Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

pŭer, ĕri (old voc. puere, Plaut. As. 2, 3, 2; 5, 2, 42; id. Most. 4, 2, 32 et saep.; Caecil. and Afran. ap. Prisc. p. 697 P.;

  1. I. gen. plur. puerūm, Plaut. Truc. 4, 2, 50), m. (v. infra) [root pu-, to beget; v. pudes; and cf. pupa, putus], orig. a child, whether boy or girl: pueri appellatione etiam puella significatur, Dig. 50, 16, 163.
    Thus, as fem.: sancta puer Saturni filia, regina, Liv. And. ap. Prisc. p. 697 P.: prima incedit Cereris Proserpina puer, i.e. daughter of Ceres, Naev. ib. p. 697 P.: mea puer, mea puer, Poët. ap. Charis. p. 64 P.; Ael. Stil. and As. ib. p. 64 P.
    Hence, freq. in the plur. pueri, children, in gen., Plaut. Poen. prol. 28; 30: infantium puerorum incunabula, Cic. Rosc. Am. 53, 153: cinis eorum pueros tarde dentientes adjuvat cum melle, Plin. 30, 3, 8, § 22; Hor. Ep. 1, 7, 7; id. C. 4, 9, 24.
  2. II. In partic.
      1. 1. A male child, a boy, lad, young man (strictly till the seventeenth year, but freq. applied to those who are much older): puero isti date mammam, Plaut. Truc. 2, 5, 1: aliquam puero nutricem para, Ter. Hec. 4, 4, 104; 5, 2, 4: homini ilico lacrimae cadunt Quasi puero, id. Ad. 4, 1, 21: quo portas puerum? id. And. 4, 3, 7: nescire quid antea quam natus sis, acciderit, id est semper esse puerum, Cic. Or. 34, 120; Ov. P. 4, 12, 20: laudator temporis acti Se puero, when he was a boy, Hor. A. P. 173; cf.: foeminae praetextatique pueri et puellae, Suet. Claud. 35.
        A puero, and with plur. verb, a pueris (cf. Gr. ἐκ παιδός, ἐκ παίδων), from a boy, boyhood, or childhood (cf. ab): doctum hominem cognovi, idque a puero, Cic. Fam. 13, 16, 4; id. Ac. 2, 3, 8: diligentiā matris a puero doctus, id. Brut. 27, 104; Hor S. 1, 4, 97: ad eas artes, quibus a pueris dediti fuimus, Cic. de Or. 1, 1, 2.
        In like manner: ut primum ex pueris excessit Archias, as soon as he ceased to be a child, Cic. Arch. 3, 4.
      2. 2. A grown-up youth, young man, Cic. Fam. 2, 1, 2: puer egregius praesidium sibi primum et nobis, deinde summae rei publicae comparavit, of Octavian at the age of nineteen, id. ib. 12, 25, 4 (cf. Vell. 2, 61, 1; Tac. A. 13, 6); cf. of the same: nomen clarissimi adulescentis vel pueri potius, Cic. Phil. 4, 1, 3; of Scipio Africanus, at the age of twenty, Sil. 15, 33; 44 (coupled with juvenis, id. 15, 10 and 18); of Pallas, in military command, Verg. A. 11, 42.
      3. 3. An unmarried man, a bachelor, Ov. F. 4, 226.
      4. 4. As a pet name, or in familiar address, boy, fellow, Cat. 12, 9; Ter. Ad. 5, 8, 17.
    1. B. Transf.
      1. 1. A little son, a son (poet.), Plaut. Am. 5, 1, 72: Ascanius puer, Verg. A. 2, 598: tuque (Venus) puerque tuus (Cupido), id. ib. 4, 94; cf. Hor. C. 1, 32, 10: Latonae puer, id. ib. 4, 6, 37: Semeles puer, id. ib. 1, 19, 2: deorum pueri, id. A. P. 83; 185.
      2. 2. A boy for attendance, a servant, slave: cedo aquam manibus, puer, Plaut. Most. 1, 3, 150; Cic. Rosc. Am. 28, 77: Persicos odi, puer, apparatus, Hor. C. 1, 38, 1; 2, 11, 18; 4, 11, 10: hic vivum mihi cespitem ponite, pueri, id. ib. 1, 19, 14: cena ministratur pueris tribus, id. S. 1, 6, 116: tum pueri nautis, pueris convicia nautae Ingerere, id. ib. 1, 5, 11: regii, royal pages, Liv. 45, 6; Curt. 5, 2, 13: litteratissimi, Nep. Att. 13, 3; Juv. 11, 59; Dig. 50, 16, 204.
      3. * 3. As adj., youthful: puera facies, Paul. Nol. Carm. 25, 217.