Lewis & Short

vĕhĕmentĭa, ae, f. [vehemens] (post-Aug.).

  1. I. Eagerness, fervency, vehemence: Pollio Asinius fuit acris vehementiae, Plin. 36, 5, 4, § 33: Gracchi, Gell. 1, 11, 14.
  2. II. Strength: odoris, Plin. 13, 8, 16, § 59: saporis, id. 19, 5, 27, § 88; cf. id. 23, 1, 21, § 36: venarum, i. e. a strong pulse, id. 23, 1, 24, § 48: linteorum strigilumque, i. e. a copious use, id. 28, 4, 14, § 55.
    1. B. Of language: inter hujus generis et illius superioris vehementiam hoc interest, Auct. Her. 4, 19, 26.