Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.
1. fūror, ātus, 1, v. dep. a. (act. inf. furasse, Fulg. Myth. 2, 6; sup. furatum, Plaut. Rud. 1, 2, 23; id. Trin. 4, 2, 22: furatus, in pass. signif., App. M. 10, p. 220) [fur], to steal, purloin, pilfer (syn.: latrocinor, clepo, rapio).
- I. Lit. (class.): solet haec, quae rapuit et furatus est dicere se emisse, Cic. Verr. 2, 1, 22, § 60: furatur aliquid aut eripit, id. Off. 2, 11, 40; id. N. D. 2, 63, 157: pecuniam ex templo, Quint. 3, 6, 41; Suet. Caes. 54.
Absol.: ad furandum venire, Plaut. Ps. 3, 2, 61; so of pillaging, military raids: ille robore exercitus inpar, furandi melior, Tac. A. 3, 74 init.; of literary theft: ut iste in furando manibus suis uteretur, Cic. Verr. 2, 4, 15, § 33: si ego tuum (librum) ante legissem, furatum me abs te esse diceres, id. Att. 2, 1, 1; cf. Poët. ap. Quint. 8, 3, 29.
- II. Transf., in gen., to take away by stealth, remove secretly, to withdraw: pone caput, fessosque oculos furare labori, Verg. A. 5, 845: membra, Sil. 10, 74: sese, id. 14, 561: vultus veste, i. e. to hide, Sen. Agam. 914: non enim furatus esse civitatem, non genus suum ementitus dicitur, Cic. Balb. 2, 5: speciem furabor Iacchi, will represent, personate, Prop. 4 (5), 2, 31: audiendi facultatem, to obtain by stealth, Amm. 14, 11, 15.
2. fŭror, ōris, m. [furo], a raging, raving (in sickness or violent passion), rage, madness, fury.
- I. Prop.: hanc insaniam (μανίαν), quae juncta stultitiae patet latius, a furore disjungimus … Quem nos furorem, μελαγχολίαν illi (Graeci) vocant … Qui ita sit affectus, eum dominum esse rerum suarum vetant duodecim tabulae. Itaque non est scriptum: Si INSANVS, sed: SI FVRIOSVS ESCIT. Stultitiam enim censuerunt insaniam, constantiā, id est sanitate vacantem … furorem autem esse rati sunt mentis ad omnia caecitatem: quod cum majus esse videatur quam insania, tamen ejusmodi est, ut furor in sapientem cadere possit, non possit insania, Cic. Tusc. 3, 5, 11; id. Ac. 2, 27, 88: ira furor brevis est, Hor. Ep. 1, 2, 62; cf.: fere ira et concitatio furori sunt similia, Quint. 7, 4, 31: hic si mentis esset suae, nisi poenas patriae furore atque insania penderet, Cic. Pis. 21, 50; cf.: furore atque amentiā impulsus, Caes. B. G. 1, 40, 4; cf. id. ib. 7, 42: Catilinae, Sall. C. 24, 2: versatur mihi ante oculos aspectus Cethegi et furor in vestra caede bacchantis, Cic. Cat. 4, 6, 11: caeci furore, Liv. 28, 22, 14; cf. Cat. 64, 197: rabidus, id. 63, 38: caecus, Hor. Epod. 7, 13: nec se comitem illius furoris, sed ducem praebuit, Cic. Lael. 11, 37; cf. id. Rep. 1, 28 fin.: si decima legio ad eundem furorem redierit, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 11, 2; so of political excitement, Caes. B. G. 2, 3, 5; Liv. 2, 29, 11; 25, 4, 5; 28, 25, 12; Hor. C. 4, 15, 17; of the fierce passion of love, Prop. 1, 13, 20; Verg. A. 4, 101; Ov. H. 9, 145.
In plur.: mille puellarum, puerorum mille furores, Hor. S. 2, 3, 325; of the inspired frenzy of prophets and poets (as translation of the Gr. μανία): ea (praesagitio) si exarsit acrius, furor appellatur, cum a corpore animus abstractus divino instinctu concitatur, Cic. Div. 1, 31, 66: negat sine furore Democritus quemquam poëtam magnum esse posse, id. ib. 1, 37, 88: ille furor (Cassandrae) patriae fuit utilis, Prop. 3, 13 (4, 12), 65.
In plur.: fatidicos concepit mente furores, Ov. M. 2, 640: ad hunc impendiorum furorem, Suet. Ner. 31.
Prov.: furor fit laesa saepius patientia, Pub. Syr. 178 Rib.
Poet. also in a good sense: vidi animos, mortesque virŭm, decorisque furorem, vehement desire, Sil. 2, 324.
In plur.: nec tamen incautos laudum exhorresce furores, Sil. 3, 146.
Poet., of things: caeli furor aequinoctialis, the raging storms, Cat. 46, 2.
- (β) Furor est, it is madness or folly; with inf. (poet. and in post-Aug. prose): quis furor est, census corpore ferre suo? Ov. A. A. 3, 172: furor est, mensuram ejus (mundi) animo quosdam agitasse atque prodere ausos … furor est, profecto furor, egredi ex eo, etc., Plin. 2, 1, 1, § 3: magno furor (leonis) est in sanguine mergi, raging desire, Stat. Th. 8, 596: simplexne furor (est) sestertia centum perdere et, etc., is it not worse than folly, Juv. 1, 92.
- II. Transf., the cause of wrath (poet.): non ita saeva ira mea ut tibi sim merito semper furor, Prop. 1, 18, 15.
- III. Fŭror, personified, Verg. A. 1, 294; cf. v. 348; as a deity, the companion of Mars, Sil. 4, 327; Stat. Th. 3, 424; 7, 52; cf. Petr. S. 124.