Lewis & Short

vōcĭfĕrātĭo, ōnis, f. [vociferor], a loud calling, clamor, outcry, vociferation, Cic. Verr. 2, 5, 60, § 156; id. Clu. 10, 30; id. Rosc. Am. 5, 12; Auct. Her. 3, 12, 22; Petr. 14; Quint. 2, 10, 8; Suet. Claud. 36 al.