Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. ŏdĭum, ii, n. [odi] (syn.: simultas, inimicitia)

  1. I. Lit., hatred, grudge, illwill, animosity, enmity, aversion: odium (est) ira inveterata, Cic. Tusc. 4, 9, 21: in odium alicujus irruere, to become hated by him, to incur his hatred, Cic. Verr. 1, 12, 35: non publico modo sed privato etiam odio invisus atque infestus Romanis, Liv. 36, 39, 15.
    Odio alicui esse, as pass. of odi (cf. odi fin.): quod viro esse odio videas, tute tibiodio habeas, to be hateful, displeasing to, Plaut. Men. 1, 2, 2: odi odioque sum Romanis, Liv. 35, 19, 5: quid faceres, si quis docuisset te ut sic odio esses mihi? Plaut. Trin. 2, 1, 6: pervenire in odium Graeciae, to incur, Nep. Lys. 1, 3: omnibus odio venire, to become hated, Plin. 28, 8, 27, § 106: odium est mihi cum aliquo, I am at enmity with him, Cic. Prov. Cons. 10, 24: esse odio civitati, to be hateful to, id. Fam. 12, 10, 3: huic odio nemus est, Ov. M. 2, 438: tibi est odio mea fistula, Verg. E. 8, 33: quo sit in odio status rerum, Cic. Att. 2, 22, 1: esse alicui in odio, to be hated by, id. ib. 2, 21, 1: magno odio in aliquem ferri, to be greatly imbittered against, Nep. Att. 10, 4; Liv. 41, 23, 11: alicujus subire, to incur one’s hatred, Cic. Att. 11, 17, 2: gerere adversus aliquem, to bear, Plin. 8, 18, 26, § 68: quaerere, Ov. M. 13, 756; Sall. J. 3, 3: movere, to excite, Ov. Am. 3, 11, 43: saturare, to sate, satisfy, Cic. Vatin. 3, 6: magnum odium Pompeii suscepistis, have brought upon yourselves, have incurred, id. Att. 6, 1, 25: struere, to cause, raise, excite, id. de Or. 2, 51, 208: concitare, id. Inv. 1, 53, 100: exercere, Ov. M. 9, 275; 5, 245: placare, to appease, Cic. Dom. 17, 44: restinguere, id. Rab. Post. 6, 13.
    With obj. gen.: magnum me cujuspiam rei odium cepit, I have conceived a great aversion for, Cic. Phil. 2, 36, 91: suscipere odium erga aliquem, Nep. Dat. 10, 3: odio habere (postclass.), to hate, Vulg. Johan. 15, 25 et saep.: odium jejunum, on an empty stomach, Juv. 15, 51.
      1. 2. Ofinanim. things: odium raphanis cum vite maximum refugitque juxta satos, aversion, antipathy, Plin. 19, 5, 26, § 187; 2, 103, 106, § 225: quercus et olea tam pertinaci odio dissident, id. 24, 1, 1, § 1.
  2. II. Transf.
    1. A. In gen., the object of hatred; hence, an offence, annoyance, disgust, said of persons or things: optume odio’s, you are an offence to me, I cannot bear you, Plaut. Truc. 1, 2, 23: deorum odium atque hominum, id. Rud. 2, 2, 13: populi odium, id. Mil. 3, 3, 48: Antonius, insigne odium omnium hominum vel deorum, Cic. Phil. 14, 3, 8: omnium populorum, Just. 11, 3, 10: neque agri, neque urbis odium me umquam percipit, disgust, Ter. Eun. 5, 5, 2.
    2. B. As a quality, offensive conduct or language, importunity, insolence, vexatiousness: cum horas tres fere dixisset, odio et strepitu senatus coactus est aliquando perorare, by the disgust they expressed, Cic. Att. 4, 2, 4: tundendo atque odio denique effecit senex, by his tiresome, incessant preaching, Ter. Hec. 1, 2, 48: cum tuo istoc odio, with your hateful, perverse conduct, id. ib. 1, 2, 59; cf. Plaut. As. 2, 4, 40; 5, 2, 71: odio qui posset vincere regem, in insolence, Hor. S. 1, 7, 6.

2. ōdīum, ii, n., i. q. odeum, q. v.