Nämligen:
- 1. inledande en sats (period),
som innehåller förklaring eller grund till den
föregående: nam; namque; enim; etenim
(hic magnum gemitum dat pectore ab
imo. Namque videbat –; mors ipsa quid
sit, primum est videndum. Sunt enim,
qui discessum corporis ab animo mortem
esse putent; – Scaevolae factum, de quo
dixi, placere nullo modo potest. Etenim
qui omnino tantum se negat facturum
compendii sui causa, quod non liceat,
huic nec laus magna tribuenda nec
gratia est, C.); scilicet, videlicet (= kan tänka,
naturligtvis, ju: proxima cognati dixere
Charistia cari et venit ad socios turba
propinqua deos. Scilicet a tumulis et,
qui periere, propinquis protinus ad vivos
ora referre juvat, Ov. Fast. II. 617 ff.;
Hor. Ep. II. 2. 444).
- 2. då nämligen
inleder ett appositionelt uttryck (af ord l. sats)
inuti en period, öfversättes det antingen alls
icke l. med ett dico, hoc est, id est o. dyl.:
numquid est causae, quin amicos nostros
Stoicos dimittamus? eos dico (nämligen),
qui ajunt animos manere, cum e corpore
discesserint, sed non semper. Istos vero
(ja visst), qui, quod in hac causa
difficillimum est, suscipiant, (nämligen att) posse
animum manere corpore vacantem: illud
autem, quod non modo facile ad
credendum est, sed eo concesso, quod volunt,
consequens, id non dant (det medgifva de
icke, nämligen) ut, cum diu permanserit,
ne intereat, C. Tusc. I. § 78; eorum, quae
duo priora dixi, rationem non arbitror
exspectari a me, puri dilucidique
sermonis (nämligen för föredragets språkliga
renhet och tydlighet, C. de Or. III. § 38);
homo nonnullis rebus inferior quam tu,
generis dico et nominis; superior aliis,
(nämligen) municipum, vicinorum, societatum
studio, C. pro Plancio § 30 (jfr Törneros).
- 3. i inskränkande men. = quidem:
Catonem quis nostrorum oratorum, qui
quidem nunc sunt, legit (af de nu lefvande
nämligen l. åtminstone)?; refertae sunt ejus
orationes, quas quidem ego invenerim et
legerim, et verbis et sententiis
illustribus, C. Brut. § 65.
|
|
|
|
Kommentera