Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

fūnus, ĕris, n. [Sanscr. dhū-mas, smoke; v. fumus], a funeral procession, funeral rites, burial, funeral, usually with reference to the burning of the body; cf.: funus est jam ardens cadaver; quod dum portatur, exsequias dicimus; crematum, reliquias; conditum jam, sepulcrum, Serv. ad Verg. A. 2, 539 (freq. and class.).

  1. I. Lit.: funus, quo amici conveniunt ad exsequias cohonestandas, Cic. Quint. 15, 50; cf.: mater exsequias illius funeris prosecuta, id. Clu. 71, 201: funus innumeris exsequiis celebratum, Plin. 10, 43, 60, § 122: mercedem funeris ac sepulturae constituere, Cic. Verr. 2, 5, 51, § 134: maeror funeris, id. Lael. 3, 11: cui acerbissimum funus ducitur, id. Quint. 15, 50; cf.: funus triumphali portā ducendum, Suet. Aug. 100: facere filio, Cic. Clu. 9, 28: celebrare, Liv. 8, 10, 10: ornare, Cic. Rep. 6, 2; Suet. Aug. 100: paterno funeri omnia justa solvere, Cic. Rosc. Am. 8, 23: funeri operam dare, id. Att. 15, 1, B, 1: venire in funus, id. ib.: pro ea copia quae Athenis erat, funus ei (Marcello) satis amplum faciendum curavi, Serv. ap. Cic. Fam. 4, 12, 3: funus militare alicui facere, Liv. 3, 43, 7; cf.: prodire (alicui) in funus, Ter. And. 1, 1, 88; Varr. R. R. 1, 69, 2: funere efferri, Cic. de Or. 2, 55, 225; Suet. Ner. 9; 30; 33: praetereunte funere, id. Tib. 57: corpus crematum publico funere, id. ib. 75: nec te in tua funera mater Produxi (= funus tuum duxi), Verg. A. 9, 486: funus imagines Ducant triumphales tuum, i. e. be borne at the head of the procession, Hor. Epod. 8, 11: sub ipsum funus, id. C. 2, 18, 18: statim a funere, Suet. Caes. 85.
    Comically: fecisti funus med absente prandio: Cur ausu’s facere, quoi ego adaeque heres eram? have buried, i. e. devoured it, Plaut. Men. 3, 2, 27.
    In plur.: funera agitant, exsequia ititant, Naev. 3, 9: nemo me lacrumis decoret, nec funera fletu Faxit, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 15, 34, and de Sen. 20, 73 (Epigr. 3, p. 162 Vahl.); poetically imitated by Cicero: linquamus amicis Maerorem, ut celebrent funera cum gemitu, Cic. poët. Tusc. 1, 49, 117: cum senatus auctoritatem suam in virorum fortium funeribus ornamentisque ostenderit, id. Phil. 9, 7, 16: edictum, quod de funeribus habeant (aediles curules), id. ib. § 17: tristia, Hor. Ep. 2, 2, 74: tria si concurrant foro, id. S. 1, 6, 43: justa reddere alicui, Plin. 10, 2, 2, § 4; Sil. 2, 184.
    1. B. Transf.
      1. 1. A dead body, corpse, = cadaver (poet.): haeccine parva meum funus arena teget? Prop. 1, 17, 8: lacerum, Verg. A. 9, 491.
        In plur., of a corpse, Val. Fl. 3, 298: mixta senum ac juvenum densentur funera, Hor. C. 1, 28, 19; of the manes of the departed: cum semel infernas intrarunt funera leges, Prop. 4 (5), 11, 3.
      2. 2. Death, esp. violent death, murder (mostly poet.): maturo propiorfuneri, Hor. C. 3, 15, 4: vicinum funus ut aegros Exanimat, id. S. 1, 4, 126: exstinctum Nymphae crudeli funere Daphnin Flebant, Verg. E. 5, 20: (quos) Abstulit atra dies, et funere mersit acerbo, id. A. 6, 429: qui patrios foedasti funere vultus, with murder, id. ib. 2, 539.
        Freq. in plur.: quae funera Turnus Ediderit, Verg. A. 9, 526; cf. id. ib. 10, 602; Hor. C. 1, 15, 10; 4, 14, 49; once in Cic., acc. to Nonius: ut vix hominum acerbis funeribus satietur, Cic. Fragm. ap. Non. 300, 26 (id. Rep. 2, 41 Mos.).
  2. II. Trop., destruction, ruin, fall (rare but class.): vir summā eloquentiā dixit graviter, casum illum meum funus esse rei publicae, sed funus justum et indictum, Cic. Prov. Cons. 19, 45: dum Capitolio Regina (Cleopatra) dementes ruinas Funus et imperio parabat, Hor. C. 1, 37, 8.
    In plur.: sub lacrimosa Trojae Funera, Hor. C. 1, 8, 15: pro dira pudoris funera, Luc. 4, 231.
    Also concr. of persons plotting destruction: Gabinium et Pisonem, duo rei publicae portenta ac paene funera, Cic. Prov. Cons. 1, 2.