Lewis & Short

missĭlis, e, adj. [mitto],

  1. I. that may be hurled or cast, that is thrown or hurled, missile (not in Cic. or Cæs.): lapides missiles, slingstones, Liv. 1, 43: telum, id. 22, 37: ferro, quod nunc missile libro, a javelin, Verg. A. 10, 421: sagittae, Hor. C. 3, 6, 16: uni sibi missile ferrum, which he alone can launch, Stat. Th. 8, 524: aculei (of the porcupine), capable of being shot forth, Plin. 8, 35, 53, § 125.
  2. II. Subst.
    1. A. missĭle, is, n., a missile weapon, missile, a javelin: missilibus Lacedaemonii pugnabant, Liv. 34, 39; in plur.: missilibus lacessere, Verg. A. 10, 716: pellere missilibus, id. ib. 9, 520; 10, 802; in sing., Luc. 7, 485.
    2. B. missĭlĭa, ĭum, n., or res missiles, presents thrown by the emperors among the people: sparsa et populo missilia omnium rerum, Suet. Ner. 11; cf.: jocandi licentia diripiendi pomorum, et obsoniorum rerumque missilium, id. Aug. 98.
      1. * 2. Trop.: ad haec, quae a fortunā sparguntur, sinum expandit et sollicitus missilia ejus exspectat, Sen. Ep. 74, 6.