Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

imprŏbĭtas (inpr-), ātis, f. [improbus],

  1. I. badness, wickedness, depravity, dishonesty, improbity (freq. and class.): cum te alicujus improbitas perversitasque commoverit, Cic. Q. Fr. 1, 13, 38: amicorum neglectio improbitatem coarguit, id. Mur. 4, 9; id. Att. 1, 16, 7: in hac causa improbitatem et gratiam cum inopia et veritate contendere, id. Quint. 27, 84; id. Brut. 62, 224: cum me improbitatis patrocinium suscipere vultis, id. Rep. 3, 5: judici invisa est, Quint. 6, 4, 15: cordis humani, Plin. 2, 23, 21, § 87; Ov. A. A. 1, 676: prodiga corruptoris, Juv. 10, 305: illo admirabilis aevo, i. e. rare, id. 13, 53.
  2. II. Transf., of bad, troublesome animals, impudence, boldness, audacity: simiae Dodoneae, Cic. Div. 2, 32, 69: muscae, Plin. 29, 1, 8, § 28: alitum semina depascentium, id. 19, 6, 34, § 116.

imprŏbĭto (inpr-), āvi, 1, v. freq. a. [improbo], to disapprove strongly, condemn: illud inhumaniter scriptum, Gell. 20, 1, 11.