Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

rĕd-ĕo, ĭi, ĭtum, īre (lengthened form of the pres. redīnunt, Enn. ap. Fest. p. 286 Müll.; cf.: obinunt, ferinunt, nequinunt, solinunt, for obeunt, feriunt, nequeunt, solent; and danit, danunt, for dat, dant; rare fut. redies, App. M. 6, 19, and Sen. Ben. 1, 2, 3; cf. Vulg. Lev. 25, 10; id. Jer. 37, 7), v. n.

  1. I. To go or come back; to turn back, re turn, turn around (freq. and class.; syn revertor).
    1. A. Lit.
      1. 1. Of persons.
          1. (α) Absol.: bene re gestā salvus redeo, Plaut. Trin. 5, 2, 58; 4, 3, 82: velletne me redire, Cic. Sest. 59, 126: et non nisi revocaretis, rediturus fuerim, Liv. 5, 51.
          2. (β) With ex and abl.: erus alter ex Alide rediit, Plaut. Capt. 5, 4, 9: e provinciā, Cic. Verr. 1, 6, 16: ex illis contionibus domum, Liv. 3, 68.
          3. (γ) With ab and abl.: a portu, Plaut. Most. 2, 1, 16: a portā, id. Merc. 4, 4, 9: a foro, id. Aul. 2, 6, 7; id. Ps. 4, 3, 11; cf.: a foro do mum, id. Aul. 2, 3, 6; id. Cas. 3, 4, 1: ab re divinā, id. Poen. 1, 2, 193: a cenā, Ter. Ad. 1, 1, 1: a Caesare, Cic. Q. Fr. 2, 6, 7: a nobis, Verg. G. 1, 249: ab Africā, Hor. C. 4, 8, 19: a flumine, Ov. M. 1, 588 et saep.
          4. (δ) With abl. alone: Thebis, Plaut. Ep. 3, 3, 35: Cariā, id. Curc. 2, 1, 10: rure, id. Merc. 3, 3, 25; 4, 3, 6; 4, 5, 5; 8; Ter. Eun. 3, 5, 63: colle, Ov. M. 1, 698: exsilio, Plaut. Merc. 5, 2, 106: opsonatu, id. Cas. 3, 5, 16; id. Men. 2, 2, 5; 14: suburbanā aede, Ov. F. 6, 785.
            (ε) With adv. of place: unde, Plaut. Trin. 4, 2, 91; Caes. B. G. 5, 11: inde domum, Ov. F. 5, 455: hinc, inde, unde, etc., Plaut. Men. 2, 1, 23; id. Capt. 3, 1, 30; Caes. B. G. 5, 11, 7 al.
            (ζ) With adv. of time or manner: eum rediturum actutum, Plaut. Trin. 3, 3, 44; 4, 4, 16: pascua haud tarde redientia, Sil. 8, 520: tardius, Ov. M. 10, 674: mature, Hor. Ep. 1, 7, 97: retro, Liv. 8, 11; 23, 28; Verg. A. 9, 794.
            (η) With in and acc.: in patriam, Plaut. Men. 5, 9, 90; id. Stich. 4, 1, 3; 4, 2, 7: in urbem, id. Cas. prol. 65; Liv. 4, 29 fin. Drak. N. cr.: in castra, Plaut. Ep. 3, 2, 45: in senatum rursus, id. Mil. 2, 6, 109; cf. joined with retro, Liv. 23, 28; 24, 20; 44, 27; Ov. M. 15, 249; Verg. A. 9, 794 al.: veram in viam, Plaut. Cas. 2, 6, 17; cf.: in rectam semitam, id. ib. 2, 8, 33; and, in the same sense, simply in viam, Ter. And. 1, 2, 19; Cic. Phil. 12, 2, 7: in proelium, to renew, Liv. 22, 15, 9: serus in caelum redeas, Hor. C. 1, 2, 45: in gyrum, Ov. M. 7, 784 et saep.
            (θ) With ad and acc.: ad navem, Plaut. Am. 2, 2, 32: ad parentes denuo, id. Capt. 2, 3, 51; so, ad aliquem, id. Aul. 2, 2, 32; id. Cist. 4, 2, 56; id. Mil. 4, 2, 29; 34; id. Pers. 4, 4, 107: ad quos, Caes. B. G. 7, 20: ad castra, Auct. B. Hisp. 25; cf.: se rediturum ad penates et in patriam, Curt. 5, 5, 20.
            (ι) With acc. alone: Syracusas, Plaut. Men. prol. 37: Romam Cic. Quint. 18, 57; Liv. 3, 5: domum, Plaut. Am. 2, 1, 37; id. Cas. 5, 3, 14; id. Cist. 1, 1, 92; 104; Hor. S. 2, 5, 6; Ov. F. 5, 455; Liv. 3, 68: Cirtam, Sall. J. 104, 1: Babyloniam, Just. 12, 10, 7; cf. (poet.): his laeti rediere duces loca amoena piorum, Sil. 13, 703.
            (κ) With adv. of direction, etc.: huc, illuc, Plaut. Capt. 2, 2, 103; id. Most. 1, 1, 75; id. Rud. 3, 6, 41; id. Am. 1, 3, 29; id. Men. 4, 2, 53 sq.: isto, id. Pers. 4, 3, 43: intro, id. Aul. 2, 2, 31; id. Cas. 3, 5, 61; id. Cist. 4, 2, 37: quo, Hor. S. 2, 3, 261.
            (λ) With acc. of distance: ite viam, Vet. Form. ap. Cic. Mur. 12, 26: itque reditque viam, Verg. A. 6, 122.
            (μ) Impers. pass.: dum stas, reditum oportuit, Plaut. Pers. 3, 3, 43: ad arbitrum reditur, id. Rud. 4, 3, 79: manerent indutiae, dum ab illo rediri posset, Caes. B. C. 3, 16: ut Romam reditum est, Liv. 3, 5; 8, 11; Nep. Epam. 8.
            (ν) With inf.: saepe redit patrios ascendere perdita muros, Verg. Cir. 171: hirundo reditura cibos immittere nidis, Montan. ap. Sen. Ep. 122, 12.
      2. 2. Of things: astra ad idem, unde profecta sunt, Cic. Rep. 6, 22, 24; cf.: sol in sua signa, Ov. F. 3, 161: totidem redeuntia solis Lumina viderunt, id. M. 14, 423: redeuntis cornua lunae, id. ib. 10, 479: adverso redierunt carbasa vento, id. H. 21, 71: Eurus reditura vela tenebat, id. M. 7, 664: flumen in eandem partem, ex quā venerat, redit, Caes. B. C. 3, 37; cf.: amnes In fontes suos, Ov. M. 7, 200: ille qui in se redit orbis, Quint. 11, 3, 105: redeunt jam gramina campis Arboribusque comae, Hor. C. 4, 7, 1; cf.: arboribus frondes, Ov. F. 3, 237.
    2. B. Trop., to go or come back, to return: aspersisti aquam, Jam rediit animus, Plaut. Truc. 2, 4, 16; so, animus, id. Merc. 3, 1, 32; Ter. Hec. 3, 2, 12: mens, Ov. M. 14, 519: et mens et rediit verus in ora color, id. A. A. 3, 730: spiritus et vita redit bonis ducibus, Hor. C. 4, 8, 14: suum redit ingenium, Liv. 2, 22: memoria redit, Quint. 11, 2, 7: redit animo ille latus clavus, etc., Plin. Ep. 8, 23, 6: in pristinum statum, Gaes. B. G. 7, 54: in statum antiquum rediit res, Liv. 3, 9; cf.: reditum in vestram dicionem, Liv. 29, 17: cum Alcumenā antiquam in gratiam, Plaut. Am. 5, 2, 12: cum suis inimicissimis in gratiam, Cic. Prov. Cons. 9, 20; id. Fragm. ap. Quint. 9, 3, 41; Caes. B. C. 1, 4; Nep. Alcib. 5, 1; cf.: se numquam cum matre in gratiam redisse, had never been reconciled, i. e. had never been at variance, Cic. Att. 17, 1; and simply in gratiam, Plaut. Am. 3, 2, 59; Ter. Phorm. 5, 8, 40; cf.: in concordiam, Plaut. Am. 3, 3, 7: in amicitiam alicujus, Liv. 25, 16: in fidem alicujus, id. 25, 1: nunc demum in memoriam redeo, I recollect, call to mind, Plaut. Capt. 5, 4, 25; so, in memoriam mortuorum, Cic. Sen. 7, 21; id. Inv. 1, 52, 98; id. Quint. 18, 57; cf.: in memoriam cum aliquo, Ter. Phorm. 5, 3, 19: in corda redeunt tumultus, Claud. B. Get. 216: vere calor redit ossibus, Verg. G. 3, 272: redit agricolis labor actus in orbem, id. ib. 2, 401: rursum ad ingenium redit, he returns to his natural bent, Ter. Ad. 1, 1, 46; so, ad ingenium, id. Hec. 1, 2, 38: ad se atque ad mores suos, Cic. Div. in Caecil. 17, 57: ad se, id. Att. 7, 3, 8; but redire ad se signifies also, to come to one’s self, i. e. to recover one’s senses, Ter. Ad. 5, 3, 8; cf. id. And. 3, 5, 16; Liv. 1, 41; Hor. Ep. 2, 2, 138; cf.: ex somno vix ad se, Lucr. 4, 1023: donec discussis redeunt erroribus ad se, id. 4, 996: ad sanitatem, Cic. Fam. 12, 10, 1; cf.: reverto: in veram rediit faciem solitumque nitorem, returned to his true form (of Apollo), Ov. M. 4, 231; cf.: in annos Quos egit, rediit, i. e. he resumed his youth, id. ib. 9, 430 (for which: reformatus primos in annos, id. ib. 9, 399): in juvenem, id. ib. 14, 766: in fastos, to go back to them, Hor. Ep. 2, 1, 48: quamvis redeant in aurum Tempora priscum, id. C. 4, 2, 39: in causas malorum, to appear again as the cause of misfortunes, Tac. H. 4, 50: maturos iterum est questa redire dies, Prop. 2, 18 (3, 10), 12; so of times and events which recur periodically: annus, Verg. A. 8, 47; Hor. C. 3, 8, 9; id. S. 2, 2, 83: ne rediret Saeculum Pyrrhae, id. C. 1, 2, 5: Nonae Decembres, id. ib. 3, 18, 10: iterum sollemnia, Prop. 2, 33 (3, 31), 1 al.
      Impers. pass.: tum exuto justitio reditum ad munia, Tac. A. 3, 7.
      1. 2. In partic., in speaking, thinking, or writing.
        1. a. Of the speaker, to go back, return to a former subject, to recur to it: mitte ista, atque ad rem redi, etc., Ter. Ad. 2, 1, 31 sq.: quid si redeo ad illos, id. Heaut. 4, 3, 41: sed de hoc alias: nunc redeo ad augurem, Cic. Lael. 1, 1; so, ad Scipionem, id. ib. 17, 62: ad me, id. ib. 25, 96: ad fabulas, id. ib. 20, 75: ad illa prima, id. ib. 26 fin.: sed ad illum redeo, id. Fin. 2, 22, 73: ad inceptum, Sall. J. 4, 9: illuc, unde abii, redeo, Hor. S. 1, 1, 108; 1, 7, 9; 1, 6, 45: longius evectus sum, sed redeo ad propositum, Quint. 9, 3, 87; cf.: digredi a re et redire ad propositum, id. 9, 2, 4: ab illo impetu ad rationem redit, id. 6, 1, 28 et saep.
          Comically: nunc in Epidamnum pedibus redeundum’st mihi, Plaut. Men. prol. 49.
        2. b. Of the subject: res redit, comes up again, Cic. post Red. in Sen. 11, 27; cf.: redit de integro haec oratio, Ter. Heaut. 5, 3, 8.
  2. II. (With the idea of ire predominating; cf.: recido, redigo).
      1. 1. To come in as revenue, income; to arise, proceed (cf. provenio): tribus tantis illi minus redit, Plaut. Trin. 2, 4, 129: ut ex eodem semine aliubi cum decimo redeat, aliubi cum quintodecimo, Varr. R. R. 1, 44, 1: possentne fructus pro impensā ac labore redire, id. ib. 1, 2, 8: ex pecore redeunt ter ducena Parmensi, Mart. 4, 37, 5: pecunia publica, quae ex metallis redibat, Nep. Them. 2, 2: ex quā regione quinquaginta talenta quotannis redibant, id. ib. 10, 3: e modio redire sextarios quattuor siliginis, Plin. 18, 9, 20, § 86; 18, 10, 20, § 89 et saep.
      2. 2. To come to, be brought or reduced to; to arrive at, reach, attain a thing; constr. usually with ad; very rarely with in or an adv. of place: pilis omissis ad gladios redierunt, betook themselves to their swords, Caes. B. C. 3, 93; cf.: ad manus reditur, Auct. B. Afr. 18, 4: Caesar opinione trium legionum dejectus, ad duas redierat, was brought down, reduced, Caes. B. G. 5, 48 init.: collis leniter fastigatus paulatim ad planitiem redibat, sank or sloped down, descended, id. ib. 2, 8: ejus morte ea ad me lege redierunt bona, have descended to me, Ter. And. 4, 5, 4; so, ad hos lege hereditas, id. Hec. 1, 2, 97: quorum (principum) ad arbitrium judiciumque summa omnium rerum consiliorumque redeat, Caes. B. G. 6, 11: summa imperii, rerum ad aliquem, id. B. C. 1, 4; 3, 18; Ter. Phorm. 2, 2, 3: regnum ad aliquem, Plaut. Cas. 2, 5, 28: res ad interregnum, Liv. 1, 22: mihi ad rastros res, Ter. Heaut. 5, 1, 58 (with redigat ad inopiam): ut ad pauca redeam, i. e. to cut the story short, id. Hec. 1, 2, 60; id. Phorm. 4, 3, 43: aut haec bona in tabulas publicas nulla redierunt, aut si redierunt, etc., have not reached, i. e. are not registered upon, Cic. Rosc. Am. 44, 128: Germania in septentrionem ingenti flexu redit, trends towards the north, Tac. G. 35: in eum res rediit jam locum, Ut sit necesse, Ter. Heaut. 2, 3, 118; id. Ad. 2, 4, 9: in nubem Ossa redit, rises to, Val. Fl. 2, 16: Venus, quam penes amantūm summa summarum redit, falls to her lot, pertains to her, Plaut. Truc. 1, 1, 4: quod si eo meae fortunae redeunt, ut, etc., come to that, Ter. Phorm. 1, 4, 24; so, adeo res, id. Heaut. 1, 1, 61; 5, 2, 27; id. Phorm. 1, 3, 1; 1, 2, 5: omnia verba huc redeunt, come to, amount to this, id. Eun. 1, 2, 78; cf.: incommoditas huc omnis, id. And. 3, 3, 35.