Lewis & Short

stĭpŭlo, āre, 1, v. a. (collat. form of stipulor), to exact, bargain for, stipulate, Symm. Ep. 1, 11: ἐπερωτῶ, stipulo, Gloss.; mostly pass.: Suetonius autem passivo protulit in IIII. Pratorum, Laetoria, quae vetat minorem annis viginti quinque stipulari (ἐπερωτᾶσθαι), Prisc. 8, 4, 21, p. 794 P.; cf. id. 18, 19, 149, p. 1164 ib.
Part. pass.: pecunia stipulata (for promissa), Cic. Rosc. Com. 5, 14.