Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

The word etc could not be parsed. Trying a normal dictionary lookup:

No entries found. Showing closest matches:

ĕt, conj. [Sanscr. ati, beyond; Gr. ἔτι, besides, yet; Lat. et-iam, at-avus], serves to connect, in the most general manner, single words or entire sentences, and.

  1. I. In gen.: qui illius impudentiam norat et duritudinem, Cato ap. Gell. 17, 2, 20: te sale nata precor, Venus et genetrix patris nostri, Enn. ap. Non. 378, 16 (Ann. v. 53 ed. Vahlen): blande et docte percontat, Naev. ap. Non. 474, 7: ut, quoad possem et liceret, a senis latere numquam discederem, Cic. Lael. 1, 1: de quo praeclare et multa praecipiuntur, id. Or. 21, 70: qui filium consularem clarum virum et magnis rebus gestis amisit, id. Fam. 4, 6; cf.: major (frater) et qui prius imperitarat, Liv. 21, 31: haec pueris et mulierculis et servis et servorum simillimis liberis esse grata, Cic. Off. 2, 16, 57 et saep.: salicta locis aquosis, humectis, umbrosis, propter amnes ibi seri oportet. Et id videto, uti, etc., Cato, R. R. 9: optime vero, frater: et fleri sic decet, Cic. Leg. 2, 3 fin.: qua de re est igitur inter summos viros major dissensio? Et omitto illa, quae relicta jam videntur, id. Ac. 2, 42 et saep.
  2. II. In partic.
    1. A. To subjoin a word or phrase which more accurately defines or more briefly comprehends what goes before, and indeed, and moreover, and that too: te enim jam appello, et ea voce, ut me exaudire possis, Cic. Mil. 25, 67: at laudat, et saepe, virtutem, id. Tusc. 3, 20, 48; cf.: id, et facile, effici posse, Nep. Milt. 3, 4: errabas, Verres, et vehementer errabas, Cic. Verr. 2, 5, 46, § 121; so with a repetition of the same word: hostis et hostis, id. ib. 2, 2, 21, § 51: tenetur, judices, et manifeste tenetur, id. ib. 2, 3, 65, § 152; id. Cat. 3, 10; id. Deiot. 3; id. Mil. 23, 61 al.; Liv. 26, 13; Sen. de Clem. 15 et saep.: haec nostra ut exigua et minima contemnimus, Cic. Ac. 2, 41, 127; cf. id. ib. 2, 10, 32: nulla enim nobis societas cum tyrannis, et potius summa distractio est, id. Off. 3, 6, 32; cf.: cur eo non estis contenti? et cur id potius contenditis, quod? etc., id. Ac. 2, 17, 74: si te ipse et tuas cogitationes et studia perspexeris, id. Fin. 2, 21, 69: omitto illa, quae relicta jam videntur, et Herillum, qui in cognitione et scientia summum bonum ponit, id. Ac. 2, 42: Romani, quibus Poeni et Hannibal in cervicibus erat, Just. 29, 3, 7: studiose ab his siderum magnitudines, intervalla, cursus anquirebantur et cuncta caelestia, Cic. Tusc. 5, 4, 10: valde a Xenocrate et Aristotele et ab illa Platonis familia discreparet, id. Leg. 1, 21, 55 et saep.: et appetendi et refugiendi et omnino rerum gerendarum initia proficiscuntur aut a voluptate aut a dolore, Cic. Fin. 1, 12, 42.
    2. B. To connect things similar or dissimilar after the words aeque, par, idem, similis, alius, etc. (more commonly atque, v. atque, I. 2.), as, than, and: nisi aeque amicos et nosmet ipsos diligamus, Cic. Fin. 1, 20, 67, v. aeque: omnia fuisse in Themistocle paria et in Coriolano, Cic. Brut. 11, 43; cf.: nunc tu mihi es germanus pariter corpore et animo, Ter. Ad. 5, 8, 34: Clodius eadem hora Interamnae fuerat et Romae, Cic. Mil. 17 fin.; cf. Sall. C. 58, 11: haec eodem tempore Caesari referebantur, et legati veniebant, etc., Caes. B. G. 1, 37, 1: similem sibi videri vitam hominum et mercatum eum, qui, etc., Cic. Tusc. 5, 3, 9; cf.: neu simili forma et quom, etc., Lucr. 2, 416 and 420: nec ratione alia, et cum, id. 1, 280: non enim alia causa est aequitatis in uno servo et in pluribus, than, Cic. Caecin. 20, 57; id. Off. 2, 18; id. de Or. 3, 18, 66; id. Cael. 28 fin.; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1, 3: aliter doctos (loqui) et indoctos? Cic. Fin. 5, 29 fin.
    3. C. To connect two immediately successive points of time (only in poets and historians, esp. since the Aug. per.; cf. atque, II. C.), often to be rendered in English by when, and then: advenit, et navibu’ complevit litora, Poeta ap. Cic. Div. 1, 31 fin.: dixit, et extemplo … sensit medios delapsus in hostes, Verg. A. 2, 376: dixit (dixerat), et, id. ib. 1, 402; 2, 705; 3, 258; Val. Fl. 1, 569; Stat. Th. 2, 120 al.; cf.: nec plura effatus et, Verg. A. 8, 443: sic fatus et, Stat. Th. 12, 773: nec longum tempus et ingens exiit arbos, Verg. G. 2, 80; cf. Stat. Th. 7, 300; Plin. Ep. 5, 14, 8; Tac. H. 2, 95: vix prima inceperat aestas, Et pater Anchises dare fatis vela jubebat, Verg. A. 3, 9; so, vix … et, id. ib. 5, 858; 6, 498; Stat. Th. 2, 293; cf.: vixdum … et, Liv. 43, 4, 10; cf. also: simul haec effatur, et, etc., Luc. 6, 246.
    4. D. After an imperative, to subjoin the consequence of an action (poet. and in postAug. prose), and then: dic quibus in terris, et eris mihi magnus Apollo, Verg. E. 3, 104; Ov. Am. 2, 14, 44; Phaedr. 3, 5, 7; Luc. 4, 487; 2, 515; Sen. de Clem. 1, 16; Plin. Pan. 43, 3; 45, 6: sit mihi, quod nunc est, etiam minus; et mihi vivam Quod superest aevi, Hor. Ep. 1, 18, 107.
    5. E. To subjoin the minor proposition (assumptio or propositio minor) in a syllogism, now, but (cf. atque, II.): eorum, qui videntur, alia vera sunt, alia falsa: et quod falsum, id percipi non potest: nullum igitur est, etc., Cic. Ac. 2, 13, 40; id. Tusc. 3, 4, 9; 5, 17; id. N. D. 3, 13, 33 al.
  3. F. With an accessory affirmative notion, and in fact, and indeed, and truly, and so: multa me sollicitant … et sexcenta sunt, Cic. Att! 2, 19: et sunt illa sapientis, id. Tusc. 3, 8 fin.; id. Leg. 2, 3, 7: et erat, ut retuli, clementior, Tac. A. 2, 57: jam pridem a me illos abducere Thestylis orat; Et faciet, quoniam sordent tibi munera nostra, Verg. E. 2, 44 et saep.: estne ille noster Parmeno? et certe ipsus est, Ter. Eun. 5, 6, 4; with certe, id. Ad. 1, 1, 53; with hercle, Cic. Brut. 72; id. Fin. 2, 8; id. Fam. 2, 18, 2.
  4. G. To subjoin an emphatic question or exclamation: et sunt qui de via Appia querantur, taceant de curia? Cic. Mil. 33, 91; id. Sest. 39, 80; id. Clu. 40, 111; id. Phil. 1, 8 et saep.; Verg. G. 2, 433; id. A. 1, 48; Ov. M. 13, 338 al.: et his tot criminibus testimoniisque convictus in eorum tabella spem sibi aliquam proponit, etc., Cic. Verr. 2, 5, 16 fin.; id. Mil. 12 fin.; Plin. Pan. 28, 6; Flor. 4, 2, 89.
    Esp. with quisquam: et quisquam dubitabit quin, etc., Cic. de Imp. Pomp. 14, 42 Matthiae; Ov. Am. 3, 8, 1 al.
  5. H. To connect an idea as either homogeneous or complementary to that which precedes, and so too, and also, and moreover, and at the same time; too, also, likewise (hence, often in Liv., Curt., and late Lat., rarely in Cic., = etiam; cf. Anton. Stud. pp. 26-69; Krebs, Antibarb. p. 420): Terentia te maxime diligit salutemque tibi plurimam ascribit, et Tulliola, deliciae nostrae, Cic. Att. 1, 5 fin.: Ge. Salvus sis. Di. Et tu salve, Plaut. Stich. 2, 1, 44; id. Trin. 1, 2, 11; id. Mil. 4, 8, 42; Ter. Hec. 1, 2, 122; for which: salve et tu, Plaut. Most. 3, 1, 42; v. the foll.: haec ipsa mihi sunt voluptati: et erant illa Torquatis, Cic. Fin. 1, 7, 25: ubi tunc eras? Romae. Verum quid ad rem? et alii multi, id. Rosc. Am. 33, 92; cf. ib. § 94: et illud videndum quanto magis homines mala fugiant, id. Part. 26: et mihi sunt vires, et mihi facta tuba’st! Tib. 2, 6, 10; cf. Ov. Tr. 1, 3, 83: nihil verius. Probe et ille, Cic. Tusc. 4, 34, 73; so, et ille, id. ib. 3, 13 fin.: et ipse, id. Caecin. 20 fin.; so id. de Or. 1, 46, 202; Liv. 1, 12; 6, 3; 41, 24 et saep.; cf.: simul et ille, Cic. Clu. 4, 10; 17, 48; 57, 155; id. Verr. 2, 5, 1: simul et iste, id. ib. 2, 1, 41; Sall. J. 20, 1 et saep.: et nunc ego amore pereo, Plaut. Poen. 1, 1, 14; so, et nunc, id. Curc. 4, 2, 7; Cic. Leg. 2, 16, 40; id. Fam. 13, 54, 2; Caes. B. G. 6, 13 fin.; for which: nunc et, Hor. C. 1, 4, 11; cf.: nonnumquam et, Caes. B. G. 1, 15, 3: sunt et, Cic. Top. 6; Verg. A. 9, 136: meruit et, Suet. Caes. 3 et saep.: quoniam formam cepi hujus in me et statum, Decet et facta moresque hujus habere me similes item, Plaut. Am. 1, 1, 111: nam et qui parat pecus, necesse est constituat numerum, etc., Varr. R. R. 2, 1, 24: so, nam et, Cic. Leg. 1, 11; 2, 25, 63; id. de Or. 1, 25; id. Off. 1, 40, 142; Liv. 6, 19 al.; cf.: at et, Cic. Tusc. 3, 3: sed et, id. Att. 5, 10 fin.; Quint. 10, 1, 107; and with a preceding non modo or non solum (post-Aug.), Tac. G. 15, 35; id. A. 14, 39; Suet. Aug. 89 et saep.; cf.: et … non = ne … quidem, ego vero et in ipsa suffocatione non desii, etc., Sen. Ep. 54, 3: ergo et, Cic. Fin. 3, 8, 27; id. Leg. 1, 12, 33; id. Div. 1, 50, 114: itaque et, id. Tusc. 3, 26, 63 et saep.
  1. I. When repeated, et … et, it serves, like the Gr. καὶ … καί or τε καί, to connect two ideas partitively, both … and, as well … as, not only … but also: hoc etiam ad malum accersebatur malum, Et discipulus et magister perhibebantur improbi, Plaut. Bacch. 3, 3, 23; 4, 8, 45: et audax et malus, id. ib. 4, 9, 25: eloquere utrumque nobis, et quid tibi est, et quid velis nostram operam, id. Cist. 1, 1, 59: ut et severitas adhibeatur et contumelia repellatur, Cic. Off. 1, 38, 137: dimitto (puerum), et ut a magistris ne abducam et quod mater discedit, id. Q. Fr. 3, 9 fin.: non et legatum argentum est et non est legata numerata pecunia, id. Top. 13 et saep. More than twice: quo facilius et hujus hominis innocentissimi miserias et illorum audaciam cognoscere possitis et rei publicae calamitatem, Cic. Rosc. Am. 5 fin.; so three times, id. Att. 12, 4, 2; id. Q. Fr. 3, 9 fin. et saep.; six times, Cic. Fam. 13, 25; ten times, id. de Or. 1, 20, 90.
    With a subordinate que or atque: nam et semper me coluit diligentissimeque observavit et a studiis nostris non abhorret, Cic. Fam. 13, 22; with atque, id. de Or. 1, 21, 95.
    Et … que are sometimes used for et … et (rarely in Cic.; freq. in Liv. and post-Aug. writers): quis est quin intellegat et eos inmemores fuisse, nosque honestate duci? Cic. Fin. 5, 22, 64; id. Brut. 88, 302: id et singulis universisque semper honori fuisse, Liv. 4, 2; 5, 46 fin.; 24, 2 fin.; 32, 32 fin.; Tac. Agr. 2 fin.; Suet. Ner. 33 al.
    Sometimes the second et subjoins a more weighty assertion; in which case et … et = cum … tum, not only … but also: homo et in aliis causis exercitatus et in hac multum et saepe versatus, Cic. Quint. 1, 3; id. Fat. 1, 2; id. de Or. 1, 9, 38; id. Off. 2, 11, 38.
      1. 2. Et … neque or neque … et, when one clause is a negative (but et … et non, et non … et, when only one word is negatived): ego vero et exspectabo ea quae polliceris neque exigam, nisi tuo commodo, Cic. Brut. 4 fin.: ego si et Silius is fuerit, quem tu putas nec Drusus facilem se praebuerit, Damasippum velim aggrediare, id. Att. 12, 33: cui quidem ita sunt Stoici assensi, ut et, quicquid honestum esset, id utile esse censerent, nec utile quicquam, quod non honestum, id. Off. 3, 3, 11: pueris nobis Cn. Aufidius praetorius et in senatu sententiam dicebat nec amicis deliberantibus deerat et Graecam scribebat historiam et videbat in litteris, id. Tusc. 5, 38 fin.: quia et consul aberat … nec, etc., Liv. 22, 8 et saep.: nec miror et gaudeo, Cic. Fam. 10, 1 fin.: nam nec in eo jus cognationis servavit, cui ademit regnum, et eum, cui dedit, etc., Just. 8, 6 fin.: id et nobis erit perjucundum et tibi non sane devium, Cic. Att. 2, 4 fin.: locus is melior, quem et non coquit sol et tangit ros, Varr. R. R. 3, 14.
        Rarely neque … et = non quidem … sed: amicitias neque facile admisit et constantissime retinuit, Suet. Aug. 66.
  2. K. Less freq., tum … et, et … tum, in the same sense: omnis ejus oratio tum in virtute laudanda et in hominibus ad virtutis studium cohortandis consumebatur, Cic. Ac. 1, 4, 16: et in ceteris eloquentiae partibus, tum maxime in celeritate et continuatione verborum adhaerescens, etc., id. Brut. 93, 320. See Hand Turs. II. pp. 467-540.

ēta, n., indecl., the seventh letter of the Greek alphabet, Ter. Maur. Litt. 43; Aus. Idyll. 12, 12, 3.

ĕt-ĕnim,

  1. I. conj., subjoins a corroborative clause, or one which contains the reason of a preceding statement, for, truly, and indeed, because that, since (not freq. till class. times, esp. in Cic.): verum profecto hoc petere me precario a vobis jussit … Etenim ille, etc., Plaut. Am. prol. 26; Ter. And. 2, 6, 9; id. Eun. 5, 9, 44: praeclare quidem dicis; etenim video jam, quo pergat oratio, Cic. Rep. 3, 32; id. de Sen. 5 fin. et saep.: quippe etenim, Lucr. 1, 104; 2, 547; 3, 800; 5, 1062 al.: tutus bos etenim rura perambulat, Hor. C. 4, 5, 17.
  2. II. Esp., introducing parenthetical clauses (cf. enim, II. A.): ejus autem legationis princeps est Hejus (etenim est primus civitatis), ne forte, etc., Cic. Verr. 2, 4, 7; id. Att. 10, 17 fin.; id. Lael. 17, 62; id. Ac. 2, 31, 99; Liv. 3, 24 fin. (etenim always begins the clause, Krebs, Antibarb. p. 423; Madvig, Opusc. Acad. 1, 390). See Hand, Turs. II. pp. 540-545.

Ĕtĕōclēs, is and ĕos, m., = Ἐτεοκλῆς,

  1. I. son of Oedipus and Jocasta, brother of Polynices; he was the cause of the Theban war, described by the Roman poet Statius in the Thebais, Cic. Off. 3, 21, 82; Hyg. Fab. 76; gen. Eteoclis, Stat. Th. 3, 214: Eteocleos, id. ib. 12, 421; acc. Eteoclea, id. ib. 7, 688.
    Hence,
  2. II. Ĕtĕōclēus, a, um, adj., of Eteocles: contentiones, App. M. 10, p. 245, 30.

Eterëĭus, i, m., a freedman of the Roman knight Corellius, Plin. 17, 17, 26, § 122.
Hence, Eterëĭānus, a, um, adj., of Etereius: nux, Plin. 15, 23, 25, § 94; 17, 17, 26, § 122.

† ĕtēsĭăcus, a, um, adj., = ἐτησιακός, of the trade-winds: vitis, Plin. 14, 3, 4, § 36.

† ĕtēsĭae, ārum, m., = ἐτησίαι (sc. ἄνεμοι), the winds that blow annually during the dog-days for forty days, Etesian winds, trade-winds, Sen. Q. N. 5, 10 sq.; Col. 11, 2, 56; 58; Lucr. 6, 716; Cic. N. D. 2, 53; id. Fam. 2, 15 fin.; id. poët. Or. 45; Caes. B. C. 3, 107; Liv. 37, 23 et saep.
In sing.: ete-sias, ae, m., = ὁ ἐτησίας, Plin. 18, 34, 77, § 335.

ĕtēsius, a, um, adj., = ἐτήσιος, yearly.

  1. I. Prop.: flabra aquilonum = etesiae, Lucr. 5, 742; 6, 730 Munro ad loc.; cf. id. 6, 715 sqq.
  2. II. Transf.: lapis, a kind of stone, Plin. 36, 22, 43, § 157.

ethĕcae, ārum, f., = ἐκθέται, a gallery or portico, Vulg. Ezech. 41, 15.

† ēthĭcē, ēs, f., = ἠθική, moral philosophy, ethics, Quint. 2, 21, 3; 12, 2, 15; also ēthĭca, ae, f., Lact. 3, 13.

† ēthĭcus, a, um, (scanned ĕthĭcīs, Prud. Hamart. 583), adj., = ἠθικός, moral, ethic (post-class.): res, ethics, Gell. 1, 2, 4: dictio, which shows the character, Sid. Ep. 8, 11.
Hence adv.: ēthĭcos = ἠθικῶς, morally: dicere, Sen. Contr. 2, 12, 8.

ethnĭcālis, e, adj., heathenish, pagan: litterae, Tert. Spect. 5.

ethnĭcē, adv., v. the foll. fin.

† ethnĭcus, a, um, adj., = ἐθνικός, heathenish, pagan; and subst.: ethni-cus, i, m., a heathen, Tert. Pud. 9; Vulg. Matt. 5, 47; 18, 17.
Adv.: ethnĭce, heathenishly: vivere, Tert. Pud. 9.

† ēthŏlŏgĭa, ae, f., = ἠθολογία, the art of depicting or imitating character, Quint. 1, 9, 3; Sen. Ep. 95, 66; Suet. Gramm. 4.

† ēthŏlŏgus, i, m., = ἠθολόγος, one who jestingly imitates the manners, actions, gestures, etc., of others, a mimic: mimus, Cic. de Or. 2, 59, 242; 2, 60, 244.

† ēthŏpoeĭa, ae, f., = ἠθοποιΐα, rhet. t. t., an expression of character, Rutil. Lup. de Fig. 1, 21, p. 66 al.; cf. the foll. art., II.

† ēthos, ĕos, n., = ἦθος.

  1. * I. Manners, morals, Sid. Carm. 15, 101.
  2. * II. A depicting of character.
    In acc. plur.: ethē, Plin. 35, 10, 36, § 98; in abl. plur.: in ethesin Terentius poscit palmam, Varr. ap. Non. 374, 9.

ĕtĭam, conj. [cf. Gr. ἔτι; with ending -am, as in quoniam, nunciam, etc.; cf. Brix ad Plaut. Trin. prol. 3], annexes a fact or thought to that which has already been said, and also, and furthermore, also, likewise, besides (syn. quoque).

  1. I. In gen.: hoc etiam ad malum accersebatur malum, Plaut. Bacch. 3, 3, 22; cf. Ter. And. 1, 3, 10; Cic. de Sen. 6, 16; id. N. D. 2, 52, 130: tute istic (dixisti) etiam astante hoc Sosia, Plaut. Am. 2, 2, 115: sed etiam est, paucis vos quod monitos voluerim, id. Capt. prol. 53; cf. id. Bacch. 3, 6, 17; Cic. Ac. 2, 12, 38: atque alias etiam dicendi quasi virtutes sequetur, id. Or. 40 fin.: unum etiam vos oro, ut, etc., one thing more, Ter. Eun. 5, 8, 54; cf. id. Heaut. 5, 1, 22; id. Phorm. 5, 5, 3; Verg. A. 11, 352; Suet. Caes. 24 al.: etiamne hoc negabis? Plaut. Am. 2, 2, 128; cf. id. Bacch. 2, 3, 40: mihi quidem etiam Appii Caeci carmen … Pythagoreorum videtur. Multa etiam sunt in nostris institutis ducta ab illis, Cic. Tusc. 4, 2, 4; cf. id. N. D. 2, 58: hei mihi! Etiam de sorte nunc venio in dubium miser? … Etiam insuper defrudet? Ter. Ad. 2, 2, 38; cf. Suet. Caes. 10 fin.: caret epulis exstructisque mensis et frequentibus poculis: caret ergo etiam vinolentia et cruditate et insomniis, Cic. de Sen. 13, 44: etiam tu quoque assentaris huic? Plaut. Am. 2, 2, 70; so, etiam quoque, id. As. 2, 4, 95; id. Ps. 1, 1, 120; 1, 3, 118; Lucr. 3, 292; 5, 517 al.; Varr. R. R. 1, 1, 3; Gell. 18, 12, 9; cf.: quoque etiam, Plaut. Am. prol. 30; 2, 2, 85; 121; id. Ep. 4, 2, 19; Ter. Hec. 4, 1, 28; 5, 1, 7; Cic. Fam. 4, 8; id. Verr. 2, 3, 88 fin.; v. quoque.
    Esp. freq. in the connection: non modo (or solum) … sed (or verum) etiam: tenebat non modo auctoritatem, sed etiam imperium in suos, Cic. de Sen. 11, 37: inveteratas non solum familiaritates exstingui solere, sed odia etiam gigni sempiterna, id. Lael. 10 fin.: neque solum ut quieto, sed etiam ut magno animo simus hortantur, neque auxilium modo defensioni meae, verum etiam silentium pollicentur, id. Mil. 1 fin. Conversely: tantum … non etiam: si vultum tantum, non etiam animum accommodavimus, Quint. 6, 2, 26: periculum tantum, non etiam offensa vitatur, id. 9, 2, 67; 7, 4, 35 al.; cf.: quasi vero oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit, Cic. Fin. 2, 6, 17.
  2. II. In partic.
    1. A. To annex a more important idea, and even, nay, even: quae omnes docti atque sapientes summa, quidam etiam sola bona esse dixerunt, Cic. Deiot. 13, 37: nos enim defendimus, etiam insipientem multa comprehendere, id. Ac. 2, 47, 144: si infantes pueri, mutae etiam bestiae paene loquuntur, id. Fin. 1, 21: quis mortalium tolerare potest, illis divitias superare, nobis rem familiarem etiam ad necessaria deesse? Sall. C. 20, 11: illiteratum, iners ac paene etiam turpe est non putare, etc., Plin. Ep. 2, 3, 8 et saep.
      Freq. after negative sentences, for immo, potius, nay, rather, even: Mamertina civitas improba antea non erat; etiam erat inimica improborum, Cic. Verr. 2, 4, 10; id. Deiot. 11, 31: hoc idem nostri saepius non tulissent, quod Graeci laudare etiam solent, id. Or. 45, 153: quid, si ne dives quidem? quid, si pauper etiam? id. Par. 6, 1, 42 et saep.: tantum abesse dicebat, ut id consentaneum esset, ut maxime etiam repugnaret, id. Ac. 2, 9, 28; cf. Lentul. ap. Cic. Fam. 12, 15, 2; Cic. Fin. 2, 17; 5, 20 fin.: immo etiam, hoc qui occultari facilius credas, dabo, Ter. Hec. 5, 4, 29: quin etiam insuper vestem omnem miserae discidit, id. Eun. 4, 3, 4; v. immo and quin.
      Freq. with comparatives for the sake of intensity, yet, still (in later Lat. replaced by adhuc): He. Mane, nondum audisti, Demea, Quod est gravissimum. De. An quid est etiam amplius? He. Vero amplius, Ter. Ad. 3, 4, 22: ut enim in corporibus magnae dissimilitudines sunt: sic in animis exsistunt majores etiam varietates, Cic. Off. 1, 30, 107: sunt autem etiam clariora vel plane perspicua, id. Fin. 5, 20: dic, dic etiam clarius, id. Verr. 2, 3, 75 fin.: plusculum etiam quam concedet veritas, id. Fam. 5, 12, 3; Quint. 9, 4, 36: Athos mons est adeo elatus, ut credatur altius etiam quam unde imbres cadunt surgere, Mel. 2, 2, 10.
      Rarely with a comp. in contrast with its own posit.: qui magno in aere alieno majores etiam possessiones habent, Cic. Cat. 2, 8, 18; id. Tusc. 1, 1, 2; id. Cat. 4, 7, 14: ad Alesiam magna inopia, multo etiam major ad Avaricum, Caes. B. C. 3, 47, 5.
    2. B. With the demonstrative notion of the jam predominating, used as an affirmative, certainly, granted, by all means, yes indeed, yes: ut sequens probabilitatem, ubicumque haec aut occurrat aut deficiat, aut etiam, aut non respondere possit, Cic. Ac. 2, 32, 104; cf. id. ib. 2, 30, 97; id. N. D. 1, 25, 70; id. Rosc. Com. 3, 9: Jupp. Numquid vis? Al. Etiam; ut actutum advenias, Plaut. Am. 1, 3, 46: Th. Numquid processit ad forum hodie novi? Si. Etiam. Th. Quid tandem? id. Most. 4, 3, 8; Ter. Hec. 5, 3, 13: misericordia commotus ne sis. Etiam, Cic. Mur. 31, 65; Plin. Ep. 2, 3, 9: Zeno in una virtute positam beatam vitam putat. Quid Antiochus? Etiam, inquit, beatam, sed non beatissimam, Cic. Ac. 2, 43, 134; id. Planc. 26 fin.: quid? etiam, id. Att. 4, 5; cf. id. ib. 1, 13, 6; 2, 6 fin.; id. Q. Fr. 3, 1, 7, § 24: An. Num quid patri subolet? Ge. Nihil etiam, nothing at all, Ter. Phorm. 3, 1, 10: nihil etiam audio, id. Heaut. 5, 5, 13.
    3. C. With the idea of time predominating, yet, as yet, even yet, still, even now: etsi admodum In ambiguo est etiam, nunc quid de hac re fuat, Plaut. Trin. 2, 4, 193; cf. Ter. Hec. 4, 3, 8: olim fano consumebatur omne quod profanum erat, ut etiam fit, Varr. L. L. 6, § 54 Müll.: cum iste etiam cubaret, in cubiculum introductus est, Cic. Verr. 2, 3, 23: invalidus etiamque tremens, etiam inscius aevi, Verg. G. 3, 189; cf. id. A. 6, 485; Sall. C. 61, 4: sed tu etiamne astas? Plaut. Most. 2, 2, 89; cf. Ter. Eun. 2, 2, 55; id. Hec. 3, 4, 16; id. Heaut. 4, 4, 20: quousque tandem abutere, Catilina, patientia nostra? quamdiu etiam furor iste tuus nos eludet? how much longer? Cic. Cat. 1, 1.
      With negatives: quia tibi minas viginti pro amica etiam non dedit, not yet, never yet, Plaut. Ps. 1, 3, 46: non satis pernosti me etiam, qualis sim, Ter. And. 3, 2, 23: non dico fortasse etiam quod sentio, Cic. Tusc. 1, 6, 12: nec plane etiam abisse ex conspectu, Caes. B. G. 6, 43, 4: improbum facinus, sed fortasse adhuc in nullo etiam vindicatum, Cic. Verr. 2, 3, 84: nihil suspicans etiam mali, Ter. And. 1, 1, 89: hunc ego numquam videram etiam, id. Eun. 5, 8, 6; 5, 9, 62: quid egerint inter se, nondum etiam scio, id. Hec. 1, 2, 117; 5, 1, 18; id. Heaut. 3, 3, 35; id. And. 1, 2, 30: haec ego omnia, vixdum etiam coetu vestro dimisso, comperi, Cic. Cat. 1, 4 fin.
    4. D. In familiar lang., in interrogations, esp. when made indignantly, like our what? pray? etc.: etiam caves, ne videat forte hinc te a patre aliquis exiens? are you on your guard, pray? Ter. Heaut. 2, 2, 6: etiam tu, here, istinc amoves abs te? Plaut. As. 3, 3, 124: etiam clamas, carnufex? what? do you bawl? Plaut. Am. 1, 1, 220; cf. id. ib. 225; 2, 1, 21; id. Most. 2, 1, 30; Ter. Eun. 5, 7, 16; Petr. 21 fin. al.: is mihi etiam gloriabitur se omnes magistratus sine repulsa assecutum? what? and will he boast to me? etc., Cic. Pis. 1, 2; cf. id. Verr. 2, 1, 59; 2, 2, 42 fin.
    5. E. In familiar lang., with imperatives, again, once more: Tr. Circumspice dum, numquis est, Sermonem nostrum qui aucupet. Th. Tutum probe est. Tr. Circumspice etiam, Plaut. Most. 2, 2, 43; 4, 2, 3: etiam tu, homo nihili, quod di dant boni, cave culpa tua amissis, id. Bacch. 5, 2, 70; cf. Ter. And. 5, 2, 8; id. Hec. 5, 4, 1.
      In impatient questions: scelerate, etiam respicis? are you going to look round? Plaut. Pers. 2, 4, 4: etiam vigilas? at once, immediately, id. Most. 2, 1, 35: etiam aperis? id. ib. 4, 2, 28: etiam tu taces? id. Trin. 2, 4, 113; Ter. Ad. 4, 2, 11: etiam tu hinc abis? id. Phorm. 3, 3, 9; cf.: etiamne abis? Plaut. Poen. 1, 3, 22: etiamne ambulas? id. As. 1, 1, 95.
  3. F. Etiam atque etiam denotes that an action is done uninterruptedly, incessantly; whence it also conveys the idea of intensity, constantly, perpetually; repeatedly, again and again, over and over; pressingly, urgently: temo superat cogens sublime etiam atque etiam noctis iter, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 73 Müll. (Trag. v. 246 ed. Vahlen): etiam atque etiam argumenta cum argumentis comparare, Cic. Div. 1, 4; cf. id. Fam. 16, 15: optimus quisque confitetur, multa se ignorare et multa sibi etiam atque etiam esse discenda, id. Tusc. 3, 28, 69: dicere, id. Fam. 13, 28: commonefacere, id. ib. 13, 72: affirmare promissa, Liv. 22, 13: curare, ut, etc., id. 41, 19: consulere, id. 38, 9: se avertere, Balb. ap. Cic. Att. 8, 15, A, 2: queri, Cat. 63, 61 et saep.: te moneo, hoc etiam atque etiam ut reputes, Plaut. Trin. 3, 2, 48: cogitare, Ter. Eun. 1, 1, 11: considerare, Cic. de Imp. Pomp. 19 fin.; Liv. 3, 45 fin. Drak.: reputare, Sall. J. 85, 28: videre, Cic. Div. in Caecil. 12; id. Ac. 2, 19, 62; Liv. 36, 28: aspicere, Hor. Ep. 1, 18, 76 et saep.: hoc te vehementer etiam atque etiam rogo, Cic. Fam. 13, 5, fin.; 13, 28 fin.; cf. id. Verr. 2, 5, 72: haec quamquam nihilo meliora sunt, nunc etiam atque etiam multo desperatiora, constantly more desperate from day to day, id. Fam. 6, 22 (B. and K. read nunc atque): quare etiam atque etiam sunt venti corpora caeca, i. e. most positively, Lucr. 1, 295. Vid. Hand Turs. II. pp. 545-578.

ĕtĭamdum (also written separately), hitherto, even till now, still, yet (rare; usually after a negative; cf.: etiamtum, etiamnum): dissimulabo, hos quasi non videam neque esse hic etiamdum sciam, Plaut. Mil. 4, 2, 2: nihil etiamdum harpagavit, id. Ps. 4, 2, 2; id. Truc. 1, 2, 72; id. Rud. 5, 3, 25: neque etiamdum scit pater, Ter. Heaut. 2, 1, 17: cum poteris igitur (veni), quoniam etiamdum abes, Cic. Att. 13, 31, 1 (cf. Hand Turs. II. p. 322 sq.; Krebs, Antibarb. p. 425 sq.).

ĕtĭam-num and (more freq., always in Cic. and Caes.) ĕtĭam-nunc (also written separately, etiam num … nunc), conj., yet, till now, still, even now, even to this time, even at this time.

  1. I. In gen. (in all periods): Ev. Etiamnunc mulier intu’st? Sy. Etiam, Plaut. Merc. 4, 5, 14; Varr. R. R. 3, 2, 3; Plaut. Stich. 5, 4, 16; Varr. ap. Non. 11, 15; Sen. Contr. 4, 26: de materia loquor orationis etiamnunc, non ipso de genere dicendi, Cic. Or. 34, 119: ut mihi permirum videatur quemquam exstare, qui etiamnunc credat, etc., id. Div. 2, 47 fin.: vos cunctamini etiamnunc, quid intra moenia deprehensis hostibus faciatis? Sall. C. 52, 25; cf. id. J. 31, 3; Cic. Verr. 2, 3, 38; id. Rosc. Am. 28, 78; Val. Fl. 7, 454 et saep.
    With negations: neque quicquam cum ea facit etiamnum stupri, not as yet, Plaut. Poen. prol. 99; cf. Cic. Mur. 12 fin.: nec Telamoniades etiam nunc hiscere quicquam Audet, Ov. M. 13, 231: quo de homine nihil etiamnunc dicere nobis est necesse, nothing further, Cic. Clu. 59, 163.
    1. B. In respect to past time, i. q. etiam tum, till that time, till then, still: Athenis in Lyceo cum etiamnum platanus novella esset, Varr. R. R. 1, 37, 5; Cic. Fam. 10, 10, 1: dixisti, paululum tibi esse etiamnunc morae, quod ego viverem, id. Cat. 1, 4, 9: nullo etiamnunc usu rei militaris percepto, Caes. B. G. 6, 40, 6; cf. id. ib. 7, 62, 6: cum Balbus etiamnunc in provincia esset, Pollio ap. Cic. Fam. 10, 32 fin.; cf.: cum tristis hiems etiamnum frigore saxa Rumperet, etc., Verg. G. 4, 135; Ov. F. 3, 155; Plin. 35, 3, 5, § 16 et saep.
  2. II. Sometimes for etiam (post-Aug.), also, besides, moreover: his addemus etiamnum unam Graecae inventionis sententiam, Plin. 6, 33, 39, § 211; cf. id. 32, 5, 18, § 49: alia etiamnum generibus ipsis in sexu differentia, id. 16, 10, 19, § 47; cf. id. 22, 25, 64, § 133; Cels. 5, 26, 20; 7, 29 fin.: duas etiamnunc formulas praepositis adiciam, Col. 5, 3, 1: in quibus etiamnunc hodie, etc., Plin. 25, 8, 47, § 85; Sen. Ep. 113 et saep.: si plus est, quod tolli opus est, adhibenda sunt etiamnum vehementiora, Cels. 5, 26, 30; so with comparatives (cf. etiam, II. A.), Cels. 5, 28, 17; 8, 20; Plin. 17, 22, 35, § 177; Sen. Ep. 87; 102 al. Vid. Hand Turs. II. pp. 580-587.

ĕtĭam-si (also written separately), a concessive conditional particle, = καὶ εἰ, more emphatic than etsi, even if, although, albeit.

        1. (α) With indic.: etiamsi alterum tantum perdundum est, Plaut. Ep. 3, 4, 81: etiamsi dudum fuerat ambiguum hoc mihi: Nunc non est, Ter. Hec. 4, 4, 26: ista veritas etiamsi jucunda non est, mihi tamen grata est, Cic. Att. 3, 24 fin.; so opp. tamen, id. Brut. 84, 290; Quint. 5, 10, 13; opp. certe, Cic. de Or. 1, 17 fin.; id. Opt. Gen. 2, 6; Liv. 40, 15, 15: eundem igitur esse creditote, etiamsi nullum videbitis, id. de Sen. 22, 79 et saep.
        2. (β) With subj.: etiamsi vetet, Edim, etc., Plaut. Trin. 2, 4, 73: quae etiamsi essent, quae nulla sunt, pellere se ipsa fortasse possent, Cic. N. D. 1, 39, 110; id. Cat. 1, 7, 18; 2, 10, 23; id. Off. 1, 43, 154: quod, etiamsi nobilitatum non sit, tamen honestum est, quodque vere dicimus, etiamsi a nullo laudetur, natura esse laudabile, id. Off. 1, 4 fin.; id. Mil. 8, 21; cf. id. Lael. 27, 100 et saep.; opp. certe, Sen. Cons. ad Helv. 1, 1; Treb. ad Cic. Fam. 12, 16, 11; opp. nihilominus, Liv. 26, 48, 11; Dig. 23, 3, 19; 47, 2, 63.
        3. (γ) Without a verb: hunc librum etiamsi minus nostra commendatione, tuo tamen nomine divulgari necesse sit, Cic. Or. 31 fin.; cf. Quint. 5, 12, 5; opp. at, Cic. Cael. 3, 8; cf.: quae mihi omnia etiamsi non prius, attamen clarius fulsisse in Scipione Aemiliano videntur, Plin. 7, 27, 28, § 100 et saep. Vid. Hand, Turs. II. pp. 588-596.

ĕtĭam-tum and (more rarely) ĕtĭam-tunc, conj., even then, till that time, till then, still.

  1. I. With imperf. tense (so usually): omnes etiamtum retinebant illum Pericli sucum; sed erant paulo uberiore filo, Cic. de Or. 2, 22 fin.: etiamtum vita hominum sine cupiditate agitabatur, Sall. C. 2, 1; id. J. 63, 6: manebant etiamtum vestigia monentis libertatis, Tac. A. 1, 74: nam etiamtum Agricola Britanniam obtinebat, id. Agr. 39; Suet. Tib. 42; so with cum, while … still: cum isti etiamtum de Sthenio in integro tota res esset, Cic. Verr. 2, 2, 39 fin.; cum etiamtum, id. ib. 2, 5, 34; Sall. J. 51, 2.
    1. B. The imperf. is sometimes represented by,
      1. 1. A part. or adj.: trepida etiamtum civitate, Sall. J. 40, 4; cf. id. ib. 21, 2; Tac. A. 1, 49: quam defunctam praetextatus etiamtunc pro rostris laudavit, Suet. Calig. 10: cum viderem, ne vobis quidem omnibus re etiamtum probata, si, etc., Cic. Cat. 2, 2, 4.
      2. 2. By the praes. histor.: narrat, ut virgo ab se integra etiamtum siet, Ter. Hec. 1, 2, 70.
      3. 3. By the pluperf.: neque is deductus etiamtum ad eam (erat), Ter. Eun. 3, 5, 22.
  2. II. With other tenses (very rare): illi qui etiamtum, cum misereri mei debent, non desinunt invidere, Cic. Att. 4, 5, 1; cf. App. M. 3, p. 134, 1. Vid. Hand, Turs. II. pp. 596-600.

Ē̆trūrĭa (Het-), ae, f.,

  1. I. a country of central Italy, Mel. 2, 4, 2; Plin. 3, 5, 8, § 50; Cic. Div. 1, 41, 92; id. Cat. 2, 3 fin.; Varr. L. L. 5, § 32 Müll.; Liv. 1, 35, 9; Verg. A. 8, 494; 12, 232 et saep.
    Deriv.,
  2. II. Ē̆truscus, a, um, adj., of Etruria, Etruscan: litus, Mel. 2, 7, 19; Hor. C. 1, 2, 14; id. C. Sec. 38; id. Epod. 16, 40: mare, id. C. 3, 29, 35: juga, Verg. A. 8, 480: duces, id. ib. 11, 598: manus Porsenae, Hor. Epod. 16, 4: disciplina, the Etruscan religion, Cic. Fam. 6, 6, 3; Plin. 2, 83, 85, § 199; 10, 15, 17, § 37; cf. haruspices, Gell. 4, 5, 5: litterae, Liv. 9, 36: coronae, made of gold and precious stones, and worn by those who triumphed, Plin. 21, 3, 4, § 6.
    Sing., Plin. 33, 1, 4, § 11; Tert. de Coron. 13: aurum, a golden amulet worn by Roman boys of noble birth, Juv. 5, 164 et saep.
    Subst.: Etrusci, ōrum, m., the Etruscans, Cic. Div. 1, 42; Liv. 1, 34; 2, 7 et saepiss.

et-si, conj. [et, II. H.], like etiamsi, a concessive conditional particle, though, although, albeit.

  1. I. Prop.
          1. (α) With indic.: gaudeo, etsi nihil scio, quod gaudeam, Plaut. Capt. 4, 2, 62: etsi scio ego, Philumena, meum jus esse … ego tamen, etc., Ter. Hec. 2, 2, 1: etsi abest maturitas aetatis, jam tamen personare aures ejus, etc., Cic. Fam. 6, 18, 3: ergo, etsi conferre manum pudor iraque monstrat, Obiciunt portas tamen, Verg. A. 9, 44 et saep.: vapulo hercle ego invitus tamen, Etsi malum merui, Plaut. Cas. 5, 3, 16; cf. id. Rud. 5, 2, 63; so often followed by certe, saltem, verumtamen, etc.: etsi aliqua culpa tenemur, a scelere certe liberati sumus, Cic. Marcell. 5, 13; Ter. Phorm. 2, 3, 60 al.
          2. (β) With subj.: etsi taceas, palam id quidem est, Plaut. Aul. 3, 2, 7; cf. id. Truc. 4, 3, 41: etsi cupidissime expetitum a me sit, tamen, etc., Cic. Att. 7, 3: etsi nihil aliud Sullae nisi consulatum abstulissetis, tamen eo vos contentos esse oportebat, id. Sull. 32, 90; Liv. 3, 8 fin. et saep.
          3. (γ) Ellipt., without a verb: ei, etsi nequaquam parem illius ingenio, ut meritam gratiam referamus, Cic. de Or. 3, 4, 14: superbiae crudelitatique etsi seras, non leves tamen venire poenas, Liv. 3, 56; cf. id. 38, 41 (twice): etsi non iniquum certe triste senatus consultum factum est, id. 26, 6, 2; cf. Suet. Calig. 12; Tac. Or. 19.
  2. II. Transf., sometimes like quamquam, to restrict or correct a preceding proposition, although, and yet, but, καίπερ, καίτοι: vale atque salve: etsi aliter ut dicam meres, Plaut. Capt. 3, 5, 86: utram (conditionem) malis vide: etsi hoc consilium rectum esse scio, Ter. Heaut. 2, 3, 85: habet enim res deliberationem: etsi ex parte magna tibi assentior, Cic. Att. 7, 3, 3; ib. 13, 41: do, do poenas temeritatis meae. Etsi quae fuit illa temeritas? id. ib. 9, 10, 2; cf. id. ib. 16, 7, 3: lectis tuis litteris admiratus equidem sum, te, etc.: etsi, quamvis non fueris suasor et impulsor profectionis meae, approbator certe fuisti, id. ib. § 2; cf.: quamquam, etsi, Liv. 21, 19, 4. Vid. Hand, Turs. II. pp. 600-609.

† ĕtymŏlŏgĭa, ae, f., = ἐτυμολογία, etymology, Cic. Ac. 1, 8, 32; Quint. 1, 6, 1; 28; 7, 3, 25 et saep. (Cic. Top. 8, 35, written as Greek, and transl. by veriloquium).

† ĕtymŏlŏgĭce, ēs, f., = ἐτυμολογική, etymology, Varr. L. L. 7, § 4 Müll. (ib. 7, § 109, written as Greek).

ĕtymŏlŏgĭcus, a, um, adj., = ἐτυμολογικός, etymological: ratio, Gell. 1, 18, 1.

† ĕtymŏlŏgos, i, m., = ἐτυμολόγος, an etymologist, Varr. L. L. 6, § 39 Müll.

† ĕtymon, i, n., = ἔτυμον, the origin of a word: etymon habere, to be derived, Varr. R. R. 1, 48, 2: etyma (with origines), Gell. 18, 4, 11 al.

ex-tussĭo (ētussĭo, Cael. Aur. Tard. 5, 10, 103), no perf., ītum, 4, v. a., to cough up: vomicam excitat sic ut extussiatur, Cels. 2, 8 med.: aliquid, Plin. 23, 3, 35, § 72; Cael. Aur. Acut. 2, 16.