Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

ex-sisto or existo, stĭti, stĭtum, 3, v. n. (act. August. Civ. D. 14, 13), to step out or forth, to come forth, emerge, appear (very freq. and class.).

  1. I. Prop.
    1. A. In gen.: e latebris, Liv. 25, 21, 3: ab inferis, Cic. Verr. 2, 1, 37, § 94; Liv. 39, 37, 3: anguem ab ara exstitisse, Cic. Div. 2, 80 fin.; cf.: vocem ab aede Junonis ex arce exstitisse (shortly before: voces ex occulto missae; and: exaudita vox est a luco Vestae), id. ib. 1, 45, 101: est bos cervi figura, cujus a media fronte inter aures unum cornu exsistit excelsius, Caes. B. G. 6, 26, 1: submersus equus voraginibus non exstitit, Cic. Div. 1, 33, 73; cf. id. Verr. 2, 4, 48, § 107: nympha gurgite medio, Ov. M. 5, 413: hoc vero occultum, intestinum ac domesticum malum, non modo non exsistit, verum, etc., does not come to light, Cic. Verr. 2, 1, 15, § 39.
    2. B. In partic., with the accessory notion of originating, to spring, proceed, arise, become: vermes de stercore, Lucr. 2, 871: quae a bruma sata sunt, quadragesimo die vix exsistunt, Varr. R. R. 1, 34, 1: ut si qui dentes et pubertatem natura dicat exsistere, ipsum autem hominem, cui ea exsistant, non constare natura, non intelligat, etc., Cic. N. D. 2, 33 fin.: ex hac nimia licentia ait ille, ut ex stirpe quadam, exsistere et quasi nasci tyrannum, id. Rep. 1, 44; id. Off. 2, 23, 80; cf.: ex luxuria exsistat avaritia necesse est, id. Rosc. Am. 27, 75; ut exsistat ex rege dominus, ex optimatibus factio, ex populo turba et confusio, id. Rep. 1, 45: ut plerumque in calamitate ex amicis inimici exsistunt, Caes. B. C. 3, 104, 1; for which: videtisne igitur, ut de rege dominus exstiterit? etc., Cic. Rep. 2, 26: ex quo exsistit id civitatis genus, id. ib. 3, 14: hujus ex uberrimis sermonibus exstiterunt doctissimi viri, id. Brut. 8, 31; cf. id. Or. 3, 12: ex qua (disserendi ratione) summa utilitas exsistit, id. Tusc. 5, 25, 72: sermo admirantium, unde hoc philosophandi nobis subito studium exstitisset, id. N. D. 1, 3, 6: exsistit hoc loco quaestio subdifficilis, id. Lael. 19, 67: magna inter eos exsistit controversia, Caes. B. G. 5, 28, 2: poëtam bonum neminem sine inflammatione animorum exsistere posse, Cic. de Or. 2, 46 fin.: exsistit illud, ut, etc., it ensues, follows, that, etc., id. Fin. 5, 23, 67; cf.: ex quo exsistet, ut de nihilo quippiam fiat, id. Fat. 9, 18.
  2. II. Transf., to be visible or manifest in any manner, to exist, to be: ut in corporibus magnae dissimilitudines sunt, sic in animis exsistunt majores etiam varietates, Cic. Off. 1, 30, 107: idque in maximis ingeniis exstitit maxime et apparet facillime, id. Tusc. 1, 15, 33: si exstitisset in rege fides, id. Rab. Post. 1, 1: cujus magnae exstiterunt res bellicae, id. Rep. 2, 17: illa pars animi, in qua irarum exsistit ardor, id. Div. 1, 29, 61: si quando aliquod officium exstitit amici in periculis adeundis, id. Lael. 7, 24 et saep.: neque ullum ingenium tantum exstitisse dicebat, ut, etc., Cic. Rep. 2, 1; cf.: talem vero exsistere eloquentiam, qualis fuit in Crasso, etc., id. de Or. 2, 2, 6; nisi Ilias illa exstitisset, id. Arch. 10, 24: cujus ego dignitatis ab adolescentia fautor, in praetura autem et in consulatu adjutor etiam exstitissem, id. Fam. 1, 9, 11; cf.: his de causis ego huic causae patronus exstiti, id. Rosc. Am. 2, 5: timeo, ne in eum exsistam crudelior, id. Att. 10, 11, 3: sic insulsi exstiterunt, ut, etc., id. de Or. 2, 54, 217.

ex-sto (ext-), āre, v. n. (part. fut. exstaturus, Plin. 17, 22, 35, § 7; Pand. 47, 2, 78 al.), to stand out or forth, to project, to stand above.

  1. I. Prop.: (milites) cum capite solo ex aqua exstarent, Caes. B. G. 5, 18, 5; for which: super aequora celso collo, Ov. M. 11, 358: aquis (navis), id. Tr. 5, 11, 14; cf. absol., Caes. B. C. 1, 62, 2: ferrum de pectore, Ov. M. 9 128: de arbore (surculus), Col. 5, 11, 5: ossa sub incurvis lumbis, Ov. M. 8, 807: aedificia modice ab humo exstantia, Plin. 6, 22, 24, § 89: paulum supra terram, Gell. 19, 13, 3.
    Poet. with acc.: aliquem, to overtop, Stat. S. 1, 2, 116.
    1. B. Trop. (syn.: emineo, eniteo), to be prominent, stand forth, be conspicuous: quo magis id, quod erit illuminatum. exstare atque eminere videatur, Cic. de Or. 3, 26, 101: haec enitere et exstare aliquatenus, Quint. 8, 5, 29: arma tubaeque sonent, vox et tua noctibus exstet, predominate, be heard above, Val. Fl. 5, 252.
  2. II. Meton. (causa pro effectu), to be visible, show itself, appear; to be extant, to exist, to be (most freq., esp. of inanim. and abstr. subjects): hominum nemo exstat, qui, etc., Plaut. Trin. 2, 4, 142: auctor doctrinae ejus non exstat, Liv. 1, 18, 2. pecunia, cujus auctor non exstat, Quint. 7, 2, 57: Sarmenti domina exstat, still lives, Hor. S. 1, 5, 55: exstant hujus fortitudinis impressa vestigia, Cic. Balb. 5, 13: exstant epistolae Philippi ad Alexandrum, id. Off. 2, 14, 48: litterae, id. Inv. 1, 39, 70: leges, id. Rep. 5, 2 fin.: orationes, Quint. 10, 7, 30: clarorum virorum non minus otii quam negotii rationem exstare oportere, Cato ap. Cic. Planc. 27, 66: sine oculis non potest exstare officium et munus oculorum, Cic. Div. 1, 32, 71; 2, 52, 107: video hoc in numero neminem, cujus non exstet in me suum meritum, id. Planc. 1, 2: studium nostrum, id. Fam. 1, 8, 7.
          1. (β) Impers., with a subject or rel.-clause (very rare): quem vero exstet et de quo sit memoriae proditum eloquentem fuisse, etc., Cic. Brut. 15, 57: apparet atque exstat, utrum simus earum (artium) rudes an didicerimus, id. de Or. 1, 16, 72
            Hence, ex-stans, ntis, P. a., projecting, prominent; comp. partes exstantiores, Cael. Aur. Tard. 5, 1, 3.