Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

rĕ-pugno, āvi, ātum, 1, v. n., to fight against, oppose; to make resistance, resist, defend one’s self (class.; syn.: adversor, resisto, renitor).

  1. I. Lit.: nostri primo integris viribus fortiter repugnare, Caes. B. G. 3, 4; so in milit. lang.: repugnantes noctem diemque obsident, id. ib. 7, 42; id. B. C. 3, 67 fin.; cic. Verr. 2, 5, 35, § 91; Pompei. ap. Cic. Att. 8, 12, C, §§ 1 and 3: in repugnando telis obruta est, Liv. 29, 33; Verg. A. 11, 749: oppidanis non repugnantibus, Just. 12, 7, 8.
  2. II. Transf., in gen., to resist, make resistance; to oppose, contend against.
          1. (α) Absol.: catuli pantherarum unguibus ac pedibus morsuque repugnant, Lucr. 5, 1037; cf.: de praedā (volucres), id. 5, 1082: Catone acerrime repugnante, Caes. B. C. 1, 32: consules neque concedebant neque valde repugnabant, Cic. Fam. 1, 2, 2; cf. id. Ac. 2, 13, 41: haec bene dicuntur, nec ego repugno, id. Fin. 2, 28, 90: adversante et repugnante naturā, id. Off. 1, 31, 110; so (with adversari) id. ib. 3, 19, 78; id. de Or. 2, 44, 187; with resistere, Hirt. B. G. 8, 22 fin.: nec ego repugno: sed inter sese ipsa pugnant, Cic. Fin. 2, 28, 90.
          2. (β) With dat.: ego omnibus meis opibusrepugnarim et restiterim crudelitati, Cic. Rab. Perd. 5, 15: fortunae (with obsistere), id. Fin. 4, 7, 17: fratri tuo (preceded by resistere fratri tuo), id. Fam. 5, 2, 10: his perturbationibus, id. Tusc. 3, 11, 25: dictis, Ov. M. 2, 103: amori, id. ib. 10, 319: patronis, Quint. 6, 1, 38: historiae cuidam tamquam vanae, id. 1, 8, 20: cui in ullā re, Plin. Ep. 8, 6, 12; cf.: tibi in hoc uno, id. ib. 7, 14, 2: alicujus voluntati, id. ib. 8, 6, 10: precibus, Sen. Med. 294: his omnibus rebus unum repugnabat, quod, etc., one consideration opposed itself, Caes. B. G. 1, 19.
          3. (γ) Other constructions: resistere et repugnare contra veritatem non audet, Cic. Rosc. Com. 17, 51: circa quae si is, qui instituetur, non repugnaverit, etc., i. e. shows himself not indocile, Quint. 8, prooem. § 5.
            Poet., with ne: si quis, ne fias nostra, repugnat, Ov. H. 20, 121; Col. 7, 10, 7 (al. ut).
            With obj.-clause: mulier prohibet se concipere atque repugnat, and opposes it, Lucr. 4, 1269; 1088: amare repugno Illum, quem fieri vix puto posse meum, Ov. H. 17, 137; cf. once in pass.: et a vobis diversitas defendenda est, sicuti et a nobis repugnanda, to be opposed, Tert. adv. Marc. 3, 16 fin.
    1. B. In partic.
      1. 1. To oppose with words, advise against, object: cum id censuisset Cassius, Brutus repugnaverat, Vell. 2, 58, 2.
      2. 2. To hinder, be in the way: sed syllaba contumax repugnas, Mart. 9, 11, 12: repugnat invidia furiosa, Vop. Prob. 22.
      3. 3. To oppose from natural incongruity, i. e. to disagree with, be contrary to; of several things compared together, to be contradictory, inconsistent, incompatible, repugnant (so mostly only in Cic.): quidquid antecedit quamque rem, id cohaeret cum re necessario: et quicquid repugnat id ejusmodi est, ut cohaerere numquam possit, Cic. Top. 12, 53: simulatio amicitiae repugnat maxime, id. Lael. 25, 92: sed haec inter se quam repugnent, plerique non vident, id. Tusc. 3, 29, 72; so, inter se, id. N. D. 1, 12, 30; Quint. 1, 5, 65: repugnat recte accipere et invitum reddere, Cic. Top. 4, 21; cf.: nam illud vehementer repugnat, eundem et beatum esse et multis malis oppressum. Haec quomodo conveniant, non sane intellego, id. Fin. 5, 26, 77: sensus moresque repugnant, Hor. S. 1, 3, 97.
        Hence, rĕpugnans, antis, P. a. (acc. to II. B.), contrary, opposed, repugnant; comp.: quo quid repugnantius dici possit, non video, Lact. Ira Dei, 9.
        As subst.: rĕpugnantĭa, ĭum, n.; in rhet., contradictions (syn. contraria): locus ex repugnantibus, Cic. de Or. 2, 40, 170; id. Top. 4, 19; 12, 53; Quint. 5, 8, 5; 5, 10, 2; 5, 11, 31; 6, 3, 66.
        Adv.: rĕpugnanter (acc. to repugno, II. A.), unwillingly, with repugnance (very rare): aliquid patienter accipere, non repugnanter, Cic. Lael. 25, 91; Amm. 20, 8, 4.