Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

regno, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [regnum].

  1. I. Neutr., to have royal power, to be king, to rule, reign: ubi Pterela rex regnavit, Plaut. Am. 1, 1, 257: Romulus cum septem et triginta regnavisset annos, Cic. Rep. 2, 10, 17; cf. id. ib. 2, 14, 27; 2, 18, 33; 2, 20, 36: Servius injussu populi regnavisse traditur, id. ib. 2, 21, 37: (Mithridates) annum jam tertium et vicesimum regnat, et ita regnat, ut, etc., id. Imp. Pomp. 3, 7: tertium jam nunc annum regnans, Caes. B. G. 5, 25: regnante Romulo, Cic. Rep. 1, 16, 25: (Camers) tacitis regnavit Amyclis, Verg. A. 10, 564: quālibet exules In parte regnanto beati, Hor. C. 3, 3, 39: Latio regnans, Verg. A. 1, 265: regnandi dira cupido, id. G. 1, 37: Albae regnare, Liv. 1, 3: Romae, id. 1, 17 fin.; 1, 40: Tusco profundo, Ov. M. 14, 223: Graias per urbes, Verg. A. 3, 295: in Colchis, Plin. 33, 3, 15, § 52: advenae in nos regnaverunt, Tac. A. 11, 24.
    Once poet., like βασιλεύω, with gen.: quā Daunus agrestium Regnavit populorum, Hor. C. 3, 30, 12.
    Impers. pass.: hic jam ter centum totos regnabitur annos Gente sub Hectoreā, Verg. A. 1, 272: quia post Tatii mortem ab suā parte non erat regnandum … in variis voluntatibus regnari tamen omnes volebant, Liv. 1, 17 Drak. N. cr.: regnatum Romae ab conditā urbe ad liberatam annos ducentos quadraginta quattuor, id. 1, 60 fin.: hinc Cytherea tuis longo regnabitur aevo, Sil. 3, 592.
    1. B. In gen., to be lord, to rule, reign, govern, be supreme (syn. dominor); in a good sense: quoniam equitum centurias tenes, in quibus regnas, Cic. Fam. 11, 16 fin.; cf.: regnare in judiciis, Quint. 10, 1, 112: vivo et regno, Hor. Ep. 1, 10, 8.
      Esp., of the gods: caelo tonantem credimus Jovem Regnare, Hor. C. 3, 5, 2: Saturno regnante, Ov. F. 1, 193: secundo Caesare regnes, Hor. C. 1, 12, 52.
      In a bad sense (very freq.), to lord it, tyrannize, domineer, Cic. Sull. 7, 21: regnavit is paucos menses, id. Lael. 12, 41: quin se ille interfecto Milone regnaturum putaret, id. Mil. 16, 43: Timarchidem fugitivum omnibus oppidis per triennium scitote regnasse, id. Verr. 2, 2, 54, § 136: nec jam libertate contentos esse, nisi etiam regnent ac dominentur, Liv. 24, 29, 7 Drak.; cf. so with dominari, Cic. Rep. 3, 12, 21; Flor. 3, 12, 9.
        1. b. Of things, to reign, rule, hold sway (mostly poet.): umor regnavit in arvis, Lucr. 5, 395: (ignis) per ramos victor regnat, Verg. G. 2, 307: in totum regnaret Sirius annum, Stat. Th. 1, 635: cum regnat rosa (i. e. at a banquet, where the guests were crowned with roses), Mart. 10, 19, 20: quid faciant leges, ubi sola pecunia regnat? Petr. poët. 14; Claud. Rapt. Pros. 2, 74.
      1. 2. Trop., to rule, have the mastery, prevail, predominate: Παθητικόν, in quo uno regnat oratio, Cic. Or. 37, 128; cf.: (eloquentia) hic regnat, hic imperat, hic sola vincit, Quint. 7, 4, 24; 11, 3, 181: ardor edendi per avidas fauces regnat, Ov. M. 8, 829; cf.: ebrietas geminata libidine regnat, id. ib. 12, 221: regnat nequitiā, Sen. Ben. 1, 10: morbus regnans, Grat. Cyn. 462.
  2. II. Act., to rule, sway, govern (only in pass., and poet. and in postAug. prose); part. perf. with dat. of agent: terra acri quondam regnata Lycurgo, Verg. A. 3, 14: Latio regnata per arva Saturno quondam, id. ib. 6, 794; Ov. M. 8, 623; 13, 720; id. H. 10, 69; Hor. C. 2, 6, 11; 3, 29, 27; Sil. 14, 7: si unquam regnandam acceperit Albam, Verg. A. 6, 770: trans Lugios Gotones regnantur, paulo jam adductius quam ceterae Germanorum gentes, Tac. G. 44: exceptis iis gentibus quae regnantur, id. ib 25; cf. id. A. 13, 54: quae (gentes) regnan tur, id. H. 1, 16 fin.; Mel. 2, 2, 24: gens reg. nata feminis, Plin. 6, 20, 23, § 76.

regnum, i, n. [rex],

  1. I. kingly government, royal authority, kingship, royalty (cf.: imperium, principatus): cum penes unum est omnium summa rerum, regem illum unum vocamus et regnum ejus rei publicae statum, Cic. Rep. 1, 26, 42: regique Thebano Creonti regnum stabilivit suum, Plaut. Am. 1, 1, 39: regno regem spoliare, Cic. Rep. 1, 42, 65: ob labefactandi regni timorem, id. ib. 2, 2: regni initium, id. ib. 2, 15, 28: neque potest ejusmodi res publica non regnum et esse et vocari, royalty, id. ib. 2, 23: regnum obtinere, Caes. B. G. 5, 54; cf.: regnum in suā civitate occupare, id. ib. 1, 3: regnum reciperare, Auct. B. Alex. 36; Caes. B. G. 4, 12; 5, 20; 5, 25: dum stabat regno incolumis regumque vigebat Consiliis, Verg. A. 2, 88: Tulli ignobile regnum, Hor. S. 1, 6, 9; id. C. 1, 12, 34: Alexander periculoso regno securam ac tutam vitam anteponens, Just. 39, 4, 3.
    1. B. In gen., dominion, sovereignty, rule, authority.
      1. 1. In a good sense: possidere regna, Ter. Ad. 2, 1, 21: quod imperium, qui magistratus, quod regnum potest esse praestantius, quam, etc., Cic. Rep. 1, 17, 28: omne regnum vel imperium bellis quaeritur et victoriis propagatur, id. ib. 3, 12, 20: sibi a Caesare regnum civitatis deferri, Caes. B. G. 5, 6: ego te in meum regnum accepi, Sall. J. 10, 1: adoptione in regnum pervenire, id. ib. 11, 6: nationes, quae in eorum (i. e. Populi Romani) regno ac dicione sunt, Cic. Verr. 2, 4, 27, § 60: nobile regnum, Ov. H. 17, 133: regnum sine vi tenere, id. M. 11, 270: regnum alicui permittere, Hor. S. 1, 3, 123: bonae Sub regno Cinarae, id. C. 4, 1, 4: nec regna vini sortiere talis, the presiding over a drinking-bout, Gr. ἀρχιποσία, id. ib. 1, 4, 18 (cf.: arbiter bibendi, id. ib. 2, 7, 25; v. also rex).
      2. 2. In a bad sense, despotism, tyranny (to a Roman of the time of the Republic, any sovereignty of a single individual): hic ait se ille, judices, regnum meum ferre non posse. Quod tandem, Torquate, regnum? Consulatus, credo, meiquo in magistratu non institutum est a me regnum, sed repressum, Cic. Sull. 7, 21; cf. Quint. 3, 8, 47: hoc vero regnum est, et ferri nullo pacto potest, Cic. Att. 2, 12, 1: Ti. Gracchus regnum occupare conatus est, id. Lael. 12, 41; so, occupare, id. Sull. 9, 27; id. Phil. 5, 6, 17: regnum appetere, id. Sen. 16, 56; id. Phil. 2, 44, 114; id. Mil. 27, 72 (for which affectare is cited, Quint. 5, 11, 12; v. Spald. N. cr. ad loc.): regnum judiciorum, Cic. Verr. 2, 1, 12, § 35; cf. forense, id. Fam. 9, 18, 1: quod tribuni militum in plebe Romanā regnum exercerent, Liv. 5, 2: damnatus crimine regni, Ov. F. 6, 189: dum regnum te, Roma, facit, i. e. gives thee a sovereign, Luc. 4, 692.
    2. C. Trop., rule, authority, power, influence: abuteris ad omnia atomorum regno et licentiā, Cic. N. D. 1, 23, 65: regnum voluptatis, id. Sen. 12, 41: sub regno tibi esse placet omnes animi partes et eas regi consilio? id. Rep. 1, 38, 60; Ov. M. 14, 20; Prop. 4 (5), 7, 50.
  2. II. Meton. (abstr. pro concreto), a kingdom: grates tibi ago, summe sol, quod conspicio in meo regno et his tectis P. Cornelium Scipionem, Cic. Rep. 6, 9, 9: ad fines regni sui, Caes. B. G. 5, 26; 5, 38: (flumen Mulucha) Jugurthae Bocchique regnum disjungebat, Sall. J. 92, 5: se patrio regno pulsos esse, Liv. 1, 40: (Aufidus) Qui regna Dauni praefluit Appuli, Hor. C. 4, 14, 26 al.: barbara regna, id. Ep. 2, 1, 253: regnum caelorum, Hier. adv. Jovin. 2, § 28; cf. Vulg. Matt. 13, 11 et saep.
    Poet., of bees: cerea regna refingunt, Verg. G. 4, 202.
    1. B. Transf.
      1. 1. Any place which one possesses, a territory, estate, possession: id, nisi hic in tuo regno essemus, non tulissem, i. e. on your own territories, on your own estate, Cic. de Or. 1, 10, 41; cf. id. Att. 14, 16, 1: post aliquot mea regna videns, mirabor aristas? fields, Verg. E. 1, 70; cf. id. G. 1, 124; 3, 476: regna videt pauper Nasamon errantia vento, his cottages, Luc. 9, 458 al.: haec regna, these realms, i. e. of the dead, Verg. A. 6, 417.
      2. 2. Regna = reges, Stat. Th. 12, 380.