea bella gravia, id. Agr. 2, 33, 90: multis suppliciis justis, id. Cat. 1, 8, 20: multa majores nostri magna et gravia bella gesserunt, id. Imp. Pomp. 2, 6: plurima signa pulcherrima, id. Verr. 2, 1, 23, § 61.
      When both adjectives follow the substantive, et is sometimes inserted: virtutes animi multae et magnae, Cic. Imp. Pomp. 22, 64: causas ille multas et graves habuit, id. Clu. 30, 82; and is sometimes omitted, the emphasis then falling on the second adjective: utebatur hominibus improbis, multis, id. Cael. 5, 12: prodigia multa, foeda, Liv. 40, 29, 1.
      With a partitive gen.: multi hominum, Plin. 16, 25, 40, § 96: multae silvestrium arborum, id. 16, 31, 56, § 128.
      In neutr. plur.: multa, ōrum, many things, much: nimium multa, Cic. Fam. 4, 14, 3: nimis multa, id. Fin. 2, 18, 57: insulae non ita multae, not so many, not so very many, Plin. 5, 7, 7, § 41: parum multa scire, too few, Auct. Her. 1, 1, 1: bene multi, a good many, Asin. ap. Cic. Fam. 10, 33, 4: quam minime multa vestigia servitutis, as few as possible, Nep. Tim. 3, 3: minime multi remiges, exceedingly few, Cic. Verr. 2, 5, 34, § 88: in multas pecunias alienissimorum hominum invasit, id. Phil. 2, 16, 41; id. Verr. 2, 5, 19, § 48: multae pecuniae variis ex causis a privatis detinentur, Plin. Ep. 10, 17, 3.
      Sometimes multi stands for multi alii, many others: nam certe Pompeio, et a Curionibus patre et filio, et a multis exprobratum est, Suet. Caes. 50.
      The sing. also is used poet. for the plur., many a: aut trudit acres hinc et hinc multā cane Apros in obstantes plagas, with many dogs, Hor. Epod. 2, 31: multa prece prosequi, id. C. 4, 5, 33: multā victima, Verg. E. 1, 34: agna. Ov. F. 4, 772: avis, id. Am. 3, 5, 4: tabella, Tib. 1, 3, 28; so of persons: multus sua vulnera puppi Affixit moriens, many a one, for multi affixerunt, Luc. 3, 707.
      In sing., to denote quantity, much, great, abundant: multum aurum et argentum. Plaut. Rud. 5, 2, 8; 22: exstructa mensa multā carne rancidā, Cic. Pis. 27, 67: multo labore quaerere aliquid, with much labor, great exertion, Cic. Sull. 26, 73: cura, Sall. J. 7, 4: sol, much sun, Plin. 31, 7, 39, § 81: sermo, much conversalion, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 20, 1: stilus tuus multi sudoris est. Cic. de Or. 1, 60, 257: multo cibo et potione completi, id. Tusc. 5, 35, 100: multo sanguine ea Poenis victoria stetit, Liv. 23, 30, 2: multum sanguinem haurire, Curt. 4, 14, 17; 8, 14, 32: multam harenam mare evomit, id. 4, 6, 8: arbor, id. 7, 4, 26: silva, id. 8, 10, 14: multae vestis injectu opprimi, Tac. A. 6, 50: multa et lauta supellex, Cic. Phil. 2, 27, 66: aurum, Sall. J. 13, 6; Tac. A. 6, 33; Liv. 26, 11, 9; Curt. 3, 3, 12: libertas, Hor. S. 1, 4, 5: multam salutem dicere alicui, to greet heartily, Plaut. Poen. 1, 2, 194: cum auro et argento multo, Sall. J. 13, 6.
      Of time: Itaque multum diei processerat, a great part of the day, Sall. J. 51, 2: ad multum diem, till far in the day, Cic. Att. 13, 9, 1: multo adhuc die, when much of the day was still remaining, when it was still high day, Tac. H. 2, 44: multo denique die, when the day was far spent, Caes. B. G. 1, 22: multā nocte, late at night, Cic. Q. Fr. 2, 9, 2: multo mane, very early, id. Att. 5, 4, 1: multa opinio, for multorum, the general opinion, Gell. 3, 16, 1: velut multā pace, as in a general peace, as if there were peace everywhere, Tac. H. 4, 35: multus homo, one who gives himself up to the lusts of many, Cat. 112, 1.multi, ōrum, m., the many, the common mass, the multitude: probis probatus potius, quam multis forem, Att. ap. Non. 519, 9: video ego te, mulier, more multarum utier, id. ib.
      Esp.: unus e (or de) multis, one of the multitude, a man of no distinction: tenuis L. Virginius unusque e multis, Cic. Fin. 2, 20, 62: unus de multis esse, id. Off. 1, 30, 109: M. Calidius non fuit orator unus e multis; potius inter multos prope singularis fuit, id. Brut. 79, 274: numerarer in multis, among the herd of orators, id. ib. 97, 333: e multis una sit tibi, no better than others, Ov. R. Am. 682: multum est, it is of importance, Verg. G. 2, 272.
      In neutr. absol.: ne multa, or ne multis, not to be prolix, in short: ne multa: perquiritur a coactoribus, Cic. Clu. 64, 181: ne multis: Diogenes emitur, id. ib. 16, 47: quid multis moror? Ter. And. 1, 1, 87.
      Sometimes multa is used (particularly by the poets) adverbially, much, greatly, very: multa reluctari, Verg. G. 4, 301: gemens, id. ib. 3, 226; id. A. 5, 869: deos testatus, id. ib. 7, 593: invehi, Nep. Ep. 6, 1 (cf. nonnulla invehi, id. Tim. 5, 3): haud multa moratus, Verg. A. 3, 610.
      Rarely in multum: in multum velociores, by far, Plin. 10, 36, 52, § 108.
    2. B. In partic.
      1. 1. Too much, overmuch, excessive: supellex modica, non multa, Nep. Att. 13, 5.
      2. 2. In speech, much-speaking, diffuse, prolix: qui in aliquo genere aut inconcinnus aut multus est, Cic. de Or. 2, 4, 17: ne in re notā et pervulgatā multus et insolens sim, id. ib. 2, 87, 358: nolo in stellarum ratione multus vobis videri, id. N. D. 2, 46, 119.
      3. 3. Frequent, frequently present: in operibus, in agmine, atque ad vigilias multus adesse, Sall. J. 96, 3: multus in eo proelio Caesar fuit, was in many places, Flor. 4, 2, 50: hen hercle hominem multum et odiosum mihi! troublesome, tedious, Plaut. Men. 2, 2, 41: instare, Sall. J. 84, 1.
        Hence, adv., in two forms.
    1. A. multum, much, very much, greatly, very, often, frequently, far, etc. (class.): salve multum, gnate mi, Plaut. Trin. 5, 2, 56: multum vale, farewell, id. Stich. 3, 2, 40: hominem ineptum multum et odiosum mihi, id. Men. 2, 2, 42: opinor, Cassium uti non ita multum sorore, not very much, Cic. Fam. 7, 23, 3: multum mecum municipales homines loquuntur, often, id. Att. 8, 13, 2: non multum ille quidem nec saepe dicebat, id. Brut. 34, 128: non multum confidere, not very much, not particularly, Caes. B. G. 3, 25: sunt in venationibus, often, frequently, id. ib. 4, 1: in eodem genere causarum multum erat T. Juventius, Cic. Brut. 48, 178: multum fuisse cum aliquo, to have had much intercourse with, id. Rep. 1, 10, 16: sum multum equidem cum Phaedro in Epicuri hortis, id. Fin. 5, 1, 3: gratiā valere, to be in great favor, Nep. Con. 2, 1: res multum et saepe quaesita, Cic. Leg. 3, 15, 33: longe omnes multumque superabit, id. Verr. 2, 5, 44, § 115: multum et diu cogitans, id. Div. 2, 1, 1: diu multumque scriptitare, id. de Or. 1, 33, 152.
      With an adj.: multum loquaces, very talkative, Plaut. Aul. 2, 1, 5: mepti labores, very, Plin. Ep. 1, 9.
      Poet. also with comp.: multum improbiores sunt quam a primo credidi, much, far, Plaut. Most. 3, 2, 139: multum robustior illo, Juv. 19, 197: majora, Sil. 13, 708.
      So with infra, post: haud multum infra viam, Liv. 5, 37, 7; Plin. 98, 7, § 20: haud multum post mortem ejus, Tac. A. 5, 3: ut multum, at most, Mart. 10, 11, 6; Vop. Aur. 46.
    2. B. multō by much, much, a great deal, far, by far (class.).
      1. 1. With comparatives and verbs which imply comparison: multo tanto carior, Plaut. Bacch. 2, 3, 76: pauciores oratores, Cic. de Or. 1, 3, 11: facilius atque expeditius iter, Caes. B. G. 1, 6.
        With verbs: virtutem omnibus rebus multo anteponentes, Cic. Fin. 4, 18, 49: multo ceteros anteibant, Tac. H. 4, 13: multo praestat beneficii, quam maleficii immemorem esse, Sall. J. 31, 28.
        With malle: multo mavolo, Plaut. Poen. 1, 2, 88; id. Ps. 2, 4, 38: meo judicio multo stare malo, quam, etc., Cic. Att. 12, 21, 1.
      2. 2. With sup. (rare but class.), by far, by much: quae tibi mulier videtur multo sapientissuma, Plaut. Stich. 1, 2, 66; id. Am. 2, 2, 150: multo optimus hostis, by far, Lucil. ap. Non. 4, 413: simulacrum multo antiquissimum, Cic. Verr. 2, 4, 49, § 109; 2, 4, 23, § 50; id. Cat. 4, 8, 17: maxima pars, id. Imp. Pomp. 18, 54; cf. Hor. S. 2, 3, 82: multo id bellum maximum fuit, Liv. 1, 11, 5: pars multo maxima, id. 30, 18, 14: multo molestissima, Cic. Div. in. Caecil. 11, 36: multo gratissima lux, Hor. S. 1, 5, 39: foedissimum, Quint. 9, 4, 72: optimum, id. ib. 26: pulcherrimum, id. 1, 2, 24: utilissima, id. 2, 10, 1: maxime, Auct. Her. 4, 44, 58: multo maxime miserabile, Sall. C. 36, 4: multo maxime ingenio validus, id. J. 6, 1.
      3. 3. With particles denoting a difference, far, greatly, very: multo aliter, Ter. And. prol. 4: multo aliter ac sperabat, far otherwise than, Nep. Ham. 2: quod non multo secus fieret, si, not far otherwise, not very different, Cic. Fam. 4, 9, 1: multo infra Cyrenaicum. Plin. 19, 3, 15, § 40.
      4. 4. In specifications of time, before ante and post, long, much: non multo ante urbem captam, Cic. Div. 1, 45, 101: non multo ante, not long before, Nep. Eum. 3, 3: multo ante, Cic. Fam. 4, 1, 1: non multo post, quam, etc., not long after, id. Att. 12, 49, 9: haud multo ante solis occasum, Liv. 5, 39, 2: multo ante noctem, id. 27, 42, 13.
      5. 5. Very rarely with the positive for multum: maligna multo, very, Ter. Hec. 1, 2, 83 Umpf.
      6. 6. Doubled, multo multoque, with comparatives: multo multoque longior, far, very much, Front. ad M. Caes. 2, 5: multo multoque operosius est, Val. Max. 4, 1, 2: multo multoque magis, Front. Laud. Negl. § 3.
  2. II. Comp.: plūs, plūris; in the plur., plūres, plūra (in sing. anciently written plous; three times in the S. C. de Bacch. Here perh. belongs, in the plur., pleores and pleoris, for plures, in the Song of the Arval Brothers.
    For the class. neuter of the plur., plura, the form pluria was used in ante-class. Latinity. Gellius cites M. Cato, Q. Claudius, Valerius Antias, L. Ælius, P. Nigidius, and M. Varro as authorities for this form, Gell. 5, 21, 6; yet Plautus and Terence have only plura; and the earlier reading pluria, in Lucr. 1, 877; 2, 1135; 4, 1085, is now supplanted by the critically certain plura and plurima.
    The gen. plur. plurium, however, has remained the predominant form, e. g. Quint. 7, 1, 1; 8, 4, 27; 9, 4, 66 et saep.) [from the root ple; Gr. πλέον, πίμπλημι; cf. plenus, plera, compleo, etc.; also locu-ples, plebes, populus, etc.], more.
    1. A. In the sing. (used both substantively and adverbially): LIBRAS FARRIS ENDO DIES DATO. SI VOLET PLVS DATO, Fragm. XII. Tab. in Gell. 20, 1, 45: SI PLVS MINVSVE SECVERVNT, SE FRAVDE ESTO, ib.; so (perh. in imitation of this legal phrase): ebeu, cur ego plus minusve feci quam aequom fuit! Plaut. Capt. 5, 3, 18; Ter. Phorm. 3, 3, 21: ne plus minusve loqueretur, Suet. Aug. 84; cf. Plaut. Men. 4, 2, 27; and in the signif. of circiter, about: septingenti sunt paulo plus aut minus annipostquam, etc., Enn. ap. Varr. R. R. 3, 1, 2 (Ann. v. 493 Vahl.); so. non longius abesse plus minus octo milibus, Hirt. B. G. 8, 20, 1 Oud.; cf.: speranti pluresvenerunt plusve minusve duae, Mart. 8, 71, 4: aut ne quid faciam plus, quod post me minus fecisse satius sit, too much … too little, Ter. Hec. 5, 1, 4: tantum et plus etiam ipse mihi deberet, Cic. Att. 7, 3, 7: vos et decem numero, et, quod plus est, Romani estis, and what is more, Liv. 9, 24, 8: verbane plus an sententia valere debeat, Cic. Top. 25, 96: cf.: apud me argumenta plus quam testes valent, id. Rep. 1, 38, 59: valet enim salus plus quam libido, id. ib. 1, 40, 63.
          1. (β) With a partitive gen.: vultis pecuniae plus habere, Cic. Inv. 1, 47, 88; cf.: nostri casus plus honoris habuerunt quam laboris, id. Rep. 1, 4, 7; so, plus virium, id. Leg. 1, 2, 6: plus hostium, Liv. 2, 42: plus dapis et rixae multo minus invidiaeque, Hor. Ep. 1, 17, 51: in hac causā eo plus auctoritatis habent, quia, etc., Cic. Rep. 3, 16, 26; cf.: plus ingenii, id. ib. 1, 14, 22: Albano non plus animi erat quam fidei, as little courage as fidelity, Liv. 1, 27, 5.
          2. (γ) With quam (some examples of which have already been given above): non plus quam semel, Cic. Off. 3, 15, 61: confiteor eosplus quam sicarios esse, id. Phil. 2, 13, 31: ne plus reddat quam acceperit, id. Lael. 16, 58 et saep.: non plus quam in tres partis posse distribui putaverunt, into not more than, id. Inv. 1, 34, 57: plus quam decem dies abesse, id. Phil. 2, 13, 31: nulla (navis) plus quam triginta remis agatur, with more than, Liv. 38, 38, 8.
          3. (δ) Without quam: HOMINES PLOVS V. OINVORSEI VIREI ATQVE MVLIERES, S. C. de Bacch. 19 (Wordsw. Fragm. and Spec. p. 173): plus mille capti, Liv. 24, 44: plus milies audivi, Ter. Eun. 3, 1, 32: plus semel, Varr. ap. Plin. 14, 14, 17, § 96: plus quingentos colaphos infregit mihi, Ter. Ad. 2, 1, 46: ferre plus dimidiati mensis cibaria, Cic. Tusc. 2, 16, 37: non plus mille quingentos aeris, id. Rep. 2, 22, 40: paulo plus ducentos passus a castris, Liv. 31, 34: cum plus annum aeger fuisset, id. 40, 2: parte plus dimidiā rem auctam, id. 29, 25.
            (ε) With a compar. or adverbial abl., or with an abl. of measure: VIREI PLOVS DVOBVS, S. C. de Bacch. 20 (Wordsw. Fragm. and Spec. p. 173): de paupertate tacentes Plus poscente ferent, more than the importunate, Hor. Ep. 1, 17, 44: ex his alius alio plus habet virium, Cic. Leg. 1, 2, 6: cave putes hoc tempore plus me quemquam cruciari, Balb. ap. Cic. Att. 8, 15, A, 2: alterum certe non potest, ut plus una vera sit, Cic. N. D. 1, 2, 5; cf.: in columbā plures videri colores, nec esse plus uno, id. Ac. 2, 25, 79: HOC PLVS NE FACITO, more than this, Fragm. XII. Tab. ap. Cic. Leg. 2, 23, 59: annos sexaginta natus es Aut plus eo, or more than that, Ter. Heaut. 1, 1, 11: plus aequo, Cic. Lael. 16, 58: plus paulo, Ter. Heaut. 2, 1, 8: paulo plus, Liv. 31, 34: multo plus, Anton. ap. Cic. Att. 10, 8, A, 1: plus nimio, overmuch, Hor. Ep. 1, 10, 30: quam molestum est uno digito plus habere, too much by a finger, i. e. a finger too much, Cic. N. D. 1, 35, 99: uno plus Etruscorum cecidisse in acie, one man more, Liv. 2, 7, 2.
      1. 2. In the gen. pretii, pluris, of more value, of a higher price, for more, higher, dearer: ut plus reddant musti et olei, et pretii pluris, of greater value, Varr. R. R. 1, 7, 4: ager multo pluris est, is worth much more, Cic. Rosc. Com. 12, 33; cf.: quo pluris sint nostra oliveta, id. Rep. 3, 9, 16: pluris emere, dearer, id. Fam. 7, 2, 1; so, vendere, id. Off. 3, 12, 51; id. Verr. 2, 3, 19, § 48; Hor. S. 2, 3, 300: aedificare, Col. 1, 4, 7: pluris est oculatus testis quam auriti decem, of more value, Plaut. Truc. 2, 6, 8: mea mihi conscientia pluris est, quam omnium sermo, Cic. Att. 12, 28, 2: facio pluris omnium hominem neminem, id. ib. 8, 2, 4: facere aliquem pluris, make more of one, esteem him more highly, id. Fam. 3, 4, 2: pluris habere, id. Phil. 6, 4, 10: aestimare, id. Par. 6, 2, 48: ducere, id. Att. 7, 3, 5: putare, id. Off. 3, 4, 18 et saep.
      2. 3. Rarely, instead of the genitive, in the abl. pretii: plure vendunt, Lucil. ap. Charis. 2, p. 189 P.: plure altero tanto, quanto ejus fundus est, velim, Plaut. ib.: plure venit, Cic. ib.
      3. 4. Plus plusque, more and more: quem mehercule plus plusque in dies diligo. Cic. Att. 6, 2, 10.
      4. * 5. Like magis, with an adj.: plus formosus, for formosior, Nemes. Ecl. 4, 72.
    2. B. In the plur.
      1. 1. Comparatively, more in number: omnes qui aere alieno premantur, quos plures esse intellego quam putāram, Cic. Att. 7, 3, 5; id. Rep. 2, 22, 40: nemini ego plura acerba esse credo ex amore homini umquam oblata quam mihi, Ter. Hec. 3, 1, 1: ne plura insignia essent imperii in libero populo quam in regno fuissent, Cic. Rep. 2, 31, 55: multo plura, many more things, Quint. 3, 6, 28.
      2. 2. In gen., of a great number, many: qui plus fore dicant in pluribus consilii quam in uno. Cic. Rep. 1, 35, 55: cf.: quid quaeso interest inter unum et plures, si justitia est in pluribus? id. ib. 1, 39, 61; 1, 34, 52: non possunt unā in civitate multi rem ac fortunas amittere, ut non plures secum in eandem trahant calamitatem, id. Imp. Pomp. 7, 19: quod pluribus praesentibus eas res jactari nolebat, Caes. B. G. 1, 18: plura castella Pompeius tentaverat, id. B. C. 3, 52: summus dolor plures dies manere non potest, Cic. Fin. 2, 28, 93: pluribus diebus, Quint. prooem. § 7: illic plurium rerum est congeries, id. 8, 4, 27: quae consuetudo sit, pluribus verbis docere, Cic. Clu. 41, 115: eum pluribus verbis rogat, ut, etc., id. Verr. 2, 4, 28, § 64; without verba: quid ego plura dicam? id. de Or. 1, 5, 18: pluribus haec exsecutus sum, Phaedr. 3, 10, 59; also elliptically, quid plura? and, ne plura, like quid multa? and ne multa: hic sacra, hic genus, hic majorum multa vestigia. Quid plura? hanc vides villam, etc., what need of many words? in short, Cic. Leg. 2, 1, 3: sedne pluradicendum enim aliquando est
        Pomponium Atticum sic amo, ut alterum fratrem, id. Fam. 13, 1, 5.
        1. b. Esp.: plures.
          1. (α) The mass, the multitude, opp. pauciores, = οἱ ὀλίγοι, Plaut. Trin. 1, 1, 13.
          2. (β) Euphemistically, acc. to the Gr. οἱ πλείονες, the dead: quin prius Me ad plures penetravi? Plaut. Trin. 2, 2, 14.
          3. (γ) The greater number, the majority: plures nesciebant quā ex causā convenissent, Vulg. Act. 19, 32.
  3. III. Sup.: plūrĭmus (archaic form, plisima plurima, Paul. ex Fest. p. 204 and 205 Müll.: PLIOIRVME (I), Epit. of Scipio), a, um [from root ple; whence also plus, q. v., ploirumus for ploisumus; and thence the predominant form plurimus], most, very much, or many (as an adj. in good prose mostly in the plur., except the standing formula of greeting: salutem plurimam dicere alicui; v. infra): hujus sunt plurima simulacra, Caes. B. G. 6, 17: nos plurimis ignotissimi gentibus, Cic. Rep. 1, 17, 26: plurimae et maximae partes, id. ib. 1, 4, 8: plurimorum seculorum memoria, id. ib. 3, 9, 14: haec plurimis a me verbis dicta sunt, id. ib. 1, 7, 12 et saep.
    In sing.: me plurimā praedā onustum, Plaut. Rud. 4, 2, 4: sermo, Quint. 2, 2, 5: risus, id. 6, 3, 85: res, id. 6, 1, 51: exercitatio, id. 8 prooem. § 28: mons, very large, Verg. A. 1, 419: cervix, id. G. 3, 52: Aetna, Ov. Ib. 600.
    Of a greeting: impertit salutem plurimam, Lucil. ap. Non. 472. 16; and esp. freq.: salutem plurimam dicit (commonly abbrev. S. P. D.) at the beginning of letters; v. salus.
    Poet.: medio cum plurimus orbe Sol erat, very powerful, oppressive, Ov. M. 14, 53: plurima quā silva est. thickest, id. ib. 14, 361: coma plurima, very thick, id. ib. 13, 844: sed plurima nantis in ore Alcyone conjux, mostly, chiefly, id. ib. 11, 562.
    And collect.: plurimus in Junonis honorem Aptum dicet equis Argos, many a one, very many, Hor. C. 1, 7, 8; so, oleaster plurimus, Verg. G. 2, 183: quā plurima mittitur ales, Mart. 9, 56, 1: plurima lecta rosa est, Ov. F. 4, 441.
    In neutr. absol. (substant. or adverb.): ut haberet quam plurimum, as much as possible, Cic. Rab. Post. 14, 39: caput autem est, quam plurimum scribere, id. de Or. 1, 33, 150: ut in quoque oratore plurimum esset, id. Rep. 1, 27, 123.
    Adv.: plūrĭmum: et is valebat in suffragio plurimum, cujus plurimum intererat, esse in optimo statu civitatem, Cic. Rep. 2, 22, 40: auspiciis plurimum obsecutus est Romulus, id. ib. 2, 9, 16: si vero populus plurimum potest, id. ib. 3, 14, 23; cf.: qui apud me dignitate plurimum possunt, id. Rosc. Am. 1, 4: plurimum aliis praestare, id. Inv. 2, 1, 1: ut te plurimum diligam, id. Fam. 1, 7, 1; id. Tusc. 5, 27, 78: hoc ego utor uno omnium plurimum, id. Fam. 11, 16, 2: quantum (al. quanto) plurimum possunt, Quint. 11, 3, 120: plurimum quantum also signifies very much indeed, exceedingly (post-class.): plurimum quantum veritati nocuere, Min. Fel. Oct. 22: gratulor, id. ib. 40: (elleborum) ex aquā datur plurimum drachma, at the most, Plin. 25, 5, 22, § 54; 9, 36, 60, § 125; 30, 6, 16, § 48; so, cum plurimum, id. 2, 17, 15, § 78 (opp. to cum minimum); 18, 7, 10, § 60: nec tam numerosa differentia; tribus ut plurimum bonitatibus distat, for the most part, commonly, usually, = plerumque, Plin. 15, 3, 4, § 18.
          1. (β) In neutr. with a partit. gen.: sententiarum et gravitatis plurimum, Cic. Inv. 1, 18, 25: artis, Quint. 10, 5, 3: auctoritatis et ponderis, id. 9, 4, 91: ut laboris sic utilitatis etiam longe plurimum, id. 10, 3, 1: virtutum, id. 12, 1, 20 plurimum quantum favoris partibus dabat fratermtas ducum, Flor. 4, 2, 74.
          2. (γ) In the gen. pretii: plurimi: immo unice unum plurimi pendit, values very highly, esteems very much, Plaut. Bacch. 2, 2, 29: quem unum Alexander plurimi fecerat, Nep. Eum. 2, 2: ut quisque quod plurimi est possidet, Cic. Par. 6, 2, 48.