Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

susceptum, i, n., v. suscipio fin.

suscĭpĭo (sometimes succĭpĭo; cf. Serv. Verg. A. 1, 175 and 144; Vel. Long. p. 2226 P.), cēpi, ceptum, 3, v. a. [sus, a contraction of subs, for sub; v. sub fin., and capio], qs. to take hold of in order to support, i. e. to take or catch up, to take upon one.

  1. I. To support, hold up, sustain.
    1. A. Lit.: quid loquar lapideas moles, quibus porticus suscipimus, Sen. Ep. 90, 26: theatrum fulturis ab substructionibus, Plin. Ep. 10, 38, 2: latera puteorum structurā, Pall. Aug. 9, 2: labentem domum, Sen. Ben. 6, 15, 5: balnea suscepta crepidine, supported, resting on, etc., Stat. S. 1, 3, 43: habenas, Sen. Troad. 728.
    2. B. Trop.
      1. 1. To support, defend: famam defuncti pudoremque, Plin. Ep. 2, 4, 2: qui temere nocentis reos susciperet, Quint. 11, 1, 74: cum periculo suscepti litigatoris, id. 2, 12, 4.
      2. 2. To take upon one, undertake, assume, begin, incur, enter upon (esp. when done voluntarily and as a favor; recipio, when done as a duty or under an obligation).
          1. (α) Of actions, obligations, etc. (class. and freq.): aut inimicitias aut laborem aut sumptus suscipere nolunt, Cic. Off. 1, 9, 28: inimicitias, Ter. Hec. 2, 1, 34; Nep. Pelop. 1, 3; cf. Cic. Lael. 21, 77: personā susceptā viri boni, id. Clu. 36, 101: honestam rem actionemve, id. Lael. 13, 47: bellum, id. Leg. 2, 14, 34; id. Rep. 3, 23, 35; id. Off. 1, 11, 35; Caes. B. G. 1, 16; 7, 37 al.: rei publicae partem, Cic. Rep. 1, 6, 10; id. Mil. 15, 40: causam populi, id. Rep. 4, 8, 27: patrocinium improbitatis, etc., id. ib. 3, 5, 8; id. de Or. 3, 17, 63: negotium, id. Cat. 3, 2, 5: iter Asiaticum, id. Att. 4, 15, 2: omnia alter pro altero suscipiet, id. Lael. 22, 82: aes alienum amicorum, id. Off. 2, 16, 56: cum inaudita ac nefaria sacra susceperis, id. Vatin. 6, 14: porcam praecidaneam, Varr. ap. Non. 163, 21: pulvinar, Liv. 5, 52, 6: prodigia (with curare), id. 1, 20: votum, Plaut. Am. 1, 1, 75; Liv. 27, 45, 8; Ov. F. 6, 246: disputationem de re publicā, Cic. Rep. 1, 7, 12; cf. id. Off. 1, 2, 7: nec enim hoc suscepi, ut, etc., tamquam magister persequerer omnia, id. Rep. 1, 24, 38: permagnum quiddam, id. de Or. 1, 22, 103: quae si suscipiamus, undertake to prove, id. Div. 2, 40, 84; so with obj.-clause: qui suscipiant, posse animum manere corpore vacantem, etc., id. Tusc. 1, 32, 78.
            Rarely with dat. of reflex. pron.: legationem ad civitates sibi, Caes. B. G. 1, 3; cf.: tantum sibi auctoritatis in re publicā suscepit, ut, etc., Cic. Verr. 2, 5, 58, § 152: mihi auctoritatem patriam severitatemque suscipio, id. Cael. 16, 37.
          2. (β) Of feelings, experiences, etc., to undergo, submit to, bear, accept: morbos durumque dolorem, Lucr. 3, 460; so, dolorem, Cic. Tusc. 1, 46, 111: dolorem gemitumque, id. Vatin. 8, 19: invidiam atque offensionem apud populos, id. Verr. 2, 2, 55, § 137: odium, id. Att. 6, 1, 25: molestiam, id. Caecin. 6, 17.
            With in and acc.: miserius qui suscipit in se scelus quam si qui alterius facinus subire cogitur, i. e. wilfully incurs guilt, Cic. Phil. 11, 4, 9; cf.: si esset inventus, qui in se suscipere istius culpam crimenque cuperet, id. Verr. 2, 4, 42, § 91: negotiatoribus Claudius certa lucra proposuit, suscepto in se damno, si cui, etc., Suet. Claud. 18.
  2. II. To take, catch, take up, receive.
    1. A. In gen. (so only poet. and in post-Aug. prose): sol aeternam suscepit lampada mundi, to catch up, Lucr. 5, 402: dominam ruentem, Verg. A. 11, 806: suscipiunt famulae, id. ib. 4, 391: cruorem pateris, id. ib. 6, 249; cf.: cava suscepto flumine palma sat est, Prop. 4 (5), 9, 36 (al. succepto): ignem foliis, Verg. A. 1, 175.
    2. B. In partic.
      1. 1. To take up a new-born child from the ground; hence, to acknowledge, recognize, bring up as one’s own (class.; cf. tollo): simul atque editi in lucem et suscepti sumus, Cic. Tusc. 3, 1, 2: puerum, Ter. And. 2, 3, 27: haec ad te die natali meo scripsi, quo utinam susceptus non essem! Cic. Att. 11, 9, 3.
        1. b. In gen., to get, beget, or bear children: filia, quam ex te suscepi, Plaut. Ep. 4, 1, 34: filiam ex uxore, Ter. Phorm. 5, 7 (8), 50: liberos ex libertini filiā, Cic. Phil. 3, 6, 17; cf. Ter. Phorm. 5, 7 (8), 74: inde filiam, id. ib. 5, 8 (9), 18: susceperas liberos non solum tibi, sed etiam patriae, Cic. Verr. 2, 3, 69, § 161: si qua mihi de te suscepta fuisset Ante fugam suboles, Verg. A. 4, 327; Vulg. Judic. 11, 2.
      2. 2. To take, receive, as a citizen, under one’s protection, as a pupil, etc. (rare but class.): Cato cum esset Tusculi natus, in populi Romani civitatem susceptus est, Cic. Leg. 2, 2, 5: suscipe me totum, Vatin. ap. Cic. Fam. 5, 9, 1: suscepi candidatum, Plin. Ep. 6, 6, 9: susceptos a se discipulos, Quint. 2, 5, 1; 11, 1, 55: pancratiasten docendum, id. 2, 8, 13: aliquos erudiendos, id. 2, 8, 1.
      3. 3. To receive, get: pecuniam, Dig. 22, 3, 25: pretio, quod dominus suscepit, App. M. 8, p. 213, 20.
    3. C. Trop.: suscepit vita hominum consuetudoque communis, ut, etc., has allowed, admitted, Cic. N. D. 2, 24, 62.
      1. 2. To take up, resume, continue a speech, answer: suscipit Stolo: Tu, inquit, invides, etc., Varr. R. R. 1, 2, 24; cf.: ad quodsermonem suscipit Polus, Quint. 2, 15, 28; Verg. A. 6, 723; App. M. 4, p. 150, 8; 9, p. 227, 12.
        Hence, P. a. as subst.: susceptum, i, n., an undertaking: susceptaque magna labore Crescere difficili, Ov. M. 11, 200.