Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

tū (old form of the gen. sing. tis, Plaut. Mil. 4, 2, 42; id. Trin. 2, 2, 62; id. Bacch. 5, 2, 87; id. Ps. 1, 1, 6; acc. ted, id. As. 2, 2, 33 et saep.; gen. plur. vestrorum or vostrorum, Pac. ap. Non. 85, 5; Plaut. Most. 1, 3, 123; fem. vostrarum, Ter. Heaut. 2, 4, 6; v. ego init.), pers. pron. [Sanscr. tva, tvam; Gr. σύ; Dor. τύ; Goth. thu; Germ. du; Engl. thou, etc.], thou.

  1. I. In gen.: nec pol homo quisquam faciet impune animatus Hoc nisi tu, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 101 Vahl.); imitated by Verg. A. 9, 422: unus erit quem tu tolles in caerula caeli Templa, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 6 Müll. (Ann. v. 66 Vahl.): tu mihi etiam legis Portiae, tu C. Gracchi, tu horum libertatis, tu cujusquam denique hominis popularis mentionem facis, Cic. Rab. Perd. 4, 13: nec dulces amores Sperne puer, neque tu choreas, Hor. C. 1, 9, 16: ego tu sum, tu es ego: uni animi sumus, Plaut. Stich. 5, 4, 49: mei te rogandi et tui respondendi mihi (labor), id. Ps. 1, 1, 4.
    Fem.: cum tui videndi est copia, Plaut. Truc. 2, 4, 19: neque mei neque te tui intus puditum est, id. Bacch. 3, 1, 12; cf. id. ib. 3, 1, 19: quia tis egeat, quia te careat, id. Mil. 4, 2, 42: tibi aras. tibi occas, tibi seris, tibi eidem metis, id. Merc. 1, 1, 71: quot pondo ted esse censes nudum? id. As. 2, 2, 33 et saep.: vosne velit an me regnare era, Fors, Enn. ap. Cic. Off. 1, 12, 38 (Ann. v. 203 Vahl.): si quis quid vostrum Epidamnum curari sibi Velit, Plaut. Men. prol. 51: vestri adhortandi causā, Liv. 21, 41, 1: istanc tecum conspicio simul, Plaut. Am. 2, 2, 112: stulta multum, quae vobiscum fabuler, id. Mil. 2, 5, 33.
      1. 2. Emphatic.
          1. (α) Jam tibi cerebrum Dispercutiam, excetra tu, Plaut. Cas. 3, 5, 24 sq.: neque postulem abs te, ni ipsa res moneat, Ter. And. 3, 3, 19: nec enim illa studia deserui, quibus etiam te incendi, Cic. Fat. 2, 3: tu si hic sis aliter sentias, Ter. And. 2, 1, 10.
          2. (β) Esp. in opp. to another pron. pers.: id mihi da negoti: tu tamen Perge, etc., Ter. And. 3, 2, 41: an mihi potest quicquam esse molestum quod tibi gratum futurum sit? Cic. Fat. 2, 4: nos patriam fugimus … tu, Tityre, lentus, etc., Verg. E. 1, 4; Hor. Ep. 1, 10, 6.
          3. (γ) Poet., in second clause of a command, etc.: solve metus, et tu Trojanos exue caestus, Verg. A. 5, 420; cf. id. ib. 5, 691; 6, 365; Hor. C. 1, 9, 16.
    1. B. With an emphatic -te or -met suffixed (only in the forms tute or tutemet, tibimet, tete, vosmet, and vobismet): o Tite, tute, Tati, tibi tanta, tyranne, tulisti, Enn. ap. Prisc. p. 947 P. (Ann. v. 113 Vahl.): bene mones: tute ipse cunctas, id. ap. Non. 469, 25 (Com. v. 3 Vahl. p. 153): Al. Quae ex te audivi: ut urbem maximam Expugnavisses regemque Pterelam tute occideris. Am. Egone istuc dixi? Al. Tute istic, etiam astante hoc Sosia, Plaut. Am. 2, 2, 114 sq.: tute ipse his rebus finem praescripsisti, pater, Ter. And. 1, 1, 124: utere igitur argumento, Laeli, tute ipse sensus tui, Cic. Rep. 1, 38, 59: tute, id. Div. in Caecil. 8, 27; 10, 31: ut tute mihi praecepisti, id. Fam. 1, 8, 2: tute scis—si modo meministi—me tibi tum dixisse, etc., id. Att. 12, 18, a, 2.
      Acc.: uxor, si cesses, aut te amare cogitat Aut tete amari, Ter. Ad. 1, 1, 8; so, tete, id. Phorm. 3, 1, 3: tibi si recta probanti placebis, tum non modo tete viceris, etc., Cic. Tusc. 2, 26, 63: nisi quid tibi in tete auxilii est, absumptus es, Plaut. Ep. 1, 1, 76: tutemet mirabere, Ter. Heaut. 2, 3, 133: tutemet in culpā cum sis, Lucr. 4, 915: tutemet a nobis … quaeres, id. 1, 102: tibimet ipse supplicia irroga, Sen. Hippol. 1222: ita vosmet aiebatis, Plaut. Capt. 3, 5, 18: atque hoc vosmet ipsi, scio … haud aliter id dicetis, id. Most. 1, 2, 13: vos quoque in eā re consilio me adjuvate: nullum libentius sequor quam quod vosmet ipsi attuleritis, Liv. 34, 17, 9; 3, 56, 3 Drak. N. cr.
  2. II. In partic.
    1. A. Tibi, as a dativus ethicus (cf. Ruddim. II. p. 126, n. 44): alter tibi descendit de palatio et aedibus suis, Cic. Rosc. Am. 46, 133: ecce tibi exortus est Isocrates, id. de Or. 2, 22, 94; so, ecce tibi, id. Sest. 41, 89; id. Att. 2, 15, 3: hic Marius veniet tibi origine parva, Sil. 13, 854: haec vobis ipsorum per biduum militia fuit, Liv. 22, 60 et saep.
    2. B. Vos, addressed to one person as a representative of more than one, or with a collective noun in the sing.: vos, vero, Attice, et praesentem me curā levatis, et, etc., Cic. Brut. 3, 11: sed quid hoc loco vos inter vos, Catule? id. de Or. 2, 73, 295; id. Dom. 31, 83: vos, Romanus exercitus, ne destiteritis impio bello? Liv. 7, 40, 12 Drak.: vos, Gaetulia sueta, etc., Sil. 3, 287: vos, o Calliope, precor aspirate canenti, i. e. you, Muses, Verg. A. 9, 525; imitated by Sil. 12, 390.
    3. C. Gen. plur. for poss. pron.: majores vostrum, Sall. C. 33, 3: hac vestrum frequentiā, Cic. Agr. 2, 21, 55; id. Phil. 4, 1, 1: quantus consensus vestrum, id. ib. 5, 1, 2: contra urbis salutem omniumque vestrum, id. Cat. 2, 12, 27.
    4. D. Mea tu, my love, my dear, my darling, in familiar language, Ter. Eun. 4, 3, 22.

tŭus, a, um, pron. poss. [tu], thy, thine, your, yours.

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: tuŏs est servus, Plaut. Am. 2, 1, 63: ex tuā accepi manu, id. ib. 2, 2, 132: imperium tuom, id. ib. 2, 1, 84: Me. Quojus nunc es? So. Tuos, nam pugnis usu fecisti tuom, id. ib. 1, 1, 219: tuos sum, id. ib. 2, 1, 7 and 14: vigebat auditor Panaetii illius tui Mnesarchus, Cic. de Or. 1, 11, 45: de tuis unus est, id. Fam. 13, 16, 3: numquam tu … tam longe a tot tuis et hominibus et rebus carissimis et suavissimis abesse voluisses, id. Att. 4, 15: tuā istuc refert, si curaveris, Plaut. Am. 2, 2, 109 (v. refert): Ly. Bene ego volo illi facere, si tu non nevis. Ph. Nempe de tuo. Ly. De meo: nam quod tuomst. meumst: omne meum autem tuomst, Plaut. Trin. 2, 2, 47 sq.: tuae potestatis semper tu tuaque omnia sint, Liv. 22, 39, 21.
      1. 2. Esp.: tuum est, it is thy part, duty, custom, etc.; with inf.: haud tuom istuc est vereri te, Plaut. Stich. 5, 4, 36: tuomst, si quid praeter spem evenit, mihi ignoscere, Ter. And. 4, 1, 53.
      2. 3. Made emphatic by the suffix pte or met (ante-class. and late Lat.): tuopte ingenio, Plaut. Capt. 2, 3, 11: tuopte consilio, id. Mil. 3, 1, 11: scio te sponte non tuāpte errasse, id. Trin. 3, 2, 40: tuismet litteris, App. Mag. p. 337.
    2. B. Pregn.
      1. 1. Your, your own, i. e. favorable, auspicious, proper, suitable, or right for you: tempore non tuo, Mart. 10, 19, 12: haec hora est tua, id. 10, 19, 19: tempore tuo pugnasti, Liv. 38, 45, 10: neque occasioni tuae desis neque suam occasionem hosti des, id. 22, 39, 21 (v. suus).
      2. 2. Your own, your own master, self-possessed: compositus semperque tuus, Stat. S. 2, 2, 72; cf. id. Th. 4, 836; Arn. 1, 12.
  2. II. Transf., for the obj. gen. tui: desiderio tuo, through desire for you, Ter. Heaut. 2, 3, 66: odio tuo, id. Phorm. 5, 8 (9), 27: omnis gratas amicitias in tuā observantiā vincam, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 24, 1.