Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

2. stătus, ūs, m. [sto and sisto].

  1. I. In a corporeal sense.
    1. A. Mode or way of standing, of holding one’s body (at rest), posture, position, attitude, station, carriage; sing. and plur.: Ps. Statur hic ad hunc modum. Si. Statum vide hominis, Callipho, quasi basilicum, look at the way he stands, Plaut. Ps. 1, 5, 41: stat in statu senex ut adoriatur moechum, in an attitude of attack, ready, id. Mil. 4, 9, 12: concrepuit digitis, laborat; crebro conmutat status, his posture, id. ib. 2, 2, 51: qui esset status (videre vellem) flabellulum tenere te asinum tantum, what your attitude was, what figure you cut, in holding the fan, Ter. Eun. 3, 5, 50: in gestu status (oratoris erit) erectus et celsus, rarus incessus, attitude, Cic. Or. 18, 59: status quidem rectus sit, sed diducti paulum pedes, Quint. 11, 3, 159: abesse plurimum a saltatore debet orator … non effingere status quosdam, et quidquid dicet ostendere, id. 11, 3, 89: ut recta sint bracchia, ne indoctae rusticaeve manus, ne status indecorus, id. 1, 11, 16: stare solitus Socrates dicitur … immobilis, iisdem in vestigiis, Gell. 2, 1, 2: dumque silens astat, status est vultusque diserti, Ov. P. 2, 5, 51: statum proeliantis componit, Petr. 95 fin.
      So of the pose of statues: non solum numerum signorum, sed etiam uniuscujusque magnitudinem, figuram, statum litteris definiri vides, Cic. Verr. 2, 1, 21, § 57: expedit saepe, ut in statuis atque picturis videmus, variari habitus, vultus, status, Quint. 2, 13, 8: ut illo statu Chabrias sibi statuam fieri voluerit. Ex quo factum est ut postea athletae his statibus in statuis ponendis uterentur, Nep. Chabr. 1, 3.
      And of images in a dream: ubi prima (imago somni) perit, alioque est altera nata inde statu, prior hic gestum mutasse videtur, Lucr. 4, 772: (opp. motus, incessus) quorum (iratorum) vultus, voces, motus statusque mutantur, motions and postures, Cic. Off. 1, 29, 102: decorum istud in corporis motu et statu cernitur, id. ib. 1, 35, 126: habitus oris et vultūs, status, motus, id. Fin. 3, 17, 56; 5, 17, 47: in quibus si peccetur … motu statuve deformi, id. ib. 5, 12, 35: eo erant vultu, oratione, omni reliquo motu et statu, ut, etc., id. Tusc. 3, 22, 53: status, incessus, sessio, accubatio … teneat illud decorum, id. Off. 1, 35, 129: in pedibus observentur status et incessus, the posture and gait, Quint. 11, 3, 124.
    2. B. Of external appearance, manners, dress, and apparel: quoniam formam hujus cepi in me et statum, decet et facta moresque hujus habere me similis item, Plaut. Am. 1, 1, 111: redegitque se ad pallium et crepidas, atque in tali statu biennio fere permansit, Suet. Tib. 13.
    3. C. Size, height, stature of living and inanimate beings (cf. statura; post-Aug.): pumilionem, quos natura brevi statu peractos, etc., Stat. S. 1, 6, 58: longissimum … aratorem faciemus; mediastenus qualiscunque status potest esse, Col. 1, 9, 3: in gallinaceis maribus status altior quaeritur, id. 8, 2, 9; so id. 7, 9, 2; 7, 12 med.: plantae majoris statūs, Pall. Febr. 25, 20.
    4. D. A position, place, in the phrase de statu movere, deicere, or statum conturbare, to displace, drive out, eject, expel, throw from a position (esp. of battle and combat): equestrem procellam excitemus oportet, si turbare ac statu movere (hostes) volumus, Liv. 30, 18, 14: nihil statu motus, cum projecto prae se clipeo staret, in praesidio urbis moriturum se … respondit, id. 38, 25: Manlius scutum scuto percussit atque statum Galli conturbavit (cf. the next sentence: atque de loco hominem iterum dejecit), Claud. Quadrig. ap. Gell. 9, 13, 16.
      So, out of the military sphere, in order to avoid an attack: ea vis est … quae, periculo mortis injecto, formidine animum perterritum loco saepe et certo de statu demovet, Cic. Caecin. 15, 42.
      Transf., of mental position, conviction, argument, etc.: saepe adversarios de statu omni dejecimus, Cic. Or. 37, 129: voluptas quo est major, eo magis mentem e suā sede et statu demovet, throws the mind off its balance, id. Par. 1, 3, 15.
      Similarly: de statu deducere, recedere, from one’s position or principles: fecerunt etiam ut me prope de vitae meae statu deducerent, ut ego istum accusarem, Cic. Verr. 2, 2, 4, § 10: neque de statu nobis nostrae dignitatis est recedendum, neque sine nostris copiis in alterius praesidia veniendum, id. Att. 1, 20, 2.
      So, de statu suo declinare = moveri: neque dubito quin, suspitione aliquā perculsi repentinā, de statu suo declinarint, i. e. became unsettled, Cic. Clu. 38, 106: qui cum me firmissimis opibus … munire possim, quamvis excipere fortunam malui quam … de meo statu declinare, than abandon my position, id. Prov. Cons. 17, 41; cf. of the position of heavenly bodies: qui eodem statu caeli et stellarum nati sunt, aspect, id. Div. 2, 44, 92.
  2. II. Trop., condition, state, position, situation, circumstances.
    1. A. Of persons, condition in regard to public rights, political or civil status, any loss of which was a capitis deminutio (v. caput): capitis minutio est statūs permutatio, Gai. Dig. 4, 5, 1; id. Inst. 1, 159; cf. Dig. 4, 5, 11: quo quisque loco nostrum est natus … hunc vitae statum usque ad senectutem obtinere debet, Cic. Balb. 7, 18: ad quem proscripti confluebant. Quippe nullum habentibus statum quilibet dux erat idoneus, with regard to the civil death of the proscribed, Vell. 2, 72, 5: illorum salus omnibus accepta fuit … quia tam grati exoptatum libertatis statum recuperaverint, Val. Max. 5, 26: si statu periclitari litigator videtur, if his civil status seems in peril, Quint. 6, 1, 36: nec ulla tam familiaris est infelicibus patria quam solitudo et prioris statūs oblivio, i. e. the status of full citizenship, lost by banishment, Curt. 5, 5, 11: permanent tamen in statu servitutis, Suet. Gram. 21: vetuit quaeri de cujusquam defunctorum statu, id. Tit. 8 fin.: multorum excisi status, Tac. A. 3, 28: qui illegitime concipiuntur, statum sumunt ex eo tempore quo nascuntur, i. e. whether freemen or slaves, etc., Gai. Inst. 1, 89: cum servus manumittitur: eo die enim incipit statum habere, a civil status, Dig. 4, 5, 4: homo liber qui se vendidit, manumissus non ad suum statum revertitur, sed efficitur libertinae condicionis, i. e. that of an ingenuus, ib. 1, 5, 21: primo de personarum statu dicemus, civil status, ib. 1, 5, 2; so Titin. 5: de statu hominum (sometimes status used in the jurists absolutely with reference to freedom and slavery): si status controversiam cui faciat procurator, sive ex servitute in libertatem, etc., Dig. 3, 3, 39, § 5; so ib. 3, 3, 33, § 1.
      Similarly in the later jurists: status suus = aetas XXV. annorum, years of discretion: cum ad statum suum frater pervenisset, Dig. 31, 1, 77, § 19.
      1. 2. Condition and position with reference to rank, profession, trade, occupation, social standing, reputation, and character: an tibi vis inter istas vorsarier prosedas … quae tibi olant stabulum statumque? their trade, Plaut. Poen. 1, 2, 59: quod in civitatibus agnationibus familiarum distinguuntur status, the ranks of the families, Cic. Leg. 1, 7, 23: regum status decemviris donabantur, the rank of kings was assigned to the decemvirs, id. Agr. 1, 1, 2: cum alii rem ipsam publicam atque hunc bonorum statum odissent, the social position of the higher classes, id. Sest. 20, 46: non ut aliquid ex pristino statu nostro retineamus, id. Fam. 4, 4, 1: ecquis umquam tam ex amplo statu concidit? id. Att. 3, 10, 2: non enim jam quam dignitatem, quos honores, quem vitae statum amiserim cogito, id. ib. 10, 4, 1: quam (statuam) esse ejusdem status amictus, anulus, imago ipsa declarat, id. ib. 1, 1, 17: praesidium petebamus ex potentissimi viri benevolentiā ad omnem statum nostrae dignitatis, id. Q. Fr. 3, 8, 1: noster autem status est hic: apud bonos iidem sumus quos reliquisti, apud sordem, etc., id. Att. 1, 16, 11: ego me non putem tueri meum statum ut neque offendam animum cujusquam, nec frangam dignitatem meam? maintain my character, id. Fam. 9, 16, 6: quos fortuna in amplissimo statu (i. e. regum) collocarat, Auct. Her. 4, 16, 23: tantam in eodem homine varietatem status, high and low position in life, ups and downs, Val. Max. 6, 9, 4: cum classiarios quos Nero ex remigibus justos milites fecerat, redire ad pristinum statum cogeret, Suet. Galb. 12: quaedam circa omnium ordinum statum correxit, id. Claud. 22: cum redieritis in Graeciam, praestabo ne quis statum suum vestro credat esse meliorem, social position, Curt. 5, 5, 22: omnis Aristippum decuit color et status et res, Hor. Ep. 1, 17, 23.
      2. 3. Condition in reference to prosperity, happiness or unhappiness, and health (mostly poet. and post-Aug.): at iste non dolendi status non vocatur voluptas, Cic. Fin. 2, 9, 28: neque hic est Nunc status Aurorae meritos ut poscat honores, Ov. M. 13, 594: flebilis ut noster status est, ita flebile carmen, id. Tr. 5, 1, 5: quid enim status hic a funere differt? id. P. 2, 3, 3: pejor ab admonitu fit status iste boni, id. ib. 1, 2, 54: his enim quorum felicior in domo status fuerat, Val. Max. 6, 8, 7: sin nostros status sive proximorum ingenia contemplemur, id. 6, 9 pr.: caelum contemplare: vix tamen ibi talem statum (i. e. felicitatis deorum) reperias, id. 7, 1, 1: haec quidem (vox) animi magnifici et prosperi status (fuit), id. 6, 5, ext. 4: obliti statūs ejus quem beneficio exuistis meo, Curt. 10, 2, 22: sumus in hoc tuo statu iidem qui florente te fuimus, i. e. distress, id. 5, 11, 5: res magna et ex beatissimo animi statu profecta, Sen. Ep. 81, 21: voverat, si sibi incolumis status (of health) permisisset, proditurum se … hydraulam, Suet. Ner. 54.
      3. 4. Condition, circumstances, in gen., of life or of the mind: homines hoc uno plurimum a bestiis differunt quod rationem habent, mentemque quae … omnem complectatur vitae consequentis statum, Cic. Fin. 2, 14, 45: facias me certiorem et simul de toto statu tuo consiliisque omnibus, id. Fam. 7, 10, 3: tibi declaravi adventus noster qualis fuisset, et quis esset status, id. Att. 4, 2, 1: quid enim ego laboravi, si … nihil consecutus sum ut in eo statu essem quem neque fortunae temeritas, neque, etc., labefactaret, id. Par. 2, 17: sed hoc videant ii qui nulla sibi subsidia ad omnes vitae status paraverunt, id. Fam. 9, 6, 4: atque is quidem qui cuncta composuit constanter in suo manebat statu (transl. of ἔμεινεν ἐν τῷ ἑαυτοῦ κατὰ τρόπον ἤθει, Plat. Tim. p. 42, c. Steph.), in his own state, being, Cic. Tim. 13: vitae statum commutatum ferre non potuit, Nep. Dion, 4, 4: id suis rebus tali in statu saluti fore, Curt. 5, 1, 5: haec sunt fulmina quae prima accepto patrimonio et in novi hominis aut urbis statu fiunt, in any new condition (when a stroke of lightning was considered an omen), Sen. Q. N. 2, 47.
        Rarely of a state: libere hercle hoc quidem. Sed vide statum (i. e. ebrietatis), Plaut. Ps. 5, 2, 4.
        Esp., in augury: fulmen status, a thunderbolt sent to one who is not expecting a sign, as a warning or suggestion, = fulmen monitorium: status est, ubi quietis nec agitantibus quidquam nec cogitantibus fulmen intervenit, Sen. Q. N. 2, 39, 2.
    2. B. Of countries, communities, etc., the condition of society, or the state, the public order, public affairs.
      1. 1. In gen.: Siciliam ita vexavit ac perdidit ut ea restitui in antiquum statum nullo modo possit, Cic. Verr. 1, 4, 12: nunc in eo statu civitas est ut omnes idem de re publicā sensuri esse videantur, id. Sest. 50, 106: omnem condicionem imperii tui statumque provinciae mihi demonstravit Tratorius, id. Fam. 12, 23, 1; so id. ib. 13, 68, 1: mihi rei publicae statum per te notum esse voluisti, id. ib. 3, 11, 4; so, status ipse nostrae civitatis, id. ib. 5, 16, 2: non erat desperandum fore aliquem tolerabilem statum civitatis, id. Phil. 13, 1, 2: sane bonum rei publicae genus, sed tamen inclinatum et quasi pronum ad perniciosissimum statum, id. Rep. 2, 26, 48: aliquo, si non bono, at saltem certo statu civitatis, id. Fam. 9, 8, 2: ex hoc qui sit status totius rei publicae videre potes, id. Q. Fr. 1, 2, 5, § 15: ex eodem de toto statu rerum communium cognosces, id. Fam. 1, 8, 1: tamen illa, quae requiris, suum statum tenent, nec melius, si tu adesses, tenerent, id. ib. 6, 1, 1: non illi nos de unius municipis fortunis arbitrantur, sed de totius municipii statu, dignitate, etc., sententias esse laturos, id. Clu. 69, 196: ego vitam omnium civium, statum orbis terrae … redemi, id. Sull. 11, 33: Ti. Gracchum mediocriter labefactantem statum rei publicae, id. Cat. 1, 1, 3: eo tum statu res erat ut longe principes haberentur Aedui, Caes. B. G. 6, 12, 9: cum hoc in statu res esset, Liv. 26, 5, 1; so id. 32, 11, 1: eam regiam servitutem (civitatis) collatam cum praesenti statu praeclaram libertatem visam, id. 41, 6, 9: statum quoque civitatis ea victoria firmavit ut jam inde res inter se contrahere auderent, i. e. commercial prosperity, id. 27, 51: ut deliberare de statu rerum suarum posset, id. 44, 31: ut taedio praesentium consules duo et status pristinus rerum in desiderium veniant, id. 3, 37, 3: jam Latio is status erat rerum ut neque bellum neque pacem pati possent, id. 8, 13, 2: qui se moverit ad sollicitandum statum civitatis, internal peace, id. 3, 20, 8: omni praesenti statu spem cuique novandi res suas blandiorem esse, more attractive than any condition of public affairs, id. 35, 17: tranquillitatis status, Val. Max. 7, 2, 1: in sollicito civitatis statu, Quint. 6, 1, 16: principes regesque et quocumque alio nomine sunt tutores status publici, guardians of public order, Sen. Clem. 1, 4, 3: curis omnium ad formandum publicum statum a tam sollemni munere aversis, Curt, 10, 10, 9; so, ad formandum rerum praesentium statum, Just. 9, 5, 1: populo jam praesenti statu laeto, Suet. Caes. 50: ad componendum Orientis statum, id. Calig. 1: deploravit temporum statum, id. Galb. 10: ad explorandum statum Galliarum, id. Caes. 24: delegatus pacandae Germaniae status, id. Tib. 16: et omnia habet rerum status iste mearum (poet., = reipublicae meae), Ov. M. 7, 509.
      2. 2. Esp., of the political sentiments of the citizens: a Maronitis certiora de statu civitatium scituros, Liv. 39, 27: ad visendum statum regionis ejus, id. 42, 17, 1: suas quoque in eodem statu mansuras res esse, id. 42, 29, 9: cum hic status in Boeotiā esset, id. 42, 56, 8.
      3. 3. Of the constitution, institutions, form of government, etc.: Scipionem rogemus ut explicet quem existimet esse optimum statum civitatis, Cic. Rep. 1, 20, 33; 1, 21, 34; 1, 46, 70; 1, 47, 71: ob hanc causam praestare nostrae civitatis statum ceteris civitatibus, id. ib. 2, 1, 2: itaque cum patres rerum potirentur, numquam constitisse statum civitatis, the form of the government had never been permanent, id. ib. 1, 32, 49: in hoc statu rei publicae (decemvirali), quem dixi non posse esse diuturnum, id. ib. 2, 37, 62: providete ne rei publicae status commutetur, id. Har. Resp. 27, 60: eademque oritur etiam ex illo saepe optimatium praeclaro statu, aristocratic form of government, id. Rep. 1, 44, 68: ut totum statum civitatis in hoc uno judicio positam esse putetis, id. Fl. 1, 3: ut rei publicae statum convulsuri viderentur, id. Pis. 2, 4: pro meā salute, pro vestrā auctoritate, pro statu civitatis nullum vitae discrimen vitandum umquam putavit, id. Red. in Sen. 8, 20: cum hoc coire ausus es, ut consularem dignitatem, ut rei publicae statum … addiceres? id. ib. 7, 16: omnia quae sunt in imperio et in statu civitatis ab iis defendi putantur, id. Mur. 11, 24: intelleges (te habere) nihil quod aut hoc aut aliquo rei publicae statu timeas, id. Fam. 6, 2, 3: quod ad statum Macedoniae pertinebat, Liv. 45, 32, 2: ex commutatione statūs publici, Vell. 2, 35, 4: haec oblivio concussum et labentem civitatis statum in pristinum habitum revocavit, Val. Max. 4, 1, ext. 4: Gracchi civitatis statum conati erant convellere, id. 6, 3, 1 fin.: Cicero ita legibus Sullae cohaerere statum civitatis affirmat ut his solutis stare ipsa non possit, Quint. 11, 1, 85: qui eloquentiā turbaverant civitatium status vel everterant, id. 2, 16, 4: id biduum quod de mutando reipublicae statu haesitatum erat, Suet. Claud. 11: nec dissimulasse unquam pristinum se reipublicae statum restituturum, id. ib. 1: conversus hieme ad ordinandum reipublicae statum, fastos correxit, etc., id. Caes. 40: tu civitatem quis deceat status Curas, what institutions, Hor. C. 3, 29, 25.
        Hence,
      4. 4. Existence of the republic: quae lex ad imperium, ad majestatem, ad statum patriae, ad salutem omnium pertinet, Cic. Cael. 29, 70 (= eo, ut stet patria, the country’s existence): si enim status erit aliquis civitatis, quicunque erit, id. Fam. 4, 14, 4: status enim rei publicae maxime judicatis rebus continetur, the existence of the republic depends on the decisions of the courts, i. e. their sacredness, id. Sull. 22, 63.
    3. C. In nature, state, condition, etc.: incolumitatis ac salutis omnium causā videmus hunc statum esse hujus totius mundi atque naturae, Cic. Or. 3, 45, 178: ex alio alius status (i. e. mundi) excipere omnia debet, Lucr. 5, 829: ex alio terram status excipit alter, id. 5, 835: est etiam quoque pacatus status aëris ille, id. 3, 292: non expectato solis ortu, ex quo statum caeli notare gubernatores possent, Liv. 37, 12, 11: idem (mare) alio caeli statu recipit in se fretum, Curt. 6, 4, 19: incertus status caeli, Col. 11, 2: pluvius caeli status, id. 2, 10: mitior caeli status, Sen. Oedip. 1054.
    4. D. The characteristic, mark, character, essential feature of a thing.
      1. 1. In gen.: atque hoc loquor de tribus his generibus rerum publicarum non perturbatis atque permixtis, sed suum statum tenentibus, preserving their essential features, Cic. Rep. 1, 28, 44.
        Hence,
      2. 2. Esp. in rhet. jurisp.
          1. (α) The answer to the action (acc. to Cic., because the defence: primum insistit in eo = the Gr. στάσις): refutatio accusationis appellatur Latine status, in quo primum insistit quasi ad repugnandum congressa defensio, Cic. Top. 25, 93; so, statu (sic enim appellamus controversiarum genera), id. Tusc. 3, 33, 79: statum quidam dixerunt primam causarum conflictionem, Quint. 3, 6, 4; cf. Cic. Part. Or. 29, 102.
          2. (β) The main question, the essential point: quod nos statum id quidam constitutionem vocant, alii quaestionem, alii quod ex quaestione appareat, Theodorus caput, ad quod referantur omnia, Quint. 3, 6, 2: non est status prima conflictio, sed quod ex primā conflictione nascitur, id est genus quaestionis, the kind, nature of the question, id. 3, 6, 5; cf. the whole chapter.
    5. E. In gram., the mood of the verb, instead of modus, because it distinguishes the conceptions of the speaker: et tempora et status, tenses and moods, Quint. 9, 3, 11: fiunt soloecismi per modos, sive cui status eos dici placet, id. 1, 5, 41.
      Note: For statu liber, v. statuliber.

sto, stĕti, stătum, 1 (scanned stĕtĕrunt, Verg. A. 2, 774; 3, 48; Ov. H. 7, 166; Prop. 2, 8, 10), v. n. [root sta-; Sanscr. sthā, sthalam, locus; Gr. στα-, ἵστημι, to set, place; στατήρ, weight; O. H. Germ. stām; Goth. standa; Engl. stand], to stand, in opposition to sitting, walking, or lying prostrate, to stand still, remain standing, stand upright.

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: hos quos videtis stare hic captivos duos, Illi qui astant, hi stant ambo, non sedent, Plaut. Capt. prol. 1 sq.; cf.: cum virgo staret et Caecilia in sellā sederet, Cic. Div. 1, 46, 104: si iste ibit, ito: stabit, astato simul, Plaut. Ps. 3, 2, 74: abi intro, noli stare, id. Mil. 4, 3, 36; so (opp. ire) id. Merc. 3, 3, 21; id. Mil. 4, 2, 95; 4, 9, 10; id. Pers. 3, 3, 43; 4, 4, 50; Ter. Eun. 3, 2, 6; 3, 2, 12: i: quid stas, lapis? id. Heaut. 4, 7, 3: ante aedes, Plaut. Am. 2, 1, 56; 1, 1, 250; 2, 2, 35; id. Truc. 2, 3, 14: ante ostium, Ter. Eun. 5, 2, 4; id. And. 3, 1, 17; id. Hec. 3, 4, 14; 5, 4, 14: ante oculos, Ov. Am. 1, 5, 17: ad januam, Cic. de Or. 2, 86, 353: ad undam, Verg. G. 4, 356: orantem juxta, Stat. Th. 11, 618: hic foris, Plaut. Men. 2, 3, 12: hinc procul, Ter. Hec. 4, 3, 1: propter in occulto, Cic. Clu. 28, 78; cf.: qui proximi steterant, Caes. B. G. 5, 35, 3: propius, Hor. A. P. 361: sta ilico, Ter. Phorm. 1, 4, 18: qui frequentissimi in gradibus concordiae steterunt, Cic. Phil. 7, 8, 21: stans pede in uno, Hor. S. 1, 4, 10 et saep.
      Of things: ita statim stant signa, Plaut. Am. 1, 1, 120: quorum statuae steterunt in Rostris, Cic. Phil. 9, 2, 4: statua, id. Div. 1, 34, 75: signa ad impluvium, ad valvas Junonis, id. Verr. 2, 1, 23, § 61: stabat acuta silex, Verg. A. 8, 233: columna, Hor. C. 1, 35, 14: cerea effigies, id. S. 1, 8, 32; cf. poet.: aeneus ut stes, id. ib. 2, 3, 183.
      Pass. impers.: Ps. Statur hic ad hunc modum. Sim. Statum vide hominis, Plaut. Ps. 1, 5, 44: Gn. Quid agitur? Pa. Statur, Ter. Eun. 2, 2, 40: confecto munerum cursu moriar stando, Amm. 24, 3, 7.
      Prov.: inter sacrum saxumque sto, nec quid faciam scio, i.e. I am in a pinch, Plaut. Capt. 3, 4, 84; v. sacrum.
    2. B. In partic.
      1. 1. Pregn., to stand firm or immovable; to last, remain, continue: cui nec arae patriae domi stant; fractae et disjectae jacent, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 115 Vahl.): nec domus ulla nec urbs stare poterit, Cic. Lael. 7, 23: stantibus Hierosolymis, id. Fl. 28, 69: ut praeter spem stare muros viderunt, Liv. 38, 5: urbem innoxiam stare incolumem pati, id. 31, 31, 15: hasta, quae radice novā, non ferro stabat adacto, stuck fast, remained fixed, Ov. M. 15, 562: missum stetit inguine ferrum, id. ib. 5, 132; cf. id. ib. 5, 34; 8, 415: stat glacies iners, Hor. C. 2, 9, 5: aquae, Ov. M. 4, 732: longā stare senectā, Sil. 3, 94: cornus stetit inter tempora frontis, id. 4, 142.
      2. 2. To remain, tarry, linger any where (cf. moror): paulisper stetimus in illā ganearum tuarum nidore atque fumo, Cic. Pis. 6, 13: hos quos video volitare in foro, quos stare ad curiam, id. Cat. 2, 3, 5: cur non aut stantem comprehenderint, aut fugientem consecuti sint, remaining in the city, id. Cael, 28, 67; so (opp. fugio), id. Tusc. 2, 23, 54: cum gladiis in conspectu senatus, id. Phil. 2, 4, 8: qui domi stare non poterant, id. Fl. 6, 13: (meretrix) olente in fornice stans, Hor. S. 1, 2, 30; cf. Ov. Am. 1, 10, 21; Juv. 10, 239; cf. of minerals not attracted by the magnet: pondere enim fretae partim stant, quod genus aurum, Lucr. 6, 1058.
      3. 3. In milit. lang.
        1. a. To stand in the ranks or under arms, to fight: quisque uti steterat, jacet obtinetque ordinem, Plaut. Am. 1, 1, 86: ut sustinere corpora plerique nequeuntes arma sua quisque stantes incumberet, Sall. ap. Serv. Verg. A. 9, 229 (H. 3, 72 Dietsch): cum milites a mane diei jejuni sub armis stetissent defatigati, Auct. B. Afr. 42, 3: primo haud impari stetere acie, Liv. 26, 44: in Asia totius Asiae steterunt vires, id. 37, 58: in acie, Auct. B. Hisp. 28 fin.: pars acie stabat, Auct. B. Afr. 51, 6: stetit acies in armis, Sen. Phoen. 389; cf.: stetit ordine certo Infelix acies, Luc. 7, 2, 16.
        2. b. Pregn., to stand firm in fight, stand one’s ground, maintain the contest (opp. abjecto scuto fugere), Cic. Tusc. 2, 23, 54; cf.: in acie stare ac pugnare (opp. in castra refugere), Liv. 22, 60, 25: Tarquiniensis, novus hostis non stetit solum, sed etiam ab suā parte Romanum pepulit, id. 2, 6, 11: comminus, Caes. B. C. 1, 47: inque gradu stetimus, certi non cedere, Ov. M. 9, 43; cf.: contra leonem, Spart. Carac. 5.
        3. c. Transf., of a battle, to last, hold out, continue (a favorite expression of Livy): ibi aliquamdiu atrox pugna stetit, Liv. 29, 2: diu pugna neutro inclinata stetit, id. 27, 2: ita anceps dicitur certamen stetisse, id. 8, 38: primo stetit ambiguā spe pugna, id. 7, 7.
      4. 4. Nautical t. t., to lie, to lie or ride at anchor: ante hostium portus in salo stare, Liv. 37, 16; Auct. B. Afr. 62: naves regiae in sinu Maliaco, Liv. 36, 20: classis instructa in portu, id. 37, 11: classis in salo ad Leptim, Auct. B. Afr. 62, 4: litore puppes, Verg. A. 6, 901.
      5. 5. Of servants, to stand, wait, attend (very rare): neque pueri eximiā facie stabant, C. Gracch. ap. Gell. 15, 12, 2: sto exspectans, si quid mihi imperent, Ter. Eun. 3, 5, 46: ad cyathum et vinum, Suet. Caes. 49; cf.: ad pedes, id. Galb. 22.
      6. 6. Of buildings, cities, etc., to stand finished, be erected (mostly poet.): intra annum nova urbs stetit, Liv. 6, 4, 6: jam stabant Thebae, Ov. M. 3, 131: moenia jam stabant, id. F. 3, 181: stet Capitolium Fulgens, Hor. C. 3, 3, 42: aedificant muros … Stabat opus, Ov. M. 11, 205: jam stare ratem, Val. Fl. 1, 96.
      7. 7. Of the countenance, to be unmoved, to be at rest (poet.): stat num quam facies, Luc. 5, 214: stant ora metu, are rigid, Val. Fl. 4, 639; cf.: cur ad patrios non stant tua lumina vultus, Stat. Th. 10, 693.
      8. 8. To stand up, stand upright, stand on end; to bristle up, stiffen, etc. (poet. and in post-Aug. prose): papillae, Lucil. ap. Non. 391, 26: mammae, Plin. 28, 19, 77, § 249: steterunt comae, Verg. A. 2, 774; 3, 48; Ov. M. 7, 631; cf. id. ib. 10, 425: crines fulvi pulvere, Stat. Th. 3, 326: setae, Ov. M. 8, 286: in vertice cristae, id. ib. 6, 672: aristae, id. ib. 10, 655: stantes oculi, prominent, Ov. F. 6, 133: oculis rigentibus et genis stantibus, fixed, Plin. 23, 1, 24, § 49.
        In mal. part., Mart. 3, 73, 2; App. M. 2, p. 117, 39; Auct. Priap. 75, 2.
        Rarely of fluids, to coagulate, stiffen: sanguis stetit, Sen. Oedip. 585.
      9. 9. With abl., to stand out with, be thick with, full of any thing (mostly poet.): stant pulvere campi, Enn. ap. Porphyr. ad Hor. C. 1, 9, 1 (Ann. v. 592 Vahl.): cupressi Stant rectis foliis, id. ap. Philarg. ad Verg. G. 2, 444 (Ann. v. 268 ib.): stat sentibu’ fundus, Lucil. ap. Don. Ter. And. 4, 2, 16; Titin. ap. Non. 391, 21; so, ager sentibus, Caecil. ib. 391, 23: vides ut altā stet nive candidum Soracte, Hor. C. 1, 9, 1: caelum caligine stat, Sisenn. ap. Non. 392, 8: pulvere caelum, Verg. A. 12, 408: pulvereo globo astra, Stat. Th. 7, 124: stant lumina (Charontis) flammā, Verg. A. 6, 300: stant pulvere Syrtes, Claud. Laud. Stil. 1, 257.
  2. II. Trop.
    1. A. In gen., to stand: mentes, rectae quae stare solebant, Enn. ap. Cic. Sen. 6, 16 (Ann. v. 208 Vahl.): stetisse ipsum in fastigio eloquentiae, Quint. 12, 1, 20.
    2. B. In partic.
      1. 1. Pregn., to stand one’s ground, stand firm or unshaken; to endure, persevere, persist, abide, continue: moribus antiquis res stat Romana virisque, Enn. ap. Aug. Civ. Dei, 2, 21 (Ann. v. 492 Vahl.): disciplinam militarem, quā stetit ad hanc diem Romana res, solvisti, Liv. 8, 7: res publica staret, Cic. Phil. 2, 10, 24; cf. id. Cat. 2, 10, 21: stante urbe et curiā, id. Planc. 29, 71: ut eo neglecto civitas stare non possit, id. Cael. 1, 1: utinam res publica stetisset, quo coeperat statu, id. Off. 2, 1, 3: qui illam (rem publicam) cadere posse stante me non putārant, id. Fam. 6, 6, 2: ut stante re publicā facere solebamus, id. Off. 2, 1, 3: neque enim aliter stare possemus, id. Sest. 45, 97: per quos homines ordinesque steterim, quibusque munitus fuerim, non ignoras, id. Fam. 13, 29, 7; cf.: eorum auxilio, qui me stante stare non poterant, id. ib. 7, 2, 3: respublica stetit virtute tuā, Liv. 4, 40: stetit regnum puero, id. 1, 3: dum stetimus, Ov. Tr. 1, 9, 17: stamus animis, Cic. Att. 5, 18, 2: stas animo, Hor. S. 2, 3, 213: Gabinium sine provinciā stare non posse, could not hold out, subsist, Cic. Pis. 6, 12; cf. id. Fl. 6, 14; Suet. Oth. 5: nedum sermonum stet honos, Hor. A. P. 69.
        Hence, nearly—esse, tantā stat praedita culpā (natura), Lucr. 5, 199: pausam stare fragori, id. 1, 747.
        1. b. (Acc. to its use as a milit. t. t., v. supra, I. B. 3.) To maintain the contest: cum in senatu pulcherrime staremus, Cic. Fam. 1, 4, 1.
        2. c. Stare in aliquā re, simply aliquā re, and post-class. also alicui rei, to stand firm, persist, persevere; to rest, abide, adhere to, continue in a thing.
          1. (α) In aliquā re: si in fide non stetit, Cic. Rab. Perd. 10, 28: sin in eo non stat, id. Att. 2, 4, 1: stare oportet in eo, quod sit judicatum, id. Fin. 1, 14, 47: in sententiā, Liv. 4, 44.
          2. (β) With abl.: eā omnes stant sententiā, Plaut. Curc. 2, 1, 35: suis stare judiciis, Cic. Tusc. 5, 28, 81: censoris opinione, id. Clu. 47, 132: alicujus decreto, Caes. B. G. 6, 13: stare conditionibus, Cic. Att. 7, 15, 2: stare conventis, id. Off. 3, 25, 95: stare jurejurando, Quint. 5, 6, 4: nihil quo stat loco stabit, omnia sternet abducetque vetustas, Sen. ad Marc. 26, 4.
            Pass. impers.: stabitur consilio, Liv. 7, 35: etsi priore foedere staretur, id. 21, 19: famā rerum standum est, id. 7, 6.
          3. (γ) With dat.: arbitri sententiae stare, Dig. 4, 7, 23 fin.: voluntati patris, ib. 26, 7, 3; 36, 3, 6: rei judicatae, ib. 42, 1, 32: emptioni, ib. 19, 1, 13; ib. 4, 8, 27 (five times) et saep.
          4. (δ) Stat sententia, aliquid, or, impersonally, stat (alicui), the determination stands or holds good; I (thou, he, etc.) am determined: Pa. Vide quid agas. Ph. Stat sententia, Ter. Eun. 2, 1, 18: Hannibal, postquam ipsi sententia stetit, pergere ire, Liv. 21, 30: stat sententia tradere mecum Dotalem patriam, Ov. M. 8, 67: modo nobis stet illud, unā vivere in studiis nostris, Cic. Fam. 9, 2, 5: stat pectore fixum, Aeetae sociare manus, Val. Fl. 5, 289: nos in Asiam convertemus: neque adhuc stabat, quo potissimum, Cic. Att. 3, 14, 2: mihi stat alere morbum, Nep. Att. 21, 6: quos ut seponi stetit, Sil. 3, 68: stat, casus renovare omnes, Verg. A. 2, 750.
        3. d. In aliquā re, or simply aliquā re, to rest on, be fixed on, depend upon, etc.: omnis in Ascanio stat cura parentis, Verg. A. 1, 646: regnum fraternā stare concordiā, Liv. 45, 19: quā (disciplinā) stetit Romana res, id. 8, 7: hac arte (i.e. bello) in patriā steti, id. 5, 44, 2; Val. Fl. 3, 673; Verg. A. 2, 163: magis famā quam vi stare res suas, Tac. A. 6, 30: apud quos virtute quam pecuniā res Romana melius stetit, id. H. 2, 69 fin.: famā bella stare, Curt. 3, 8, 7.
      2. 2. In theatr. lang., of plays and actors, to stand, i.e. to please, take, succeed: quod si intellegeret, cum stetit olim nova (fabula), Actoris operā magis stetisse quam suā, Ter. Phorm. prol. 9 sq.: partim vix steti, id. Hec. prol. alt. 7: securus, cadat an recto stat fabula talo, Hor. Ep. 2, 1, 176: illi, scripta quibus comoedia prisca viris est, Hoc stabant, hoc sunt imitandi, id. S. 1, 10, 17.
      3. 3. Stare, ab, cum, or pro aliquo, or aliquā re, or with adv. loci, to stand by, on the side of, adhere to a person or thing, take the part of: ut nemo contra civium perditorum dementiam a senatu et a bonorum causā steterit constantius, Cic. Brut. 79, 273: a se potius quam ab adversariis, id. Inv. 1, 43, 81: a mendacio contra verum, id. ib. 1, 3, 4: a contrariā ratione, Auct. Her. 4, 2, 4: cum di prope ipsi cum Hannibale starent, Liv. 26, 41, 17; 5, 38: stabat cum eo senatus majestas, id. 8, 34, 1: nobiscum adversus bar, baros, Nep. Ages. 5, 4: si pro meā patriā ista virtus staret, Liv. 2, 12: pro jure gentium, id. 38, 25: pro vobis adversus reges stetimus, id. 45, 22, 10; 23, 8, 3 Fabri ad loc.: pro Jubā atque Afris, Quint. 11, 1, 80: pro signis, Ov. A. A. 1, 200: quamvis duces non essent praesentes, staret tamen pro partibus invicta fortuna ultoris, Flor. 4, 7, 10: hic primo pro Pompei partibus, mox simulatione contra Pompeium stetit, Vell. 2, 48, 4: voluptas pro iisdem partibus standi, Sen. Vit. Beat. 4, 1; cf.: et dii quoque pro meliore stant causā, Curt. 4, 1, 13: hinc stas, illinc causam dicis, Plaut. Men. 4, 2, 48: unde stetisset, eo se victoria transferret, Just. 5, 4, 12: non semper vostra evortet: nunc Juppiter hac stat, stands at your side, stands by you, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 263 Vahl.); imitated by Verg. A. 12, 565.
        So with in: Graeci, qui in Darei partibus steterant, Curt. 3, 11, 18.
      4. 4. Stare per aliquem, to stand to one’s account, be chargeable or owing to one; to lie at one’s door, be one’s fault; followed by a negative consequence or effect, expressed by quin, quominus, or ne.
          1. (α) With quin: quoniam per eum non stetisset, quin praestaretur, etc., Liv. 2, 31, 11 Weissenb.ad loc.
          2. (β) With quominus (freq.): si poterit fieri, ut ne pater per me stetisse credat, Quominus haec fierent nuptiae, volo: sed si id non poterit, Id faciam in proclivi quod est, per me stetisse, ut credat, Ter. And. 4, 2, 16 sq.: Caesar ubi cognovit per Afranium stare, quominus proelio dimicaretur, Caes. B. C. 1, 41: graviter eam rem tulerunt, quod stetisse per Trebonium, quominus oppido potirentur, videbatur, id. ib. 2, 13; so, nec, quominus perpetua cum eis amicitia esset, per populum Romanum stetisse, Liv. 8, 2, 2; 9, 14, 1; 6, 33, 2; 44, 14, 12.
          3. (γ) With ne: ne praestaremus per vos stetit, qui, etc., Liv. 45, 23, 6: non per milites stetisse, ne vincerent, id. 3, 61, 2: quasi per ipsum staret, ne redderetur, Suet. Aug. 28.
            Rarely without the negation; so with ut: per quam (ignorantiam) stetit, ut tibi obligarer, Plin. Ep. 10, 6 (22), 2; cf. Ter. And. 4, 2, 17 supra; absol.: id est, non per me stetit, sed per illud, Quint. 3, 6, 78; with subj.-clause: si per eum non stetit, parere defuncti voluntati, Dig. 32, 1, 36.
      5. 5. Of price, to stand one in, to come to, to cost (mostly post-Aug.): Periclum vitae meae tuo stat periculo, Plaut. Capt. 3, 5, 82: Polybius scribit, centum talentis eam rem Achaeis stetisse, Liv. 34, 50; cf.: sit argumento tibi gratis stare navem, Cic. Verr. 2, 5, 19, § 48: haud illi stabunt Aeneia parvo Hospitia, Verg. A. 10, 494: quae neque magno Stet pretio, Hor. S. 1, 2, 122: multo sanguine ac vulneribus ea Poenis victoria stetit, Liv. 23, 30: haud scio an magno detrimento certamen staturum fuerit, id. 3, 60: utrique vindicta libertatis morte stetit, Vell. 2, 64, 3: heu quanto regnis nox stetit una tuis? Ov. F. 2, 812 et saep.: nulla pestis humano generi pluris stetit, Sen. Ira, 1, 2, 1.