Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

The word adspexit could not be parsed. Trying a normal dictionary lookup:

No entries found. Showing closest matches:

aspectābĭlis (adsp-), e, adj. [aspecto] (perh. only in the foll. exs.).

  1. I. That may be seen, visible, Cic. Tim. 4: animal, id. ib. 4.
  2. II. Worthy of being seen: nihil esse aspectabilius, App. Mag. p. 282, 14.

* aspectāmen (adsp-), ĭnis, n. [aspecto], a look, a sight, Claud. Mam. Stat. An. 2, 12.

* aspectĭo (adsp-), ōnis, f. [aspicio], a look, a view, Fest. s. v. spectio, p. 333 Müll.

aspecto (adsp-, Ritschl; asp-, Lachmann, Fleck., Rib., B. and K., Halm), āvi, ātum, 1, v. freq. a. [aspicio], to look at attentively, with respect, desire, etc.

  1. I. Lit. (rare but class.): hicine est Telamon, quem aspectabant, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 18, 39: Quid me adspectas, stolide? Plaut. Am. 4, 2, 8: Estne ita ut tibi dixi? Adspecta et contempla, Plaut. Ep. 5, 1, 16; id. As. 5, 1, 13; id. Am. 1, 1, 114: Quid me aspectas? Quid taces? Ter Eun. 3, 5, 12: Quid me aspectas? * Cic. Planc. 42 Illum aspectari, claro qui incedit honore, is gazed upon, * Lucr. 3, 76: Et stabula aspectans regnis excessit avitis, and looking back upon (with regret), etc., Verg. G. 3, 228; id. A. 6, 186; 10, 251.
  2. II. Trop.
    1. A. To observe, regard, pay attention to a thing jussa principis aspectare, Tac. A. 1, 4.
    2. B. Of places as objects, to look towards, overlook, lie towards (cf. specto) collis, qui adversas aspectat desuper arces, Verg. A. 1, 420: mare, quod Hiberniam insulam aspectat, Tac. A. 12, 32.

1. aspectus (adsp-), a, um, Part. of aspicio

2. aspectus (adsp-), ūs, m. (gen. aspecti, Att. ap Non. p. 485, 21; cf. Prisc. p. 712 P.; Rudd. I. p. 103, n. 46; dat. sing. aspectu, like jussu, manu, etc., Verg. A. 6, 465; cf. Schneid Gr II. 332) [aspicio].

  1. I.
    1. A. Act., a seeing, looking at, a look, sight.
        1. a. Absol.: intellegens dicendi existimator uno aspectu et praeteriens de oratore saepe judicat, Cic Brut. 54, 200: e quibus (litteris tuis) primo aspectu voluptatem cepi, quod erant a te ipso scriptae, id. Att. 7, 3, 1 hic primo aspectu inanimum quiddam se putat cernere, id. N. D 2, 35, 90: urbs situ est praeclaro ad aspectum, id. Verr 2, 4, 52 fin.: voci tamen et aspectui pepercit, Tac. A. 15, 61 et saep.
        2. b. With gen. of obj. or adj. for gen.: carere aspectu civium, Cic. Cat. 1, 7, 17: hominum aspectum lucemque vitare, id. Sull. 26, 74: aspectum civium gravari, Tac. A. 3, 59: se aspectu alicujus subtrahere, Verg. A. 6, 465: ab aspectu alicujus auferri, Vulg. Tob. 12, 21: aspectum alicujus fugere, Sen Hippol. 734: aspectum alicujus rei exuere, Tac. A. 16, 28: si te aspectus detinet urbis, Verg. A. 4, 347: in aspectu earum, Vulg. Gen. 30, 38: violare sacra aspectu virili, i. e. virorum, Cic. Har Resp. 5, 8. in aspectu tuo gaudebit, Vulg. Tob. 11, 8.
          In plur.: sic orsus Apollo Mortales medio aspectus sermone reliquit, i. e. mortalium, Verg. A. 9, 657.
    2. B. Physically, the sight, glance: lubricos oculos fecit (natura) et mobiles, ut aspectum, quo vellent, facile converterent, Cic. N. D. 2, 57, 142: si contendemus per continuationem, acri aspectu utemur, Auct. ad Her. 3, 15, 27.
    3. C. The sense of sight: Sed mihi ne utiquam cor consentit cum oculorum aspectu, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 17, 52’ quicquid sub aspectum oculorum cadit, Vulg. Lev. 13, 12: caelum ita aptum est. ut sub aspectum et tactum cadat, Cic. Tim. 5: aspectum omnino amittere, id. Tusc. 1, 30, 73: res caecae et ab aspectūs judicio remotae, id. de Or. 2, 87, 357.
  2. II. Pass. (i. e. transferred to the object seen).
    1. A. The visibility, appearance: adspectu siderum, Plin. 2, 68, 68, § 172: In sedecim partes caelum in eo adspectu divisere Tusci, id. 2, 54, 55, § 143, where Jan reads spectu.
    2. B. The manner of appearance, appearance, look, aspect, presence, mien, countenance.
      1. 1. In gen.: quadrupes aspectu truci, Pac. ap. Cic. Div 2, 64, 133: Horribili super aspectu mortalibus instans, Lucr. 1, 65: erat rotis horribilis aspectus, Vulg. Ezech. 2, 18: pomorum jucundus aspectus, Cic. N. D. 2, 63, 158; id. Phil. 2, 29: erat aspectus ejus sicut fulgur, Vulg. Matt. 28, 3: aspectus faciei illius immutatus est super Sidrach etc., ib. Dan. 3, 19: fuit (Iphicrates) et animo magno et corpore imperatoriāque formā, ut ipso aspectu cuivis iniceret admirationem sui, Nep. Iphicr. 3, 1: Canidia et Sagana horrendae aspectu, Hor. S. 1, 8, 26: apes horridae adspectu, Plin. 11, 18, 19, § 59: (rex) erat terribilis aspectu, Vulg. Esth. 15, 9: lignum (erat) aspectu delectabile, ib. Gen. 3, 6: Bucephalus adspectu torvo, Plin. 8, 42, 64, § 154: Oceanus cruento aspectu, Tac. A. 14, 32 al.
        Hence,
      2. 2. Of shape, the form, appearance: herba adspectu roris marini, Plin. 24, 19, 113, § 173; 10, 39, 56, § 115: super similitudinem throni similitudo quasi aspectus hominis, Vulg. Ezech. 1, 26: quasi aspectus equorum, ib. Joel, 2, 4.
      3. 3. Of color, the color, appearance, look: carbunculi adspectūs nigrioris, Plin. 37, 7, 25, § 95: discolor, id. 31, 2, 20, § 30: Cum color albus in cute fuerit et capillorum mutaverit aspectum, Vulg. Lev. 13, 10; ib. Ezech. 1, 7; 1, 16.

1. a-spergo (adsp-, Ritschl, Jan; asp-, others; in MSS. sometimes aspar-go, v. Cort. ad Luc. 1, 384, and Wagner ad Verg. G. 3, 419, and infra examples from Lucr. and Hor.; cf. 2. aspergo), ersi, ersum, 3, v. a. [spargo].

  1. I. Aliquid (alicui rei), to scatter, strew something on something; or of liquids, to sprinkle, spatter over (syn.: adfundo, inicio; never in Ovid, but he often uses the simple spargo).
    1. A. Lit.: aequor Ionium glaucis aspargit virus ab undis, Lucr. 1, 719 Lachm.: Ah! adspersisti aquam, Jam rediit animus, you have dashed water on me, have revived me, Plaut. Truc. 2, 4, 15: Euax, adspersisti aquam, id. Bacch. 2, 3, 13: guttam bulbo (with a play upon the names Gutta and Bulbus), Cic. Clu. 26, 71: pigmenta in tabulā, id. Div. 1, 13, 23: corpus ejus adustum adspergunt aliis carnibus, Plin. 8, 38, 57, § 136: liquor adspersus oculis, id. 12, 8, 18, § 34: Bubus glandem tum adspergi convenit, id. 18, 26, 63, § 232: corpus floribus aspersis veneratus est, Suet. Aug. 18: pecori virus aspergere, to infect, poison, Verg. G. 3, 419: aspergens cinerem capiti, Vulg. 2 Reg. 13, 15: huc tu jussos asperge sapores, Verg. G. 4, 62: Non nihil aspersis gaudet Amor lacrimis, Prop. 1, 12, 16: sanguinem aspergere, Vulg. 2 Par. 29, 24: nivem, ib. Eccli. 43, 19.
    2. B. Trop.: cum clarissimo viro non nullam laudatione tuā labeculam aspergas, fasten upon, Cic. Vatin. 17, 41: ne qua ex tuā summā indignitate labes illius dignitati aspersa videatur, id. ib. 6, 15: notam alicui, Dig. 37, 14, 17 fin. (cf.: allinere notam, Cic. Verr. 1, 6, 17).
      So of an inheritance, to bestow, bequeath something to, to set apart for: Aebutio sextulam aspergit, Cic. Caecin. 6, 17.
      Poet.: alas: lacteus extentas aspergit circulus alas, Claud. VI. Cons. Hon. 175.
      In gen., to add to, to join, = adjungere: si illius (sc. Catonis majoris) comitatem et facilitatem tuae gravitati severitatique asperseris, Cic. Mur. 31 fin.: huic generi orationis aspergentur etiam sales, id. Or. 26, 87; id. ad Q. Fr. 2, 10: hos aspersi, ut scires etc., id. Fam. 2, 16 fin.
  2. II. Aliquem or aliquid aliquā re (cf. Ramsh. Gr. p. 362; Zumpt, Gr. § 418), to strew some person or thing with something, to splash over, besprinkle, bespatter, bedew, lit. and trop.
    1. A. Lit.: ah, guttulā Pectus ardens mihi adspersisti (cf. supra, aquam), Plaut. Ep. 4, 1, 28: quas (sedes) nec nubila nimbis Aspergunt, Lucr. 3, 20: ne aram sanguine aspergeret, Cic. N. D. 3, 36, 88; so Vulg. 4 Reg. 9, 33; ib. Apoc. 19, 13: sanguine mensas, Ov. M. 5, 40; and with de: asperget de sanguine ejus (turturis) parietem altaris, Vulg. Lev. 5, 9: vaccam semine, Liv. 41, 13: Vinxit et aspersas altera vitta comas, the sprinkled hair, Prop. 5, 11, 34 (Müller, † acceptas): imbre lutoque Aspersus, Hor. Ep. 1, 11, 12 K. and H.; Claud. B. Gild. 494: aquā, Vulg. Num. 8, 7; ib. 2 Macc. 1, 21: hyssopo, ib. Psa. 50, 9: cinere, ib. Jer. 25, 34: terrā, ib. 2 Macc. 10, 25 al.
    2. B. Trop.: (Mons Idae) primo parvis urbibus aspersus erat, dotted over with, Mel. 1, 18, 2: aures gemitu, to fill, Val. Max. 3, 3, ext. 1: auditiunculā quādam aspersus, i. e. imbutus, instructed, Gell. 13, 19, 5: aspersi corda a conscientiā malā, Vulg. Heb. 10, 22.
      Esp., to spot, stain, sully, defile, asperse: hunc tu vitae splendorem maculis aspergis istis? Cic. Planc. 12, 30; so also absol.: leviter aspersus, id. Fam. 6, 6, 9: istius facti non modo suspitione, sed ne infamiā quidem est aspersus, id. Cael. 10; so Liv. 23, 30: aspergebatur etiam infamiā, quod, etc., Nep. Alcib. 3 fin.; so Suet. Ner. 3: aliquem linguā, Auct. ad Her. 4, 49, 62: e quibus unus amet quāvis aspargere cunctos, i. e. quibusvis dicteriis perstringere, laedere, Hor. S. 1, 4, 87 K. and H.

aspernor (wrongly ads-), ātus, 1, v. dep. a. [for ab-spernor, as as-pello for abpello, as-porto for ab-porto; cf. ab init.; Doed. Syn. II. p. 179, and Vanicek, p. 1182], lit., to cast off a person or thing (ab se spernari; cf. sperno and spernor); hence, to disdain, spurn, reject, despise (simply with the accessory idea of aversion = recuso, respuo, reicio, and opp. to appeto, concupisco; on the other hand, contemnere, not to fear, is opp. to metuere, timere; and despicere, not to value a thing, is opp. to revereri; cf. Doed. Syn. cited supra; class.; very freq. in Cic.; more rare in the poets): alicujus familiam, Ter. Phorm. 2, 3, 24 (aspernari = recusare, avertere, non agnoscere, Don.).

  1. I. Lit.: gustatus id, quod valde dulce est, aspernatur, Cic. de Or. 3, 25, 99: nemo bonusqui vos non oculis fugiat, auribus respuat, animo aspernetur, id. Pis. 20; so id. Fat. 20, 47: regem ut externum aspernari, Tac. A. 2, 1: matrem, id. ib. 4, 57: de pace legatos haud aspernatus, id. ib. 15, 27: hanc (proscriptionem) nisi hoc judicio a vobis reicitis et aspernamini, Cic. Rosc. Am. 53: voluptatem appetit, ut bonum: aspernatur dolorem, ut malum, id. Fin. 2, 10, 31; so, ut quodam ab hospite conditum oleum pro viridi adpositum, aspernantibus ceteris, solum etiam largius appetisse scribat, Suet. Caes. 53: si voluptatem aspernari ratione et sapientiā non possemus, Cic. Sen. 12, 42: querimonias alicujus aspernari, contemnere ac neglegere, id. Verr. 2, 4, 51: regis liberalitatem, id. Tusc. 5, 32, 91 al.; Sall. C. 3, 4: diis aspernantibus placamina irae, Liv. 7, 3: deditionem alicujus, id. 8, 2; 9, 41 et saep.: consilia, Tac. G. 8: sententiam, id. ib. 11: honorem, id. ib. 27: militiam, id. H. 2, 36: disciplinam, id. A. 1, 16: virtutem, id. ib. 13, 2: panem, Suet. Ner. 48 fin.: imperium, Curt. 10, 5, 13 et saep.: Interea cave sis nos aspernata sepultos, Prop. 3, 5, 25: aspernabantur ceteros, * Vulg. Luc. 18, 9: haud aspernanda precare, Verg. A. 11, 106; Phaedr. 5, 4, 4.
    With inf. as object: illa refert vultu non aspernata rogari, Stat. S. 1, 2, 105: dare aspernabantur, Tac. A. 4, 46.
    In Cic. once, to turn away, avert (not from one’s self, but from something pertaining to one’s self): furorem alicujus atque crudelitatem a suis aris atque templis, Clu. 68 fin.
  2. II. Trop.: qui colore ipso patriam aspernaris, deny, Cic. Pis. 1.
    Note: Pass.: qui habet, ultro appetitur; qui est pauper, aspernatur, is held in contempt, Cic. Fragm. ap. Prisc. p. 792 P.: regem ab omnibus aspernari, Auct. B. Afr. 93: aspernata potio, Arn. 5, p. 175.
    Hence, aspernanter, adv. (qs. from the part. aspernans, which does not occur), with contempt, contemptuously: aliquid accipere, Amm. 31, 4; so Sid. Ep. 7, 2.
    Comp., Aug. Mus. 4, 9.
    Sup. prob. not used.

1. aspersus (adsp-), a, um, Part. of aspergo.

2. aspersus (adsp-, Jan), ūs, m. [aspergo], a sprinkling upon (used only in the abl., and perh. only in Plin.): calidae aquae adspersu, Plin. 8, 37, 56, § 134: insecta olei adspersu necantur, id. 11, 53, 115, § 279: aceti adspersu, id. 13, 12, 26, § 82 al.