Lewis & Short

exulcĕrātĭo, ōnis, f. [exulcero], a soreness, festering, exulceration (post-Aug.).

  1. I. Lit.: si nulla exulceratio est, Cels. 4, 22.
    In plur.: vesicarum, Plin. 20, 3, 8, § 17.
  2. * II. Trop.: verebar, ne haec non consolatio sed exulceratio esset, i. e. exasperation, aggravation of pain, Sen. Cons. ad Helv. 1, 4.