Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

inter-clūdo, ūsi, ūsum, 3, v. a. [claudo], to shut out, shut off.

  1. I. Lit.
    1. A. To cut off, hinder, stop, block up, shut off.
      1. 1. Of one’s way, passage, entrance, retreat, etc.; constr. (syn. intersaepio).
          1. (α) With acc. of thing and dat. of person: hisce omnis aditus ad Sullam, Cic. Rosc. Am. 38, 110: sibi reditum, Just. 2, 5, 10; cf. also: intercludit aditum veritati, Aug. de Mendac. 11.
            Esp. freq. in milit. lang.: iter inimicis, Plaut. Mil. 2, 2, 68: exitum Romano, Liv. 22, 13, 5: aditum Romanis, id. 22, 22, 10.
          2. (β) With gen. of person (very rare): multitudinis fugam, Caes. B. G. 7, 11, 8.
          3. (γ) Pass., with abl. of thing: his superatis aut reditu interclusis, Caes. B. G. 4, 30, 2: omni exitu interclusi, id. ib. 7, 44, 4: interclusus itinere Caesar, id. ib. 7, 59, 1; id. B. C. 2, 20, 1; 7: ne reditu intercluderentur, Auct. B. Alex. 20, 5; but with abl. of manner, etc.: via inculta atque interclusa frondibus et virgultis, Cic. Cael. 18: cum Byzantii totum Pontum aegre repulsum, et cervicibus interclusum suis, sustinerent, id. Prov. Cons. 4.
          4. (δ) With acc. alone: bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est, Cic. Fin. 2, 35, 118; cf.: omnīs vias seditionum, id. Rab. Perd. 1, 3: ut fugam intercludat, id. Att. 7, 20, 1: iter, id. ib. 8, 11, D. 4: fugam, Caes. B. G. 7, 11: illos aspera ponti Interclusit hiemps, Verg. A. 2, 111: cervis objectis, ut viam intercluderet, Liv. 44, 11, 4: exitum ad opem ferendam, id. 22, 13, 5.
      2. 2. In gen., to shut off, cut off, stop, hinder, prevent: commeatus hostibus, Liv. 26, 39, 10; 44, 6, 12: ob interclusos commeatus, Suet. Aug. 16: spiritum, Curt. 7, 5, 15; 3, 6, 14: vocem, Just. 11, 8, 4; cf.: consuli admiratio intercluserat vocem, Liv. 2, 2, 8.
    2. B. To cut off, separate one from any thing.
      1. 1. From a place.
          1. (α) With acc., ab, and abl. (so most usu.): adversarios ab oppido, Caes. B. C. 1, 43, 2: Pompeium ab eo (Dyrrachio), id. ib. 3, 41, 3: ipsum ab reliquo exercitu, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1, 4: so, ab exercitu, Caes. B. G. 7, 1, 6: a praesidio, id. ib. 1, 59, 5: intercludi ab oppido, Liv. 1, 27, 10: interclusi ab suis, id. 3, 70, 5: a patria, id. 5, 42, 5: ab acie, id. 4, 41, 4: tribunos a plebe, id. 25, 4, 4 et saep.; Auct. B. Alex. 27, 4; Flor. 4, 2, 26.
          2. (β) With acc. and abl. alone (rare): hostem Hibero intercludere, et frumento prohibere (cf. 2. infra), Caes. B. C. 1, 67, 3.
      2. 2. From aid, supplies, relief, etc.; with abl.: re frumentaria intercludi, Caes. B. G. 1, 23, 3: frumento commeatuque Caesarem, id. ib. 1, 48, 2: commeatibus nostros. id. ib. 3, 23, 6; id. B. C. 1, 61, 2; 1, 72, 1: ille commeatu et reliquis copiis intercludendus, Cic. Att. 7, 9, 2: hostem commeatibus, Flor. 3, 19, 11: hostes commeatibus in urbe inclusos intercludunt, Just. 4, 4, 5.
        Absol.: ne tot fortissimos viros interclusos opprimeret hostis, Liv. 4, 39, 3; cf.: interclusi equites, id. ib. § 2.
    3. C. To shut in, blockade: metuo, ne jam intercludemur, ut cum velitis exire, non liceat, Cic. Fam. 14, 14, 1: libertatem suis praesidiis interclusam tenere, id. Leg. 2, 28, 75: veriti, ne angustiis intercluderentur, Caes. B. C. 3, 69: aliquem in insidiis, Cic. Caecin. 29, 84: animam, to stop the breath, to stifle, Liv. 23, 7: Amazoniā latus peltā, to cover, Stat. S. 5, 1, 131.
  2. II. Trop., to hinder, prevent; with quominus: intercludor dolore, quominus ad te plura scribam, Cic. Att. 8, 8, 2.