† mălăcĭa, ae, f., = μαλακία, a calm at sea, dead calm.
- I. Lit.: tanta subito malacia ac tranquillitas exstitit, ut se loco movere non possent, Caes. B. G. 3, 15, 3.
- B. Trop.: in otio inconcusso jacere non est tranquillitas, malacia est, Sen. Ep. 67, 14.
- II. Transf., a total want of appetite, nausea (post-Aug.): semen citreorum edendum praecipiunt in malacia praegnantibus, Plin. 23, 6, 56, § 105; so id. 23, 6, 57, § 107.
With stomachi: absinthium pellit malaciam stomachi, Plin. 27, 7, 28, § 48.