Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

omnīno, adv. [omnis].

  1. I. In gen., altogether, wholly, entirely, utterly, at all (syn.: prorsus, penitus): Neoptolemus apud Ennium philosophari sibi ait necesse esse, sed paucis: nam omnino haud placere, entirely, i. e. constantly, Cic. Tusc. 2, 1, 1; v. also id. de Or. 2, 37, 156 (Enn. Trag. v. 417 Vahl.): non omnino jam perii: est reliquom quo peream magis, Plaut. As. 1, 3, 80: defensionum laboribus aut omnino aut magnā ex parte liberatus, Cic. Tusc. 1, 1, 1: ut non multum aut nihil omnino Graecis cederetur, not at all, id. ib. 1, 3, 5: ita fit ut omnino nemo esse possit beatus, id. ib. 2, 6, 16: id agimus ut id in sapiente nullum sit omnino, id. ib. 3, 10, 22; cf. id. Off. 2, 1, 3: Clodium sanxisse, ut vix aut omnino non posset … infirmari sua lex, not at all, id. Att. 3, 23, 2: non omnino quidem, sed magnam partem, id. Fam. 9, 15, 3: quae aut omnino aut certe facilius consequentur, id. Balb. 19, 43: eos omittamus, qui omnino nusquam reperiuntur, id. Lael. 6, 21: causas omnino numquam attigerunt, id. de Or. 2, 13, 55: non usquam id quidem dicit omnino, sed quae dicit idem valent, absolutely, i. e. expressly, explicitly, id. Tusc. 5, 9, 24: omnino, quod cupis, efficies, Cat. 98, 5: non tamen omnino Teucros delere paratis, Verg. A. 9, 248: ne faciam, inquis, Omnino versus, Hor. S. 2, 1, 6: nihil omnino, te recitante placet, Mart. 3, 45, 4.
    With omnis: non ego omnino lucrum omne esse utile homini existimo, all and every, of all kinds whatever, Plaut. Capt. 2, 2, 75: hoc genus et cetera necessaria et omnino omnis argumentatio, etc., Cic. Inv. 1, 46, 86: vis et injuria et omnino omne. quod obfuturum est, id. ib. 2, 53, 164: sin omnino interierint omnia, id. Fam. 6, 2, 6; v. also the foll.
    With prorsus: non justa, injusta, prorsus omnino obsequor, Ter. Ad. 5, 9, 33.
  2. II. In partic.
    1. A. With numerals, in all, altogether, only, but, just (= οἱ πάντες): quinque omnino fuerunt, Cic. Clu. 28, 76: diebus omnino decem et octo, Caes. B. G. 4, 19 fin.: sane frequentes fuimus: omnino ad ducentos, Cic. Q. Fr. 2, 1, 1: erant omnino itinera duo, there were only two ways, Caes. B. G. 1, 6: duae omnino civitates, id. ib. 4, 38: cum omnino non essent amplius centum, Nep. Pelop. 2, 3: expeditionem unam omnino suscepit, Suet. Claud. 17: semel omnino eam viderat, Curt. 4, 10. 24.
    2. B. In concessive clauses, by all means, indeed, doubtless, yes, certainly, to be sure.
      With sed: restricti omnino esse nullo modo debemus, sed in deligendis idoneis judicium et diligentiam adhibere, etc., Cic. Off. 2, 18, 62: danda opera est omnino … sed, etc., id. ib. 2, 20, 71; so id. de Or. 2, 21, 89: pugnas omnino, sed cum adversario facili, id. Ac. 2, 6, 84.
      With autem: omnino est amans sui virtus … ego autem non de virtute nunc loquor, id. Lael. 26, 98.
    3. C. In making a statement of general application, in general, generally, universally: de hominum genere, aut omnino de animalium loquor, Cic. Fin. 5, 11, 33: plurimumque poëtis nostris, omninoque Latinis litteris luminis attulisti, id. Ac. 1, 3, 9; Plin. Ep. 5, 4, 3.
      At the beginning of a general proposition: omnino fortis animus et magnus duabus rebus maxime cernitur, Cic. Off. 1, 20, 66: omnino omnium horum vitiorum atque incommodorum una cautio est, ut, etc., id. Lael. 21, 78.
    4. D. After non modo (non), in a climax: non modo imperator, sed liber habendus omnino non est, Cic. Par. 5, 1, 33: non modo tantam causam perorare, sed omnino verbum facere, id. Quint. 24, 77: quos ego non modo reges appellatos, sed omnino natos nesciebam, id. Fam. 9, 15, 13; cf. id. Caecin. 13, 36.

omnĭs, e (omnia is freq. a dissyl. in the poets, as Verg. G. 4, 221; id. A. 6, 33; Lucr. 1, 1106 Lachm.), adj. [etym. dub.; perh. akin to ambo and Gr. ἀμφί] (syn.: cunctus, universus),

  1. I. all, every: omnium rerum, quas ad beate vivendum sapientia comparaverit, nihil esse majus amicitiā, Cic. Fin. 1, 20, 65: ego nulli omnium neque populorum neque regum … non ausim me comparare, Liv. 37, 53, 20: nemo omnium imperatorum, qui vivunt, id. 42, 34, 7.
    With sup.: cur, si cuiquam novo civi potuerit adimi civitas, non omnibus antiquissimis civibus possit, all, even of the oldest families, Cic. Caecin. 35, 101: id effugiet qui non omnia minima repetet, id. Part. Or. 17, 60.
    Cf. with etiam: ut omnium tibi auxilia adjungas, etiam infimorum, Cic. Cat. 3, 5, 12: omnibus tuis etiam minimis commodis, Treb. Pol. ap. Cic. Fam. 12, 16, 1; Sall. C. 44, 5: Nero ad omnes etiam minimos Circenses commeabat, Suet. Ner. 22.
    But with summa, extrema, and ultima, the neutr. plur. omnia is often closely connected in a distributive sense (= quidquid summum, etc.): a te, qui nobis omnia summa tribuis, Cic. de Or. 3, 4, 15: sed is omnia summa sperans aedilicius est mortuus, id. Brut. 28, 109: constituit extrema omnia experiri, Sall. C. 26, 5: quod omnia ultima pati quam se regi tradere maluissent, Liv. 37, 54, 2: omnes omnium ordinum homines, Cic. Rab. Perd. 7, 20: omnibus precibus petere contendit, with prayers of every kind, most urgently, Caes. B. G. 5, 6.
    Esp. as subst.
    1. A. omnes, ium, comm., all men, all persons: quis est omnium, qui? etc., Cic. Tusc. 5, 23, 66: unus ex omnibus, id. de Or. 1, 22, 99.
      With gen. part.: Macedonum omnes, Liv. 31, 45, 7: praetorum, nisi qui inter tumultum effugerunt, omnes interficiuntur, id. 24, 32, 8; cf. id. 10, 31, 5; cf. also: ut omnes Tarquiniae gentis exules essent, id. 2, 2, 11: omnes Hernici nominis, id. 9, 42, 11.
    2. B. omnĭa, ĭum, n., all things: omnium nomine quicumque ludos faciunt, etc., Cic. Q. Fr. 1, 1, 9: omnia facere, to do every thing, make every exertion, spare no pains, Cic. Lael. 10, 35: omnia fore prius arbitratus sum, quam, etc., I should have believed any thing rather than that, etc., id. Att. 8, 11, 5: omnia mihi sunt cum aliquo, I agree with him on all topics, in all points (but mihi omnia communia sunt is the better read., Baiter), id. Fam. 13, 1, 2: in eo sunt omnia, every thing depends on that, id. ib. 15, 14, 5: omnia, quae sunt ad vivendum necessaria, id. Off. 1, 4, 11; 1, 43, 153; id. Fam. 4, 3, 3: omnia, quaecumque agimus, Liv. 30, 31, 6: esse omnia alicui, to be one’s all, Ov. H. 12, 162: Demetrius iis unus omnia est, Liv. 40, 11: per omnia, in all points, in every thing, in every respect, Quint. 5, 2, 3: vir alioqui per omnia laudabilis, Vell. 2, 33: plebes omnia quam bellum malebat, Liv. 2, 39, 8; Sall. J. 79, 7; cf. Cic. Quint. 26, 82: eadem omnia, just the same: mihi certum est efficere in me omnia eadem, quae tu in te faxis, Plaut. As. 3, 3, 23: alia omnia, just the contrary: te alia omnia, quam quae velis, agere, moleste ferrem, Plin. Ep. 7, 15, 2; cf. alius, 6: omnia, adverbially, altogether, entirely, in every respect: tramites, omnia plani et ex facili mobiles, Sen. Cons. ad Marc. 25, 3: omnia Mercurio similis, in all respects, Verg. A. 4, 558.
  2. II. In sing., every, all, the whole: militat omnis amans, every lover, all lovers, Ov. Am. 1, 9, 1: quia sine omni malitiā’st, without any (colloq. for sine ullā), Plaut. Trin. 2, 2, 57; so, sine omni periclo, Ter. And. 2, 3, 17; but: ne sine omni quidem sapientiā, not without all knowledge, a complete philosophy, Cic. de Or. 2, 1, 5: cum omnis honestas manet a partibus quattuor, id. Off. 1, 43, 152: materia ad omnem laudem, et publice, et privatim, etc., every kind of, Liv. 6, 22, 6: castra plena omnis fortunae publicae privataeque, id. 22, 42, 6: cenare holus omne, every kind of, Hor. Ep. 1, 5, 2: Gallia est omnis divisa in partes tres, the whole of Gallia, Caes. B. G. 1, 1; cf.: omnis insula est in circuitu vicies centena millia passuum, id. ib. 5, 13: caelum, Cic. Fin. 2, 34, 112: corpus intenditur, id. Tusc. 2, 23, 56: sanguinem suum omnem profundere, every drop of, all, id. Clu. 6, 18: omnis in hoc sum, I am wholly engaged in this, Hor. Ep. 1, 1, 11.
    With plur. verb: omnis Graecia decoravere, etc., Cat. ap. Gell. 3, 7, 19.
    As subst.: omne, is, n., every thing: nos autem, ab omni quod abhorret ab oculorum auriumque adprobatione, fugiamus, Cic. Off. 1, 35, 128 al.
    Hence, adv.: omnīno, q. v.