Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

rē̆-clīno, āvi, ātum, 1, v. a. [clino, κλίνω], to bend back, lean back, recline (class. but rare).

  1. I. Lit.: alces ad eas (arbores) se applicant atque ita paulum modo reclinatae quietem capiuntHuc cum se consuetudine reclinaverunt, etc., Caes. B. G. 6, 27: caput, * Cic. Arat. 417: non habet ubi caput reclinet, Vulg. Matt. 8, 10: scuta, to lay aside, rest, * Verg. A. 12, 130: corpora prona, to turn over, Stat. Th. 9, 369.
    Mid.: reclinari ad suos (in dicendo), Quint. 11, 3, 132: te in remoto gramine reclinatum, Hor. C. 2, 3, 7: reclinatus in cubitum, Petr. 39, 2; cf.: in aliquod adminiculum, Sen. Ep. 36, 9.
  2. II. Trop.: nullum ab labore me reclinat otium, removes, releases me, Hor. Epod. 17, 24: in quem onus imperii reclinaret, might lean, rest, be supported by, Sen. Cons. ad Marc. 2, 3.
    Absol., to revolt, become rebellious: nec arrogantibus verbis quidquam scripsit (Julianus), ne videretur subito reclinasse, Amm. 20, 8, 4.