Lewis & Short

in-quĭēto, āvi, ātum, 1, v. a., to disquiet, disturb (syn. sollicitare): nares digito, Quint. 11, 3, 80: mentem, Sen. Vit. Beat. 12: nullis rumoribus inquietari, Plin. Ep. 1, 9, 5: tam multis libellis et tam querulis inquietor, id. ib. 9, 15, 1: num alio genere furiarum declamatores inquietantur, Petr. init.: victoriam, Tac. H. 3, 84: aliquem litibus, Suet. Ner. 34: matrimonium quiescens, by an accusation of adultery, Dig. 48, 5, 26: inquietatus fremitu, Suet. Calig. 26.