Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.
ignosco, nōvi, nōtum, 3 (plqpf. sync. ignosset, Sil. 8, 619; part. fut. ignosciturus, Piso Frugi ap. Prisc. p. 887; Ambros. de Noë, 13, 47; also ignoturus, Cic. ap. Prisc. p. 886), v. a. [2. in-gnosco, nosco; lit., not to wish to know, not to search into; hence, with esp. reference to a fault or crime], to pardon, forgive, excuse, overlook (class.; syn.: parco, indulgeo); constr. alicui (aliquid, quod, si, etc.), with simple aliquid or absol.
- (α) Alicui (aliquid, quod, si, etc.): hoc ignoscant dii immortales, velim, et populo Romano et huic ordini, Cic. Phil. 1, 6, 13; so, ut eis delicta ignoscas, Plaut. Bacch. 5, 2, 68: velim mihi ignoscas, quod ad te scribo tam multa toties, Cic. Att. 7, 12, 3: abs te peto ut mihi hoc ignoscas, id. ib. 1, 1, 4: mihi, quaeso, ignoscite, si appello talem virum saepius, id. Agr. 2, 18, 49: ne discamus nobis ignoscere, Quint. 11, 2, 45; 10, 3, 29; cf.: adeo familiare est hominibus, omnia sibi ignoscere, Vell. 2, 30, 3: at vos vobis ignoscitis, make excuses for, justify, Juv. 8, 181; so, ipsi populo, id. 8, 189.
With dat. rei: ignoscas velim huic festinationi meae, Cic. Fam. 5, 12, 1: inscitiae meae et stultitiae, Plaut. Mil. 2, 6, 62: delictis,id. Merc. 5, 4, 37: vitiis, Hor. S. 1, 4, 131: dictis, Juv. 1, 154: his (sc. factis), id. 13, 103 et saep.
Pass. impers.: ignosci nobis postulabimus, Auct. Her. 2, 17, 25: ea jam aetate sum, ut non sit peccato mihi ignosci aequum, Ter. Hec. 5, 1, 10: tabellam dedit, quia ignosceretur iis, quos, etc., Suet. Aug. 33: mihi profecto poterit ignosci, si, etc., Quint. 4 praef. § 5: deprecatores, quibus non erat ignotum, Cic. Att. 11, 14, 1: exemplis uti oportebit, quibus in simili excusatione non sit ignotum: et contentione, magis illis ignoscendum fuisse, id. Inv. 2, 32, 100.
- (β) With a simple acc. (very rare; not in Cic.): orant, ignoscamus peccatum suum, Plaut. Am. 1, 1, 101: equidem istuc factum ignoscam, Ter. Heaut. 4, 1, 34: parvum si Tartara nossent Peccatum ignovisse, Verg. Cul. 293.
In pass.: ego esse in hac re culpam meritam non nego, sed eam, quae sit ignoscenda, Ter. Phorm. 5, 8, 26: et cognoscendi et ignoscendi dabitur peccati locus, id. Heaut. 2, 1, 6.
- (γ) Absol. (rare but class.): ignosce: orat, confitetur, purgat: quid vis amplius? Ter. Phorm. 5, 8, 46: quotiens ignoscimus (in dicendo), Quint. 6, 2, 14: ad ejus facti deprecationem ignoscendi petenda venia est, Cic. Part. Or. 37, 131; cf. id. Pis. 41, 98: contemnere fulmina pauper creditur atque deos, dis ignoscentibus ipsis, i. e. conniving, winking, Juv. 3, 146.
Pass. impers.: ignotum est, tacitum est, Ter. Ad. 3, 4, 28.
Hence, ignoscens, entis, P. a., forgiving, inclined to forgiveness, placable: animus ignoscentior, Ter. Heaut. 4, 1, 32.
2. ignōtus, a, um, adj. [in-gnotus, notus].
- I. Pass., unknown.
- A. In gen.: quamquam ad ignotum arbitrum me appellis: si adhibebit fidem, Etsi est ignotus, notus: si non, notus ignotissimus est, Plaut. Rud. 4, 3, 104 sq.: dubitabitis, judices, quin ab hoc ignotissimo Phryge nobilissimum civem vindicetis? Cic. Fl. 17, 40: ignoti homines et repentini quaestores celeriter facti sunt, id. Brut. 64, 242: homo ignotus et novus, id. Rep. 1, 1: nos pluribus ignotissimi gentibus, id. ib. 1, 17: longinqua eoque ignotior gens, Liv. 5, 32, 5: procedam in aciem adversus ignotos inter se ignorantesque, Liv. 21, 43, 18; cf. § 13: omnes illacrimabiles Urgentur ignotique longa Nocte, Hor. C. 4, 9, 27: jus applicationis obscurum sane et ignotum patefactum atque illustratum est, Cic. de Or. 1, 39, 177: obscurioribus et ignotioribus verbis, Quint. 7, 3, 13; cf. id. 8, 3, 73; 8, 6, 74: haec nova et ignota ratio, Cic. Rep. 1, 16: alter (dies) in vulgus ignotus, id. Att. 9, 5, 2: ille tibi non ignotus cursus animi mei, id. ib. 5, 15, 1: terrae, unknown, distant, Tib. 1, 3, 3; ib. 39; cf.: nobilis ignoto diffusus consule Bacchus, unknown, remote with respect to time, i. e. old, Luc. 4, 379.
Subst.: ignō-tum, i, n., that which is unknown.
Prov.: ignoti nulla cupido, Ov. A. A. 3, 397.
- B. In partic., pregn. (for ignobilis, II.), of low birth or condition, lowborn, base, vulgar (poet.): quo patre sit natus, num ignota matre inhonestus, Hor. S. 1, 6, 36; cf.: naso suspendis adunco Ignotos, ut me libertino patre natum, id. ib. 6 and 24: Achivi, the ignoble Greeks, Ov. M. 12, 600: progenuit tellus ignoto nomine Ligdum, id. ib. 9, 670: ignotis perierunt mortibus illi, Hor. S. 1, 3, 108.
- II. Act. (cf. the Gr. ἄγνωστος), unacquainted with a thing, ignorant of (very rare for ignarus, insciens, inscitus): ignotae iteris sumus, Naev. ap. Non. 124, 28: simulacra ignotis nota faciebant, Cic. Fam. 5, 12, 7: producere ad ignotos (aliquem), Cic. Verr. 2, 5, 29, § 75; Auct. Her. 3, 6, 12; cf.: ignotos fallit, notis est derisui, Phaedr. 1, 11, 2; so, ignoti, faciem ejus cum intuerentur, contemnebant, Nep. Ages. 8, 1.