Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

mŏdŏ (scanned mŏdō, Plaut. Ps. 2, 3, 23; Lucr. 2, 11, 35; Cic. poët. N. D. 2, 42, 107; v. Corss. Ausspr. 2, p. 480; Lachm. ad Lucr. 2, p. 140), adv. [orig. abl. of modus, q. v.].

  1. I. Qs., by measure, expressing, like tantum, a restriction of the idea, only, merely, but.
    1. A. In gen.
      1. 1. Affirmatively: ter sub armis malim vitam cernere, Quam semel modo parere, even once, Enn. ap. Varr. L. L. 6, § 81 Müll. (Trag. v. 298 Vahl.): semel modo, only once, Plaut. Poen. 1, 3, 30: uni modo gessi morem, id. Most. 1, 3, 43: hoc autem si ita sit, ut unum modo sensibus falsum videatur, etc., Cic. Ac. 2, 32, 101; cf.: quorum genera plura sunt: hi unum modo quale sit suspicantur, id. Or. 9, 28: nec audiendi quidam, qui tres modo primas esse partes volunt, Quint. 3, 3, 4: paulum modo, Cic. Fam. 1, 5, b, 2; Varr. ap. Gell. 13, 15: perpauxillum modo, Plaut. Capt. 1, 2, 74; cf.: manus erat nulla, quae parvam modo causam timoris afferret, Caes. B. G. 6, 35, 3: quae pacisci modo scis, sed quod pacta es, non scis solvere, Plaut. Ps. 1, 2, 88: ad ornandam modo, non augendam orationem assumuntur, Quint. 8, 6, 39; cf. Cic. Inv. 2, 23, 69: solere modo non etiam oportere, id. Off. 3, 4, 18: doctrina ac litterae secundis rebus delectationem modo habere videbantur, nunc vero etiam salutem, id. Fam. 6, 12, 5: circi modo spectaculum fuerat, Liv. 7, 2: modo facito ut illam serves, only see that, etc., Ter. Ad. 5, 3, 59: modo fac, ne quid aliud cures, etc., Cic. Fam. 16, 11, 1: aetatem velim servire, Libanum ut conveniam modo, if I can only, Plaut. As. 2, 2, 8: modo ut tacere possis, Ter. Phorm. 1, 2, 9; cf.: concede, ut impune emerit, modo ut bonā ratione emerit, if but. provided that, Cic. Verr. 2, 4, 5, § 10: modo ut haec nobis loca tenere liceat, id. Fam. 14, 14, 1.
        For the expressions dummodo, solummodo, and tantummodo, v. dum, solum, and tantum.
      2. 2. Negatively: non modo … sed (verum) etiam (et, or simply sed), not only … but also: ut non modo secunda sperare debeas, sed etiam adversa fortissimo animo ferre, Cic. Fam. 6, 13, 5: non modo agendo, verum etiam cogitando, id. Cael. 19, 45: illum non modo favisse, sed et, etc., id. Att. 11, 9, 2: non modo falsum id esse, sed hoc verissimum, id. Rep. 2, 44, 71.
        As to these expressions, and also respecting the omission of a second non in the latter clause, v. under sed and non.
    2. B. In partic., in restrictive clauses, for ullo or aliquo modo, in any way or degree, at all, only, even: servus est nemo, qui modo tolerabili conditione sit servitutis, qui, etc., who is in any tolerable condition, Cic. Cat. 4, 8, 16; cf.: quamquam quis ignorat, qui modo umquam mediocriter res istas scire curavit, quin, etc., id. Fl. 27, 64; and: quis est omnium, qui modo cum Musis habeat aliquod commercium, qui? etc., id. Tusc. 5, 23, 66: nemo aliter philosophus sensit, in quo modo esset auctoritas, id. Div. 1, 39, 86; cf.: servitus, honorifica modo, Brut. ap. Cic. ad Brut. 1, 17, 4: tum quam plurimis modo dignis, se utilem praebent, be they but worthy, Cic. Off. 1, 26, 92: bonis viris … faciendum est, modo pro facultatibus, id. ib. 2, 17, 58: decerne, modo recte, id. Rosc. Am. 48, 138: itaque veniam, quo vocas, modo adjutore te, id. Att. 16, 13, a, 1: atque utinam posset aliquā ratione hoc crimen quamvis falsa, modo humana atque usitata defendere, if only, id. Verr. 2, 3, 97, § 224.
        1. b. Si modo, if only (freq.): tu si modo es Romae: vix enim puto, sin es, hoc vehementer animadvertas velim, Cic. Att. 5, 8, 2: tute scis (si modo meministi) me tibi tum dixisse, etc., id. ib. 12, 18, 2: fortasse vici, si modo permansero, id. ib. 12, 44, 3.
          Poet. with subj.: si modo sola queant saxa tenere fidem, Prop. 1, 18, 4.
        2. c. Poet. and in jurid. Latin, modo si, for dummodo, if only, provided that: persequar inferius, modo si licet ordine ferri, Ov. Tr. 2, 263: modo si ejus nomine opus fiat, Dig. 39, 1, 18; 26, 2, 28; 19, 2, 19, § 10.
        3. d. As a conjunction with subj., for dummodo, if only, provided that (freq. and class.): quos valetudo modo bona sit, tenuitas ipsa delectat, Cic. Brut. 16, 64; id. Or. 9, 28: manent ingenia senibus, modo permaneat studium et industria, id. Sen. 7, 22; Quint. 10, 1, 131: modo Juppiter adsit, Tertia lux classem Cretaeis sistet in oris, Verg. A. 3, 116.
          So, modo ne for dummodo ne, if only not, provided that not: quae de Sicinio audīsti, ea mihi probantur: modo ne illa exceptio in aliquem incurrat bene de nobis meritum, Cic. Att. 5, 4, 3: si quis est paulo ad voluptates propensior, modo ne sit ex pecudum genere, etc., id. Off. 1, 30, 105; id. Ac. 2, 43, 132.
      1. 2. Modo non, like the Gr. μόνον οὐχί, all but, almost, nearly, = propemodum (ante- and post-class.): modo non montes auri pollicens, Ter. Phorm. 1, 2, 17 Don.: favet Fabi gloriae, quae modo non suā contumeliā splendeat, Liv. 10, 24, 11: pictor equum venientem, modo non vivum, comprehenderat, Val. Max. 8, 11, ext. 7: modo non reclamante publico vigore, Amm. 14, 7, 1; 16, 12, 16; 21, 14, 1; 22, 6, 2 al.
      2. 3. In colloq. lang. with imperatives, just, now, only: sequere hac modo, Plaut. Men. 4, 1, 4: sedete hic modo, id. Rud. 3, 3, 29: propera modo, id. Men. 1, 4, 32: vide modo, Cic. Div. in Caecil. 14, 46: ignem scrutare modo, inquam, Hor. S. 2, 3, 276.
        Indignantly: quin tu i modo, begone now, Plaut. Trin. 2, 4, 182; so, i modo, id. Stich. 3, 2, 23: tace modo, be still now, id. As. 5, 2, 19.
        With tu or vos (poet. and post-class.): tu modo, dum licet, hunc fructum ne desere vitae, Prop. 2, 15, 49; Verg. G. 3, 73: tu modo posce deos veniam, id. A. 4, 50: vos modo, inquit, parcite, Phaedr. 2, 8, 8; Curt. 9, 6, 24; 9, 2, 25.
  2. II. With specifications of time, like Gr. ἄρτι (reaching to the full measure of the time, fully).
    1. A. In gen.
      1. 1. Of the pressent time, just now, just (ante-class. and poet.): quid? ego modo huic frater factus, dum intro eo atque exeo? just now? Plaut. Ep. 5, 1, 43: modo dolores, meatu, occipiunt, Ter. Ad. 3, 1, 2 (evidenter hic modo temporis praesentis adverbium est, Don.): advenis modo, id. Hec. 3, 5, 8 Don.: devoravi nomen imprudens modo, Plaut. Trin. 4, 2, 63: jam modo nunc possum contentus vivere parvo, Tib. 1, 1, 25; cf.: peccare fuisset Ante satis, penitus modo nunc genus omne perosos Femineum, Verg. A. 9, 141.
      2. 2. Of time just passed, just now, but this moment, a little while ago, lately (class.): nuper homines nobiles hujusmodi, judices, et quid dico nuper? immo vero modo ac plane paulo ante vidimus, qui, etc., Cic. Verr. 2, 4, 3, § 7: Al. Ita uti dudum dixeras? Am. Dudum? quam dudum istuc factum est? Al. Temptas: jam dudum, pridem, modo, Plaut. Am. 2, 2, 60: Ph. Quando? Do. Hodie. Ph. Quamdudum? Do. Modo, Ter. Eun. 4, 4, 30: sum illi villae amicior modo factus, Cic. Leg. 2, 2, 4: quaeras putemne talem esse deorum naturam, qualis modo a te sit exposita, id. N. D. 1, 21, 57: declaravit id modo temeritas C. Caesaris, id. Off. 1, 8, 26: modo hoc malum in rem publicam invasit, id. ib. 2, 21, 75: si hodie bella sint, quale Gallicum modo (i. e. twenty-two years earlier), Liv. 6, 40, 17; cf. id. 22, 14, 13; Cic. Div. 1, 44, 99.
        Opp. to nunc: qui nunc primum te advenisse dicas, modo qui hinc abieris, Plaut. Am. 2, 2, 63: in quā urbe modo gratiā, auctoritate, gloriā floruimus, in eā nunc iis quidem omnibus caremus, Cic. Fam. 4, 13, 2; id. Mur. 40, 86; 41, 88; Prop. 1, 18, 7.
        With tunc, Tac. A. 2, 75.
      3. 3. Of time just to come, immediately, directly, in a moment (rare, and perh. not in Cic.): domum modo ibo, Ter. And. 3, 4, 15; Liv. 26, 15: Artabanus tardari metu, modo cupidine vindictae inardescere, Tac. A. 6, 32; 4, 50.
    2. B. In partic.
      1. 1. Modo … modo, now … now, at one moment … at another, sometimes … sometimes (class.): modo ait, modo negat, sometimes he says Yes, and sometimes No, Ter. Eun. 4, 4, 46: Cotta meus modo hoc, modo illud, Cic. N. D. 1, 18, 47; id. Div. 2, 44, 93: modo his, modo illis ex partibus, id. N. D. 2, 19, 49: o Academiam volaticam et sui similem, modo huc, modo illuc! id. Att. 13, 25, 3: citus modo, modo tardus incessus, Sall. C. 15, 5: laetos modo, modo pavidos animadverteres, id. J. 60, 4: nebulonem modo, modo nugatorem appellat, Liv. 38, 56.
        Instead of modo … modo, we sometimes find: nunc … modo: nunc quereretur eundem accusatorem ac judicem esse, modo vitam sibi eripi, etc., Liv. 8, 32, 9.
        Again, instead of the second modo (esp. in poets and in post-Aug. prose writers), we find: nunc aliquando, interdum, nonnumquam, saepe, rursus.
        So, modo … nunc, Ov. M. 13, 922; id. F. 4, 643; id. Tr. 1, 2, 27: modo ut reciperet imperium, nunc ut legatione fungeretur, Tac. H. 2, 51: modo … aliquando, id. A. 1, 81; 6, 35; 11, 34; 16, 10; id. H. 2, 74: modo … interdum, Sall. J. 42, 1; 55, 9; 62, 9 Kritz.; 74, 1; Hor. S. 1, 9, 9 et saep.: modo … nonnumquam, Suet. Tib. 66; id. Claud. 15; id. Calig. 52: modo … saepe, Hor. S. 1, 10, 11: modo … modo … saepe, Sall. J. 45, 2; Tac. H. 4, 84: modo … rursus, Prop. 1, 3, 41.
      2. 2. Modo … tum (deinde, postea, etc.), at first … then, at one time … at another: sol modo accedens, tum autem recedens, Cic. N. D. 2, 40, 102: (Xenophon) facit Socratem disputantem … et modo unum, tum autem plures deos, id. ib. 1, 12, 31: et modo mundum, tum mentem divinam esse putat, id. ib. 1, 13, 34; cf.: modo (Theophrastus) menti divinum tribuit principatum, modo caelo, tum autem signis sideribusque caelestibus, id. ib. 1, 13, 35: et forte in eo loco grandis ilex coaluerat inter saxa paulum modo prona, deinde flexa, etc., Sall. J. 93, 4: modo … paulo post, Val. Max. 7, 4, 5: modo … modo … postremum, Tac. H. 4, 46: quid agerent, modo timentes, vicissim contemnentes religiones, Cic. Leg. 2, 17, 43.