Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

The word fundebantur could not be parsed. Trying a normal dictionary lookup:

No entries found. Showing closest matches:

funda, ae, f. [Sanscr. spandē, itch; Gr. σφαδάζω, to move convulsively; σφοδρός, σφεδανός, impassioned; σφενδόνη; cf. 3. fūsus], a sling.

  1. I. Lit.: funda dicta eo, quod ex ea fundantur lapides, id est emittantur, Isid. Orig. 18, 10, 1: inde fundis, sagittis, tormentis hostes propelli ac summoveri jussit, Caes. B. G. 4, 25, 1; 5, 35 fin.; 5, 43, 1; Liv. 38, 29, 4 sq.; Plin. 7, 56, 57, § 201; Plaut. Poen. 2, 32 sq.; Ter. Eun. 4, 7, 16; Cic. poët. Fragm. ap. Quint. 8, 6, 73; Verg. G. 1, 309; id. A. 9, 586; Ov. M. 4, 517 al.
  2. II. Transf.
    1. A. That which is thrown with a sling, the sling-stone, missile,, Sil. 10, 152.
    2. B. A casting-net, drag-net, Verg. G. 1, 141.
    3. C. (From the similarity to the hollow of a sling in which the stone lay, like σφενδόνη.) The hollow of a ring in which a jewel is set, the bezel, Plin. 37, 8, 37, § 116 (in Cic. Off. 3, 9, 38, called pala anuli).
    4. D. A money-bag, purse, Macr. S. 2, 4 fin.

fundālis, e, adj. [funda], of or belonging to a sling (post-class.): stridor, Prud. Psych. 293.

fundāmen, ĭnis, n. [2. fundo], a foundation (poet. for the class. fundamentum; mostly in plur.): ponere fundamina, Verg. G. 4, 161: Siculae terrae, Ov. M. 5, 361: rerum, id. ib. 15, 433; id. F. 4, 835.
In sing.: fundamine magno res Romana valet, Ov. M. 14, 808; Hier. Gal. 4, 1; 2.

fundāmentum, i, n. [2. fundo], a foundation, ground-work, basis (class.; mostly in plur.; cf. basis).

  1. I. Lit.
          1. (α) Sing. (rare): quin cum fundamento (aedes) Perierint, Plaut. Most. 1, 2, 69: substruere fundamentum, id. ib. 1, 2, 40.
          2. (β) Plur.: operum fastigia spectantur, latent fundamenta, Quint. prooem. § 4: agere fundamenta, Cic. Mil. 27, 75: maximorum operum, id. Marc. 8, 25: prima urbi jacere, Liv. 1, 12, 4 (cf. under II. β the passage from Cic. Fl. 2, 4): novae domus jacere, Suet. Calig. 22; cf. id. Aug. 28: alta theatri locare, Verg. A. 1, 428: altae Carthaginis locare, id. ib. 4, 266; Plin. 36, 14, 21, § 95: fodere delubro, id. 28, 2, 4, § 15: subdere per solidum, Tac. A. 4, 62: urbis quatit Neptunus, Verg. A. 2, 611: saxa turris, quibus fundamenta continebantur, convellunt, Caes. B. C. 2, 11, 3: villa a fundamentis inchoata, Suet. Caes. 46: Albam a fundamentis proruere, utterly, Liv. 26, 13, 16: urbs a fundamentis diruta, id. 42, 63, 11; 42, 67, 9.
    1. B. Transf., the bottom, = fundus: qui a fundamento mihi usque movisti mare, id. ib. 2, 6, 55.
  2. II. Trop. (syn.: sedes, initium).
          1. (α) Sing.: meo judicio pietas fundamentum est omnium virtutum, Cic. Planc. 12, 29; cf.: fundamentum justitiae est fides, id. Off. 1, 7, 23: narratio est quaedam quasi sedes et fundamentum constituendae fidei, id. Part. 9, 31: eloquentiae, id. de Or. 3, 37, 151: philosophiae, id. Div. 2, 1, 2: initium ac fundamentum defensionis, id. Clu. 10, 30: horum criminum, id. Cael. 13, 30: quod fundamentum hujus quaestionis est, id videtis, id. N. D. 1, 17, 44: disciplina nixa fundamento veritatis, Gell. 14, 1, 20: fundamentum et causa imperii, Sen. Ep. 87, 41: caput et fundamentum intellegitur totius testamenti heredis institutio, Gai. Inst. 2, 229.
          2. (β) Piur.: illic radices, illic fundamenta sunt, Quint. 10, 3, 3: quibus initiis ac fundamentis hae tantae summis in rebus laudes excitatae sunt, Cic. Sest. 2, 5: libertatis, id. Balb. 13, 31: virtutum, id. Fin. 2, 22, 72; cf.: consulatus tui, id. Pis. 4, 9: senectus, quae fundamentis adolescentiae constituta est, id. de Sen. 18, 62: ad evertenda fundamenta rei publicae, id. Cat. 4, 6, 13: actionum, id. Phil. 4, 1, 1: jacere pacis fundamenta, id. ib. 1, 1, 1; so with jacio: rei publicae, id. Fam. 12, 25, 2: civitatis, id. N. D. 3, 2, 5; id. Ac. 2, 12, 37; id. Sull. 10, 30; Curt. 5, 1, 29; Lact. 7, 1, 1: defensionis, Cic. Mur. 6, 14: salutis suae, id. Fam. 10, 29: non praeterit me quam magnarum rerum fundamenta ponam senex, Sen. Q. N. 3 praef. 1: vitae, id. Ep. 13, 16: impudentiae, Quint 12, 6, 2: futuri oratoris, id. ib. 1, 4, 5; for which also with the dat. (cf. supra I. the passage from Liv. 1, 12, 4): cui causae, Cic. Fl. 2, 4: verecundiae, id. Rep. 4, 4 Mos.: imperii, Plin. 15, 18, 20, § 78.

1. Fundānĭus, a, the name of a Roman gens.

  1. I. C. Fundanius, Varro’s father-in-law, Varr. R. R. 1, 2, 1.
  2. II. C. Fundanius, a friend of Cicero, and who was defended by him, Cic. Q. Fr. 1, 2, 3, § 10; Q. Cic. Petit. Cons. 5, 19; v. the few fragments of the oration in Orell. Cic. IV. 2, p. 445; this oration is called Fundaniana in Serv. Verg. G. 2, 342.
  3. III. Fundanius, a comedian, a friend of Horace and Maecenas, Hor. S. 1, 10, 42; 2, 8, 19.
    In fem.: Fundānĭa, ae, Varro’s wife, Varr. R. R. 1, 1, 1.

2. Fundānĭus, a, um, and Fundā-nus, a, um, v. Fundi.

fundātĭo, ōnis, f. [2. fundo], a founding, foundation (very rare): fundationes aedium, Vitr. 5, 3: substructionis fodere, id. 3, 3; Hil. Trin. 11, 37.

fundātor, ōris, m. [2. fundo],

  1. I. a founder (very rare for conditor, creator): Praenestinae urbis, Verg. A. 7, 678: terrae, Lact. 2. 1, 5: imperii Romani, Inscr. Grut. 56, 5 sq.
  2. II. Trop.: securitatis publicae (Licinius), Inscr. Orell. 1071: quietis (Constantinus), ib. 1075.

fundātus, a, um, Part. and P. a., from 2. fundo.

Fundi, ōrum, m.,

  1. I. a sea-coast town of Latium, on the Appian Way, between Formiae and Tarracina, now Fondi, Mel. 2, 4, 9; Cic. Att. 14, 6, 1; Liv. 41, 27; Hor. S. 1, 5, 34; Suet. Tib. 5; id. Galb. 4; 8.
  2. II. Derivv.
    1. A. Fundānus, a, um, adj., of or belonging to Fundi: ager, Cic. Agr. 2, 25, 66: solum, Ov. P. 2, 11, 28: lacus, near Fundi, whence the famous Caecuban wine, Plin. 3, 5, 9, § 59; hence, Amyclae, situated on the Lacus Fundanus, Mart. 13, 115: vina, Plin. 14, 6, 8, § 65.
      Subst.: Fundāni, the inhabitants of Fundi, Inscr. Orell. 821.
    2. B. Fundānĭus, a, um, adj., the same: Hercules, who was worshipped at Fundi, Vop. Flor. 4; Inscr. Orell. 1539.

fundĭbălum (-bŭlum), i, n., or fun-dĭbălus, i, m. [vox hibr. from funda and βάλλω], a hurling or slinging machine (late Lat.), Vulg. 1 Macc. 6, 51; Ambros. Ep. 37, 40; cf. Isid. Orig. 18, 10, 2: Fundibali λιθοβόλοι, Gloss. Lat. Gr.

fundĭbŭlārius, ii, m., a slinger (for the class. funditor), Vulg. 4 Reg. 3, 25; Judith, 6, 8: σφενδονῐται, Gloss. Lat. Gr.

fundĭbŭlum χώνη, a funnel, Gloss. Philox. [1. fundo].

fundĭto, āre, v. freq. a. [1. fundo] (anteand post-class.).

  1. I. To hurl or sling at: globos volantes jussi funditarier, Plaut. Poen. 2, 36: spicula, Amm. 24, 4, 16.
  2. II. Trop.: tantilla tanta verba funditat, pours forth, Plaut. Poen. 1, 2, 61: istaec verba, id. Am. 4, 2, 12.
    Absol.: ne illa ecastor faenerato funditat, Plaut. As. 5, 2, 52.

fundĭtor, ōris, m. [funda], one who fights with a sling, a slinger, σφενδονίτης, a sort of light-armed soldier (cf.: jaculator, sagittarius), Caes. B. G. 2, 7, 1; 2, 10, 1; 2, 19, 4; 2, 24, 4 et saep.; Sall. J. 46, 7; 49, 6 al.

fundĭtus, adv. [fundus], from the very bottom, from the foundation (syn.: a fundamento, ab radicibus, radicitus, penitus; freq. and class.).

  1. I. Lit.: monumentum P. Scipionis funditus delevit ac sustulit, Cic. Verr. 2, 4, 36, § 79; cf.: Carthaginem et Numantiam funditus sustulerunt, id. Off. 1, 11, 35; Vell. 1, 12, 5: destructum templum, Suet. Vesp. 9: perire, Hor. C. 1, 16, 20: evellere, by the roots, Phaedr. 2, 2, 10.
    1. B. Trop., utterly, entirely, totally, completely: belli magnos commovit funditus aestus, Lucr. 5, 1435: quae domus tam stabilis, quae tam firma civitas est, quae non odiis et discidiis funditus possit everti? Cic. Lael. 7, 23; cf.: praecepta, quae probas, funditus evertunt amicitias, id. Fin. 2, 25, 80: amicitias funditus tollere e vita, id. Lael. 13, 48; id. N. D. 1, 42, 118; 1, 41, 115: tollere veritatem et fidem, id. Or. 62, 209: eicere, id. Tusc. 1, 18, 42; 5, 33, 93: abolitae leges et versae funditus, Tac. A. 3, 36: perdidisti me sodalem funditus, Plaut. Bacch. 3, 6, 31; id. Most. 3, 1, 154; cf.: Lacedaemonios funditus vicit, Cic. Inv. 1, 33, 55; Verg. A. 11, 413; Enn. ap. Fest. p. 333 Müll. (Ann. v. 132 Vahl.): ne res redeant ad nilum funditus omnes, Lucr. 1, 673: curare nomen, Enn. ap. Charis. p. 239 P. (Ann. v. 163 Vahl.): perspicere omnes res gestas, Lucr. 1, 478: earum rerum funditus esse expertem, Cic. de Or. 3, 50, 195: ne spondeus quidem funditus est repudiandus, id. Or. 64, 216: funditus aliquid pessum dare, Plaut. Trin. 1, 2, 128.
  2. II. Transf., at the bottom, below (only ante- and post-class., and very rare): subsedit funditus, ut faex, Lucr. 5, 497; Spart. Hadr. 12 fin.

1. fundo, fūdi, fūsum, 3, v. a. [root FUD; Gr. ΧΥ, χεϝ-, in χέω, χεύσω; Lat. futis, futtilis, ec-futio, re-futo, etc., Curt. Gr. Etym. p. 204 sq.], to pour, pour out, shed.

  1. I. Lit., of fluids.
      1. 1. In gen.: (natura terram) sucum venis cogebat fundere apertis Consimilem lactis, etc., Lucr. 5, 812: sanguinem e patera, Cic. Div. 1, 23, 46: novum liquorem (i. e. vinum) de patera, Hor. C. 1, 31, 3: vina paterā in aras, Ov. M. 9, 160; cf.: vinum inter cornua, id. ib. 7, 594: vinum super aequora, id. ib. 11, 247: duo rite mero libans carchesia Baccho Fundit humi, Verg. A. 5, 78: laticem urnis, Ov. M. 3, 172: lacrimas, Verg. A. 3, 348: cf. Ov. M. 5, 540: fundit Anigros aquas, pours out, id. ib. 15, 282: parumne fusum est Latini sanguinis? shed, spilt, Hor. Epod. 7, 4: sanguine ob rem publicam fuso, Sall. H. Fr. 2, 96, 2 Dietsch: sanguinem de regno (i. e. propter regnum), Curt. 10, 5.
        Mid.: memorandum, in septem lacus eum (Strymonem) fundi, discharges itself, Plin. 4, 10, 17, § 38: ingentibus procellis fusus imber, pouring, Liv. 6, 8, 7; 6, 32, 6; cf.: sanguis in corporibus fusus, Cic. de Or. 2, 77, 310.
      2. 2. In partic.
        1. a. Of metals, to make by melting, to melt, cast, found: exolevit fundendi aeris pretiosi ratio, Plin. 34, 2, 3, § 5; cf. id. 34, 7, 18, § 46: caldarium (aes) funditur tantum, malleis fragile, id. 34, 8, 20, § 94: aere fuso, id. 34, 11, 24, § 107: vitrum, id. 34, 14, 42, § 148: glandes, Auct. B. Afr. 20, 3: Theodorus ipse se ex aere fudit, Plin. 34, 8, 19, § 83: ne statuam quidem inchoari, cum ejus membra fundentur, Quint. 2, 1, 12: fusis omnibus membris (statuae), id. 7 praef. § 2: olim quaerere amabam, Quid sculptum infabre, quid fusum durius esset, Hor. S. 2, 3, 22.
        2. * b. In medic. lang.: aliquem, to cause one to have fluid stools, to relax the bowels (opp. comprimere): si compresserit aliquem morbus aut fuderit, Cels. praef. med.; cf. under P. a.
    1. B. Transf.
      1. 1. To wet, moisten, bathe with a liquid (poet. and very rare): (ossa) niveo fundere lacte, Tib. 3, 2, 20: multo tempora funde mero, id. 1, 7, 50.
      2. 2. Of things non-fluid.
        1. a. In gen., to pour forth in abundance, to scatter, cast, hurl; to spread, extend, diffuse: desectam cum stramento segetem corbibus fudere in Tiberim, Liv. 2, 5, 3: picem reliquasque res, quibus ignis excitari potest, fundebant, Caes. B. G. 7, 24, 4: tela, Val. Fl. 3, 243: sagittam, Sil. 7, 647: (solis) radios per opaca domorum, Lucr. 2, 115: quas (maculas) incuria fudit, has scattered, Hor. A. P. 352: fundunt se carcere laeti Thraces equi, pour themselves forth, rush out, Val. Fl. 1, 611: se cuncta manus ratibus, id. 2, 662: littera fundens se in charta, Plin. 13, 12, 25, § 81: luna se fundebat per fenestras, Verg. A. 3, 152.
          Mid.: ne (vitis) in omnes partes nimia fundatur, spread out, Cic. de Sen. 15, 52: homines fusi per agros ac dispersi, Cic. Sest. 42, 91.
        2. b. In partic.
          1. (α) With the accessory notion of production, to bring forth, bear or produce (in abundance): crescunt arbusta et fetus in tempore fundunt, Lucr. 1, 351; cf.: terra feta frugibus et vario leguminum genere, quae cum maxima largitate fundit, Cic. N. D. 2, 62, 156: flores aut fruges aut bacas, id. Tusc. 5, 13, 37: frugem, id. de Sen. 15, 51: plus materiae (vites), Plin. 17, 22, 35, § 192: cum centesimo Leontini campi fundunt, id. 18, 10, 21, § 95: facile illa (piscium ova) aqua et sustinentur et fetum fundunt, Cic. N. D. 2, 51, 129: (terra) animal prope certo tempore fudit Omne, Lucr. 5, 823; cf. ib. 917: fudit equum magno tellus percussa tridenti, Verg. G. 1, 13: Africa asinorum silvestrium multitudinem fundit, Plin. 8, 30, 46, § 108: quae te beluam ex utero, non hominem fudit, Cic. Pis. init.; Verg. A. 8, 139, v. Forbig. ad h. l.
          2. (β) With the secondary notion of depth or downward direction, to throw or cast to the ground, to prostrate: (victi hostes) et de jugis, quae ceperant, funduntur, Liv. 9, 43, 20: nec prius absistit, quam septem ingentia victor Corpora (cervorum) fundat humi, Verg. A. 1, 193; cf. Ov. M. 13, 85; Sil. 4, 533: aliquem arcu, Val. Fl. 1, 446.
            In middle force: fundi in alga, to lie down, Val. Fl. 1, 252.
            Esp. freq. milit. t. t., overthrow, overcome, rout, vanquish an enemy: hostes nefarios prostravit, fudit, occidit, Cic. Phil. 14, 10, 27; cf.: exercitus caesus fususque, id. ib. 14, 1, 1: aliquos caedere, fundere atque fugare, Sall. J. 58, 3: Gaetulos, id. ib. 88, 3: classes fusae fugataeque, id. ib. 79, 4; cf.: si vi fudisset cecidissetque hostes, Liv. 35, 1, 8: hostes de jugis, id. 9, 43, 20: Gallos de delubris vestris, id. 6, 16, 2: eas omnes copias a se uno proelio fusas ac superatas esse, Caes. B. G. 1, 44, 8; cf.: Massilienses crebris eruptionibus fusi, id. B. C. 2, 22, 1: Latini ad Veserim fusi et fugati, Cic. Off. 3, 31, 112; Liv. 2, 6 fin.: quatuor exercitus Carthaginiensium fudi, fugavi, Hispania expuli, id. 28, 28, 9; cf. Drak. on 38, 53, 2; less freq. in a reversed order: alios arma sumentes fugant funduntque, Sall. J. 21, 2; Vell. 2, 46 fin.: omnibus hostium copiis fusis armisque exutis, Caes. B. G. 3, 6, 3: magnas copias hostium fudit, Cic. Mur. 9, 20: Sabinos equitatu fudit, id. Rep. 2, 20: Armeniorum copias, id. Arch. 9, 21: maximas copias parva manu, Sall. C. 7, 7.
  2. II. Trop.
    1. A. Ingen., to pour out or forth, to spread out, extend, display: imago de corpore fusa, Lucr. 4, 53: animam moribundo corpore fudit, id. 3, 1033; cf. id. 3, 700: concidit ac multo vitam cum sanguine fudit, Verg. A. 2, 532: circuli (appellantur), quod mixta farina et caseo et aqua circuitum aequabiliter fundebant, poured out, spread out, Varr. L. L. 5, § 106: quem secutus Cicero hanc famam latius fudit, Quint. 11, 2, 14; cf. id. 10, 5, 11: cum vero causa ea inciderit, in qua vis eloquentiae possit expromi: tum se latius fundet orator, will display himself, Cic. Or. 36, 125: superstitio, fusa per gentes, id. Div. 2, 72 init.; cf. Quint. 11, 3, 84: neque se tanta in eo (Cicerone) fudisset ubertas, id. 12, 2, 23: fundet opes, Latiumque beabit divite lingua, riches of expression, Hor. Ep. 2, 2, 121.
      Mid.: quamquam negant, nec virtutes nec vitia crescere: tamen utrumque eorum fundi quodammodo et quasi dilatari putant, to be diffused, Cic. Fin. 3, 15, 48; cf.: modo virtus latius funditur, Sen. Ep. 74, 27; and: semper ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur, id. 5, 30, 92: saepe in amplificanda re funditur numerose et volubiliter oratio, id. Or. 62, 210.
    2. B. In partic., of speech, to pour forth, utter: per quam (arteriam) vox principium a mente ducens percipitur et funditur, Cic. N. D. 2, 59, 149; cf.: e quibus elici vocem et fundi videmus, id. Tusc. 2, 24, 56: inanes sonos, id. ib. 5, 26, 73 (for which: inani voce sonare, id. Fin. 2, 15, 48): sonum, id. Ac. 2, 23, 74: verba poëtarum more (opp. ratione et arte distinguere), id. Fin. 4, 4, 10: versus hexametros aliosque variis modis atque numeris ex tempore, id. de Or. 3, 50, 194; cf.: grave plenumque carmen, id. Tusc. 1, 26, 64: tam bonos septenarios ad tibiam, id. ib. 1, 44, 107: physicorum oracula, id. N. D. 1, 26, 66: has ore loquelas, Verg. A. 5, 842: preces pectore ab imo, id. ib. 6, 55; so, preces, id. ib. 5, 234; Hor. Epod. 17, 53: mera mendacia, Plaut. Ps. 4, 1, 33: jam tu verba fundis hic, sapientia? you waste, Ter. Ad. 5, 2, 7: opprobria rustica, Hor. Ep. 2, 1, 146: iras inanes, Val. Fl. 3, 697: vehemens et liquidus puroque simillimus amni Fundet opes, Hor. Ep. 2, 2, 121: preces, App. M. 11, p. 258, 4; Tac. A. 14, 30; Aug. in Psa. 25, 10 al.
      Hence, fūsus, a, um, P. a., spread out, extended, broad, large, copious, diffuse.
    1. A. Lit.: (aër) tum fusus et extenuatus sublime fertur, tum autem concretus in nubes cogitur, Cic. N. D. 2, 39, 101: fusior alvus, i. e. more relaxed (opp. astrictior), Cels. 1, 3 med.: toga (opp. restricta), wide, full, Suet. Aug. 73: Gallorum fusa et candida corpora, full, plump, Liv. 38, 21, 9: campi in omnem partem, extended, Verg. A. 6, 440; cf.: non fusior ulli Terra fuit domino, a broader, larger kingdom, Luc. 4, 670.
    2. B. Trop., copious, diffuse; flowing, free: genus sermonis non liquidum, non fusum ac profluens, Cic. de Or. 2, 38, 159; cf.: constricta an latius fusa narratio, Quint. 2, 13, 5: materia abundantior atque ultra quam oporteat fusa, id. 2, 4, 7: ut illud, quod ad omnem honestatem pertinet, decorum, quam late fusum sit, appareat, Cic. Off. 1, 28, 98; cf. Quint. 11, 1, 5: (vox) in egressionibus fusa et securae claritatis (opp. contracta), unrestrained, free, id. 11, 3, 64: periodus, id. 9, 4, 128: fusiores liberioresque numeri, id. 130: lingua Graeca prolixior fusiorque quam nostra, Gell. 2, 26, 7: in locis ac descriptionibus fusi ac fluentes, Quint. 9, 4, 138: plenior Aeschines et magis fusus, id. 10, 1, 77: dulcis et candidus et fusus Herodotus (opp. densus et brevis et semper instans sibi Thucydides), id. 10, 1, 73.
      Sup. seems not to occur.
      Adv.: fūse.
      1. * 1. (Acc. to A.) Spread out, extended: (manus) fusius paulo in diversum resolvitur, Quint. 11, 3, 97.
      2. 2. (Acc. to B.) Copiously, at length, diffusely: quae fuse olim disputabantur ac libere, ea nunc articulatim distincteque dicuntur, Cic. Leg. 1, 13, 36: multa dicere fuse lateque, id. Tusc. 4, 26, 57: fuse lateque dicendi facultas, id. Or. 32, 113: fuse et copiose augere et ornate aliquid (opp. brevia et acuta), id. Fin. 3, 7, 26.
        Comp.: haec cum uberius disputantur et fusius (opp. brevius angustiusque concluduntur), Cic. N. D. 2, 7, 20: fusius et ornatius rem exponere, Quint. 4, 2, 128.
        Sup. seems not to occur.

2. fundo, āvi, ātum, 1, v. a. [fundus], to lay the bottom, keel, foundation of a thing, to found (syn.: condo, exstruo, etc.).

  1. I. Lit. (perh. only poet.): haec carina satis probe fundata et bene statuta est, i. e. is laid, Plaut. Mil. 3, 3, 44 (v. Ritschl ad h. l.); dum mea puppis erat validā fundata carinā, Ov. P. 4, 3, 5; id. H. 16, 111: Erycino in vertice sedes fundatur Veneri Idaliae, is founded, Verg. A. 5, 759: sedes saxo vetusto. id. ib. 8, 478: arces, id. ib. 4, 260.
    1. B. Transf., in gen., to fasten, secure, make firm: dente tenaci Ancora fundabat naves, Verg. A. 6, 4: (genus humanum) Et majoribus et solidis magis ossibus intus Fundatum, Lucr. 5, 928; 4, 828.
  2. II. Trop., to found, establish, fix, confirm (class., esp. in part. perf.; cf.: firmo, stabilio): illud vero maxime nostrum fundavit imperium et populi Romani nomen auxit, quod, etc., Cic. Balb. 13, 31; cf.: quantis laboribus fundatum imperium, id. Cat. 4, 9, 19: qui (rei publicae status) bonorum omnium conjunctione et auctoritate consulatus mei fixus et fundatus videbatur, id. Att. 1, 16, 6: accurate non modo fundata verum etiam exstructa disciplina, id. Fin. 4, 1, 1; cf.: fundati a doctore, thoroughly instructed, Lact. 6, 21, 4: res publica praeclare fundata, Cic. Par. 1, 2, 10; cf.: qui legibus urbem Fundavit, Verg. A. 6, 810: in eorum agro sedes fundare Bastarnis, Liv. 40, 57, 5: libertatem, salutem, securitatem, Plin. Pan. 8, 1: jus civile, Dig. 1, 2, 2, § 39: vacuos Penates prole, Stat. S. 4, 7, 30; cf.: thalamos Tritonide nympha, i. e. to marry, Sil. 2, 65: partis et fundatis amicitiis, Q. Cic. Petit. Cons. 7, 25: fundatae atque optime constitutae opes, Cic. Rab. Post. 1, 1; cf.: nitidis fundata pecunia villis, well laid out, Hor. Ep. 1, 15, 46: nihil veritate fundatum, Cic. Fl. 11, 26; cf. Lucr. 5, 161.
    Hence, fundātus, a, um, P. a., firm, fixed, grounded, durable (very rare).
    1. A. Lit.: quo fundatior erit ex arenato directura, etc., Vitr. 7, 3 med.: si permanetis in fide fundati, Vulg. Col. 1, 23.
    2. B. Trop.: deflevi subitas fundatissimae familiae ruinas, Auct. Or. pro Domo, 36, 96.

fundŭla, ae, f., a street without an outlet, a cul de sac: a fundo, quod exitum non habent ac pervium non est, Varr. L. L. 5, § 145.

fundŭlus, i, m. dim. [fundus].

  1. * I. A kind of sausage: FUNDULUM a fundo, quod non ut reliquae partes, sed ex una parte sola apertum, Varr. L. L. 5, § 111.
  2. * II. In mechanics, a kind of sucker or piston: ambulatiles, Vitr. 10, 13.

fundus, i, m. [Sanscr. budh-nas, ground; Gr. πυθμήν, πύνδαξ; O. H. Germ. Bodam; Germ. Boden; v. fodio], the bottom of any thing (class.).

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: armarii fundum exsecuit, the bottom of the chest, Cic. Clu. 64, 179: ollae, Plin. 15, 17, 18, § 60: scyphi, Dig. 41, 1, 26: (Aetna) fundo exaestuat imo, from the lowest bottom, Verg. A. 3, 577; cf.: imo Nereus ciet aequora fundo, id. ib. 2, 419: amnis fundo carens, Plin. 3, 16, 20, § 122: maris, Vulg. Judith, 5, 12: calicis, id. Isa. 51, 17.
      Prov.: largitio fundum non habet, there is no end of giving, Cic. Off. 2, 15, 55.
      1. * 2. Transf. (pars pro toto), a cup: hi duo longaevo censentur Nestore fundi, Mart. 8, 6, 9.
    2. B. In partic., a piece of land, a farm, estate (syn.: praedium, villa): fundi appellatione omne aedificium et omnis ager continetur; sed in usu urbana aedificia aedes, rustica villae dicuntur; locus vero sine aedificio in urbe area, rure autem ager appellatur: idemque ager cum aedificio fundus dicitur, Dig. 50, 16, 211; Cic. Agr. 3, 2 fin.: cum inprobata sit eorum sententia qui putaverint furtivum fundum fieri posse, Gai. Inst. 2, 51; cf.: non hominum tantum neque rerum moventiumsed fundi quoque et aedium fieri furtum, Masur. Sab. ap. Gell. 11, 18, 13: cui nostrum non licet fundos nostros obire? Cic. de Or. 1, 58, 249: nunquam tam mane egredior, quin te in fundo conspicer fodere, Ter. Heaut. 1, 1, 16; Crass. ap. Cic. de Or. 2, 55, 224; Cic. Caecin. 36, 104; id. Verr. 2, 3, 50, § 119; id. Fam. 13, 69, 2; Quint. 4, 2, 131: dulcia poma feret cultus tibi fundus, Hor. S. 2, 5, 13 et saep.: euge, fundi et aedes, per tempus subvenistis mihi, Plaut. Truc. 1, 2, 84; cf.: si quidem habes fundum atque aedis, id. ib. 1, 2, 75: nostri fundi calamitas, Ter. Eun. 1, 1, 34: quasi non fundis exornatae multae incedant per vias, i. e. with the price of a farm, Plaut. Ep. 2, 2, 42: unumne fundum pulcherrimum populi Romani, disperire patiemini? Cic. Agr. 2, 29, 80: nunc is nobis fundus est, i. e. ex quo fructus capiamus, Plaut. Truc. 4, 2, 15 Spengel ad loc.
      Prov.: fundum alienum arat, incultum familiarem deserit, Plaut. As. 5, 2, 24.
  2. II. Trop.
    1. A. In gen.: fluxas Phrygiae res vertere fundo, i. e. from its foundation, = funditus, Verg. A. 10, 88: cenae, the principal dish, Gell. 17, 8, 2.
    2. B. In partic., publicists’ t. t., qs. one who lays the foundation for the decision of a thing, one that approves a thing or ratifies it, the approver (syn. auctor): fundus dicitur populus esse rei, quam alienat, hoc est auctor, Paul. ex Fest. p. 89 Müll.: non ut hujus sententiae legisque fundus fierem, Gell. 19, 8, 12: negat ex foederato populo quemquam potuisse, nisi is populus fundus factus esset, in hanc civitatem venire, etc., Cic. Balb. 8, 19 (where Cicero gives to this legal principle another meaning); cf.: quid enim potuit dici imperitius quam foederatos populos fieri fundos oportere? id. ib. 8, 20; 11, 27; 18, 42: municipes sunt cives Romani ex municipiis, legibus suis et suo jure utentesneque ulla populi Romani lege astricti, nisi populus eorum fundus factus est, Gell. 16, 13, 6.
      1. 2. Transf. (ante- and post-class., and rare): ut, quae cum ejus filio egi, ei rei fundus pater sit potior, may officially confirm, Plaut. Trin. 5, 1, 7; cf. Gell. 19, 8, 12; and Paul. ex Fest. p. 89 Müll. supra.