Lewis & Short

1. sūrus, i, m., a branch, a stake, Varr. L. L. 10, § 73 Müll.: surum dicebant, ex quo per deminutionem fit surculus. Ennius: unus surus surum ferret, tamen defendere possent, Fest. p. 299 ib. (cf. Enn. Ann. v. 516 Vahl.); cf. crebrisuro.