Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

mūnītĭo, ōnis, f. [1. munio], a defending, fortifying, protecting (class.).

  1. I. Lit.: milites munitione prohibere, Caes. B. G. 1, 49: oppidi, Suet. Galb. 10: operis, a fortifying, erection of fortifications, Caes. B. G. 1, 8: fluminum, a bridging over, Tac. A. 1, 56: munitionis multa sunt genera, enclosure, fencing, hedging, Pall. 1, 34.
    1. B. Transf.
      1. 1. Concr., a means of fortification or defence, a fortification, rampart, bulwark, intrenchment, walls (syn. munimentum): nisi munitione ac mole lapidum a mari (fons) disjunctus esset, Cic. Verr. 2, 4, 53, § 118: munitiones multiplices Piraei portus, Vell. 2, 23, 3: urbem operibus munitionibusque sepire, Cic. Phil. 13, 9, 20: demoliri, Sall. Fragm. ap. Non. 2, 204: facere, Caes. B. G. 1, 10: incendere, Nep. Eum. 5, 7: per munitionem introire, Sall. J. 38, 6: munitiones in urbem spectantes, Liv. 5, 5: munitiones et castella, Tac. A. 3, 74: multum munitionis, of the walls, Nep. Them. 7, 2.
      2. 2. (Acc. to munio, I. B. 2.) A making passable of roads, by opening, paving, etc.: ex viarum munitione quaestum facere, repairing the roads, work on the roads, Cic. Font. 4, 7: multos ad munitiones viarum condemnavit, Suet. Calig. 27.
  2. II. Trop., a support: aditus ad causam et munitio aut quoddam ornamentum, support to the cause, Cic. de Or. 2, 79, 320 (al. communitio).
    (The gloss. of Fest. is prob. corrupt: munitio morsicatio ciborum, Paul. ex Fest. p. 143 Müll.)