Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

lŏquor, cātus (quūtus), lŏqui (inf. loquier, Naev. ap. Gell. 1, 24, 2), v. dep. n. and a. [Sanscr. lap-, to talk, whisper; Gr. λακ-, ἔλακον, λάσκω], to speak, talk, say (in the lang. of common life, in the tone of conversation; cf. Quint. 9, 4, 10; 11, 3, 45).

  1. I. Lit.
    1. A. Neutr.: mitte male loqui, Ter. And. 5, 3, 2: Scipio mihi sane bene et loqui videtur et dicere, Cic. Brut. 58, 212; id. Or. 32, 113: magistratum legem esse loquentem; legem autem mutum magistratum, id. Leg. 3, 1, 2: male … vere ac libere, id. Rosc. Am. 48, 140: cum loquimur terni, nihil flagitii dicimus, id. Fam. 9, 22, 3: quid tu, Epicure? loquere, id. Ac. 2, 39, 123: pure et Latine, id. de Or. 1, 32, 144; id. Fin. 2, 4, 14; 2, 5, 15: aliud esse Latine, aliud grammatice loqui, Quint. 1, 6, 27: Latine atque emendate, id. 8, 1, 2: aliā linguā, Cic. de Or. 2, 14, 61: pro aliquo, id. Att. 3, 1: apud aliquem, before any one, id. Fin. 2, 22, 74; so, adversum aliquem, before any one, Ter. And. 1, 5, 30: secum, Cic. Off. 3, 1, 1: cum aliquo, Ov. M. 6, 205: bene de aliquo, Sen. Contr. 2, 9, 63: secus de aliquo, Tac. A. 2, 50: male de aliquo, Vulg. Sirach, 8, 5; Capitol. Alb. 2: de me male, Suet. Aug. 51 fin.
          1. (β) With dat.: male loqui alicui, to speak evil of any one: pergin male loqui, mulier, mihi, Plaut. Truc. 2, 2, 10; Stat. Th. 12, 26: vento et fluctibus loqui, to express vain wishes, Luc. 4, 491.
          2. (γ) Absol.: neque loqui possumus, nisi e syllabis brevibus ac longis, Quint. 9, 4, 61: ut non loqui et orare, sed fulgurare ac tonare videaris, id. 2, 16, 19.
    2. B. Act.
      1. 1. To speak out, to say, tell, talk about, mention, utter, name: loquere tuum mihi nomen, Plaut. Men. 5, 9, 7; id. Aul. 2, 1, 15: deliramenta, id. Am. 2, 2, 64: quas tu mulieres quos tu parasitos loquere, id. Men. 2, 2, 47: si quid tu in illum bene voles loqui, id loqui licebit, id. Most. 1, 3, 83: adfirmat nihil a se cuiquam de te secus esse dictum, Cic. Att. 1, 19, 11: horribile est, quae loquantur, id. ib. 14, 4, 1: pugnantia, id. Tusc. 1, 7, 13: ne singulas loquar urbes, mention, Liv. 5, 54, 5: quid turres loquar, id. 5, 5, 6: quid ego legem loquar? id. 3, 11, 13: quid loquar marmora, etc., Sen. Ep. 90, 25: proelia, Hor. C. 4, 15, 1: aliquem absentem, Ov. Tr. 3, 3, 17.
      2. 2. To talk of, speak about, to have ever on one’s lips: Dolabella merum bellum loquitur, Cic. Fam. 9, 13, 8: ne semper Curios et Luscinos loquamur, id. Par. 6, 50: multi etiam Catilinam atque illa portenta loquebantur, id. Mil. 23, 63: nil nisi classes loquens et exitus, id. Att. 9, 2, 3: qui de magnis majora loquuntur, Juv. 4, 17.
      3. 3. Loquuntur, they say, it is said, they talk of, the talk is of: hic mera scelera loquuntur, Cic. Att. 9, 13, 1; id. Verr. 2, 5, 30, § 78: eodem die vulgo loquebantur Antonium mansurum esse Casilini, id. Att. 16, 10, 1: omnia magna loquens, Hor. S. 1, 3, 13: dare aliquem famae loquendum, Mart. 5, 25, 5: Juppiter, hospitibus nam te dare jura loquuntur, Verg. A. 1, 731: de damnatione ferventer loqui est coeptum, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8.
  2. II. Transf.
    1. A. To speak, declare, show, indicate or express clearly: oculi nimis arguti quemadmodum animo affecti simus, loquuntur, Cic. Leg. 1, 9, 27: res loquitur ipsa, judices, quae semper valet plurimum, id. Mil. 20, 53: haec ipsae res loquuntur, Tert. de Pud. 5: ut fama loquitur, Vell. 2, 93, 3: cum chartā dextra locuta est, has written upon it, Ov. H. 18, 20: volucres mea fata loquentur, Stat. Th. 8, 181; Luc. 6, 617: rescriptum divi Marci sic loquitur, quasi, etc., Dig. 2, 14, 10.
    2. B. Poet., to rustle, murmur: pini loquentes, Verg. E. 8, 22; Cat. 4, 11: mollia discordi strepitu virgulta loquuntur, Petr. poët. Sat. 120, 73.