Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

vĕho, xi, ctum, 3, v. a. and n. [Sanscr. vahāmi, conduct; Gr. ὄχος, carriage; ὄχλος, crowd; Germ. Wagen; Engl. wagon; cf. Lat. via, vexo].

  1. I. Act., to bear, carry, convey, on the shoulders, by wagon, by horse, by ship, etc. (syn.: fero, gero, porto): quicquid inponas, vehunt, Plaut. Most. 3, 2, 95: ille’st oneratus recte et plus justo vehit, id. Bacch. 2, 3, 115: siquidem’st decorum erum vehere servom, id. As. 3, 3, 111: reticulum panis onusto umero, Hor. S. 1, 1, 48: formica ore cibum, Ov. A. A. 1, 94: ille taurus, qui vexit Europam, Cic. N. D. 1, 28, 78: uxorem plaustro, Tib. 1, 10, 52; cf.: TantalidesPisaeam Phrygiis equis, Ov. Tr. 2, 386: cum triumphantem (Camillum) albi per urbem vexerant equi, Liv. 5, 28, 1; cf.: te, Bacche pater, tuae Vexere tigres, Hor. C. 3, 3, 14: Troica qui profugis sacra vehis ratibus, Tib. 2, 5, 40: dum caelum stellas, dum vehet amnis aquas, id. 1, 4, 66: quodque suo Tagus amne vehit aurum, Ov. M. 2, 251: quod fugiens semel hora vexit, has brought along, has brought, Hor. C. 3, 29, 48.
    Absol.: navim prospexi, quanti veheret interrogavi, Quint. 4, 2, 41.
    Pass., to be carried or borne, to ride, sail, go, etc.: mihi aequom’st dari … vehicla qui vehar, Plaut. Aul. 3, 5, 28: visus est in somnis curru quadrigarum vehi, Cic. Div. 2, 70, 144: vehi in essedo, id. Phil. 2, 24, 58: vectus curru, Vell. 2, 82, 4; Ov. M. 5, 360: vehi per urbem, Cic. Pis. 25, 60: in navibus vehi, id. N. D. 3, 37, 89: in navi, Plaut. Bacch. 1, 1, 73: navi, id. Am. 2, 2, 220: lintribus, Varr. L. L. 5, § 156 Müll.: puppe, Ov. H. 16, 113: parvā rate, id. M. 1, 319; cf. huc, Plaut. Am. 1, 1, 176: navem, ubi vectus fui, id. Mil. 2, 1, 40; id. Merc. 2, 3, 37; id. Stich. 4, 1, 25; id. Trin. 4, 3, 81: in equo, Cic. Div. 2, 68, 140: in niveis victor equis, Ov. F. 6, 724: nympha vehitur pisce, id. M. 2, 13.
    Of other swift motions: ut animal sex motibus veheretur, Cic. Univ. 13: apes liquidum trans aethera vectae, Verg. A. 7, 65.
    With acc.: ventis maria omnia vecti, Verg. A. 1, 524.
  2. II. Neutr., to be borne, to ride, sail, etc., upon any thing (rare, and perh. only in the part. pres. and in the gerund): consuli proconsul obviam in equo vehens venit, Quadrig. ap. Gell. 2, 2, 13: per medias laudes quasi quadrigis vehens, Cic. Brut. 97, 331: partim scripserunt, qui ovarent, introire solitos equo vehentes, Gell. 5, 6, 27; Just. 11, 7, 13: cui lectica per urbem vehendi jus tribuit, Suet. Claud. 28.

vexo (inf. vexarier, Verg. Cir. 480), āvi, ātum, 1, v. freq. a. [veho], orig., to shake, jolt, toss in carrying; hence, in gen., to move violently, to shake, agitate.

  1. I. Lit. (rare; syn. quatio): vexasse grave verbum est, factumque ab eo videtur, quod est vehere; in quo inest jam vis quaedam alieni arbitrii. Non enim sui potens est, qui vehitur. Vexare autem, quod ex eo inclinatum est, vi atque motu procul dubio vastiore est. Nam qui fertur et raptatur atque huc atque illuc distrahitur, is vexari proprie dicitur, etc., Gell. 2, 6, 5: (rector) per confragosa vexabitur, Cic. Rep. 2, 41, 68: navigia in summum veniant vexata periclum, Lucr. 6, 430: Dulichias vexasse rates, Verg. E. 6, 76: classis vexata est tempestate, Vell. 2, 79, 4: (venti vis) montes supremos Silvifragis vexat flabris, Lucr. 1, 275: venti caeli nubila vexant, Ov. M. 11, 435: in turbā vexatus, tossed back and forth, Suet. Aug. 53 fin.: ruina cum clade vexatarum regionum (of an earthquake), Just. 17, 1, 3.
  2. II. Transf., in gen., to injure, damage, molest, annoy, distress, plague, trouble, maltreat, abuse, vex, harass, disquiet, disturb, torment, etc. (syn.: ango, crucio, vasto, the predom. signif. of the word).
    1. A. Physically: cum Hannibal terram Italiam laceraret atque vexaret, Cato ap. Gell. 2, 6, 7: agros vectigales vexatos et exinanitos a Verre, Cic. Verr. 2, 3, 52, § 122: Siciliam, id. ib. 1, 4, 12; 2, 3, 54, § 125: omnem Galliam, Caes. B. G. 2, 4: agros, id. ib. 4, 15 fin.: urbes, Cic. Cat. 1, 11, 29: rem publicam, id. ib. 1, 10, 27: Amanienses hostes sempiternos, id. Fam. 2, 10, 3: hostes, Caes. B. G. 6, 43; Hirt. B. G. 8, 31 al.: vexati omnes difficultate viae, Liv. 40, 22, 6; 42, 55, 3: vexato exercitu descendit, id. 36, 30, 6: quos et ipsoslocorum asperitas hostiliter vexavit, id. 43, 5, 10; Nep. Eum. 5, 2: quem (stomachum) umor vexat, Plin. 20, 8, 32, § 76: fauces (tussis), Mart. 11, 86, 1: vites frigore, Plin. 17, 24, 37, § 217: dentes percussu, id. 28, 11, 49, § 180: vestem solo, to rumple, disorder, Petr. 128: rosas, to crush, Mart. 11, 89, 2: comas, to twist, frizzle, Ov. Am. 1, 14, 24.
      In mal. part.: maritum, Mart. 8, 46, 7; 11, 81, 1; Petr. 139; Aus. Epigr. 108.
        1. b. In the part. perf. subst.: vexāta, ōrum, n., injured parts of the body, hurts, injuries, Cels. 7 praef. fin.; ib. 1; Plin. 8, 27, 41, § 97; Scrib. Comp. 101.
    2. B. Mentally: aliquem probris maledictisque, Cic. Fl. 20, 48: (Quinctius) multis vexatus contumeliis, id. Quint. 31, 98: aliquem honestissimis contentionibus, id. Phil. 3, 9, 23: aliquem iis verbis, ut, etc., id. Sest. 28, 60: vexatur Theophrastus et libris et scholis omnium philosophorum, is attacked, id. Tusc. 5, 9, 25: sollicitudo vexat impios, disquiets, torments, id. Leg. 1, 14, 40; cf.: ita conscientia mentem excitam vexabat, Sall. C. 15, 4: me honoris cupido vexabat, id. ib. 3, 5: mentem mariti philtris, Juv. 6, 611.