Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

The word fortunet could not be parsed. Trying a normal dictionary lookup:

No entries found. Showing closest matches:

fortūna, ae (archaic gen. sing. fortunas, like familias, escas, vias, etc., Naev. ap. Prisc. p. 679 P.), f. [lengthened from fors; cf. Nep-tunus, v. Corss. Ausspr. 1, 434], chance, hap, luck, fate, fortune (good or ill; syn.: casus, fors; fatum, providentia).

  1. I. In gen.: quid est enim aliud fors, quid fortuna, quid casus, quid eventus, nisi cum sic aliquid cecidit, sic evenit, ut vel non cadere atque evenire, vel aliter cadere atque evenire potuerit? quo modo ergo id, quod temere fit caeco casu et volubilitate fortunae, praesentiri et praedici potest? Cic. Div. 2, 6, 15: si haec habent aliquam talem necessitatem: quid est tandem quod casu fieri aut forte fortuna putemus? Nihil enim est tam contrarium rationi et constantiae quam fortuna: ut mihi ne in deum quidem cadere videatur, ut sciat, quid casu et fortuito futurum sit. Si enim scit, certe illud eveniet: sin certe eveniet, nulla fortuna est: est autem fortuna: rerum igitur fortuitarum nulla praesensio est, etc., id. ib. 2, 7, 18 sq.: sed haec fortuna viderit, quoniam ratio non gubernat, id. Att. 14, 11, 1: vir ad casum fortunamque felix, id. Font. 15 fin.: si tot sunt in corpore bona, tot extra corpus in casu atque fortuna … plus fortunam quam consilium valere, id. Tusc. 5, 9, 25; cf.: (bona) posita non tam in consiliis nostris quam in fortunae temeritate, id. Lael. 6, 20: adversante fortuna, id. Rep. 2, 16 fin.; id. Mur. 31, 64: quorum ego causa timidius me fortunae committebam, id. Att. 9, 6, 4: fortunae rotam pertimescere, id. Pis. 10, 22: secundam fortunam pulcherrime: adversam aeque ferre, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 6; cf.: prospera adversave fortuna, Cic. N. D. 3, 37, 89: spoliatam fortunam conferre cum florente fortuna, id. Pis. 16, 38: integra fortuna (opp. afflicta), id. Sull. 31 fin.: florentissima (opp. durior), id. Att. 10, 4, 4: non praecipua, sed par cum ceteris fortunae condicio, id. Rep. 1, 4: optima, id. ib. 3, 17 fin.: rei publicae fortuna fatalis, id. Sest. 7, 17: belli, Caes. B. C. 2, 6, 1; id. B. G. 1, 36, 3: se suas civitatisque fortunas ejus fidei permissurum, Caes. B. G. 5, 3 fin. (cf. II. B. 1. fin. infra.).
    Prov.: fortuna miserrima tuta est, Ov. P. 2, 2, 31: fortuna meliores sequitur, Sall. H. 1, 48, 15 (Dietsch): fortuna cum blanditur, captatum venit, Publ. Syr. 167 (Rib.): fortes fortuna adjuvat; v. fortis, II. A. fin.
    1. B. Personified: Fortuna, the goddess of fate, luck, or fortune, Fortune: He. Respice me. Er. Fortuna quod nec facit nec faciet me jubes, Plaut. Capt. 4, 2, 54: nequiquam tibi Fortuna faculam lucrifica adlucere volt, id. Pers. 4, 3, 47: quo in genere vel maxime est Fortuna numeranda, Cic. N. D. 3, 24, 61: heu, Fortuna, quis est crudelior in nos te deus? Hor. S. 2, 8, 61: saeviat atque novos moveat Fortuna tumultus, id. ib. 2, 2, 126: Fortunae fanum antiquum (Syracusis), Cic. Verr. 2, 4, 53, § 119: Fortunae in gremio sedens, id. Div. 2, 41, 85 sq.: bona Fortuna, id. Verr. 2, 4, 3 fin.: Malam Fortunam in aedis te adduxi meas, Plaut. Rud. 2, 6, 17: mala Fortuna, Cic. Leg. 2, 11, 28; id. N. D. 3, 25, 63: Fors Fortuna; v. fors: Fortunae filius, child of fortune, fortune’s favorite, Hor. S. 2, 6, 49; v. filius.
  2. II. In partic.
    1. A. Without secunda or adversa, either good luck or ill luck, according to the context.
      1. 1. For fortuna secunda, good luck, good fortune, prosperity: reliquum est, ut de felicitate pauca dicamus … Maximo, Marcello, Scipioni … non solum propter virtutem, sed etiam propter fortunam saepius imperia mandata, Cic. de Imp. Pomp. 16, 47: judicium hoc omnium mortalium est, fortunam a deo petendam, id. N. D. 3, 36, 88: diuturna cum fortuna, id. Div. 1, 20, 39: superbum se praebuit in fortuna, id. Att. 8, 4, 1: non solum ipsa fortuna caeca est, sed eos etiam plerumque efficit caecos, quos complexa est, id. Lael. 15, 54: a fortuna deseri, Caes. B. G. 5, 34, 2: fortunam habere, to succeed, Liv. 24, 34, 1: fortunam sibi facere, id. 39, 40, 4; cf.: fortunam sequi, Tac. H. 4, 78: habendam fortunae gratiam, quod, etc., Caes. B. C. 3, 73, 3: dum fortuna fuit, Verg. A. 3, 16: deos precetur et oret, Ut redeat miseris, abeat fortuna superbis, Hor. A. P. 201: ut tu fortunam, sic nos te feremus, id. Ep. 1, 8, 17: venimus ad summum fortunae, id. ib. 2, 1, 32: ut te Confestim liquidus fortunae rivus inauret, id. ib. 1, 12, 9: occidit Spes omnis et fortuna nostri Nominis, id. C. 4, 4, 71.
        Prov.: Fortunam citius reperias quam retineas, Publ. Syr. 168 (Rib.).
        Hence,
        1. b. Per fortunas, i. e. for heaven’s sake, Cic. Att. 5, 11, 1; 5, 13, 3; 3, 20, 1.
      2. 2. For fortuna adversa, ill luck, mishap, misfortune, adversity (very rare): Trojae renascens alite lugubri Fortuna tristi clade iterabitur, Hor. C. 3, 3, 62: ut arte Emendaturus fortunam, id. S. 2, 8, 85.
    2. B. = condicio, state, condition, circumstances, fate, lot (class.; a favorite expression of Cicero): est autem infima condicio et fortuna servorum, Cic. Off. 1, 13, 41; cf.: in infimi generis hominum condicione atque fortuna, id. Mil. 34, 92: (Lampsaceni) populi Romani condicione socii, fortuna servi, id. Verr. 2, 1, 32, § 81; so corresp. to condicio, Quint. 3, 8, 50: Aedui queruntur fortunae commutationem, Caes. B. G. 7, 63: ut non modo omnium generum, aetatum, ordinum omnes viri ac mulieres, omnis fortunae ac loci, sed, etc., Cic. Pis. 22, 52: homines infimā fortunā, id. Fin. 5, 19, 52: inferiorem esse fortunā, id. Fam. 13, 5, 2: spes amplificandae fortunae, id. Lael. 16, 59: cui cessit triplicis fortuna novissima regni, lot, share, Ov. M. 5, 368: Arruns Camillam Circuit et quae sit fortuna facillima temptat, opportunity, Verg. A. 11, 761: Gallus utrum avem, an gentem, an fortunam corporis significet, bodily condition (of a eunuch), Quint. 7, 9, 2.
      Plur.: quod si eo meae fortunae redeunt, abs te ut distrahar, Ter. Phorm. 1, 4, 23: omnes laudare fortunas meas, qui gnatum haberem tali ingenio praeditum, id. And. 1, 1, 71: ejus laudare fortunas, quod qua vellet ingredi posset, Cic. Tusc. 5, 39, 115: et secundas fortunas amittere coactus est, et in adversis sine ullo remedio permanere, id. Sull. 23, 66; Caes. B. G. 5, 3, 5; 6, 7, 6.
      1. 2. Transf., concr., fortunae, ārum, less freq. in the sing., property, possessions, goods, fortune.
          1. (α) Plur.: tum propter rei publicae calamitates omnium possessiones erant incertae: nunc deum immortalium benignitate omnium fortunae sunt certae, Cic. Rosc. Com. 12, 33: bona fortunaeque, id. Verr. 2, 1, 44, § 113: pecunia fortunaeque, id. Rosc. Am. 3, 7: fortunas morte dimittere, id. Tusc. 1, 6, 12: et honore et auctoritate et fortunis facile civitatis suae princeps, id. Rep. 2, 19: fortunis sociorum consumptis, Caes. B. G. 1, 11 fin.: fortunarum pericula, Quint. 4, 2, 122.
          2. (β) Sing.: quo mihi fortuna, si non conceditur uti? Hor. Ep. 1, 5, 12: nec mea concessa est aliis fortuna, Ov. Tr. 5, 2, 57: adiri nomen invidiosae fortunae Caesaris, Vell. 2, 60, 1 Ruhnk.: de fortuna, qua uterque abundabat, Quint. 6, 1, 50: fortunam in nominibus habere, Dig. 4, 7, 40 fin.

fortūnārĭus, a, um, adj. [fortuna], resulting from fortune, brought about by chance; n. as subst.: in haec et hujuscemodi fortunaria dispositis equis, Jul. Val. Rer. Gest. Alex. 1, 44.

fortūnātē, adv., v. fortuno, P. a. fin.

* fortūnātim, adv. [fortunatus], luckily, fortunately: fortunatim, feliciter ac bene vortat, Enn. ap. Non. 112, 2 (Ann. v. 112 ed. Vahl.).

fortūnātus, a, um, Part. and P. a., from fortuno.

fortūno, āvi, ātum, 1 (archaic form of the perf. subj. fortunassint, Afran. ap. Non. 109, 18), v. a. [fortuna, II. A. 1.], to make prosperous or fortunate, to make happy, to prosper, bless: prosperare, omnibus bonis augere, Non. l. l. (class.; most freq. in the P. a.); constr. usually (alicui) aliquid: St. Di fortunabunt vostra consilia! Ph. Ita volo, Plaut. Trin. 2, 4, 175: tibi patrimonium dei fortunent, Cic. Fam. 2, 2: eumque honorem tibi deos fortunare volo, id. ib. 15, 7; Liv. 34, 4 fin.: quod faxitis, deos velim fortunare, id. 6, 41, 12: quamcumque deus tibi fortunaverit horam, whatever happy hour Providence has allotted you, Hor. Ep. 1, 11, 22.
Absol.: deos ego omnes, ut fortunassint, precor, Afran. ap. Non. 1. 1.
Hence, fortūnātus, a, um, P. a., prospered, prosperous, lucky, happy, fortunate (syn.: beatus, felix).

  1. A. In gen.: salvus atque fortunatus semper sies, Plaut. Aul. 2, 2, 5: et miser sum et fortunatus, id. Capt. 5, 3, 16: qui me in terra aeque Fortunatus erit, si illa ad me bitet? id. Curc. 1, 2, 52: quam est hic fortunatus putandus, cui, etc., Cic. Rep. 1, 17: nec quicquam insipiente fortunato intolerabilius fieri potest, id. Lael. 15, 54: laudat senem et fortunatum esse dicit, id. Tusc. 3, 24, 57: mihi vero Cn. et P. Scipiones comitatu nobilium juvenum fortunati videbantur, id. de Sen. 9, 29: o hominem fortunatum! id. Quint. 25, 80: fortunate senex! Verg. E. 1, 47: fortunatus et ille deos qui novit agrestes, id. G. 2, 493: c fortunatam rem publicam! Cic. Cat. 2, 4, 7; cf.: o fortunatam natam me consule Romam, id. poët Fragm. ap. Quint. 9, 4, 41; 11, 1, 24; cf. also Juv. 10, 122: fortunatus illius exitus, Cic. Brut. 96, 329: vita, Hor. Ep. 1, 11, 14: ut nobis haec habitatio Bona, fausta, felix fortunataque eveniat, Plaut. Trin. 1, 2, 3 (v. felix).
    Comp.: ecquis me hodie vivit fortunatior? Ter. Eun. 5, 8, 1: Carneades dicere solitus est, nusquam se fortunatiorem quam Praeneste vidisse Fortunam, Cic. Div. 2, 41 fin.; Hor. A. P. 295.
    Sup.: Archelaüs, qui tum fortunatissimus haberetur, Cic. Tusc. 5, 12, 34: fortunatissimo proelio decertare, Vell. 2, 12, 5.
        1. (β) Poet., with gen.: fortunatus laborum, happy in his sufferings, Verg. A. 11, 416: fortunate animi! Stat. Th. 1, 638.
  2. B. In partic.
    1. 1. (Acc. to fortuna, II. B. 2.) In good circumstances, well off, wealthy, rich: gratia fortunati et potentis, Cic. Off. 2, 20, 69: apud Scopam, fortunatum hominem et nobilem, id. de Or. 2, 86, 352: quid vos hanc miseram ac tenuem sectamini praedam, quibus licet jam esse fortunatissimis? Caes. B. G. 6, 35, 8.
    2. 2. Fortūnātae Insŭlae, Gr. τῶν Μακάρων νιῆσοι, the fabulous isles of the Western Ocean, the abodes of the blessed; acc. to some, the Canary Isles, Plin. 4, 22, 36, § 119; 6, 32, 37, § 202; also called Fortunatorum insulae, Plaut. Trin. 2, 4, 148; and transf.: amoena virecta fortunatorum nemorum, Verg. A. 6, 639.
      Adv.: fortūnāte, fortunately, prosperously: nunc bene vivo et fortunate atque ut volo, Plaut. Mil. 3, 1, 112: facile et fortunate evenit, id. Ep. 2, 2, 61: feliciter, absolute, fortunate vivere, Cic. Fin. 3, 7, 26: scite aut fortunate gestum, Liv. 10, 18, 5.