Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

vōcĭfĕro, āre, 1, v. a., rare collat. form of vociferor: crescere turba et vociferare ex omnibus locis, Liv. 7, 12, 14; cf. id. 10, 28, 12, s. v. vociferor: qui vociferant saepe, Varr. R. R. 3, 9, 5.
Pass. impers.: vociferatum ferociter, Liv. 24, 21, 2.

vōcĭfĕror, ātus, 1, v. dep. n. and a. [vox-fero], to cry out, cry aloud, exclaim, scream, bawl, vociferate (class.; cf. clamo): vociferari palam, Cic. Verr. 2, 4, 18, § 39: adventu Gallorum vociferatus est (anser) canibus silentibus, Col. 8, 13, 2: me dies, vox, latera deficiant, si hoc nunc vociferari velim, quam miserum indignumque sit, etc., Cic. Verr. 2, 2, 21, § 52: Canuleius pauca in senatu vociferatus, Liv. 4, 1, 6: talia, Verg. A. 2, 679: incendiarium et patinarium, i. e. to call aloud, Suet. Vit. 17.
With objectclause: quod vociferabare decem millia talentūm Gabinio esse promissa, Cic. Rab. Post. 8, 21; so Liv. 2, 65, 3 Drak. N. cr.; 10, 29, 3; 10, 35, 13; Suet. Calig. 36; id. Claud. 40; cf.: vociferans, Q. Vare, legiones redde, id. Aug. 23: vociferari Decius, quo fugerent? quamve in fugā spem haberent? Liv. 10, 28, 12 (MSS. vociferare; cf. Weissenb. ad loc.).
Of things concr. or abstr.: aera, i. e. to sound, resound, Lucr. 2, 450: carmina, id. 1, 732: res ipsa per se vociferatur, proclaims it, id. 2, 1051; cf.: ratio naturam rerum, id. 3, 14.