Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

pōcŭlum (contr. pōclum, Plaut. Curc. 2, 3, 80; 89; Arn. 5, 175), i, n. [from root po-, pot; Gr. πίνω, v. potus].

  1. I. Lit., a drinking-vessel, a cup, goblet, bowl, beaker (class.; syn.: calix, cyathus): et nobis idem Alcimedon duo pocula fecit, Verg. E: 3, 44: poculum grande, Plaut. Curc. 2, 3, 89: magnis poculis aliquem invitare, id. Rud. 2, 3, 32: exhaurire poculum, to empty, Cic. Clu. 11, 31; so, ducere, Hor. C. 1, 17, 21: siccare, Petr. 92: poscunt majoribus poculis (sc. bibere), out of goblets, Cic. Verr. 2, 1, 26, § 66: stans extra poculum caper, i.e. in relief, Juv. 1, 76; cf. id. 5, 43.
    Prov.: eodem poculo bibere, i. e. to undergo the same sufferings, Plaut. Cas. 5, 2, 52.
  2. II. Transf.
    1. A. A drink, draught, potion (mostly poet.): si semel poculum amoris accepit meri, Plaut. Truc. 1, 1, 22: salsa pocula, sea-water, id. Rud. 2, 7, 31: pocula sunt fontes liquidi, Verg. G. 3, 529: amoris poculum, i. e. a philter, Hor. Epod. 5, 38; also, desiderii, id. ib. 17, 80: prae poculis nescientes, through drunkenness, Flor. 2, 10, 2: pocula praegustare, Juv. 6, 633: poculum ex vino, Vulg. Cant. 8, 2.
    2. B. A drinking-bout, a carouse (class.): in ipsis tuis immanibus poculis, Cic. Phil. 2, 25, 63; cf.: is sermo, qui more majorum a summo adhibetur in poculis, while drinking, id. Sen. 14, 46.
    3. C. A draught of poison, alicui poculum dare, Cic. Clu. 10, 30; Ov. M. 14, 295; Val. Fl. 2, 155.