Lewis & Short

noxĭus, a, um, adj. (comp. noxior, Sen. Clem. 1, 13, 2 dub.; al. obnoxior.
Sup. noxissimus or noxiissimus, Sen. Clem. 1, 26, 3 dub.; better, noxiosissimus) [id.].

  1. I. Hurtful, harmful, injurious, noxious (used by Cic. only in archaic lang.; v. the foll.): MAGISTRATVS NECOBEDIENTEM ET NOXIVM CIVEM MVLTA COERCETO, Cic. Leg. 3, 3, 6 (araneus) aculeo noxius, Plin. 9, 48, 72, § 155: afflatus maris (opp. utiles), id. 17, 4, 2, § 24: tela, Ov. Tr. 5, 10, 22: terrae halitus, Quint. 7, 2, 3: lingua, Mart. 2, 61, 7: aves, rapacious, id. 10, 5, 12: crimina, Verg. A. 7, 326.
  2. II. Guilty, culpable, criminal: dictum oportuit. Lys. Non possum, ita instas; urges quasi pro noxio, Plaut. Merc. 4, 3, 25: nobilitas, Sall. J. 42: qui citati non affuerant, noxios judicavit, Liv. 39, 41: corda, Ov. M. 10, 351: omnibus omnium rerum noxior, Sen. Clem. 1, 13, 2: reducto comā capite, ceu noxii solent, culprits, criminals (esp. those condemned to be thrown to wild beasts), Suet. Vit. 17; id. Calig. 27; id. Claud. 34; id. Ner. 12.
          1. (β) With abl.: Falisci, eodem noxii crimine, Liv. 7, 20, 9.
          2. (γ) With gen.: noxius conjurationis, Tac. A. 5, 11: facinoris, Dig. 29, 5, 3, § 12.
            Esp. as subst.: noxĭa, ae, f., hurt, harm, damage, injury (class.; syn. noxa).
    1. A. Lit.: noxia, ut Serv. Sulpicius Rufus ait, damnum significat, apud poëtas autem et oratores ponitur pro culpā, at noxa peccatum, aut pro peccato poenam, Paul. ex Fest. p. 174 Müll.: in re incipiundā ad defendendam noxiam, Ter. Phorm. 1, 4, 48: si ab eo fides sibi data esset, haud futurum noxiae futurum, Liv. 8, 18, 4: sive ullius eorum quos oderat noxia, id. 41, 23, 14: veneficiorum noxia, Plin. 21, 17, 68, § 108: vini, id. 14, 16, 19, § 100.
    2. B. Transf., an injurious act, a fault, offence, trespass: noxa est corpus, quod nocuit id est servus: noxia ipsum maleficium, veluti furtum, damnum, rapina, injuria, Just. Inst. 4, 8, 1: Tranioni remitte, quaeso, hanc noxiam causā meā, Plaut. Most. 5, 2, 47: manufestum teneo in noxiā, id. Merc. 4, 3, 31: noxiā carere, id. Bacch. 4, 9, 87: noxiis vacuum esse, id. Merc. 5, 4, 23: in noxiā esse, id. ib. 4, 3, 30: amicum castigare ob meritam noxiam, id. Trin. 1, 1, 1 and 4: quod in minimis noxiis et in his levioribus peccatis id primum quaeritur, quae causa maleficii fuerit, Cic. Rosc. Am. 22, 62: si qua clades incidisset, desertori magis, quam deserto noxiae fore, the blame would fall on, Liv. 10, 19: metum prorsus et noxiam conscientiae pro foedere haberi, fear and guilt served the participants as an agreement, i. e. brought them to an agreement, Tac. A. 6, 4.
      Hence, adv.: noxĭē (post-class.), injuriously, perniciously: multos petulca confoderat, Sulp. Sev. Dial. 2, 9; Aug. Conf. 1, 7.