Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

sĕpĕlĭo, pelīvi or ii, pultum, 4 (perf. sepeli, Pers. 3, 97; part. perf. sepelitus, Cato ap. Prisc. p. 909 P.; fut. sepelibis, Aus. Ep 25, 61; perf. sepelisset, Prop. 1, 17, 19; Quint. 8, 5, 16), v. a., to bury, inter (class.): sepultus intellegitur quoquo modo conditus, humatus vero humo contectus, Plin. 7, 54, 55, § 187 (cf. also condo).

  1. I. Lit.: hominem mortuum, inquit lex in XII., in urbe ne sepelito neve urito. Credo vel propter ignis periculum. Quod autem addit, neve urito, indicat, non qui uratur, sepeliri, sed qui humetur. Att. Quid? qui post XII. in urbe sepulti sunt clari viri? etc., Cic. Leg. 2, 23, 58 Mos.: quoi (mortuo) auro dentes juncti escunt, ast im cum illo sepelirei ureive se fraude esto, id. Fragm. 2, 24, 60: mortuus est, sepelitus est, Cato ap. Prisc. p. 909 P.: surge et sepeli natum, Att. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 106: aliquem, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 12, 3: Tarquinio sepulto, Cic. Rep. 2, 21, 38: suorum corpora, Liv. 27, 42, 7: et sepeli lacrimis perfusa fidelibus ossa, Ov. H. 14, 127.
    Of merging in the sea: saevo sepelire profundo exanimos, Sil. 13, 480.
    1. B. To burn (the dead body), to perform the funeral rites of a man by burning: cujus corpus procul ab eo loco infoderunt … inde erutus atque eodem loco sepultus est, Nep. Paus. 5, 5: qui vos trucidatos incendio patriae sepelire conatus est, Cic. Fl. 38, 95: sepultum Consentiae, quod membrorum reliquum fuit, ossaque Metapontum ad hostes remissa, i. e. buried after burning, Liv. 8, 24; cf. Nep. Eum. 13 fin.: sepeliri accuratissime imperavit … evenit ut semiustum cadaver discerperent canes, Suet. Dom. 15.
  2. II. Trop.
    1. A. To bury, i. e. to overwhelm, submerge, destroy, ruin, suppress, etc.: cerno animo sepultam patriam, miseros atque insepultos acervos civium, Cic. Cat. 4, 6, 11: patriā sepultā, Prop. 1, 22, 3 (sepulchra, Müll.): cuncta tuus sepelivit amor, id. 3, 15 (4, 14), 9. haec sunt in gremio sepulta consulatus tui, Cic. Pis. 5, 11: somnum sepelire, Plaut. Most. 5, 2, 1: quod bellum ejus (Pompeii) adventu sublatum ac sepultum, Cic. Imp. Pomp. 11, 30; so, bellum, Vell. 2, 75, 1; 2, 89, 3; 2, 90 al.: dolorem, to put an end to, Cic. Tusc. 2, 13, 32: tunc, cum mea fama sepulta est, Ov. P. 1, 5, 85: salutem in aeternum, i. e. to destroy, Lucr. 2, 570; cf. Vell. 2, 126, 2: multa tenens antiqua, sepulta, vetustas Quae facit, Lucil. ap. Gell. 12, 4, 4: nullus sum … sepultus sum, I’m lost, Ter. Phorm. 5, 8 (7), 50.
    2. B. Poet.: sepultus, buried in deep sleep, lulled to sleep, slumbering: somno sepulti, Lucr. 5, 974; 1, 134: invadunt urbem somno vinoque sepultam, Verg. A. 2, 265: custode sepulto, id. ib. 6, 424; cf.: assiduo lingua sepulta mero, Prop. 3, 11 (4, 10), 56: paulum sepultae distat inertiae Celata virtus, slumbering, idle, Hor. C. 4, 9, 29.

sĕpultūra, ae, f. [sepelio],

  1. I. a burial, interment, funeral obsequies, sepulture (freq. and class.; syn.: exsequiae, funus, humatio): mos sepulturae, Lucr. 6, 1278: mihi quidem antiquissimum sepulturae genus illud fuisse videtur, quo apud Xenophontem Cyrus utitur. Redditur enim terrae corpus, etc., Cic. Leg. 2, 22, 56: mercedem funeris ac sepulturae constituere, id. Verr. 2, 5, 51, § 134: is, quem sepultura adfecerat, id. Div 1, 27, 56: honore sepulturae carere, id. Sen. 20, 75: corpus ad sepulturam dare, id. Phil. 2, 7, 17: locum sepulturae dare, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 12, 3; so, locus sepulturae, Tac. A. 2, 73 fin.; for which: locus ad sepulturam, Suet. Tib. 1: caput periculis pro sepulturā objecit, Sen. Cons. ad Helv. 19, 5: sepulturae causā, Dig. 11, 7, 2.
    Plur.: ab Euhemero et mortes et sepulturae demonstrantur deorum, Cic. N. D. 1, 42, 119.
  2. II. Esp., the burning of the dead body: corpus antequam cremaretur nudatum in foro, qui locus sepulturae destinabatur, Tac. A. 2, 73: corpora sepulturae reddidit, Just. 9, 4, 4.