2. tūtor, ātus (inf. parag. tutarier, Plaut. Mil. 2, 3, 41), 1, v. dep. a. [tueor], to watch, guard, keep, protect, defend.
- I. Lit. (class.; syn. tueor): tutatus est domum, Plaut. Am. 1, 1, 196: rem eri (servus), id. Men. 5, 6, 4: rem parentum, id. Merc. 5, 1, 6: res Italas armis, Hor. Ep. 2, 1, 2: genae ab inferiore parte tutantur (oculos), Cic. N. D. 2, 57, 143: egregiis muris situque naturali urbem tutantes, Liv. 5, 2, 6: cum Volsci vallo se tutarentur, id. 3, 22, 5: religione sese tutabatur, Tac. A. 1, 39: rem publicam, Cic. Rep. 6, 13, 13; id. Phil. 4, 1, 2: provincias, id. Imp. Pomp. 6, 14: serves Tuterisque tuo fidentem praesidio, Hor. Ep. 1, 18, 81; 2, 1, 171: quas (spes) necesse est et virtute et innocentiā tutari, Sall. J. 85, 4: natura arbores cortice a frigoribus et calore tutata est, Plin. 7, praef. § 2: quibus (viribus) ab irā Romanorum vestra tutaremini, Liv. 6, 26, 1: a proximorum insidiis salutem, Val. Ant. ap. Gell. 3, 8, 3: locorum ingenio sese contra imbelles regis copias tutabatur, Tac. A. 6, 41: adversus multitudinem hostium, Liv. 21, 25, 14: ut suae quisque partis tutandae reus sit, responsible for its safety, id. 25, 30, 5.
- * II. Transf., to ward off, avert an evil: ipse praesentem inopiam quibus poterat subsidiis tutabatur, Caes. B. C. 1, 52.
Note: Act. collat. form tūto, āre, to watch, defend, guard, etc.: tuos qui celsos terminos tutant, Naev. ap. Non. 476, 10; Pac. ib. 13; Pompon. ib. 12; Plaut. Merc. 5, 2, 24.
- 2. tūtor, āri, in pass. signif.: patria et prognati tutantur et servantur, Plaut. Am. 2, 2, 20: hunc per vos tutari conservarique cupiunt, Cic. Sull. 21, 61: tutata possessio, Symm. Ep. 9, 11.