Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

The word Jun could not be parsed. Trying a normal dictionary lookup:

No entries found. Showing closest matches:

Arnŏbĭus, ii, m.

  1. I. An African Church father in the time of Diocletian, c. A. D. 295. His work, Adversus Gentes, is distinguished by strength and purity of diction; cf. Teuffel, Rom. Lit. § 639, 2.
  2. II. Arnŏbĭus (junior), ii, m., a theological author, c. A. D. 460, who wrote a Commentary on the Psalms; cf. Teuffel, Rom. Lit. § 462, 1.

juncētum, i, n. [juncus], a place full of rushes, Varr. R. R. 1, 8, 3.

juncĕus, a, um, adj. [juncus].

  1. I. Made of rushes, rush-: sporta, Col. 12, 6: vincula, Ov. F. 4, 870: cratis, Plin. 21, 14, 49, § 84.
    Comically: nam mihi jam intus potione junceā onerabo gulam, with a rush-drink, i. e. with a rope of rushes, Plaut. Stich. 4, 2, 56.
  2. II. Like a rush: herba caule junceo pedali, Plin. 25, 8, 47, § 85.
    1. B. Transf., slim, slender: tam etsi bona’st natura, reddunt curatura junceam, Ter. Eun. 2, 3, 25 (Fleck.): pectora, Prud. στεφ. 3, 132: proceritas columnarum, Cassiod. Var. 7, 15.

juncĭnus, a, um, adj. [juncus], made from rushes, rush-: oleum, Plin. 15, 7, 7, § 30.

juncōsus, a, um, adj. [juncus], full of rushes: ager, Plin. 18, 6, 8, § 46: litora, Ov. M. 7, 231.

junctim, adv., v. jungo fin.

* junctio, ōnis, f. [jungo], a joining, uniting, union, Cic. Tusc. 1, 29, 71.

junctor, ōris, m. [jungo], a harnesser, Dig. 50, 16, 203 fin.

junctūra, ae, f. [jungo], a joining, uniting; a juncture, joint (poet. and post-Aug.).

  1. I. Lit.: boum, Col. 2, 2 22: genuum, Ov. M. 2, 823: ut umor teneat juncturas, i. e. the commissures, joints, Plin. 16, 40, 79, § 214: quadrato saxo murus ducatur juncturis quam longissimis, Vitr. 5, 12, 6: laterum juncturas fibula mordet, the two ends of the girdle which meet, Verg. A. 12, 274.
    1. B. Transf.
      1. 1. Plur., trappings, mountings (post-class.): data et vehicula cum mulabus, et mulionibus, cum juncturis argenteis, Capitol. Ver. 5.
      2. 2. A team (postclass.): carruca cum junctura legata, Paul. Sent. 3, 6, 91.
  2. II. Trop., a connection: generis, i. e. relationship, consanguinity, Ov. H. 4, 135.
    1. B. In partic.
      1. 1. Rhet.: in omni compositione tria sunt necessaria, ordo, junctura, numerus, Quint. 9, 4, 32.
      2. 2. Gram., a joining together, compounding: dixeris egregie, notum si callida verbum Reddiderit junctura novum, Hor. A. P. 47.

1. junctus, a, um, Part. and P. a., from jungo.

2. junctus, ūs, m. [jungo], a joining (ante-class.): Carinarum, Varr. L. L. 5, § 47, Müll.

juncus, i, m., a rush.

  1. I. Lit.: murteta juncis circumvincire, Plaut. Rud. 3, 4, 27: palustres, Ov. M. 8, 336: acutā cuspide junci, id. ib. 4, 299.
  2. II. A twig resembling a rush, Plin. 26, 8, 46, § 72.

jungo, nxi, nctum, 3, v. a. [Sanscr. jug, junagmi, to unite; juk, joined; Goth. juk; O. H. Germ. joh, joch; Gr. ζυγ, ζεύγνυμι, ζυγός, ζυγόν], to join or unite together, connect, attach, fasten, yoke, harness.

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.
      1. 1. With acc.: Narcissum et florem anethi, Verg. E. 2, 48: pontes et propugnacula, id. A. 9, 170: nemoris carentia sensu robora, Claud. B. G. 17: gradus, to close the ranks, Sil. 4, 372: montes, to heap up, Val. Fl. 1, 198: ostia, to shut, Juv. 9, 105; cf.: junctas quatere fenestras, Hor. C. 1, 25, 1: oscula, to exchange, Ov. M. 2, 357; cf. id. Am. 2, 5, 59; Petr. 67: da jungere dextram, to clasp, Verg. A. 6, 697: cur dextrae jungere dextram non datur, id. ib. 1, 408; cf.: quas junximus hospitio dextras, id. ib. 3, 83; 11, 165: duos sinus, Plin. 5, 29, 31, § 116: juncto ponte milites transmittit, Tac. A. 1, 49.
        So with abl. of means or manner: Ticinum ponte, to span, Liv. 21, 45, 1: amnem ponte, Plin. 5, 24, 21, § 86: ratibus flumen, to bridge, Liv. 21, 47, 2; cf.: qui biduo vix locum rate jungendo flumini inventum tradunt, id. 21, 47, 6: eo omnia vallo et fossa, id. 38, 4, 6: plumbum nigrum albo, Plin. 33, 5, 30, § 94; cf.: nam calamus cera jungitur, Tib. 2, 5, 32: illos defendit numerus junctaeque umbone phalanges, Juv. 2, 46: erga juncta est mihi foedere dextra, Verg. A. 8, 169: Pompei acies junxerat in seriem nexis umbonibus arma, Luc. 7, 453.
      2. 2. With dat. of indir. object: hoc opus ad turrim hostium admovent, ut aedificio jungatur, Caes. B. C. 2, 10 fin.: humano capiti cervicem equinam, Hor. A. P. 2: mortua corpora vivis, Verg. A. 8, 485; cf.: his tignis contraria duo juncta, Caes. B. G. 3, 17, 5: se Romanis, Liv. 24, 49, 1: exercitum sibi, Vell. 2, 80, 1: socia arma Rutulis, Liv. 1, 2, 3: victores Germani juncturi se Pannoniis, Suet. Tib. 17: cervicem meam amplexui, Petr. 86 dub. (Büch., vinxit amplexu): dextra dextrae jungitur, Ov. M. 6, 447; cf. Verg. A. 1, 408 supra: aeri aes plumbo fit uti jungatur ab albo, Lucr. 6, 1079: juncta est vena arteriis, Cels. 2, 10: Comius incensum calcaribus equum jungit equo Quadrati, drives against, Hirt. B. C. 8, 48.
      3. 3. With inter se: tigna bina inter se, Caes. B. G. 3, 17, 3: maxime autem corpora inter se juncta permanent, cum, etc., Cic. N. D. 2, 45, 115: disparibus calamis inter se junctis, Ov. M. 1, 712: saltus duo alti inter se juncti, Liv. 9, 2, 7.
      4. 4. With cum: cum Bruto Cassioque vires suas, Vell. 2, 65, 1: legiones se cum Caesare juncturae, id. 2, 110, 1: erat cum pede pes junctus, Ov. M. 9, 44: lecto mecum junctus in uno, id. H. 13, 117: digitis medio cum pollice junctis, id. F. 5, 433: lingua cum subjecta parte juncta est, Cels. 7, 12, 4.
    2. B. Esp.
      1. 1. To harness, yoke, attach.
          1. (α) Of animals: angues ingentes alites juncti jugo, Pac. ap. Cic. Inv. 1, 19, 27 (Trag. v. 397 Rib.): junge pares, i. e. in pairs, Verg. G. 3, 169; Grat. Cyneg. 263: nec jungere tauros norant, Verg. A. 8, 316: currus et quatuor equos, id. G. 3, 114: grypes equis, id. E. 8, 27 Forbig.: curru jungit Halaesus Equos, id. A. 7, 724: leones ad currum, Plin. 8, 16, 21, § 54: mulis e proximo pistrino ad vehiculum junctis, Suet. Caes. 31.
          2. (β) Of a vehicle (rare): reda equis juncta, Cic. Att. 6, 1, 25: neve (mulier) juncto vehiculo veheretur, Liv. 34, 1, 3: juncta vehicula, pleraque onusta, mille admodum capiuntur, id. 42, 65, 3.
      2. 2. Of wounds, etc., to join, bring together, unite, heal: ego vulnera doctum jungere Etiona petam, Stat. Th. 10, 733: parotidas suppuratas, Scrib. Comp. 206: oras (tumoris), Cels. 7, 17, 1: oras vulneris, id. 5, 4, 23 al.
      3. 3. Of lands, territories, etc.: juncta pharetratis Sarmatis ora Getis, adjoining, Ov. Tr. 4, 10, 110; cf.: juncta Aquilonibus Arctos, id. M. 2, 132: quibus (campis) junctae paludes erant, Front. Strat. 2, 5, 6; Vell. 2, 110, 4: fundos Apuliae, to add, join to, Petr. 77: longos jungere fines agrorum, Luc. 1, 167.
      4. 4. To connect in time, cause to follow immediately: cum diei noctem pervigilem junxisset, Just. 12, 13, 7: somnum morti, Petr. 79: vidit hic annus Ventidium consularem praetextam jungentem praetoriae, Vell. 2, 65, 3: nulla natio tam mature consino belli bellum junxit, id. 2, 110, 5: junge, puer, cyathos, atque enumerare labora, Stat. S. 1, 5, 10: laborem difficilius est repetere quam jungere, to resume than to continue, Plin. Ep. 4, 9, 10.
        So of pronunciation: si jungas (opp. interpunctis quibusdam), Quint. 9, 4, 108.
      5. 5. Milit. t. t., of troops, an army, etc., to join, unite: cum juncti essent, Liv. 25, 35; 25, 37: exercitum Pompei sibi, Vell. 2, 80, 1: junctis exercitious, Vell. 2, 113, 1: cum collegae se junxisset, Front. Strat. 1, 1, 9; so, exercitum, id. ib. 1, 2, 9: Ajacem naves suas Atheniensibus junxisse, Quint. 5, 11, 40.
      6. 6. To add, give in addition: commoda praeterea jungentur multa caducis, Juv. 9, 89.
      7. 7. In mal. part.: corpora, Ov. M. 10, 464: turpia corpora, id. H. 9, 134: tu mihi juncta toro, id. F. 3, 511; id. R. Am. 408: si jungitur ulla Ursidio, Juv. 6, 41; 6, 448; cf. Venerem, Tib. 1, 9, 76; Ov. H. 353; id. R. Am. 407.
  2. II. Transf.
    1. A. In gen., of abstract things, to bring together, join, unite: cum hominibus nostris consuetudines, amicitias, res rationesque jungebat, Cic. Deiot. 9, 27: omnem naturam, quae non solitaria sitsed cum alio juncta atque conexa, etc., id. N. D. 2, 11, 29: an virtus et voluptas inter se jungi copularique possint, id. de Or. 1, 51, 122: sapientiam junctam habere eloquentiae, id. ib. 3, 35, 142: indignationem conquestioni, id. Inv. 2, 11, 36: insignis improbitas et scelere juncta, id. de Or. 2, 58, 237: plura crimina junguntur, are combined, Quint. 4, 4, 5.
    2. B. Esp.
      1. 1. Of persons, to join, unite, bring together, associate, in love, marriage, relationship, etc.: cum impari, Liv. 1, 46: cum pare, Ov. F. 4, 98: alicujus filiam secum matrimonio, Curt. 5, 3, 12: si tibi legitimis pactam junctamque tabellis non es amaturus, Juv. 6, 200: juncta puella viro, Ov. A. A. 1, 682; id. Tr. 2, 284.
        Of animals, etc.: Appulis jungentur capreae lupis, Hor. C. 1, 33, 8: variis albae junguntur columbac, Ov. H. 15, 37: unaque nos sibi operā amicos junget, Ter. Hec. 5, 2, 32: ut quos certus amor junxit, Ov. M. 4, 156: amicos, Hor. S. 1, 3, 54: Geminum mecum tua in me beneficia junxerunt, Plin. Ep. 10, 26, 1: puer puero junctus amicitia, Ov. P. 4, 3, 12.
        Esp., of a treaty, alliance, etc.: si populus Romanus foedere jungeretur regi, Liv. 26, 24; Just. 15, 4, 24.
      2. 2. Of things, to make by joining, enter into: pacem cum Aenea, deinde adfinitatem, Liv. 1, 1: nova foedera, id. 7, 30: cum Hispanis amicitiam, Just. 43, 5, 3: societatem cum eo metu potentiae ejus, id. 22, 2, 6: foedus cum eo amicitiamque, Liv. 24, 48; 23, 33: juncta societas Hannibali, id. 24, 6: foedera, id. 7, 30: jungendae societatis gratia, Just. 20, 4, 2.
      3. 3. Of words, etc., to join, unite.
          1. (α) Esp., gram. t. t.: verba jungere, to make by joining, to compound: jungitur verbum ex corrupto et integro, ut malevolus, Quint. 1, 5, 68: in jungendo aut in derivando, id. 8, 3, 31; so, juncta verba, Cic. Or. 56, 186; id. Part. Or. 15, 53.
          2. (β) To connect so as to sound agreeably: quantum interestverba eadem qua compositione vel in textu jungantur vel in fine claudantur, Quint. 9, 4, 15.
            Hence, P. a.: junc-tus, a, um, joined, united, connected, associated: in opere male juncto, Quint. 12, 9, 17.
            Comp.: causa fuit propior et cum exitu junctior, Cic. Fat. 16, 36.
            Sup.: junctissimus illi comes, most attached, Ov. M. 5, 69: principum prosperis et alii fruantur: adversae ad junctissimos pertineant, their nearest of kin, Tac. H. 4, 52.

Jūnĭānus, a, um, adj. [Junius], of or belonging to a Junius, Junian: judicium, Cic. Clu. 1, 1: cerasa, Plin. 15, 25, 30, § 103.

jūnĭcŭlus, i, m., an old vine-branch, Plin. 17, 22, 35, § 182.

jūnĭor, v. juvenis.

jūnĭpĕrĕus, a, um, adj. [juniperus], of juniper, Cic. Fl. de Cond. Agr. p. 4 Goes.

jūnĭpĕrus (also jūnĭpĭrus, in Plin. passim), i, f., the juniper-tree, Plin. 8, 31, 51, § 99; 16, 18, 30, § 73; Verg. E. 7, 53; 10, 76.

Jūnĭus, a,

  1. I. name of a Roman gens: e. g. M. and D. Junius Brutus.
    Hence,
  2. II. Jūnĭus, a, um, adj., Junian: familia, Tac. A. 3, 24: domus, Liv. 2, 5: lex, proposed by Junius, Cic. Att. 2, 9, 1; 4, 16, 5: mensis, the sixth month, June, id. ib. 6, 2, 6.
    Esp., as subst.: Jūnĭus, Cic. Att. 5, 21, 9; Ov. F. 6, 88.

jūnix, or uncontr. jŭvĕnix, īcis, f. [juvenix], a young cow, a calf, heifer: tot tibi cum in flammas junicum omenta liquescant, Pers. 2, 47.
In the form juvenix, of a maiden (cf.: δάμαλις, juvenca): quam mox horsum ad stabulum juvenix recipiat se pabulo, Plaut. Mil. 2, 3, 38 Ritschl. dub. (MSS. juvenis).

Jūno, ōnis, f.,

  1. I. the goddess Juno, daughter of Saturn, sister and wife of Jupiter, and the guardian deity of women; as the foundress of marriage, she is also called pronuba Juno; and as the protecting goddess of lying-in women, Juno Lucina, Plaut. Aul. 4, 7, 11; Cic. N. D. 2, 27, 68: prima et Tellus et pronuba Juno dant signum, Verg. A. 4, 166.
    1. B. Juno inferna or infera, i. e. Proserpine, Verg. A. 6, 138; Stat. S. 2, 1, 147; or, Averna, Ov. M. 14, 114; or, profunda, Claud. Proserp. 1, 2; or, Stygia, Stat. Th. 4, 526.
  2. II. Esp. in phrases; stella Junonis, the planet Venus, Plin. 2, 8, 6, § 37: urbs Junonis, i. e. Argos, Ov. H. 14, 28: per Junonem matrem familias jurare, Plaut. Am. 2, 2, 201.
    Prov.: Junonis sacra ferre, i. e. to walk at a slow and measured pace, Hor. S. 1, 3, 11.
    1. B. Comically transf.: mea Juno, non decet esse te tam tristem tuo Jovi, i. e. my wife, Plaut. Cas. 2, 3, 14; cf.: ni nanctus Venerem essem, hanc Junonem ducerem, id. Bacch. 2, 2, 39: ejuno as interj. like ecastor, acc. to Charis. p. 183 P.
      Hence,
      1. 1. Jūnōnālis, e, adj., of or belonging to Juno: tempus, i. e. the month of June, Ov. F. 6, 63.
      2. 2. Jūnōnĭcŏla, ae, com. [Junocolo], a worshipper of Juno (poet.): Adde Junonicolas Faliscos, Ov. F. 6, 49.
      3. 3. Jūnōnĭgĕna, ae, m. [Juno-gigno], Junoborn, i. e. Vulcan, Ov. M. 4, 173.
      4. 4. Jū-nōnĭus, a, um, adj., of or belonging to Juno, Junonian (poet.): hospitia, i. e. Carthage, where Juno was worshipped, Verg. A. 1,671; so, Samos, Ov. M. 8, 220: ales, i. e. the peacock, id. Am. 2, 6, 55: custos, i. e. Argus, id. M. 1, 678: mensis, i. e. June, sacred to Juno, id. F. 6, 61: Hebe, i. e. the daughter of Juno, id. M. 9, 400; Val. Fl. 8, 231: stella, the planet Venus, App. de Mund. p. 58, 12: insula, one of the Fortunate Isles, Plin. 6, 32, 37, § 202.