Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

ē-vĕnĭo, vēni, ventum, 4 (praes. subj. evenat, Enn. ap. Non. 507, 20; Plaut. Trin. 1, 2, 3; id. Mil. 4, 1, 19: evenant, id. Ep. 3, 1, 2), v. n., to come out, come forth.

  1. I. Lit. (very rare): merses profundo: pulchrior evenit, Hor. C. 4, 4, 65: tota arundo serius praedicto tempore evenit, comes up, grows up, Col. 4, 32, 2: sine modo rus eveniat, Plaut. Cas. 2, 8, 1: Capuam, id. Rud. 3, 2, 17; cf.: evenit sermo Samuelis Israeli, Vulg. 1 Reg. 3, 21.
    Far more freq. and class.,
  2. II. Trop.
    1. A. In gen., to fall out, come to pass, happen; and with alicui, to befall, happen to, betide one (v. 2. accido, II., and 1. contingo, II. B. 3. b.): in hominum aetate multa eveniunt hujusmodi, Plaut. Am. 3, 2, 57 sq.; cf.: maxime id in rebus publicis evenit, Cic. Rep. 1, 44: timebam, ne evenirent ea, quae acciderunt, id. Fam. 6, 21; cf. id. Planc. 6, 15; Sall. C. 51, 26: quid homini potest turpius, quid viro miserius aut acerbius usu venire? quod tantum evenire dedecus? Cic. Quint. 15, 49: quem (sc. tyrannum) si optimates oppresserunt, quod ferme evenit, habet, etc., id. Rep. 1, 42; cf.: quod evenit saepius, id. ib.: quod plerumque evenit, id. ib.; 2, 28 fin.: hoc in hac conformatione rei publicae non sine magnis principum vitiis evenit, id. ib. 1, 45 fin.: ut alia Tusculi, alia Romae eveniat saepe tempestas, id. Div. 2, 45: quota enim quaeque res evenit praedicta ab istis? aut si evenit quippiam: quid afferri potest, cur non casu id evenerit? id. ib. 2, 24, 52: ubi pax evenerat, had been concluded, Sall. C. 9, 3 et saep.: vereor, ne idem eveniat in meas litteras, that the same thing will happen to my letter, Cic. Fam. 2, 10.
      Impers., it happens (cf.: accidit, incidit, contigit, obtingit, fit), with ut: evenit, senibus ambobus simul Iter ut esset, Ter. Phorm. 1, 2, 15; so Cic. Inv. 1, 35; Brutus ap. Cic. de Or. 2, 55, 224; Quint. 1, 5, 28; 2, 12, 5 et saep.; with quod, Enn. ap. Non. 507, 20 (cf. 2. accido): ob id, quod furtum fecit servus, evenit, quo minus eum habere domino liceat, Dig. 30, 1, 45.
      With dat.: illi divitiae evenerunt maxumae, Plaut. Men. prol. 67; cf.: damna evenerunt maxuma misero mihi, id. Stich. 1, 3, 56: merito sibi ea evenerunt a me, id. Capt. 2, 3, 55: cum mihi nihil improviso evenisset, Cic. Rep. 1, 4: quibus (improbis) utinam ipsis evenissent ea, quae tum homines precabantur! id. Sest. 33; cf. id. Fin. 1, 16, 53 et saep.: L. Genucio consuli ea provincia sorte evenit, fell to, Liv. 7, 6; in the same sense without sorte, Sall. J. 35, 3; Liv. 2, 40 fin.; 9, 41 et saep.: si quid sibi eveniret, if any thing should happen to himself, euphemist. for if he should die, Suet. Caes. 86 Ruhnk.; Vop. Prob. 6 fin.; cf.: si in Pompeio quid humani evenisset, Sall. H. Fragm. 5, 8, p. 244 ed. Gerl. (v. 2. accido, II.).
    2. B. In partic., to proceed, follow, result (as a consequence) from any thing; to turn out, issue, end in any way (cf. evado, I. B. 2.; evado is used both of persons and things, but evenio only of things): eventus est alicujus exitus negotii, in quo quaeri solet, quid ex quaque re evenerit, eveniat, eventurum sit, etc., Cic. Inv. 1, 28, 42: ut nobis haec habitatio bona, fausta, felix fortunataque eveniat, Plaut. Trin. 1, 2, 3: quae (auspicia) sibi secunda evenerint, Cic. Div. 1, 15, 27 (al. secunde); cf. Suet. Vit. 9: cuncta prospera eventura, Sall. J. 63, 1; cf. Liv. 21, 21; 37, 47: quoniam quae occulte tentaverat, aspera foedaque evenerant (opp. prospere cessere), Sall. C. 26 fin. Kritz.; cf.: si adversa pugna evenisset, Liv. 8, 31: ut ea res mihi magistratuique bene atque feliciter eveniret, Cic. Mur. 1; so, bene ac feliciter, Liv. 31, 5; cf. feliciter, * Caes. B. G. 4, 25, 3: prospere, Cic. Fam. 3, 12, 2 (with cadere); so, prospere, Plaut. Ps. 2, 1, 1; Cic. N. D. 2, 66 fin.; Liv. 9, 19: bene, Sall. J. 92, 3; cf.: male istis eveniat, Plaut. Curc. 1, 1, 39: vides omnia fere contra ac dicta sint evenisse, Cic. Div. 2, 24 fin.; cf.: quod si fors aliter quam voles evenerit, Plaut. Cas. 2, 5, 37: si quid praeter spem evenit, Ter. And. 2, 6, 5; id. Ad. 5, 3, 29; id. Phorm. 2, 1, 16; 21: quoniam haec evenerunt nostra ex sententia, Plaut. Men. 5, 9, 89; cf. Ter. Heaut. 4, 5, 17; id. Hec. 5, 4, 32: istaec blanda dicta quo eveniant, Plaut. Most. 2, 1, 48; so, quo, id. ib. 1, 2, 52; id. Bacch. 1, 2, 36; cf. quorsum, Ter. Hec. 1, 2, 118.
      Hence, ēventum, i, n. (acc. to evenio, II.).
    1. A. An occurrence, chance, event.
      1. 1. In gen. (rare): semper me causae eventorum magis movent quam ipsa eventa, Cic. Att. 9, 5, 2: plurimorum seculorum et eventorum memoria, id. Rep. 3, 9, 14: si cujusque facti et eventi causa ponetur, id. Part. Or. 9, 32.
      2. 2. In Lucr. opp. conjunctum, of the external conditions, or accidents, of persons and things (as poverty, riches, freedom, etc.), Lucr. 1, 450; 458; 467; 470 al.
      3. 3. Alicujus, that which befalls one, experience, fortune: ei qui sciunt quid aliis acciderit, facile ex aliorum eventis suis rationibus possunt providere, Auct. Her. 4, 9, 13: ut te ex nostris eventis communibus admonendum putarem, Cic. Fam. 1, 7, 9: fabula rerum eventorumque nostrorum, id. ib. 5, 12, 6: cui omnia pendere ex alterius eventis coguntur, id. Tusc. 5, 12, 36: plures aliorum eventis docentur, Tac. A. 4, 33.
    2. B. The issue, consequence, result, effect of an action (cf.: exitus, eventus, successus, obitus, occasus), freq. in Cic., usually plur.: consilia eventis ponderare, Cic. Rab. Post. 1; so opp. facta, id. Pis. 41; Fragm. ap. Non. 204, 6; opp. causae, id. Div. 1, 6 fin.; id. Top. 18: quorum praedicta quotidie videat re et eventis refelli, id. Div. 2, 47 fin.
      In sing., Cic. Att. 3, 8, 4.

ēventus, ūs, m. [evenio, II.].

  1. I. An occurrence, accident, event; fortune, fate, lot (rare but class.): mihi a peritis in Asia praedictum est, fore eos eventus rerum qui acciderunt, Cic. Div. 1, 28: in incerto reliqui temporis eventu, id. Quint. 26, 83; Tac. Agr. 22; id. A. 2, 26: maerere hoc ejus (sc. Scipionis) eventu, vereor ne invidi magis quam amici sit, Cic. Lael. 4, 14: militum, Liv. 7, 26; cf. id. 7, 8; 8, 7 al.: navium suarum, Caes. B. G. 4, 31: patriae, Liv. 33, 48 et saep.: quid reliquis acciderit, qui quosque eventus exciperent, Caes. B. C. 1, 21 fin.; cf. id. ib. 2, 5 fin.
    Far more freq.,
  2. II. The (lucky or unlucky) issue, consequence, result of an action (for syn. cf.: eventum, exitus, successus), in sing. and plur.: eventus est alicujus exitus negotii, Cic. Inv. 1, 28, 42: in rebus magnis memoriaque dignis consilia primum, deinde acta, postea eventus exspectantur, id. de Or. 2, 15, 63: etiam amplissimorum virorum consilia ex eventu, non ex voluntate a plerisque probari solent, Balbus et Oppius ap. Cic. Att. 9, 7 A: sceleris est poena tristis, et praeter eos eventus, qui sequuntur, per se ipsa maxima est, Cic. Leg. 2, 17, 43 et saep.: semper ad eventum festinat (poëta), to the end, issue, event, Hor. A. P. 148: interim rei eventum experiri, Caes. B. G. 3, 3 fin.; so with gen.: belli, id. ib. 6, 42, 1; id. B. C. 1, 53 fin.; 2, 32, 10: pugnae, id. B. G. 7, 49 fin.: ejus diei, id. B. C. 3, 96, 1: orationis, Cic. de Or. 1, 26, 120: dicendi, id. ib. 1, 27, 123 et saep.
    Prov.: eventus docet … stultorum iste magister est, Liv. 22, 39.
    1. B. Esp., good fortune, success: egi ego pro Vareno non sine eventu, Plin. Ep. 5, 20, 2: atque illi modo cauti prompti post eventum ac magniloqui erant, Tac. Agr. 27: cf.: satis jam eventuum, satis casuum, id. A. 2, 26.
    2. C. Personified: Bonus Eventus, Good Success, a guardian deity of the Roman husbandmen, Varr. R. R. 1, 1, 6; Plin. 34, 8, 19, § 77; Inscr. Orell. 1780 sq.; in the dat. also: BONO EVENTO, ib. 1783; cf.: DEO SANCTO EVENTO, ib. 1785.