Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

sanguĭno, āre, v. n. [sanguis].

  1. I. Lit., to be bloody; to bleed, run with blood (postAug. and very rare): femina sanguinans (in menstruation), Tert. adv. Marc. 4, 20: lacertos sanguinantes porrigere, Quint. Decl. 10, 8; 10, 18.
    1. B. Transf., to be of a blood-color: unda purpureis profundis, Sol. poët. in Anthol. Lat. II. p. 384 Burm. (234 Meyer): colubrum veneno noxio colla sanguinantem, App. M. 5, p. 160, 20 (cf.: sanguineae jubae anguium, Verg. A. 2, 207).
  2. * II. Trop., to be blood-thirsty, sanguinary: sanguinans eloquentia (sc. delatorum), Tac. Or. 12.

sanguis, ĭnis (acc. SANGVEM, Inscr. Fratr. Arval. tab. 41, 22; Inscr. Orell. 2270 and 5054; cf. ex-sanguis, acc. -em.
Neutr. collat. form sanguen, ante-class., Enn. ap. Non. 224; id.ap.Cic.Rep. 1, 41, 64; id.ap.Cic. Fin. 5, 11, 31; Cic. de Or. 3, 58, 218; id. ap. Prisc. p. 708 P.; Cato ap. Gell. 3, 7, 19; Att. and Varr. ap. Non. l. l.; Lucr. 1, 837; 1, 860; Petr. 59, 1; Arn. 1, 36), m. [etym. dub.; prob. root sak-, sag-, to drop, flow; cf. Angl.-Sax. sūc-an; Germ. saugen], blood (class. only in the sing.; cf. cruor).

  1. I. Lit.: guttam haut habeo sanguinis, Plaut. Most. 2, 2, 76: quod sanguen defluxerat, Cato ap. Gell. 3, 7, 19: sine sanguine hoc fieri non posse, bloodshed, Ter. Eun. 4, 7, 9: sanguen creari, Lucr. 1, 837: nobis venas et sanguen … esse, id. 1, 860: in quem (ventriculum cordis) sanguis a jecore per venam illam cavam influit: eoque modo ex his partibus sanguis per venas in omne corpus diffunditur, Cic. N. D. 2, 55, 138: fluvius Atratus sanguine, id. Div. 1, 43, 98: flumine sanguinis meum reditum interclu, dendum putaverunt, id. Red. ad Quir. 5, 14; id. Red. in Sen. 3, 6: nuntiatum est, in foro Subertano sanguinis rivos per totum diem fluxisse, Liv. 26, 23, 5: cum rivi sanguis flammam orientem restinguere, id. 28, 23, 2: pugnatum ingenti caede utrimque, plurimo sanguine, Liv. 2, 64: haurire sanguinem, to shed (another’s) blood: ad meum sanguinem hauriendum advolaverunt, Cic. Sest. 24, 54: tanti sanguinis nostri hauriendi est sitis, Liv. 26, 13, 14: nisi hauriendum sanguinem laniendaque viscera nostra praebuerimus, id. 9, 1, 9: relicum sanguinem jubentes haurire, id. 22, 51, 7: multum sanguinem invicem hausimus, Curt. 4, 14, 17: multorum sanguinem hauserunt, Sen. Ben. 6, 30, 5; Lact. 5, 1, 8: sanguinem dare, to shed (one’s own) blood, give (one’s) life: in beluas strinximus ferrum, hauriendus aut dandus est sanguis, Liv. 7, 24, 4: dandus invidiae est sanguis, id. 3, 54, 4: quid super sanguinis, qui dari pro re publicā posset, rogitantes, id. 4, 58, 13; Sen. Ira, 1, 2, 2; 3, 18, 2: sanguinem mittere, to bleed, let blood, Cic. Att. 6, 1, 2; so Cels. 2, 10; 4, 13; for which: emittere sanguinem de aure, Col. 6, 14, 3: sub caudā, id. 7, 5, 19; 6, 6, 4; 6, 9, 1: demere (e capite), Varr. R. R. 2, 1, 23: detrahere (ex auriculā), Col. 6, 14, 3; Cels. 2, 10, 4; 6, 6, 26: ex adversā parte de auriculā sanguinem mittere, Col. 7, 10, 2: supprimere sanguinem, to stanch, stop, Cels. 2, 10; for which: cohibere, id. 8, 4; Plin. 22, 25, 71, § 147: sistere, id. 20, 7, 25, § 59; 28, 18, 73, § 239.
      1. 2. Plur. (late Lat.): vir sanguinum, i. e. bloody, violent, cruel, Vulg. 2 Reg. 16, 7, 8; id. Psa. 5, 6; 25, 9; 54, 23; cf.: libera me de sanguinibus, i. e. the guilt of shedding blood, id. ib. 50, 15: vae civitati sanguinum, id. Ezech. 24, 9.
    1. B. Transf. (class.; esp. freq. in the poets).
      1. 1. Blood, i. e. consanguinity, descent, race, stock, family.
        1. a. Abstr.: sanguine conjuncti, blood-relations, relatives by blood, Cic. Inv. 2, 53, 161; Sall. J. 10, 3: alicui materno a sanguine jungi, Ov. M. 2, 368: alicui sanguine cohaerere, Quint. 8, 3, 75: progeniem Trojano a sanguine duci, Verg. A. 1, 19; cf.: genus alto a sanguine Teucri, id. ib. 4, 230: Semiramio Polydaemona sanguine cretum, Ov. M. 5, 85: sanguine cretus Sisyphio, id. ib. 13, 31: nostri quoque sanguinis auctor Juppiter est, id. ib. 13, 142: nec iis tantum quos sanguine attingit amandus, Plin. Ep. 7, 24, 2: sanguinem sociare, Liv. 4, 4, 6: Tiridates sanguinis ejusdem, Tac. A. 6, 32.
        2. b. Concr., a descendant, offspring: o pater, o genitor, o sanguen dis oriundum! Enn. ap. Cic. Rep. 1, 41, 64; and id. ap. Prisc. p. 708 P. (Ann. v. 117 Vahl.); cf.: non magis in alienis, quam in proximis ac sanguine ipso suo exerceret, Liv. 7, 4, 3: in suum sanguinem saevire, id. 40, 5, 1: Alexandri sanguis et stirps, Curt. 10, 6, 10: suum sanguinem perditum ire, Tac. A. 4, 66; 3, 4: ne secus quam suum sanguinem (eum) foveret ac tolleret, id. ib. 4, 8; Vell. 1, 10, 5; Val. Max. 5, 9, 4: seu deos regesve canit, deorum Sanguinem, etc., Hor. C. 4, 2, 14: clarus Anchisae Venerisque sanguis (i. e. Æneas), id. C. S. 50: regius sanguis (i. e. Europa), id. C. 3, 27, 65: vos, o Pompilius sanguis (i. e. the Pisos), id. A. P. 292: non ego, pauperum Sanguis parentum, id. C. 2, 20, 6: pro sanguine tuo, Ov. M. 5, 515: sanguis meus, Verg. A. 6, 836: tuus, Tib. 1, 6, 66; Stat. Th. 3, 559.
      2. 2. Of other fluids (rare): et viridis nemori sanguis decedit et herbis, Manil. 5, 212: Baccheus, i. e. wine, Stat. Th. 1, 329; cf. Plin. 14, 5, 7, § 58: Pallas amat turgentes sanguine baccas, Nemes. Ecl. 2, 50.
  2. II. Trop., vigor, strength, force, spirit, life (class.), Plaut. Bacch. 1, 2, 45: amisimus, mi Pomponi, omnem non modo sucum ac sanguinem, sed etiam colorem et speciem pristinam civitatis, Cic. Att. 4, 18, 2 (4, 16, 10); cf. Sall. Fragm. Or. Lepidi, § 25: vos o, quibus integer aevi Sanguis, ait, solidaeque suo stant robore vires, Verg. A. 2, 639: quae cum de sanguine detraxisset aerarii, had bled the treasury (the figure taken from blood-letting), Cic. Verr. 2, 3, 36, § 83; cf.: cum ἐξ ἀφαιρέσεως provinciam curarit, sanguinem miserit, etc., id. Att. 6, 1, 2: missus est sanguis invidiae sine dolore, id. ib. 1, 16, 11: qui ab illo pestifero ac perdito civi jam pridem rei publicae sanguine saginantur, id. Sest. 36, 78; cf.: illa in agendis causis jam detrita: Jugulum petere et Sanguinem mittere … nec offendunt tamen, Quint. 8, 6, 51.
    Of vigor, force of style: sucus ille et sanguis incorruptus usque ad hanc aetatem oratorum fuit, in quā naturalis inesset, non fucatus nitor, Cic. Brut. 9, 36: orationis subtilitas etsi non plurimi sanguinis est, etc., id. Or. 23, 76: sanguine et viribus niteat, Quint. 8, 3, 6; so (with vires) id. 10, 2, 12: Calvus metuens, ne vitiosum colligeret, etiam verum sanguinem deperdebat, Cic. Brut. 82, 283: dicta plena sanguinis, Quint. 11, 1, 34: sanguinem ipsum ac medullam verborum ejus eruere atque introspicere penitus, Gell. 18, 4, 2.