Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

inquam (the foll. forms are found: inquam and inquit very freq.; v. infra; first pers., inquio, found in late writers: si igitur, inquio, Jul. ap. Aug. c. Saec. Resp. Jul. 4, 9, is not in good use, but mentioned by Vel. Long. ap. Cassiod. Orthogr. p. 2287; Prisc. 8, 11, 62; cf. inquo, Eutych. 2, 12, p. 2182: inquis, Cic. Caecin. 13, 37; id. Fam. 2, 12, 3; 9, 26, 1; id. Att. 2, 5, 8; Hor. S. 2, 1, 5; Mart. 2, 93, 1 saep.: inquĭmus, Hor. S. 1, 3, 66: inquitis, Arn. 2, 44; Tert. Apol. 9 al.: inquiunt, Cic. Verr. 2, 4, 14, § 32; id. Or. 50, 169; id. Tusc. 3, 29, 71: inquiebat, id. Ac. 2, 47, 125; id. Top. 12, 51: inquii, Cat. 10, 27: inquisti, Cic. de Or. 2, 64, 259: inquies, Plaut. Am. 3, 2, 31; Cic. Or. 29, 101; Cat. 24, 7: inquiet, Cic. Verr. 2, 2, 18, § 45; id. Fin. 4, 25, 71; id. Off. 3, 12, 53: inque, Plaut. Bacch. 4, 8, 42; Ter. Heaut. 4, 7, 1: inquito, Plaut. Aul. 4, 10, 58; id. Rud. 5, 2, 55; and in eccl. Lat. inquiens, Vulg. 1 Par. 22, 18; Marc. 12, 26; Greg. Ep. 8, 12; 12, 8; Tert. Jejun. 2, v. Neue, Formenl. 2, p. 612 sqq.), 3, v. defect. [kindred to Sanscr. khyā, dicere, praedicare, celebrare, appellare; cf. Bopp Gloss. p. 98, 6 sq.], I say, placed after one or more words of a quotation, our say (said) I, says (said) he, etc.

  1. I. In citing the words of a person: cum respondissem me ex provincia decedere, etiam mehercules, inquit, ut opinor, ex Africa, Cic. Planc. 26: est vero, inquam, signum quidem notum, id. Cat. 3, 5: quasi ipsos induxi loquentes, ne inquam et inquit saepius interponeretur, id. Lael. 1, 3: qui ubi me viderunt, ubi sunt, inquiunt, scyphi? id. Verr. 2, 4, 14, § 32; Cat. 10, 14: Romulus, Juppiter, inquit, tuis jussus avibus, etc., Liv. 1, 12, 4.
          1. (β) With dat.: tum Quinctius en, inquit mihi, haec ego patior quotidie, Cic. Att. 5, 1, 3.
    1. B. Inquam is frequently placed after a word which the speaker strongly emphasizes, esp. in repetitions: libera per terras unde haec animantibus exstat, unde est haec, inquam, fatis avulsa potestas, Lucr. 2, 257: rex maximo conventu Syracusis, in foro, ne quis, etc., in foro, inquam, Syracusis, Cic. Verr. 2, 4, 29, § 67: hunc unum diem, hunc unum inquam, hodiernum diem defende si potes, id. Phil. 2, 44, 112: per mihi, per, inquam, mihi gratum feceris, si, id. Att. 1, 20, 7: delector enim: quamquam te non possum, ut ais, corrumpere, delector, inquam, et familia vestra et nomine, id. Fin. 2, 22, 72: tuas, tuas, inquam, suspiciones, id. Mil. 25, 67; id. Sest. 69, 146: haec inquam, de Oppianico constabunt, id. Clu. 44, 125.
  2. II. With an indef. subj.
      1. 1. Plur.: inquiunt, they say, it is said: noluit, inqui unt, hodie agere Roscius, Cic. de Or. 1, 27, 124; id. Or. 50, 168 fin.: contra dicuntur haecnatura adfert dolorem, cui quidem Crantor, inquiunt, vester cedendum putat, id. Tusc. 3, 29, 71; id. N. D. 1, 41, 144; Sen. Ep. 102, 3; Quint. 1, 10, 3; 9, 2, 85.
      2. 2. Sing., esp. in stating objections to one’s own arguments, it is said, one says, reply is made: cetera funebria, quibus luctus augetur, duodecim sustulerunt. Homini, inquit (sc. lex), mortuo ne ossa legito, quo post funus faciat, Cic. Leg. 2, 24, 60; id. Ac. 2, 18, 60; id. Clu. 34, 92: inquit (sc. scriptor litterarum), id. Verr. 2, 5, 57, § 248; id. Brut. 83, 287; id. Att. 14, 12, 2: nec magis quisquam eodem tempore et iratus potest esse, et vir bonus, quam aeger et sanus. Non potest, inquit, omnis ex animo ira tolli, nec hominis natura patitur, Sen. de Ira, 2, 12.
  3. III. In partic.
      1. 1. Inquit is sometimes omitted by ellipsis: Turpemque aperto pignore errorem probans, En, hic declarat quales sitis judices, Phaedr. 5, 5, 38; 1, 30, 7; Ter. Hec. 1, 2, 73; Val. Fl. 1, 692.
      2. 2. It is sometimes inserted pleonastically: excepit Demochares: Te, inquit, suspendere, Sen. Ira, 23: hoc adjunxit: Pater, inquit, meus, Nep. Hann. 2, 2.
      3. 3. It is freq. repeated: Crassus. numquidnam, inquit, novi? Nihil sane, inquit Catulus; etenim vides esse ludos: sed vel tu nos ineptos, licet [inquit], vel molestos putes, cum ad me in Tusculanum, inquit, heri vesperi venisset Caesar de Tusculano suo, dixit, Cic. de Or. 2, 3, 13; id. N. D. 1, 7, 17: dicam equidem, Caesar inquit, quid intellegam; sed tu et vos omnes hoc, inquit, mementote, id. ib. 2, 74, 298.