Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. missus, a, um, Part., from mitto.

2. missus, ūs, m. [mitto], a sending away, a sending, despatching.

  1. I. Lit.
    1. A. missu Caesaris ad Ambiorigem ventitare consueverat, Caes. B. G. 5, 27: duas venisse legiones missu Caesaris, id. ib. 6, 7: Archippi regis missu, Verg. A. 7, 752: quae valido venit contorta falarica missu, Enn. ap. Non. 555, 15 (Ann. v. 534 Vahl.).
    2. B. A throwing, hurling, launching: pilum, haud paulo quam hasta vehementius ictu missuque telum, Liv. 9, 19, 7 Weissenb. ad loc.: telorum, Auct. B. Hisp. 17, 3; 31, 1.
  2. II. Transf.
    1. A. A cast, a shot: vix absunt nobis missus bis mille sagittae, Lucr. 4, 408.
    2. B. In the public games, a course, a round, a heat: spectaculum multiplicatis missibus in serum produxit, Suet. Ner. 22; id. Dom. 4: unus est missus qui ordinarius dicitur, Schol. Juv. 11, 193.
    3. C. At table, a course: novem libras carnis per tres missus ponebat, Capitol. Pert. 12; Lampr. Heliog. 30.

mitto, mīsi, missum, 3 (contr. form, misti for misisti, Cat. 14, 14: archaic inf. pass. mittier, Plaut. Capt. 2, 3, 78), v. a. [etym. dub.; cf. Sanscr. math-, to set in motion], to cause to go, let go, send, to send off, despatch, etc.

  1. I. In gen.: ad Trojam cum misi ob defendendam Graeciam, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 13, 28 (Trag. v. 362 Vahl.): filium suum foras ad propinquum suum quendam mittit, Cic. Verr. 2, 1, 26, § 66: signaquam plurima quam primumque mittas, id. Fam. 1, 8, 2: legatos de deditione ad eum miserunt, Caes. B. G. 1, 27: pabulatum mittebat, id. B. C. 1, 40: scitatum oracula, Verg. A. 2, 114: Delphos consultum, Nep. Them. 2, 6: missus sum, te ut requirerem, Ter. Phorm. 5, 6, 42: ego huc missa sum ludere, Plaut. Cas. 3, 5, 48: equitatum auxilio Caesari Aedui miserant, Caes. B. G. 1, 18: alicui subsidium, id. ib. 2, 6: ad subsidium, Hirt. Balb. Hisp. 9, 1: misi, pro amicitiā, qui hoc diceret, Cic. Phil. 1, 5, 12: qui solveret, id. Att. 1, 3, 2: mittite ambo hominem, Gai. Inst. 4, 16.
    With acc. and inf.: Deiotarus legatos ad me misit, se cum omnibus copiis esse venturum, sent me word that, Cic. Fam. 15, 4, 5: ad collegam mittit, opus esse exercitu, Liv. 24, 19, 3: Publilius duo milia militum recepta miserat, id. 8, 23, 1: Dexagoridas miserat ad legatum Romanum traditurum se urbem, id. 34, 29, 9: statim Athenas mittit se cum exercitu venturum, Just. 5, 3, 7. Missum facere is also used for mittere, to send: ut cohortis ad me missum facias, Pompei. ap. Cic. Att. 8, 12, B, 2: aliquem morti, to put to death, despatch, Plaut. Capt. 3, 5, 34; so, ad mortem, Cic. Tusc. 1, 41, 97: in possessionem, to put in possession, id. Quint. 26, 83: aliquem ad cenam, to invite one to dinner, id. Verr. 2, 1, 26, § 65: sub jugum mittere, to send or cause to go under the yoke, Caes. B. G. 1, 7: sub jugo, Liv. 3, 28 fin.
  2. II. In partic.
    1. A. To send word, announce, tell, report any thing to any one: ut mihi vadimonia dilata et Chresti conpilationem mitteres, Cic. Fam. 2, 8, 1: Curio misi, ut medico honos haberetur, id. ib. 16, 9, 3: mitti ad principes placuit, ut secernerent se ab Etruscis, Liv. 6, 10, 2: hodie Spintherem exspecto: misit enim Brutus ad me, Cic. Att. 13, 10, 3: salutem alicui, to send greeting to, to greet one, Ov. Tr. 5, 13, 1: ita existimes velim, me antelaturum fuisse, si ad me misisses, voluntatem tuam commodo meo, i. e. if you had sent to me for aid, applied to me, Cic. Fam. 5, 20, 1.
    2. B. To send as a compliment, to dedicate to any one, of a book or poem: liber Antiochi, qui ab eo ad Balbum missus est, Cic. N. D. 1, 7, 16: hunc librum de Senectute ad te misimus, id. Sen. 1, 3.
    3. C. To send, yield, produce, furnish, export any thing (as the product of a country): India mittit ebur, molles sua tura Sabaei, Verg. G. 1, 57: (Padus) electra nuribus mittit gestanda Latinis, Ov. M. 2, 366; cf.: quos frigida misit Nursia, Verg. A. 7, 715: hordea, quae Libyci ratibus misere coloni, Ov. Med. Fac. 53: quas mittit dives Panchaia merces, Tib. 3, 2, 23; Ov. A. A. 3, 213; id. Am. 1, 12, 10.
    4. D. To dismiss a thing from the mind: maestumque timorem Mittite, Verg. A. 1, 203: mittere ac finire odium, Liv. 40, 46: leves spes, Hor. Ep. 1, 5, 8: missam iram facere, Ter. Hec. 5, 2, 14.
    5. E. To put an end to, end: certamen, Verg. A. 5, 286.
  3. F. Esp. in speaking, etc., to pass over, omit, to give over, cease, forbear (cf.: praetermitto, praetereo, relinquo): quin tu istas mittis tricas? Plaut. Most. 3, 1, 45: mitto proelia, praetereo oppugnationes oppidorum, omit, Cic. Mur. 15, 33: maledicta omnia, Ter. Ad. 5, 3, 9.
    With inf.: jam scrutari mitto, Plaut. Aul. 4, 4, 24: mitte male loqui, Ter. And. 5, 3, 2: cetera mitte loqui, Hor. Epod. 13, 7: illud dicere, Cic. Quint. 27, 85: quaerere, id. Rosc. Am. 19, 53: mitto iam de rege quaerere, id. Sull. 7, 22: hoc exsequi mitto, Quint. 5, 10, 18: incommoda mortalium deflere, Val. Max. 7, 2, ext. 2.
    With quod: mitto, quod omnes meas tempestates subire paratissimus fueris, Cic. Fam. 15, 4, 12.
    With de. mitto de amissā maximā parte exercitūs (sc. dicere), Cic. Pis. 20, 47: verum, ut haec missa faciam, quae, etc., id. Rosc. Am. 45, 132: missos facere quaestus triennii, id. Verr. 2, 3, 44, § 104.
  4. G. To let go, let loose, to quit, release, dismiss: mitte rudentem, sceleste, Tr. Mittam, Plaut. Rud. 4, 3, 77: unde mittuntur equi, nunc dicuntur carceres, Varr. L. L. 5, § 153 Müll.: quadrijuges aequo carcere misit equos, Ov. Am. 3, 2, 66; Plaut. Poen. prol. 100: mittinme intro? will you let me go in? id. Truc. 4, 2, 43: cutem, to let go, quit, Hor. A. P. 476: mitte me, let me alone, Ter. Ad. 5, 2, 5: nos missos face, id. And. 5, 1, 14: missum fieri, to be let loose, set at liberty, Nep. Eum. 11: eum missum feci, Caes. ap. Cic. Att. 9, 7, G, 2: nec locupletare amicos umquam suos destitit, mittere in negotium, to set up in business, Cic. Rab. Post. 2, 4: sub titulum lares, to put a bill on one’s house, i. e. to offer it for sale or to be let, Ov. R. Am. 302: in consilium, to let the judges go and consult, i. e. to send the judges to make out their verdict, Cic. Verr. 2, 1, 9, § 26: sues in hostes, to set upon, Lucr. 5, 1309: se in aliquem, to fall upon, assail, attack: vota enim faceretis, ut in eos se potius mitteret, quam in vestras possessiones, Cic. Mil. 28, 76 (B. and K. immitteret): se in foedera, to enter into, conclude, make, Verg. A. 12, 190: missos faciant honores, to let go, renounce, not trouble one’s self about, Cic. Sest. 66, 138: vos missos facio, et quantum potest, abesse ex Africā jubeo, Hirt. B. Afr. 54: missam facere legionem, to dismiss, Suet. Caes. 69: remotis, sive omnino missis lictoribus, Cic. Att. 9, 1, 3: Lolliam Paulinam conjunxit sibi, brevique missam fecit, put her away, Suet. Calig. 25; Ter. Phorm. 4, 3, 70.
  5. H. To let or bring out, to put forth, send out, emit: sanguinem incisā venā, to let blood, to bleed, Cels. 2, 10: sanguinem alicui, id. ib.; Petr. 91.
    Trop.: mittere sanguinem provinciae, to bleed, i. e. drain, exhaust, Cic. Att. 6, 1, 2; cf.: missus est sanguis invidiae sine dolore, id. ib. 1, 16, 11: radices, to put forth roots, to take root, Col. 3, 18: folium, to put forth leaves, Plin. 18, 7, 10, § 58: florem, to blossom, bloom, id. 24, 9, 38, § 59: membranas de corpore, to throw off, shed, Lucr. 4, 57: serpens horrenda sibila misit, gave forth, emitted, Ov. M. 3, 38: mittere vocem, to utter a sound, raise one’s voice, speak, say: vocem pro me ac pro re publica nemo mittit, speaks a word, Cic. Sest. 19, 42: vocem liberam, to speak with freedom, Liv. 35, 32: flens diu vocem non misit, id. 3, 50, 4: adeo res miraculo fuit, ut unus ex barbaris miserit vocem, etc., Flor. 4, 10, 7: repente vocem sancta misit Religio, Phaedr. 4, 11, 4: nec labra moves, cum mittere vocem debueras, Juv. 13, 114: haec Scipionis oratio ex ipsius ore Pompeii mitti videbatur, Caes. B. C. 1, 2: Afranios sui timoris signa misisse, have showed signs of fear, id. ib. 71: signa, Verg. G. 1, 229: signum sanguinis, to show signs of blood, look bloody, Lucr. 1, 882.
  6. K. To send, throw, hurl, cast, launch: hastam, Ov. M. 11, 8: pila, Caes. B. C. 3, 93: lapides in aliquem, to throw, Petr. 90: fulmina, to hurl, Hor. C. 1, 12, 59: aliquid igni, Val. Fl. 3, 313: de ponte, to cast, precipitate, Cat. 17, 23: praecipitem aliquem ex arce, Ov. M. 8, 250: se saxo ab alto, to cast one’s self down, id. ib. 11, 340: se in rapidas aquas, id. Am. 3, 6, 80: se in medium, to plunge into the midst, Quint. 11, 1, 54.
    Of nets: retia misit, Juv. 2, 148.
    Of dice, to throw: talis enim jactatis, ut quisque canem, aut senionem miserat, etc., Aug. ap. Suet. Aug. 71: talos in phimum, Hor. S. 2, 7, 17: panem alicui, to throw to, Phaedr. 1, 22, 3: Alexandrum manum ad arma misisse, laid his hand on his weapons, Sen. Ira, 2, 2: pira in vasculo, Pall. 3, 25, 11: fert missos Vestae pura patella cibos, Ov. F. 6, 310: accidere in mensas ut rosa missa solet, which one has let fall, id. ib. 5, 360.
  7. L. = πέμπειν, to attend, guide, escort: alias (animas) sub Tartara tristia mittit (Mercurius), Verg. A. 4, 243; cf.: sic denique victor Trinacriā fines Italos mittēre relictā, id. ib. 3, 440.
    Hence, P. a.: Missus, a, um; as subst.: Missus, i, m., he that is sent, the messenger or ambassador of God, i. e. Christ, Arn. 2, 73; Isid. 7, 2, 35.