Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

dē-ĭcĭo or dejicio, jēci, jectum, 3, v. a. [jacio], to throw or cast down; to hurl down, precipitate (very freq., and class.).

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: araneas de foribus et de pariete, Plaut. Stich. 2, 2, 31: aliquem de ponte in Tiberim, Cic. Rosc. Am. 35, 100; cf.: aliquem e ponte, Suet. Caes. 80: aliquem de saxo (Tarpeio), Liv. 5, 47; 6, 20; Hor. S. 1, 6, 39; cf. aliquem saxo Tarpeio, Tac. A. 6, 19: aliquem equo, Caes. B. G. 4, 12, 5; Liv. 4, 19: jugum servile a cervicibus, Cic. Phil. 1, 2, 6: togam ab umeris, Suet. Aug. 52; cf.: togam de umero, id. Caes. 9 al.; esp. reflex. with pron.: se de muro, Caes. B. C. 1, 18, 3; cf.: se de superiore parte aedium, Nep. Dion, 4 fin.: se per munitiones, Caes. B. G. 3, 26, 5: se a praealtis montibus (venti), Liv. 28, 6: librum in mare, Cic. Q. Fr. 2, 14; cf.: aliquem in locum inferiorem, Caes. B. G. 5, 44, 12: aliquem e summo in Tartara, Lucr. 5, 1124: elatam securim in caput (regis), Liv. 1, 40; cf. id. 7, 10: equum e campo in cavam hanc viam, force to leap down, id. 23, 47: bustum aut monumentum, aut columnam, Cic. Leg. 2, 26; so, statuas veterum hominum (c. c. depellere simulacra deorum), id. Cat. 3, 8, 19: monumenta regis templaque Vestae, Hor. Od. 1, 2, 15: signa aenea in Capitolio (tempestas), Liv. 40, 2: omnes Hermas, Nep. Alcib. 3: turrim, Caes. B. C. 2, 22; cf. arces, Hor. Od. 4, 14, 13 et saep.: arbores, to fell, Liv. 21, 37, 2; Vitr. 2, 9, 4: caput uno ictu, to cut off, Verg. A. 9, 770; id. ib. 10, 546: libellos, to tear down, Cic. Quint. 6, 27; Sen. Ben. 4, 12 (but Caes. B. G. 3, 15, antemnis disjectis is the true reading): comam, Afran. ap. Non. 514, 2; cf.: crinibus dejectis, loose, dishevelled, Tac. A. 14, 30: sortes, to cast into the urn, Caes. B. C. 1, 6, 5: dejectam aerea sortem accepit galea, Verg. A. 5, 490 sq.: cum dejecta sors esset, Liv. 21, 42; cf.: pernam, glandium, to throw into the pot, Plaut. Stich. 2, 2, 36: alvum, to purge, Cato R. R. 158; cf.: casei caprini, qui facillimi deiciantur, i. e. are most easily digested, Varr. R. R. 2, 11, 3; opp. alvum superiorem, i. e. to vomit, Cato R. R. 156, 2.
    2. B. Esp.
      1. 1. Milit. t. t., to drive out, dislodge an enemy from his position: hostes muro turribusque dejecti, Caes. B. G. 7, 28; cf.: nostri dejecti sunt loco, id. ib. 7, 51: praesidium ex saltu, id. B. C. 1, 37 fin.; cf.: agmen Gallorum ex rupe Tarpeia, Liv. 7, 10: ex tot castellis, id. 44, 35: praesidium Claternā, Cic. Phil. 8, 2, 6; cf.: praesidium loco summe munito, Hor. Ep. 2, 2, 30: praesidium (without abl.), Caes. B. G. 7, 36, 7; id. B. C. 3, 23, 2; Liv. 4, 53 al.: castra hostium, to destroy, id. 25, 14: praetorium, id. 41, 2 et saep.
      2. 2. Jurid. t. t., to drive out, turn out of possession, eject, dispossess (cf. deduco): unde vi prohibitus sisunde dejectus? Cic. Caecin. 13; cf. id. ib. 17, 50: nisi ex eo loco ubi vestigium impresserit, deici neminem posse, id. ib. 27, 76 fin.: aliquem de possessione imperii, Liv. 45, 22.
      3. 3. Naut. t. t., pass.: deici, to be driven out of one’s course: naves ad inferiorem partem insulae, Caes. B. G. 4, 28, 2: classis tempestate vexata ad Balearīs insulas deicitur, Liv. 23, 34, 16; id. 23, 40, 6.
      4. 4. Pregn. (cf.: cado, concĭdo, decĭdo; caedo, concīdo, decīdo, etc.), to fell with a mortal wound, to bring down dead to the ground; to kill, slay: his dejectis et coacervatis cadaveribus, Caes. B. G. 2, 27, 4; 4, 12; id. B. C. 1, 46; 3, 51; cf.: quem telo primum, quem postremum aspera virgo Deicis? Verg. A. 11, 665: avem ab alto caelo, id. ib. 5, 542; cf. id. ib. 11, 580: Glaucoque bovem Thetidique juvencam Deicit Ancaeus, i. e. slaughters as a sacrifice, Val. Fl. 1, 191: super juvencum stabat dejectum leo, Phaedr. 2, 1, 1: (Hercules) aves sagittis dejecit, Lact. 1, 9, 2: gruem, Verg. A. 11, 580.
      5. 5. To lower, let down, hang down, depress, of the head, etc. (cf. II. A. infra): dejecto capite (opp. supino capite), Quint. 11, 3, 69.
        Of a nod (opp. relato capite), Apul. Met. 10.
        Of a wild beast: id (caput) dejectum semper in terram, Plin. 8, 21, 32, § 77: in pectora mentum, Ov. M. 12, 255: euntes dejecta cervice Getae, Claud. VI. Cons. Hon. 180.
  2. II. Trop.
    1. A. In gen.: pueri Sisennae oculos de isto numquam deicere, never took their eyes off him, Cic. Verr. 2, 4, 15; cf. id. ib. 2, 5, 71: oculos a republica, id. Phil. 1, 1: dejecit vultum et demissa voce locuta est, cast down her eyes, Verg. A. 3, 320; cf.: oculos in terram, Quint. 1, 11, 9 al.; and in Gr. construction, dejectus oculos, with downcast eyes, Verg. A. 11, 480: dejectus vultum, Stat. Th. 3, 367: ecquid ergo intellegis quantum mali de humana condicione dejeceris? thou hast removed, averted, Cic. Tusc. 1, 8; cf.: quantum de doloris terrore, id. ib. 2, 5, 14: vitia a se ratione, id. ib. 4, 37, 80; cf.: cruciatum a corpore (with depellere omnia verbera), id. Verr. 2, 5, 62: hunc metum Siciliae, id. ib. 2, 5, 49 fin.: quae replenda vel deicienda sunt, Quint. 10, 4, 1: eum de sententia dejecistis, hast diverted from his opinion, Cic. Phil. 9, 4, 8: fortis et constantis est, non tumultuantem de gradu deici, ut dicitur, id. Off. 1, 23, 80; cf. id. Att. 16, 15, 3.
    2. B. In partic. (acc. to no. I. B. 2.), to cast one down from the prospect of a thing; to prevent from obtaining, to deprive, rob of: de honore deici, Cic. Verr. 1, 9, 25: de possessione imperii, Liv. 45, 22, 7; for which, ad deiciendum honore eum, Liv. 39, 41; and, dejecti honore, id. 3, 35; so with simple abl.: aliquem aedilitate, Cic. Verr. 1, 8, 23: aedilitate, id. Verr. 2, 1, 8, § 23: praeturā, id. Mur. 36, 76: principatu, Caes. B. G. 7, 63, 8: certo consulatu, Liv. 40, 46, 14: spe, id. 44, 28, 1: ea spe, Caes. B. G. 1, 8, 4; cf.: opinione trium legionum (i. e. spe trium legionum colligendarum), id. ib. 5, 48: conjuge tanto, Verg. A. 3, 317.
      Without abl.: M. Caelium mentio illa fatuasubito dejecit, etc., Cael. ap. Cic. Fam. 8, 4, 3: cum inimicum eo quoque anno petentem dejecisset, Liv. 38, 35: uxorem (sc. conjugio), Tac. A. 11, 29 fin.: hoc dejecto, after his fall, Nep. Thras. 3, 1; cf. Tac. A. 2, 3; Luc. 8, 27: ex alto dejectus culmine regni, Sil. 17, 143.
    3. C. To humble: deicimur, sed non perimus, Vulg. 2 Cor. 4, 9: deiciendi hominis causa, Lact. 4, 27, 17.
      Hence, dejectus, a, um, P. a. (very rare).
  1. I. Sunk down, low: equitatus noster etsi dejectis atque inferioribus locis constiterat, Caes. B. C. 1, 46, 3: dejectius, Tert. adv. Marc. 1, 6 fin.
  2. II. (Acc. to no. II. B., deprived of hope; hence) Cast down, dejected, dispirited: haud dejectus equum duci jubet, Verg. A. 10, 858; cf.: haud sic dejecta, Stat. Th. 3, 315: in epilogis plerumque dejecti et infracti sumus, Quint. 9. 4, 138.
    Sup. does not occur.
    * Adv. dējectē, low; only comp., dejectius, Tert. adv. Marc. 2, 27 fin.