Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

āēr, āĕris, m. (in Enn. once

  1. I. fem., Gell. 13, 20, 14, as also ἀήρ in Gr., in the earliest per, was fem., Gr. gen. aëros, Stat. Th. 2, 693; Gr. acc. aëra, Cic., Sen., Plin.; pure Lat. form, āĕrem, Varr. L. L. 5, 10, 65; Cato ap. Serv ad Verg. A. 10, 184; Plin. 18, 1, 1, § 3; plur nom. and acc. āĕres, Vitr. 11; later āĕra, Ven. Fort. Carm 9, 1, 141, dat. āĕribus, Lucr. 4, 289; 5, 643), = ἀηρ, the air, properly the lower atmosphere (in distinction from aether, the upper pure air): istic est is Juppiter quem dico, quem Graeci vocant Aërem, qui ventus est et nubes, imber postea, Atque ex imbre frigus, ventus post fit, aër denuo, Enn. ap. Varr L. L. 5, § 65 Müll. (Epicharm. v. 9 Vahl.,: terra circumfusa undique est hac animall spirabilique naturā, cui nomen est aër, Graecum illud quidem, sed perceptum jam tamen usu a nostris, tritum est enim pro Latino, Cic. N. D. 2, 36, 91: itaque aër et ignis et aqua et terra primae sunt, id. Ac. 1, 7, 26: Anaximenes aëra Deum statuit, id. N. D. 1, 10: aërem in perniciem vertere, Plin. 18, 1, 1, § 3 al.
    Also in plur.: aëribus binis, Lucr 4, 291: aëres locorum salubres aut pestilentes, Vitr 1, 1 fin.
  2. II. Transf.
    1. A. Poet.: aër summus arboris, the airy summit, for the highest point, Verg. G. 2, 123; cf. Juv. 6, 99.
    2. B. Also poet. for a cloud, vapor, mist: Venus obscuro gradientes aëre sepsit, Verg. A. 1, 411: aëre septus, Val Fl. 5,401
    3. C. With limiting adj. = the weather: crassus, Cic. Ac. 2, 25, 81. fusus et extenuatus, id. N. D. 2, 39 purus et tenuis, id. ib. 2, 16 temperatus, id. Div 2, 42
      1. 1.aera (dissyl.), ae, f., = αἰρα, a weed among grain; darnel, tare, or cockle, Lolium temulentum, Linn.; Plin. 18, 17, 44, § 156.

āĕrĭus (quadrisyl.), more rar. āĕrĕ-us, a, um, adj., = ἀέριος.

  1. I. Pertaining to the air, aërial (a poet. word, which Cic. uses only in higher flights of speech): volucres, Lucr. 5, 825; Cic. Univ. 10: volatus avium atque cantus, id. Top. 20: aërias vias carpere, their way in the air, Ov. A. A. 2, 44: aërias tentăsse domos, the heavens, * Hor. C. 1, 28, 5 al.
    Hence aërium mel, because the bee was believed to collect its honey from falling dew, Verg. G. 4, 1.
  2. II. Rising aloft, airy, high.
    So esp. of mountains: Alpes, Verg. G. 3, 474; Ov. M. 2, 226: aërio vertice Taurus, Tib. 1, 7, 15 (aetherio, Müll.): cacumen, Cat. 64, 240 al.
    Of trees: quercus, Verg. A. 3, 680: ulmus, id. E. 1, 59.
    Of other things: arces, Verg. A. 3, 291: (capra) cornibus aëriis, Ov. F. 5, 119.
    1. * B. Aëria spes, airy, i. e. quickly flying away, vain, fleeting, transitory, Arn. 2, p. 86.