Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

frĕmĭtus, ūs, m. [fremo], a dull, roaring sound, a rushing, resounding, murmuring, humming, snorting, loud noise (class.; syn.: crepitus, fremor, strepitus, stridor): omne sonabat Arbustum fremitu silvaï frondosaï, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 197 ed. Vahl.); cf. imbrium, id. ap. Serv. Verg. G. 1, 12 (Trag. v. 147 ib.): ad fluctum aiunt declamare solitum Demosthenem, ut fremitum assuesceret voce vincere, Cic. Fin. 5, 2, 5: murmurantis maris, id. Tusc. 5, 40, 116: aequoris, Hor. C. 3, 27, 23; cf.: perfurit acri Cum fremitu, saevitque minaci murmure pontus, Lucr. 1, 276: terrae, Cic. Div. 1, 18, 35: simul eorum qui cum impedimentis veniebant, clamor fremitusque oriebatur, Caes. B. G. 2, 24, 3; cf. id. ib. 4, 14, 3: ex nocturno fremitu, id. ib. 5, 22, 1: fremitus egentium et motus quidam temerarius Graeculae contionis, Cic. Fl. 10, 23; cf.: si displicuit sententia, fremitu aspernantur, Tac. G. 11: dein fremitus increbruit, Liv. 45, 1, 3: nos ab Carthagine fremitum castrorum Romanorum exaudimus, id. 30, 30, 8: plausu fremituque virūm Consonat omne nemus, Verg. A. 5, 148: victor plausuque volat fremituque secundo, id. ib. 5, 338; cf.: boat caelum fremitu virūm, Plaut. Am. 1, 1, 78: canentūm (with sonus and plausus), Ov. Tr. 4, 2, 53: equorum, neighing, Caes. B. C. 3, 38, 3; Verg. A. 11, 607; Tac. G. 10; cf.: hinnitusque equorum, Liv. 2, 64, 11 fin.: (equus) fremitum patulis ubi naribus edit (corresp. to hinnitus and hinnire), Lucr. 5, 1076: canis, growling, Col. 7, 12, 3: leonum, Val. Fl. 3, 237: tigris, Plin. 8, 18, 25, § 66: inconditus vituli marini, id. 9, 13, 15, § 41: (apum), Verg. G. 4, 216.
In plur.: rapidi, Lucr. 5, 1193; so id. 6, 199; 270; 289; 410: fremitus iraeque leonum, Val. Fl. 3, 237: virorum, id. 6, 232: Demosthenesconsuescebat contionum fremitus non expavescere, Quint. 10, 3, 30.

frĕmo, ŭi, ĭtum, 3, v. n. and a. [cf. βρέμω, βρόμος, βροντή].

    1. 1. Neutr., to make a low roaring, to roar, resound, to growl, murmur, rage, snort, howl (class.; syn.: frendo, strideo, strepo, crepo): (ventus ibi) Speluncas inter magnas fremit ante tumultu, Lucr. 6, 581; cf. Verg. A. 1, 56: venti immani turbine, Ov. Tr. 1, 2, 25: mare, Val. Fl. 2, 646; cf.: Ister tumidā aquā, id. 6, 329: montes undaeque, Stat. Th. 12, 654: saxa concita murali tormento, whiz, Verg. A. 12, 922: viae laetitiā ludisque plausuque, resound, id. ib. 9, 717: agri festis ululatibus, Ov. M. 3, 528: irritata canum cum primum immane Molossūm Mollia ricta fremunt, Lucr. 5, 1064: leo ore cruento, Verg. A. 9, 341; Plin. 8, 16, 19, § 48; cf. Varr. L. L. 7, § 104 Müll.: equus, neighs, Verg. A. 11, 496; 599; Hor. C. 4, 14, 23; id. Epod. 9, 17: lupus ad caulas, Verg. A. 9, 60: tigres, Val. Fl. 2, 260: fremant omnes licet, dicam quod sentio, to mutter, grumble, Cic. de Or. 1, 44, 195: cum in basilica Juliaomnia clamoribus fremerent, Quint. 12, 5, 6: omnes magno circum clamore fremebant, Verg. A. 6, 175: cunctique fremebant Caelicolae assensu vario, id. ib. 10, 96: cuncti simul ore fremebant Dardanidae, id. ib. 1, 559; 5, 555: animisque fremens, id. ib. 12, 371; cf.: stabat acerba fremens Aeneas, id. ib. 12, 398: patres, erecti gaudio, fremunt, Liv. 6, 6, 17: rumor de tibicine Fremit in theatro, Phaedr. 5, 7, 21.
  • II. Act., to murmur, grumble, growl, rage at or after any thing, to complain loudly.
          1. (α) With acc.: dixerat haec unoque omnes eadem ore fremebant, Verg. A. 11, 132: arma amens fremit; arma toro tectisque requirit, Saevit amor ferri, id. ib. 7, 460: si plebs fremere imperia coepisset, i. e. to murmur at, Cass. ap. Serv. Verg. A. 1, 56.
          2. (β) With an object-clause: jam vero Arrius consulatum sibi ereptum fremit, Cic. Att. 2, 7,3: Pedum expugnandum ac delendum senatus fremit, Liv. 8, 13, 1: praetorianus miles, non virtute se sed proditione victum fremebat, Tac. H. 2, 44: (M. Bruti) epistolae frementes, fibulas tribunicias ex auro geri, id. ib. 4, 35; Plin. 33, 3, 12, § 39.