lŏquentĭa, ae, f. [loquor], a talking, discoursing, readiness in speaking, fluency of speech (post-Aug.): Julius Candidus non invenuste solet dicere, aliud esse eloquentiam, aliud loquentiam, Plin. Ep. 5, 20, 5; satis loquentiae, sapientiae parum, Val. Prob. ap. Gell. 1, 15, 18.