Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

ūnĭcē, adv., v. unicus fin.

ūnĭcus, a, um, adj. [unus], one and no more, only, sole, single (class.).

  1. I. Lit., of number: tuus unicus gnatus, Plaut. As. 1, 1, 1: gnatus, id. Poen. prol. 68; Ter. Heaut. 1, 1, 79; 3, 2, 29: gnata, id. And. 3, 3. 8; 1, 1, 73: filius, Plaut. Poen. prol. 65; id. Cas. 2, 3, 45; Ter. Heaut. 1, 1, 41; Cic. Rosc. Am. 14, 41: quid me patrem par facere’st, quoi ille’st unicus? Plaut. Capt. 1, 2, 38 (44): filia, Ter. Phorm. 4, 3, 41; Cic. Verr. 2, 1, 41, § 104; Verg. Cir. 334; Just. 1, 4, 2: consul, Liv. 7, 25, 11: maritus, Hor. C. 3, 14, 5: vestis, Plaut. Stich. 2, 2, 26: anser erat, Ov. M. 8, 684: orbis, id. ib. 13, 853: ancillula, App. M. 1, p. 112, 6.
    Strengthened by unus: qui me unum atque unicum amicum habuit, Cat. 73, 6: idque unum et prae omnibus unicum effice, App. M. 4, p. 156, 32.
    By solus: quamlubet esto Unica res quaedam nativo corpore sola, Lucr. 2, 542: unica solaque res, id. 2, 1078.
    1. B. In partic., of abstract subjects: spes unica imperii populi Romani, L. Quinctius, Liv. 3, 26, 8: unicum doloris levamentum studia, Plin. Ep. 8, 19, 1: satis tutum praesidium, quod unicum est, Cels. 7, 33: unicum afflictae mihi solamen hoc est, Sen. Troad. 703; id. Phoen. 89.
  2. II. Trop., of nature, character, or quality, alone of its kind, singular, uncommon, unparalleled, unique (cf.: egregius, eminens): homo unica est natura ac singularia, Turp. ap. Non. 491, 3: quis tamingenio unico? Afran. ap. Fest. s. v. sagaces, p. 321 Müll.: eximius imperator, unicus dux, Liv. 7, 12, 13; so, imperator, id. 6, 6, 17: vir unicus in omni fortunā, id. 7, 1, 9: juvenis, id. 8, 32, 13: dictator, id. 22, 14, 9: spectator caeli siderumque (Archimedes), id. 24, 34, 2: ultor Romanae ignominiae, id. 9, 15, 10: puer, Ov. M. 3, 454: volucris, id. ib. 8, 239; cf. id. ib. 12, 531: liberalitas, Cic. Quint. 12, 41: fides, Liv. 33, 21, 4: spes, Quint. 6, praef. § 2: mors, Luc. 4. 509: concordia, Liv. 3, 33, 8: exemplum, id. 1, 21, 21: nam tu poëta es prorsus ad eam rem unicus, singularly fit, Plaut. As. 4, 1, 3: tibi ille unicu’st, mihi etiam unico magis unicus, more than an orly one, more than a darling, Plaut. Capt. 1, 2, 47; id. Bacch. 3, 3, 3.
    1. B. Esp., in a bad sense, singularly bad, detestable (rare): unica malitia atque nequitia, Auct. Her. 3, 6, 11: scelus, Vell. 2, 7, 2: luxuria, Fest. s. v. Sardanapalus, p. 322 Müll.
      Hence, adv.: ūnĭcē, alone, solely, singularly, especially, in an extraordinary degree: aliquem unice diligere, Cic. Or. 1, 1: eximie et unice delectare, Gell. 11, 13, 4: eo ornamento P.Vergilius unice est usus, Quint. 8, 3, 24: cujus amator unice Vergilius fuit, id. 9, 3, 14: quid Tiridaten terreat, unice Securus, i. e. utterly regardless, Hor. C. 1, 26, 5: mammarum vitiis aizoum unice medetur, Plin. 26, 15, 92, § 163.
      In Plaut. with unus: me unice unum ex omnibus te atque illam amare aiebas mihi, Plaut. As. 1, 3, 56: immo unice unum plurimi pendit, id. Bacch. 2, 2, 29; id. Stich. 1, 1, 12; id. Truc. 1, 2, 91.