Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

vātĭcĭnor, ātus, 1, v. dep. n. and a. [vates], to foretell, predict, prophesy, forebode, vaticinate (syn.: ominor, divino).

  1. I. Lit.: furor vera vaticinatur, Cic. Div. 1, 31, 67: quod et somniantibus saepe contingit et vaticinantibus per furorem, id. ib. 1, 18, 34: haec duce praedico vaticinorque deo, Ov. P. 3, 4, 94; cf. Liv. 2, 41, 5; 5, 15, 4; Quint. 4, 2, 3; Ov. H. 16, 278; id. Ib. 268 al.
    With object-clause: saevam laesi fore numinis iram Vaticinatus erat, Ov. M. 4, 9; 8, 773.
    Poet.: parcite, vaticinor, cognatas caede nefandā Exturbare animas, i.e. I warn you as a prophet, Ov. M. 15, 174; cf.: venturi praescia Manto Per medias fueratVaticinata vias, id. ib. 6, 159: vaticinor moneoque, id. P. 1, 1, 47.
  2. II. Transf.
    1. A. To sing or celebrate as a poet: Agrigentinum quidem doctum quendam virum carminibus Graecis vaticinatum ferunt, quae in rerum naturā totoque mundo constarent quaeque moverentur, ea contrahere amicitiam, dissipare discordiam, Cic. Lael. 7, 24: Ps. ParricidaSacrilegePerjure. Ba. Vetera vaticinamini, you’re singing the old song, Plaut. Ps. 1, 3, 129.
    2. B. To rave, rant, talk foolish stuff: vaticinari atque insanire, Cic. Sest. 10, 23: sed ego fortasse vaticinor, et haec omnia meliores habebunt exitus, id. Fam. 2, 16, 6.